คิดถึงเธอคนนั้น

เมื่อภาพในวันวานที่ถูกบันทึกไว้ถูกเปิดออกอีกครั้ง...

ในเช้าวันหนึ่งในที่ผู้คนไม่พลุกพล่านมากนัก ผมกำลังเดินอยู่บนฟุตบาร์ตริมถนน แต่แล้วจังหวะการเดินก็ถูกรบกวนด้วยภาพที่ปรากฎอยู่ตรงหน้า

" เอ็ะ ผู้หญิงคนนั้นหน้าคุ้นๆแหะ " ผมคิดในใจเมื่อกำลังจะเดินสวนกับเธอคนนั้น ผู้หญิงผมลอนยาวสลวย หน้าตาเรียวยาวขาวสะอาดสะอ้าน แววตาใสเป็นประกายเสียจนคนที่จ้องตาเธออยู่ต้องมนต์สะกด

อ่า ใช่ ผมเคยเจอเธอมาก่อน เมื่อประมาณ 5 เดือนที่แล้ว เธอเป็นคนหนึ่งที่ให้กำลังใจผม ให้ผมสู้ต่อจนมายืนอยู่ ณ จุดนี้ได้

" สวัสดีครับ " ผมเอ่ยทักพรางยกมือขึ้นไหว้

" อ้าว น้องนั้นเอง เป็นไงบ้าง เห็นไหมพี่บอกแล้วว่าอย่ายอมแพ้ ยังไงก็สู้ๆนะ ขอให้ได้ไปต่อ " เธอคนนั้นกล่าวทักทายอย่างเป็นมิตร หลังจากไม่ได้เจอกันมานาน

" ขอบคุณครับ "

" งั้น พี่ไปก่อนนะ บาย "

" ครับ สวัสดีครับ... " ราวกับการเจอกันครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เหมือนว่าโชคชะตาต้องการให้เธอได้เจอกับผมเพียงคนเดียวเท่านั้น ตอนนั้นเป็นวันเสาอาทิตย์ที่เพื่อนๆของผมนอนตื่นสายจนผมต้องเดินออกมาทานมื้อเช้าคนเดียว และถ้าผมเดินออกมาจากหอพักช้าหรือเร็วกว่านี้อีกแม้แต่นาทีเดียวละก็… เมื่อ 5 เดือนที่แล้วอาจเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมได้เจอกับเธอ…

ไม่รู้อะไรดลใจให้ผมคิดถึงภาพเหล่านี้ คิดถึงเธอคนนั้น ถึงแม้ความผูกพันธ์ของเรามันจะยังไม่สนิทกันมาก แต่ผมอยากเจอเธอจริงๆ มันติดตรงที่ผมไม่มีทางที่จะติดต่อกับเธอได้เลยน่ะสิ เบอร์มือถือก็ไม่มี เฟสบงเฟสบุ๊คก็ไม่มี ไลน์เลยก็ไม่มี มันยิ่งทำให้ความคิดถึงเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ… จริงๆเธอมีแฟนแล้วนะ เป็นแฟนที่คบกันมานานหลายปีแล้ว และดูเหมือนจะรักกันอย่างมั่นคงมากๆด้วย ผมก็ไม่ได้คิดที่จะเป็นมือที่ 3 แต่อย่างใด เพียงแค่ผมอย่างจะเจอเธออีก ก็เท่านั้นเอง หรือถ้าในอนาคตมีโอกาสได้ทำงานที่เดียวกับเธอหรือได้ติดต่อกับเธอบ่อยๆก็จะขอบคุณโชคชะตามากๆเลย