เรียนมหาลัยไม่มีความสุขเลยครับ อยากซิ่ว
ตั้งกระทู้ใหม่
ตอนแรกก็ไม่ได้จะเรียนทีนี่เท่าไหร่ แต่มาปฐมนิเทศน์
จ่ายค่านู้นค่านี้ เลยสงสารทางบ้านก็เลยเรียนที่นี่
ตั้งแต่เรียนมารู้สึกไม่ชอบทั้งสังคม อะไรหลายๆอย่างในมอนี้เลย
เรื่องเรียนอาจจะไม่ค่อยมีปัญหาเท่าไหร่ แค่งานเยอะ
คือกลุ่มผมก็มีกันสิบกว่าคนแต่ผมอาจจะเป็นคนพูดน้อยแล้ว
ทำให้ผมเข้ากับเพื่อนไม่ค่อยได้ เหมือนเวลาไปไหนถ่ายรูปกลุ่มกัน
ก็จะไม่มีเราอยู่ในรูปคนเดียว เสียความรู้สึกมาก
บางครั้งก็ชวนไปกินเหล้า เราก็รู้สึกฝืนๆตัวเองอะครับ
แล้วแบบเลิกก็ดึกมากๆ เพราะผมเอารุ่นเลยต้องขึ้นแสตนเลิกเกือบเที่ยงคืน
กลับหอก็ดึก ตอนนี้ผมเหมือนกับว่าปลีกตัวออกจากกลุ่ม
กิจกรรมมหาลัยก็ไม่ค่อยได้ไปทำแล้ว
เลยไม่ค่อยมีเพื่อน เหมือนอยู่ตัวคนเดียว
อยากกลับไปเรียนที่บ้านที่ตจว
ผมควรทำไงดีครับ สับสนไปหมด ตื่นขึ้นมาก็ไม่อยากไปมหาลัยแล้ว
แค่คิดว่าต้องไปมอก็อึดอัดมากๆ
ใจนึงก็อยากซิ่วอยากออกไปพ้นๆจากมอนี้แต่ก็ไม่รู้ต้องทำไงบ้าง
รู้สึกสับสนไปหมดเลยครับ
lomozaa
22 ก.ย. 57 เวลา 09:47 น.
8,320
views
34 ความคิดเห็น
ไปมอเพื่อไปเรียนหนังสือไม่ได้ไปเพื่อกินเหล้ากลับดึกหรือขึ้นแสตน ถ้าน้องผ่านช่วงนี้ไปได้ก็จะเข้าใจโลกมากขึ้น เพื่อนไม่ต้องมีมากก็ได้ โดยเฉพาะพวกแก๊งขี้ยาขี้เหล้า หาคนที่มีนิสัยเข้ากับเราได้สักคนสองคนก็พอ เพื่อนกินหาง่าย เพื่อนส่วนใหญ่จบไปก็แยกย้ายกันไปทำงาน ไม่ได้เจอกันหรอก ถ้าชอบสังคมแบบเรียบร้อยมีพวกขี้เหล้าน้อย ก็ต้องเรียนให้เก่งขยันอ่านมีคะแนนสูงพอไปสอบเข้าได้ ถ้ากลับไปเรียนแถวบ้านจะรู้ได้ไงว่าจะไม่เจอแบบเดิม อาจจะแย่ยิ่งกว่าเก่าก็ได้ เรียนหนังสือต้องเลิกคณะที่อยากถ้าไม่อยากเรียนก็ไม่ต้องสงสารบ้านหรอก จะเป็นการทำร้ายบ้านมากกว่าและเสียเวลาชีวิตเราด้วย ลองนั่งหาที่เงียบๆคิดดีๆว่าจะควรจะทำไง ถ้าสังคมสิ่งแวดล้อมมันห่วยแตกสำหรับเราแบบทนไม่ได้จริงๆก็ลาออกกลับบ้าน แต่น้องต้องยอมรับทางเดินของตัวเองด้วยว่าเราเลือกแล้ว และจะไม่เสียใจทีหลัง
คิดอีกมุมหนึ่งในเชิงเศรษฐศาสตร์ หากตอนนี้เราได้เรียนในสาขาที่ตัวเองสนวจและชอบอยู่ หากตัดสินใจซิ่ว จะทำให้เสียเวลาไป 1 ปี คือจบช้าไป 1 ปี หากสมมคว่าทำงานได้เงินเดือนละ 15000 บาท นั่นหมายถึงว่าเราทำเงินหล่นหายเป้นต้นทุนเสียโอกาศ = 15000*12=180000 บาทซุึ่งเงินจำนวนนี้ไม่ใช่เงินน้อยๆ ปัญหาการปรับตัวช่วงนี้มีกันทุกคน ค่อยๆปรับไปแต่อย่าให้เสียการเรียน ปัยหาที่รอตอยเราตอนทำงานแล้วมันหนักกว่านี้เยอะแยะ ค่อยๆแก้ให้มันผ่านไป แต่อย่าเสียการเรียน แล้วเมื่อเวลาผ่านไปจะมานั่งเสียดายว่ารู้งี้.............
ปํอป ปองกูล ร้องเพลงว่า แล้วมันจะผ่านไปด้วยดี........
ทำไมพี่ถึงรู้สึกแย่หล่ะคะ เป็นเพราะไม่ชอบคณะที่เรียนอยู่ หรือว่าสังคมเพื่อน ถ้าเป็นเพราะเพื่อนหนูแนะนำนะคะ เพื่อนมีอยู่ทั้วไปคะเราไม่ต้องไปยึดติดกับกลุ่มใดกลุ่มหนึ่งก็ได้ ถ้าเป็นเพราะ มหาลัยหรือคณะที่เรียน พี่ก็ควรถามตัวเองว่าชอบในสิ่งที่ทำอยู่มั๊ย? ถ้าไม่เราก็ควรหันไปหาสิ่งที่ใช่สำหรับตัวเราค่ะ สู้ๆนะ
สู้ๆนะ>w<
ทั้งกิจกรรมทั้งเรียน
เราเรื่องเพื่อนก็คล้ายๆนายนะ
เพิ่งเข้ามหาลัยเหมือนกันงานเยอะ
โครตๆ
ไม่ต่างกันจ้า ของเราโดนทำคัดเอาท์
ให้แสตน เหนื่อยเหมือนกันเรื่องเพื่อน
มันพูดยากอ่ะนะ อย่างเราถ้าลำบากใจ
เราก็บอกตรงๆเลยนะว่าไม่ไป
เอาเป็นว่าสู้ๆล่ะกันค่า^w^//
เราเข้าใจนายน่ะ ตอนนี้เราฟิลลิ่งเดียวกับนายเลย เรื่องทำกิจกรรม เรื่องโซตัส แถมเข้ากับเพื่อนไม่ค่อยได้อีก แต่ของเรายอมรับว่าเวลาเรียนเรามีความสุขมากรวมถึงการบ้านที่ได้รับเพราะเป็นเมเจอร์วิชาเรียนที่เราชอบ ....... ตอนนี้เราปลงแล้วล่ะคิดถึงพ่อแม่หวังปริญญาเรา
ผมว่าเพื่อน ไม่จำเป็นต้องมีเยอะหรอกคับ
แค่เราดีกับเพื่อน เพื่อนดีกับเรา
ช่วยเหลือกัน สนิทกันจริงๆ
ให้เกียรติซึ่งกันและกัน มันก็เกินพอละคับ
ส่วนเพื่อนที่คณะผมว่าอะไรที่ไม่เหนือบ่ากว่าแรง
เช่น กิจกรรมกีฬา ทำชิ้นงานกิจกรรม สร้างสรรค์
สนุกสนาน เฮฮา บลาๆ ที่ต้องช่วยกันจัด
ช่วยได้ ก็ช่วยๆกันไป เถอะคับ แก้เครียดไปในตัวด้วย
แต่บางอย่าง ที่คิดว่ามันเกินไปไหมม
มันจำเป็นขนาดนั้นเลยหรือ ที่คิดว่า มันดูบ้าคลั่ง
รุนแรง ไร้สาระ ก็ปล่อยๆมันไปเถอะคับ
ก็ต้องนึกไว้เสมอนะคับ ว่าเรา "มาเรียน"
มาเรียนเพื่อใคร เพื่อตัวเอง เพื่อ พ่อแม่ หลายๆคนที่อยู่ข้างหลังเรา
สู้ๆนะคับ เป็นกำลังใจให้
เป็นกำลังใจให้นะคับ
จะซิ่วไปที่ไหนก็ต้องมีแบบนี้อยู่แล้วค่ะ สังคมกิจกรรม ใครไม่เข้าเพื่อนไม่คบ
อีกอย่างถ้าซิ่วแล้วจะรู้สึกแย่นะคะที่ได้มาเป็นน้องคนรุ่นเดียวกัน
เราซิ่วมาแล้ว แต่คราวนี้เราไม่เข้ากิจกรรมเลยค่ะ และเราก็ไม่สนว่าใครจะมองยังไง
เราได้เริ่มใหม่ในสิ่งที่เราชอบแล้ว เราก็มีหน้าที่ตั้งใจเรียนให้สมกับค่าใช้จ่ายที่เสียไป อาจจะลำบากเวลาทำงานกลุ่มบ้างก็ไม่เป็นไรค่ะ
เราก็พูดน้อยเหมือนกัน ถ้าเราตั้งใจไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็มีเพื่อนที่ใฝ่เรียนเหมือนกันเข้าหาเองค่ะ สู้ๆนะ จขกท.
ลองเปลี่ยนกลุ่มก็ได้มั้งครับ ผมเชื่อว่ายังไงต้องมีใครสักคนที่คิดเหมือนคุณอยู่ เหมือนปัญหาหลักๆของคุณตอนนี้คือเรื่องเพื่อน คณะคุณผมว่าคงไม่ได้มีกันแค่กลุ่มเดียวหรอกมั้งครับ มันต้องมีเด็กเรียนที่ไม่ชอบดื่มบ้างแหล่ะครับ
การมีเพื่อนคือสิ่งสำคัญครับ แต่เราต้องมีเพื่อนที่เข้าใจเราในแบบที่เราเป็น ไม่ใช่พาเราลงเหวไปด้วย ไม่มีใครที่อดทนอยู่ได้โดยที่ไม่มีเพื่อนไปตลอดหรอกครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ อย่าท้อถอย ผมเชื่อว่ามันต้องมีคนที่สามารถเป็นเพื่อนที่ดีให้คุณได้ครับ
ปล. เรื่องกิจกรรมบางอย่างที่ได้เข้าก็อยากให้รู้สึกว่ามันคือโอกาสไม่กี่ครั้งในชีวิต อยากให้คุณมองกลับกันแล้วรู้สึกภูมิใจที่ได้ผ่านมันไปจะดีกว่าครับ ผมเป็นคนนึงที่ไม่ชอบเข้าร่วมกิจกรรมเพราะบางทีมันรู้สึกเปลืองเวลา แต่ผมเข้าบ้างเพราะไม่อยากพลาดโอกาสในชีวิต ลองคิดแบบนั้นดูแล้วคุณอาจจะรู้สึกสบายใจขึ้นก็ได้นะครับ
เป็นเหมือนกันนะ เพื่อนเราก้อย่าไปใส่ใจเหมือนมัธยม
มากก้ได้ เพราะชีวิตมหาลัยเราต้องพึ่งตนเอง ก้เหมือน
กับอยุ่คนเดียวนั่นแหละ เราตอนนี้ก้มีปัรหากับทั้งเพื่อน
รุ่นพี่ อาจาน เยอะเลยย555 เราก้กดดันนะ
แต่เราคิดว่าเรามาทีนี้เพราะเรามาเอาวิชาความรุ้
คนอื่นยังมีปันหาหนักว่าคุณเยอะ
เค้ายังผ่านจุดๆนั้นไปได้ สุ้ๆนะคะ ^^
เหมือนกันครับ เราก้เป็นคนพูดน้อยเหมือนกัน เข้ากับเพื่ิอนยาก ตอนนี้ก้มีสนิทๆกันแค่คนเดียวเอง บางทีก็ไปไหนมาไหนคนเดียวตอนเพื่อนคนนี้ไม่มาเหงามากครับ ส่วนกิจกรรมมหาลัยเหนื่อยครับ ตอนนี้ไม่เข้าเลยครับ มาเรียนโดยเฉพาะเลยครับ สู้ครับๆอารมณ์เดียวกัน
เราก้อเปนเหมือนกันนะอารมณ์เดียวกะเธอเลย คือเพื่อนชอบนัดกันไปไหนแล้วไม่บอกเรามารู้อีกทีตอนมันลงรูป ในกลุ่มเราคือชอบไปผับกันแต่เราไม่ชอบเราคิดว่าเรามาเรียนเราสงสารแม่ เอาเงินที่จะเที่ยวไปเปนค่าข้าวค่าอุปกรณ์การเรียนดีกว่า เราก้อแบบมีไประบายให้เพื่อนต่างกลุ่มฟังมันก้อแบบเห็นใจเราให้เราไปด้วยนะเวลาไปไหนมาไหน จริงๆเราเคยคิดจะซิ่วแต่เราสงสารแม่เพราะค่าเทอมเรามันแพงตอนนี้เราก้อพยายามปรับหลายๆอย่างอยู่เธอเองก้อสู้ๆนะ
เราก็ซิ่วนะ คิดว่าทุกอย่างมันจะดีกว่าเดิมแต่ไม่ใช่เลย เรียนก็เหนื่อยเหมือนเดิม เพื่อนก็ไม่สนิทเหมือนแต่ก่อน แถมเดินทางไกลกว่าแต่ก่อนอีก แต่เราก็ต้องพยายามฝืนใจผ่านมันไปให้ได้อ่ะ ถึงซิ่วไปที่ใหม่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะดีกว่าเดิมอ่ะ
ซิ่วครับ ในความคิดผมนะ ถ้าทำอะไรแล้วไม่มีความสุขก็ไม่รู้จะทนทำ ทำไม จริงมั้ย ผมว่าตอนนี้จขกท.คงทุกข์ถึงขีดสูงสุดแล้วแหละ ถึงขั้นไม่อยากไปเรียนแล้ว ซิ่วเลยครับ แค่ปีสองปีแลกกับทั้งอนาคต ผมว่ามันคุ้มค่านะ ดีกว่าจะไปทนเรียนอะไรที่เราไม่ชอบ สู้ๆครับ ผมรู้ว่าตัดสินใจตอนนี้มันยากแค่ไหน แต่ถ้าผ่านมันไปได้ มันก็ดีกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ไม่ใช่หรอครับ ส่วนเรื่องพ่อแม่ ค่อยๆอธิบายให้ท่านเข้าใจ ผมว่าพ่อกับแม่ ต้องอยากเห็นเรามีความสุขอยูแล้ว
เราก็เปนเหมือนกันคือแรกๆก้ดีแต่หลังๆเริ่มไม่โอเคแล้วตอนนี้เรารู้สึกพลาดไม่น่าซิวเข้าคณะนี้หรือมอนี้เลยไม่ชอบสังคมเพื่อนและรุ่นพี่ที่นี้เลยแบบเราไม่น่าซิวเลยว่างั้นเหอะเพราะเพื่อนที่มอเก่าดีกว่าสังคมและอะไรๆก้ดีกว่าพยายามผ่านภาวะนี้ไปให้ได้เอาเวลาไปตั้งใจเรียนก้พอถ้าเราเรียนเก่งเรียนรอดเดี้ยวเรื่องอื่นก้ตามมา เชื่อเรา
เราเป็นเหมือนจขกทเลยคะ 1.เรื่องเรียน ซึ่งตอนนี้ไกล้สอบกลางภาค รู้เลยคะว่าไม่ไช่ตัวเรา เราอยากเรียนด้วยความสุข ความเข้าใจ ซึ่งตั้งใจว่าจะซิ่ว 2.เพื่อน ค่อนข้างแตกต่างนะ เราอยู่ม.ประจำภูมิภาค แน่แหละ ไม่ใต้ก็เหนือก็อีสาน กลับบ้านทุกอาทิตคะ เพราะอยู่ไปก็ไม่รู้จริงๆว่าจะอยู่ทำไร เพื่อนที่มาจากรร.เดียวกันก็ไม่มี พอจะหาเพื่อนไหม่ พวกเพื่อนก็มีกลุ่มเดิมมาจากรร.เก่าแล้ว แทรกตัวไปค่อนข้างยาก เรามีเพื่อนนะ แต่ไม่สนิท เพื่อนๆก็ชวนไปกินนะ พอเราไม่ไป สักเดือนผ่านไปพวกวงเหล้าก็สนิทกัน เราก็ไม่รู้จะทำไง เรื่องกิจกรรมมหาลัย ช่วงแรกก็ไปอยู่ แต่ล่วงหลังไม่อยากไปเพราะดึก ไม่มีรถด้วย ต้องเดินกลับเอง น่ากลัว ขอฝากถึงจขกทนะ อย่กซิ่วก็ซิ่วเถอะ ตอนนี้เราสงสารตัวเองมากที่ต้องมาเจอแบบนี้ ก็เข้าใจนะว่ามาเรียน แต่ถ้าไม่มีความสุขเลยก็ซิ่วเถอะ ปล เราโชคดีอย่างนึง พอดีเพื่อนที่รู้จักกันมานานกำลังจะซิ่ว และอาจมามอเดียวกับเรา โชคดียิ่งกว่าที่จะซิ่วคนะเดียวกัน เป็นกำลังใจไห้จขกทนะตะ
ผมเรียนเอกปฐมวัยครับ ครูอนุบาลนั่นแหละ เอกที่ผมเรียนมีแต่ ผญ ครับ58คนมี ผช 2คนคือผมกะอีกคนไม่ค่อยแมนเท่าไร แรกๆผมก้ทำตัวไม่ถูกครับ รู้สึกท้อ เหงา ว้าเหว่ ไม่มีเพื่อนเลยครับ ผมก้ทนเรียนไปเพราะใจมันรักในอาชีพนี้ประกอบกับอุดมการณ์ที่ยิ่งใหญ่เกินกว่าจะถอยได้ครับ ตอนนี้เรียนมาเดือนกว่าแล้ว มีเพื่อนๆในเอกและก้เอกพละครับ สนิทกะเอกพละมากกว่าเอกตัวเองอีก ก็อย่างว่า ผช ด้วยกันคุยง่ายกว่า มีFcแฟนคลับในเอกด้วยนะ 555 ถ้าใจคุณรักในสาขาที่คุณเรียนจริงๆ หรือ มีอุดมการณ์ ผมอยากจะให้คุณสู้นะค่อยๆปรับตัว เพื่อนไม่ดีก้ไม่ต้องไปคบมัน สู้ๆครับเส้นทางแห่งฝันมันไม่ได้ราบเรียบเสมอไป ขอแค่คุณมีใจรักในสาขาที่คุณเรียนจริงๆ ผมว่าคุณจะสามารถผ่านอุปสรรคไปได้ครับ สู้ๆๆ
สังคมมหาลัยมันกว้างมากครับ ไม่จำเป็นต้องยึดติดกับคนในคณะมากก็ได้
ชุมนุมชมรมก็มีตั้งหลายอย่าง ลองไปเข้าดูครับ เผื่อจะเจอคนที่ประเภทเดียวกัน
ตอบสั้นๆนะ
ซิ่วแล้วมีเงินซิ่วไหม
ซิ่วแล้วจะมีความสุขเหรอ รู้ได้ไงว่าไปแล้วจะไม่ต่าง
ทำใจได้เหรอ เสียทั้งเงินทั้งเวลา
ปัญหาคือสังคมไม่เข้าหรือเราปรับตัวไม่ได้
ถ้าตอบสังคมไปคิดนะว่าต้องสังคมไหนจะเพอร์เฟ็คกับคุณ ถ้าตอบตัวเองก็ลองพยายามกันใหม่ ชีวิตยังไม่หมดแค่นี้มีขึ้นลง บางทีที่เราเหงาตอนนี้เพราะเพื่อนแท้ยังมาไม่ถึง
เรียนก้ไม่เท่าไรเหมือนกัน
เพื่อนคิดว่าดีๆ ตอนนี้เหมือนโดนตลบหลังยังไงไม่รู้
เหมือนทุกคนมีเพื่อนสนิทกันคอยจองที่ ซีรอกชีทเผื่อ บลาๆ
เราหายไปเข้าห้องน้ำ ซื้อของ แปปเดียว ก้ถูกลืมละ หนีหายไปเลย
โดนทิ้งสุดๆ ไม่รู้ไปทำไรให้ ตอนแรกๆ ก้ดี
แต่ถูกลืมบ่อยๆ ช่วงหลังนี่คิดหนัก บางทีก้คิดว่าจงใจทิ้งกัน
อึดอัดมากๆ เพื่อนที่กลับด้วยกันทุกวัน บางทีก้ลืม
ละมาอ้างคิดว่าเรากลับแล้ว ทั้งๆ ที่เราต้องกลับคนเดียว อึดอัดมาก
เราไม่ใช่คนมีปัญหานะ แต่อยู่ดีๆ ทำไมก้มีเรื่องแบบนี้ก้ไม่รู้
ตอนแรกเลิกคิดเรื่องซิ่วไปแล้วพักนึง พอเจอแบบนี้
ต้องตื่นไป ม. ทุกวันแบบนี้ โคตรท้อ เบื่อ เกลียด ไม่อยากไป
เรื่องขอรุ่นนี่เราได้แล้ว แต่ก้ยังน่าเบื่อ รุ่นพี่ชอบมาเจ๊าะแจ๊ะ น่ารำคาญ
งานกลุ่มไรเงี้ย กิจกรรม บางทีทำกันเองก้ได้
แต่จะต้องมาเจ๊าะแจ๊ะอ่ะ เยอะแยะน่ารำคาญมาก
คือเพื่อนเปนไรไม่รู้ จริงๆก้ควรถามนะ
แต่ไม่กล้า ถามไปละมันดูงี่เง่าป่าววะ
แต่ตอนเนี้ยแย่มากๆ เหมือนอยู่ตัวคนเดียวท่ามกลางผู้คนมากมาย
เรา อึด อัด มาก (ไม่ได้หมายถึงอ้วน)
เรียนที่ไหน อ่ะ ถ้าที่เดียวกัน มาเป็นเพื่อนเรา ได้ นะ ถ้าที่เดียวกันจริง ๆ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?