หลอน! โรงงานร้างย่านปู่เจ้าสมิงพราย โลเคชันถ่ายหนังสุดเฮี้ยน

[จิตใจงามประเสริฐเหมือนดอกบัว]

ว่ากันว่าย่านปู่เจ้าสมิงพรายนั้น เต็มไปด้วยเรื่องหลอนชวนคนหัวลุก แต่เรื่องไหนก็คงไม่อาจจะเท่าเรื่องราวของโรงงานหลอมเหล็กร้างที่เพิ่งปิดตัวลงไป                                                                                  

            ย้อนกลับไป 40 ปีที่แล้ว ในยุคที่อุตสาหกรรมหลอมเหล็กกำลังเฟื่องฟู โรงงานนี้เต็มไปด้วยคนงานนับร้อย ทำงานหนักหน้าเตาหลอมอันร้อนระอุ รอบตัวมีสายพานและท่อสำหรับส่งเหล็กเส้นร้อนๆที่เพิ่งออกจาเตา การทำงานในสถานที่แบบนี้ อุบัติเหตุย่อมมีโอกาสเกิดขึ้นได้เสมอ

            เนื่องด้วยมาตรฐานด้านความปลอดภัยที่ยังไม่สูงในสมัยนั้น จึงเกิดเหตุการณ์สุดสยองขึ้น เมื่อคนงานคนหนึ่ง ยืนตรงจุดท่อส่งเหล็ก ในจังหวะเดียวกับที่มีการส่งเหล็กเส้นออกจากเตา เหล็กเส้นอันร้อนๆ ก็แทงทะลุผ่านขาของชายเคราะห์ร้าย ยิ่งไปกว่านั้น เขาต้องทนทรมานให้เหล็กเส้นนั้น ที่ยาวถึง 30 เมตรผ่านร่างกายไปจนสุดปลายเส้น แม้ว่าจะเสียชีวิตในภายหลัง แต่เรื่องนี้ก็เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวหลอนๆอีกหลายเรื่องที่ยังอธิบายไม่ได้

            เคยมีเรื่องเล่าของกองถ่ายทำภาพยนตร์ที่มาใช้โรงงานนี้เป็นโลเคชั่น ที่ถึงขนาดทำให้ผวาจนต้องเกือบเลิกกอง เมื่อการถ่ายทำล่าช้าจนไปถึงเวลากลางคืน ช่วงพักกอง ทีมงานและนักแสดงก็แยกย้ายกันไปผักผ่อน มีช่างไฟคนหนึ่งเดินไปเข้าห้องน้ำ ห่างออกไปของจุดถ่ายทำ ที่อยู่เกือบสุดปลายโรงงาน ระหว่างที่กำลังทำธุระส่วนตัว เขาได้ยินเสียงน้ำไหลจากห้องข้างๆ จากนั้นก็มีเสียงเคาะประตูห้องน้ำดังขึ้นสามครั้ง เขาคิดว่าคงเป็นเพื่อนๆมาแกล้ง จึงตะโกนออกไปว่า “ใครแกล้งกูว่ะ” มีเพียงความเงียบตอบกลับมา แน่นอนว่าในบริเวณนั้น นอกจากเขาแล้วก็คงจะไม่มีใคร แต่ถึงมีก็อาจจะไม่ใช่คน

           แม้ว่าโรงงานจะปิดตัวลงแล้ว แต่ถ้ามีโอกาสได้ไปสัมผัสบรรยากาศหลอนภายใน ก็จะมีความรู้สึกว่า มีคนนับร้อยอยู่รอบๆตัว ทั้งที่ไม่มีใครเลย หรือบางครั้งก็จะมีความรู้สึกถึงการถูกจ้องมองอยู่ตลอดเวลา จนทำให้ ด้านบนของโรงงานมีคานเหล็กเก่าๆสนิมเขรอะอยู่นับสิบ คานเหล่านี้มีเรื่องเล่าว่า หากมองขึ้นไปแล้วจ้องสักพัก ก็จะมีหน้าของผู้ชายผิวสำคล้ำ ค่อยๆยืนหน้าออกมา หรือเห็นเขานั่งห้อยขาบนคาน         แต่ถ้าโชคดี เขาก็จะกระโดดลงมาหาคุณ          

 

            เครื่องจักรบางชิ้นที่ในโรงงานนั้นยังมีมูลค่าสูง เจ้าของจึงปิดเป็นพื้นที่ส่วนบุคคล ล้อมรั้วไม่ให้คนภายนอกเขา มีการจ้างรปภ.มาประจำป้อมในแต่ละจุดของโรงงาน ซึ่งจุดที่ห่างไกลที่สุดคือปลายโรงงาน    ที่มีต้นหญ้าสูง เลยออกก็เป็นทุ่งนา ช่วงเวลากลางคืน มักจะได้ยินเสียงคนเดินไปมารอบๆป้อม ทั้งที่มองออกไปก็ไม่มีใคร หรือเห็นเป็นเงาลางๆใต้ต้นไม้แถวนั้น จนถึงตอนนี้ ยังมีการเปลี่ยนรปภ.บ่อยครั้ง เพราะทนความสยองของโรงงานนี้ไม่ได้              

        เรื่องราวของความหลอนสะพรึงในโรงงานหลอมเหล็กร้างแห่งนี้ยังมีอีกมากมาย  แต่มันก็อาจจะเป็นแค่เรื่องเล่า ไม่ยังไม่มีใครกล้าพิสูจน์กับตัว

Cr. Postjung

Comments

[One-Nize]

เอ่ม  กำลังจะไปปู่เจ้าพอดีเลย

[สุกิต]

เล่นซะน้ากลัว ไปเลย

นึกไปถึง โรงงานเก่า ของเจ้านาย

ตอนนั้นก็ทำเหล็กเหมือนกัน ก็ขนาดประมาณนี้ล่ะนะ

ท้ายโรงงาน ก็เป็น ทุ่งหญ้าเหมือนกันเลย

แต่ด้านข้าง จะมีบ่อน้ำ ขนาดพอสมควร


คือจะเล่าให้ฟัง

มันก็มีเด็ก หรือวัยรุ่นนี่ล่ะ ไปจมน้ำ

ในบ่อนี้อะนะ

เจ้านายเลยสั่งให้ ทำรั้ว กั้นบ่อไว้

จะได้ไม่มีใครตก ไปอีก

คิด ๆ ก็เสียว พี่ผู้หญิงที่ทำงาน คนหนึ่ง

เค้าเคยนอนเฝ้าโรงงาน เลยนะ

เพราะตอนนั้น นับ stock เหล็ก

นับกันทั้งคืนอะ ดีว่าไม่เจออะไร

แต่แก เหมือนจะหูฝาด ๆ อยู่นะ


แล้วห้องน้ำท้ายโรงงาน

ก็ไม่น่าเข้าซะเลย

น้าเคยไปเข้า ทั้งเหม็น ทั้งโทรม

ถ้าไปคนเดียวตอนงานเลิก ไม่เฉียด แน่นอน


เออ โรงงาน ก็งี้แหละ

เวลา วันหยุด นะ โรงงานไหน ๆ

ก็ดู โล่ง แล้วก็ วังเวงทุกที่อะ

แต่ถ้าเป็นกลางวัน ก็ดูดีนะ

จำฉาก เวลา คาเมนไรเดอร์

สู้กับสัตว์ประหลาด ได้ไหม

ก็ location ประมาณนี้ล่ะ ฮะ ๆ

[อ่านได้จังหวะ]

บ้านอยู่ปู่เจ้า บ้านอยู่ก่อนโรงเหล็ก ........... ขนลุกเล็กๆ 55555555

[ตกใจ]

เหมือนเคยเห็นหรือคล้าย ตรงทางสามแพ่งทางออกจากซอยบ้าน แต่มันร้างมากกก

[haanaao]

อยู่ใต้สะพานทางด่วนภูมิพลหรือเปล่าค่ะ? อยู่ติดแม่น้ำเจ้าพระยาใช่ไหมค่ะ? หรือจำผิดที่อ่ะ บ้านอยู่แถวปู่เจ้าค่ะ

[Haru Kachinku]

อร๊ายยยยย!!!!เรา อยู่ ปู่ เจ้าาาาาาาาาา

[สายyaoi]

ทำไม ต้องมาสร้างแถวปู่เจ้าด้วยยยยยยยย