เรียนมหาลัยไม่ได้มีความสุขเหมือนที่เคยคิดไว้เลย

[lomozaa]

เมื่อก่อนเราเคยคิดว่าขึ้นมหาลัยน่าจะเป็นอะไรมีความสุข สนุกสนานกับการเรียน
แต่พอเราขึ้นปี1 ตอนนี้เราเรียนอยู่ ม.รัฐแห่งหนึ่ง เป็นม.ที่ดังด้านวิศวะ
ตอนแรกก็ไม่ได้จะเรียนที่นี่เลย
เพราะก่อนหน้านี้เราเคยสอบติดม.มีชื่อเสียงแห่งหนึ่งแต่สุดท้ายก็สละสิทธิ์ไป
ตั้งแต่เรามาเรียนที่นี่เราไม่มีความสุขเลย กิจกรรมก็เยอะแยะไปหมด
เราไม่มีเพื่อน เหมือนอยู่ตัวคนเดียว กลุ่มเรามีด้วยกัน10กว่าคน
แต่เราไม่สนิทกับใครในกลุ่มได้เลย อาจเป็นเพราะที่ตัวเราเองด้วยที่เราเป็นคนพูดน้อย
พออยู่รวมกันในกลุ่มเราก็เงียบ ไม่รู้จะคุยอะไร เพราะนิสัยอะไรหลายๆอย่างมันต่างกัน
เหมือนเราเข้ากลับเพื่อนในกลุ่มไม่ได้
เราเครียดกับเรื่องนี้มาก ตั้งแต่เข้ามาเราก็คิดแต่เรื่องอยากซิ่วไปเรียนที่อื่น
อาจจะเป็นเหตุผลที่บางคนบอกว่าเรื่องแค่นี้ไม่เห็นจำเป็นต้องจะซิ่วเลย
แต่สำหรับเราเราว่าการที่อยู่ตัวคนเดียว ทำอะไรคนเดียวมันเหงา โด่ดเดี่ยวมาก
ทำให้ตอนสอบมิดเทอมเราทำคะแนนไม่ได้เลย เราเครียดจนเราไม่ได้อ่านหนังสือสอบ
เราควรทำไงดีครับ กลับบ้านไปเตรียมตัวสอบแกทแพทเพื่อซิ่วหรือฝืนเรียนต่อไปทั้งๆที่ไม่มีความสุข

Comments

[ยิ้มนะ]

เข้าใจเหมือนกัน ตอนนี้พี่ก็อยู่ปีสุดท้ายเเล้ว ตอนปี1 มีเพื่อนกลุ่มเดียวกันสอบติดที่เดียวกันพี่ดีใจมากเลยแต่พอขึ้นปี2 เพื่อนพี่ก็ซิ่วไปเพราะเรียนไม่ไหว เราก็เข้าใจเพื่อนตอนนั้นเกรดพี่แค่ 1.45 เองปี1 คือไม่เคยเรียนห่วยแตกขนาดนี้เลย มันยากจริงๆ เลยขอพ่อแม่ซิ่วแต่พวกท่านไม่ให้พี่จึงต้องทนเรียนจนถึงปี4 คือพี่อ่ะก็มีกลุ่มนะตอนปี2 กลุ่มมี 5 คน ซึ่งทุกคนมันก็ไม่ใช่สำหรับเราเลยแต่เราก็คบอ่ะ ไม่มีความสุขในการเรียน เพราะทำงานกลุ่มเราก็ทำคนเดียว พรีเซ็นก็พรีคนเดียวแม้กระทั่งปริ้นงานกลุ่มยังต้องไปคนเดียวแต่คะแนนดันได้เท่ากันเป็นแบบนี้มาจนถึงปี3 ซึ่งก็ไม่ไหวเเล้วต้องระบาย ยอมรับไประบายกับอาจารย์ พอระบายไป อาจารย์เขาก็หวังดีกับเรานะเหมือนพยายามไปคุยกับเพื่อนให้ แต่เพื่อนก็หาว่าเรานินทามันลับหลัง พี่เลยเลือกเดินออกมาคนเดียว ทุกวันนี้จาก 5 คนเหลือ 2 คนเท่านั้น อีก 3 ไทส์กับลาออกไปแต่คนที่ลาออกไปพี่สนิทด้วยมากที่สุดและอยู่กับพี่มากที่สุดอยากบอกว่าเสียใจที่มันไป ทุกวันนี้พี่ทำอะไรก็ทำคนเดียว กินข้าว ไปเที่ยว ดูหนัง เล่น มันกลายเป็นอะไรที่ชินและรู้สึกดีมากเหมือนกันนะ เพราะกลับบ้านแม่ ยังมีเพื่อนตอนมอปลายที่ทุกคนยังเหมือนเดิม ก็มีความสุขดีที่บ้านแต่พอกลับมหาลัยคือบอกตรงๆบางครั้งไม่อยากกลับ แต่หน้าที่ของเราคือเรียนให้จบ น้องก็สู้ๆๆๆๆนะ เข้าใจเหมือนกัน เย้ๆๆๆ

[LA MU]

เราก็อยู่ปีหนึ่งเหมือนกัน เราเเบบจขกทเลยอ่ะของเราทั้ง ม. คณะ สาขา ไม่ใช่เลยสักอย่างอ่ะ เราเองก็ไม่รู้ว่ามันจะมีหตุผลอะไรที่ต้องทนอยู่เหมือนกันเราลาออกเลยที่สำคัญค่าเทอมแพงเวอร์เเละรู้สึกว่าสาขาที่เราเรียนอยู่เหมือนพลเมืองชั้นสองอย่างไงก็ไม่รู้อ่ะ ถึงเเม้ว่าใครจะบอกว่าอย่างไงก็อยู่คณะเดียวกันเเต่จริงๆเเล้วทุกคนทำอย่างกับว่าสาขาเราแบบเข้ามาได้เเบบไร้สมองอ่ะเราไม่ได้มโนหรือโจมตีหรือมองโลกในเเง่ลบนะทุกคนเเสดงพฤติกรรมเเบบนั้นจิงๆอ่ะพอมานั่งคือเเล้วของเราเองไม่มีเหตุไรเลยที่จะรั้งให้เราอยู่ที่เดิมเรารู้สึกเหนื่อยกายเเละใจเบื่อโลกมากอ่ะ หลายครั้งที่เอาเรื่องเเบบนี้ไดประมานว่าเราไม่มีความอดทน เเต่เราบอกเลยว่าเค้าไม่รู้ถึงปมชีวิตม.ปลายเรามาก่อนว่าเป็นไงเรารู้สึกสังคมเพื่อนเริ่มที่จะวนมาเหมือนเดิม อารมณ์ประมาณว่านี้กูต้องมาทนอีก4ปีอีกเเล้วใช่ป่ะ ไม่มีสักย่างที่จะรั้งให้เราอยู่เลยอ่ะ เบื่อโฮก อย่างไงจขกทก็ไตร่ตรองให้ดีนะว่ามีอะไรที่มากพอที่จะรั้งให้เราอยู่ที่นี่ต่อไปหรือไม่ลองชั่งน้ำหนักดูนะ เราเข้าใจนะว่าคำว่า ความสุขเเละสบายใจมันมีผลต่อเรามากต่อการเรียนเพราะการที่เราจะอยู่ที่ไหนได้ต้อง รักที่อยู รักที่จะเรียนกับมัน มันมีผลมากจิงๆ ถ้าอยูแล้วสุขภาพจิตเสีย(เหมือนเรา)ก้เเล้วเเต่เธอ ขอเรามีหลักการในชีวิตอยู่อย่างหนึ่งว่า คับที่อยู่ได้ เเต่ถ้ามันเเน่นอกมาก มันก็ค้องยกออก เพราะนานไปเดี๋ยวจัยมันถลอก(คุ้นๆไหม555) สู้ๆๆๆ เราก็จะสู้เหมือนกัน(มั้ง) เพราะคระที่เราจะเข้าดันรับน้อยอักปีนี้

[bbbb]

เราก็เป็นเหมือนกัน อยู่ม. คณะ ที่ไม่ใช่และไม่ชอบ มาเจอสังคมเพื่อนอีก เป็นอะไรที่ไม่อยากไปเรียนเลยTT

[MMMMMMM]

กลุ่มเรามีด้วยกัน7คน
แต่เราไม่สนิทกับใครในกลุ่มได้เลย อาจเป็นเพราะที่ตัวเราเองด้วยที่เราเป็นคนพูดน้อย
พออยู่รวมกันในกลุ่มเราก็เงียบ ไม่รู้จะคุยอะไร เพราะนิสัยอะไรหลายๆอย่างมันต่างกัน
เหมือนเราเข้ากลับเพื่อนในกลุ่มไม่ได้
เราเครียดกับเรื่องนี้มาก ตั้งแต่เข้ามาเราก็คิดแต่เรื่องอยากซิ่วไปเรียนที่อื่น
อาจจะเป็นเหตุผลที่บางคนบอกว่าเรื่องแค่นี้ไม่เห็นจำเป็นต้องจะซิ่วเลย
แต่สำหรับเราเราว่าการที่อยู่ตัวคนเดียว ทำอะไรคนเดียวมันเหงา โด่ดเดี่ยวมาก.....

เห้ยยย! เราแม่งโครตเหมือนกัน โดนอ่ะ อ่านแล้วมันใช่ นี่แหล่ะชีวิตเรา ตอนนี้อยากซิ่วมาก แต่กลัวๆยังไงไม่รู้

[มะเดี่ยว]

อยากซิ่วมากๆค่ะ ตอนนี้อ่านหนังสืออยู่เพราะตอนสอบกลางภาคคะแนนออกมาเละมากแทบจะติดEเลย เฮ้อ ตอนนี้เราก็ประสบณ์ปัญหาเหมือน จขกท นั่นแหละมันทั้งเบื่อ เหงา โดดเดี่ยว แต่ยังไงก็สู้ๆนะ อ่านหนังสือเยอะๆนะคะ เผื่อที่ใหม่ที่เราไปจะดีกว่านี้