เครียดค่ะ T T เข้ามาตอบทีนะ ได้ทุดเพศทุกวัยเลย
ตั้งกระทู้ใหม่
แนะนำตัวก่อนเลย เราอยู่ม.4 นะ เป็นผญ.
ประเด็นที่เป็นปัญหาคือ...
ตอนป.5 เราเกิดอุบัติเหตุทางรถจักรยานยนต์ เป็นเหตุให้ต้อง เสียนิ้วเท้าข้างซ้ายไป2นิ้ว (กลาง นาง)
ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรมากมาย เพื่อนก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรกันมากมาย พอขึ้นม.1 เริ่มคิดหนักอ่ะ ม.1 มา เจอสังคมใหม่ๆ รร.ใหม่ เพื่อนใหม่ ได้รู็จักคนเจอขึ้น เริ่มแคร์คนอื่นมากขึ้น แล้วมีคนที่เราแอบชอบด้วย...
พอเวลาผ่านมาจนม.2 เริ่มดูว่าตัวเองอยากเป็นอะไร เราอยากเป็นหมอ แล้วพอหาข้อมูลจริงๆ ก็รู้ว่าเราพอมีโอกาส เพราะนิ้วเท้าไม่ได้มีผลต่อการทำงาน
แต่เวลาคนถามว่าทำไมอยากเป็นหมออ่ะ? เราตอบแบบโลกสวยไปว่า 'อยากช่วยเหลือคน'
(ถ้าหมอคนนั้นมีเหตุด่วนจริงๆ หนูขอโทษที่รู้เท่าไม่ถึงการณ์ ด่าไม่คิดนะคะ)
ก็นั่นแหละค่ะปัญหา.... คือมีเพื่อนที่สนิทมากๆเท่านั้นที่จะรู้เรื่องนี้ พวกมันก็รับได้ เฉยๆปกติ แต่เพราะสนิทกันมากอ่ะค่ะ และเราไม่รู้ว่าถ้าคนอื่นรู้จะเป็นยังไง คนที่เราแคร์ คนที่เราชอบรู้จะเป็นยังไง
ตอนม.2 มีไปเที่ยวโครงการของห้องเรียนพิเศษ ตอนนั้นเราใส่รองเท้าแบบขุ่นๆ เห็นเท้าลางๆ มีอยู่ตอนนึงคนที่เราชอบเค้ามายืนข้างๆแล้วมองพื้น แล้วก็มองหน้าเรา แล้วเค้าก็เงียบ ไม่รู้ว่าเค้าเห็นอะไรรึป่าว....
แล้วที่เรากลัวคือ ถ้าขึ้นมหาลัย หรือช่วงเวลาหลังจากนนี้ จะเป็นยังไง สังคมตอนนี้มัน....อยู่ยากเหลือเกิน
เวลาไปไหนเราจะพยายามใส่ถุงเท้าตลอด ใครชวนไปว่ายน้ำก็ผลัดๆไป (ทั้งๆที่เคยเป็นแชมป์ตอนป.2... :( )
เราพยายามปกปิดมาตลอด..
จริงๆที่อยากให้ทุกคนเข้ามาตอบคือ...
ถ้าเป็นตัวเอง จะรับมือกับกับชีวิตและสังคมต่อไปยังไง?
ใครที่ผ่านม.4 มาแล้ว ช่วยบอกทีค่ะว่าจะมีอะไรที่ทำให้หนูเสี่ยงที่จะต้องเปิดเผยเกี่ยวกับเรื่องนี้บ้างมั้ย?
เรื่องคนที่ชอบล่ะ?
ถ้าคนที่ตัวเองรู้จัก หรือคนที่ตัวเองชอบ หรือเพื่อนคุณเป็นแบบเราล่ะ?
ได้โปรดให้คำตอบทีค่ะ
ผญ.คนนึงในสังคมคนทั่วไป
3 ต.ค. 57 เวลา 18:34 น.
340
views
14 ความคิดเห็น
ตัวเองรู้สึกว่ามันยากใช่ป่ะที่จะใช้ชีวิตแบบคือเราไม่เหมือนคนอื่นใช่มั้ยรู้สึกว่าเป็นปมด้อยใช่ป่าวตัวเองอย่าไปคิดแบบนั้นสิ เพื่อนตัวเองรับได้ใช่ป่ะเพื่อนสนิทเราโอเคแค่นี้ก็พอแล้วใครสงสัยใครถามก็บอกไปตามความจริงไม่ต้องปกปิดคิดซ้ะว่าเป็นเรื่องปกติอย่าเอามันมาเป็นปมด้อยทำให้ตัวเองเสียความมั่นใจนะ ส่วนคนที่ตัวเองชอบถ้าแค่เราไม่มีนิ้วเท้าแล้วเค้าไม่รักเราก็ปล่อยเค้าไปเถอะคะคนเรารักกันที่นิ้วหรอมันไม่ใช่เชื่อเค้าดิตัวเองรักคนที่เค้ารับทุกอย่างที่เป็นเราได้ดีที่สุด ส่วนช่วงมหาลัยตัวเองไม่ต้องคิดมากหรอกเรื่องแบบนี้เราคิดว่ามันไม่ใช่เครื่องตัดสินว่าจะมีคนคบเราเป็นเพื่อนมั้ยเค้าคนนึงแหละที่จะคบเพราะความเป็นเพื่อนไม่เกี่ยวกับนิ้วมันขึ้นอยู่กับความจริงใจมากกว่าถูกป่ะ เราเข้าใจนะว่าแบบมันทำให้เราขาดความมั่นใจแต่ตัวเองต้องเข้มแข็งแล้วผ่านปัญหานี้ไปให้ได้ ก่อนจะคบจะเป็นแฟนกับใครตัวเองก็บอกเลยว่าตัวเองเป็นแบบนี้นะไรงี้ถ้าเค้ารักเราจริงเค้าจะต้องบอกเราว่าคนเรารักกันด้วยนิ้วหรอจริงมั้ย สู้ๆนะผ่านมันไปให้ได้อย่าเอามันมาเป็นปมด้อยอย่าให้เรื่องนี้มาทำให้ชีวิตเราไม่มีความสุขนะ สู้ๆที่เค้าพูดมามันอาจจะพูดง่ายทำยากแต่เค้าเชื่อนะว่ามันสามารถทำได้สู้ๆล่ะ
ลี่จะตอบเเค่ตรงที่คุณถามว่า ถ้าเป็นเพื่อนลี่..
ลี่ก็คงปกตินะ เอาจริงๆเเบบถามตรงตอบตรง
เพื่อนลี่ก็มีที่นิ้วมือขาดไปนิ้วเเละมือก็ยังมีรอยต่อด้วย
เขาก็เฮฮาดีนะ เพื่อนชอบถามเหมือนกันว่าโดนอะไร
เขาก็ตอบปกติ
ลี่เชื่อว่าคุณจะไม่มีปัญหาอะไรในการดำเนินชีวิต
นอกจากต่อกรกับจิตใจของคุณเอง
เข้มเเข็งสู้ๆค่ะ
ปล. ท่านเขียนหัวข้อกระทู้ผิดหนึ่งคำ...
ขอบคุณมากๆเลย ทำให้เค้ารู้สึกมั่นใจขึ้นมา จะพยายามไม่สนใจคนอื่นละกันเนาะ
ขอบคุณมากๆนะคะ จริงๆก็แค่ด้วนจิตใจอย่างที่คุณบอก ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ
จะสู้ต่อไป ฮึบ!!
แฮร่! จริงๆด้วย ประเด็นคือแก้ไม่เป็นค่ะ 5555555
ใช่ไม่ต้องสนใจคนอื่นหรอกตัวเองต้องเชื่อมั่นในตัวเองนะสู้ๆใช้ชีวิตแบบมีความสุขที่สุดอย่าท้อนะ
พี่เคยมีเพื่อนที่ตาเขาข้างนึงมันแบบ..พูดไม่ถูก มันเหลือกนิดๆ เขหน่อยๆ
แบบมองแว่บแรกก็สะดุด ยิ่งคุยกันมองตาเขาก็รู้ว่าต้องเป็นอะไรสักอย่าง
ตอนนั้น เพิ่งรู้จักกันแล้วได้ขึ้นรถสองแถวพร้อมกัน พี่เลยถามไปเลย
เขาก็ตอบอธิบายปกติ เหมือนเราถามว่าทำไมเธอตัดผมไม่เท่ากันล่ะ อะไรแบบนั้น
ตอนเด็ก พี่มีเพื่อนอีกคนแขนสั้นกว่าอีกข้างแบบแขนพัฒนาไม่เต็มที่
เธอก็ทำกิจกรรมอะไรปกติ เพื่อนๆ ชินกันแล้ว
พี่เลยคิดว่าถ้าเจ้าตัวเขาไม่คิดมาก เราจะคิดไปทำไม
ถ้าน้องทำตัวว่าคิดมากกับนิ้วเท้า เพื่อนจะยิ่งวางตัวไม่ถูก
ปกติ คนเราคบเพื่อนไม่ได้ดูว่านิ้วเท้าครบรึเปล่า เขาดูนิสัยว่าคุยกันรู้เรื่อง
ดังนั้น ทำตัวปกติค่ะ
นิ้วไม่ครบสิบ..แล้วทำไมอ่ะ? ปกติค่ะ ยังทำอะไรต่อมิอะไรได้ปกติ
ยิ่งถ้าอีกหน่อยน้องเป็นหมอที่ดี น้องอาจเจ๋งกว่าพวกนิ้วครบเสียอีก
เอาใจช่วยค่ะ
เข้าใจว่าเรารู้สึกว่ามันเป็นปมด้อยสินะ
แต่ถ้าเพื่อนเรารับได้ก็น่าจะโอแล้วนะ
อีกอย่างคนเรามันเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะเป็นได้
อนาคตอาจจะทำอะไรได้ดีกว่าคนที่มีนิ้วครบเสียอีก
ส่วนเรื่องคนที่ชอบนี่ ถ้ารู้ว่าเรานิ้วไม่ครบแล้วไม่ชอบเนี่ย
ก็ปล่อยๆมันไปเถอะค่ะ แสดงว่ามันมองที่หน้าตาและรูปร่าง ไม่ใช่จิตใจ
ขอบคุณค่ะ :)
เราไม่ต้องไปแคร์ว่าคนอื่นจะคิดยังไงขอแค่เราเชื่อมั่นในตัวเองและเป็นคนดีก้อพอค่ะบางคนครบ32ประการแต่เขากลับไม่ได้ทำประโยชน์อะไรให้ตัวเอง ครอบครัว และสังคมเลยค่ะถ้าเกิดสมมุติว่ามีคนมาเหยียดหยามหนูรู้ว่าพี่จะรู้สึกเฟลแต่ในเมื่อเราเป็นคนดีเราไม่เคยไปทำอะไรให้ใครเดือดร้อนเราก้อควรอยู่เฉยๆแต่ห้ามนำไปคิดแต่คนเหยีดหยามเราน่ะสิสักวันเขาก้อจะสำนึกเองค่ะ ตอนอ่านเรื่องของพี่หนูมีความรู้สึกได้เลยว่าตอนนั้นรู้สึกยังไง แต่พี่อย่าท้อน่ะค่ะเชื่อมั่นในตัวเองและจะเป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆน่ะค่ะ^^
พี่ขอบคุณมากๆนะคะ ที่น้องเข้าใจ ขอบคุณกำลังใจจากน้องด้วย :)
ขอบคุณนะคะ
ไม่ตัองเครียดค่ะ เราว่าเรื่องแบบนี้อยู่ในสังคมได้อยู่แล้ว สู่ๆนั
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?