ผู้หญิงที่ผมรักรองจากแม่และย่า

[Dragonneww]

สวัสดีครับ วันนี้ผมจะมาเล่าประสบการณ์ที่เจ็บปวดในชีวิตให้ฟัง ถ้ายาวไปก็ขอโทษมา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ 

ผมเป็นคนนึงครับที่คนอื่นชอบมองว่าผมเจ้าชู้ อาจจะเป็นเพราะผมคุยง่ายคุยเก่งซะมากกว่า ที่จริงแล้วผมรักใครแล้วรักจริงครับแต่ก็คงมีแค่เพื่อนในกลุ่มผมเท่านั้นที่รู้ว่าผมเป็นยังไง ผมไปหลงรักผู้หญิงคนนึงครับ เค้าอาจจะดูธรรมดาสำหรับหลายๆคนแต่สำหรับผมตอนเจอกันตอนนั้น เธอดึงดูดให้ผมต้องหันมองเธอแล้วค้างอยู่นานครับ ผมก็หันไปถามเพื่อนผมว่ารู้จักมั้ย เพื่อนผมก็บอกว่ารู้สึกจะเป็นรุ่นน้อง 2 ปี ตั้งแต่วันนั้นผมก็ตั้งใจว่าจะจีบผู้หญิงคนนี้ครับ เริ่มจากหาเฟสบุ๊คครับ ผมทักเธอไป แล้วก็คุยมาเรื่อยๆ ตอนนั้นก็มีคนจีบเธออยู่ด้วย เป็นรุ่นน้องผมหนึ่งปี (ตอนรู้นี่แบบโคตรเซ็ง 555) แต่ผมก็ไม่ได้กลัวอะไรหรอกครับ ถ้าเธอจะเลือกใครก็เอาที่เธอชอบแต่ถ้าเป็นผมก็ดี หลังจากคุยมาได้ซักพัก ผมก็เริ่มไปไหนกับเธอ กินข้าวบ้าง เดินเล่นบ้าง ทำงานบ้าง ทุกครั้งที่เธอทำอะไรน่ารักๆแล้วผมรู้สึกประทับใจ ผมจะบอกเธอทุกครั้งว่าเธอทำให้ผมตกหลุมรักเธออีกแล้ว เธอก็ยิ้ม ผมรักเธอมากครับ ของทุกชิ้นที่ผมให้เธอไม่ว่าจะในวันพิเศษหรือวันธรรมดา ผมทำเองกับมือทุกชิ้น แม้ไม่มีเวลาแค่ไหนจะอดหลับอดนอนก็ยอมครับ เพราะผู้หญิงของผมต้องได้ของพิเศษ ของที่ดีที่สุด ไม่เหมือนใคร และผมก็ใส่ใจที่จะทำด้วย ผมยอมเธอเกือบจะทุกอย่าง เธออยากให้ช่วยอะไรผมไม่เคยปฏิเสธ เธอชวนไปไหนไม่เคยบอกว่าไม่ว่าง ถึงงานเยอะแค่ไหนก็รีบเคลียร์ให้เสร็จครับเพราะผมคิดว่าถ้าเธอชวนแสดงว่าเธออยากให้ผมไป เธออยากไปไหนอยากกินอะไรผมก็ไปรับที่บ้านตลอด พ่อแม่เธอก็ทราบครับว่าเธอคุยกับผมอยู่ มีอยู่ครั้งนึงครับไปเดินด้วยกันแล้วเธอเผลอไปเหยียบขี้หมาเข้า ผมวิ่งหาที่ล้างให้เธอจนเจอ แล้วก็เอารองเท้าไปขัดให้ แต่กลิ่นมันยังไม่หายเพราะแค่ล้างน้ำเปล่าเท่านั้น ผมจึงให้เธอใส่รองเท้าของผมไปก่อน ส่วนผมก็หิ้วรองเท้าเธอขึ้นรถ แล้วเอากลับไปขัดให้ที่บ้านผม ผมยอมตื่นเช้าทุกวันเพื่อจะได้เจอเธอและซื้อนมให้เธอดื่มทุกวัน หลังจากเริ่มสนิทกันเราก็โทรคุยกันบ่อยขึ้น เฟสไทม์กันบ้าง มันเป็นช่วงเวลาที่ดีมากครับ จนวันนึงที่เธอต้องย้ายโรงเรียนไปอยู่กรุงเทพ เธอก็เปลี่ยนไป ผมเข้าใจเธอนะว่าเพิ่งย้ายโรงเรียนอาจจะต้องปรับตัว ทำกิจกรรม ไม่มีเวลา แต่วันนั้นที่ผมโทรหาเธอก็คุยกันปกติ ยังคุยกันไม่ทันเสร็จสายก็ตัด ผมตังค์โทรศัพท์หมดครับ แต่ก็ไร้วี่แววที่เธอจะโทรกลับมาเลย จนผมต้องทักเธอไปทางเฟซว่าตังค์ผมหมด เธอก็บอกอ้าวหรอ แล้วก็เงียบไป ผมก็ถามว่าทำไมถึงไม่โทรกลับทั้งๆที่ถ้าเป็นเมื่อก่อนไม่ว่าจะตัดสายด้วยสาเหตุอะไรก็โทรกลับเสมอ เธอก็บอกว่าขอโทษทีๆ ทุกอย่างมันเริ่มเปลี่ยนไปแล้วครับ จนวันนึงเธอบอกกับผมว่าเธอเริ่มรู้สึกไม่เหมือนเดิมแล้ว เลิกคุยกันเถอะ ผมร้องไห้แบบไม่อายใครทั้งนั้นถึงจะไม่เคยเป็นแฟนกัน แต่ช่วงเวลาที่คุยกันมาสองปีมันมีความหมายสำหรับผมมาก ผมเคยขอเธอเป็นแฟนแต่เธอบอกให้รอ รอให้เรียนจบก่อน ผมก็รอ ผมขอโอกาสเธอ ร้องเพลงง้อเธอ ทางเฟซบุ๊ค เพราะเธอกับผมอยู่ไกลกันมาก ผมทำทุกอย่างเพื่อให้เธอกลับมาคุยกับผม แต่ไม่เลย เธอไม่แม้แต่จะตอบแชทผม หลังจากนั้นเธอก็เริ่มบล็อคผมทุกทาง บล็อคเบอร์โทรศัพท์ ผมโทรหาเธอไม่ได้อีกแล้ว ผมเสียใจเหมือนคนบ้าเป็นเดือนเลยครับ กินอะไรไม่ค่อยลง แต่สุดท้ายผมก็คิดได่ว่าถ้าผมไม่ดูแลตัวเองไม่รักตัวเอง ผมจะรักคนอื่นดูแลคนอื่นได้ยังไง ผมตัดสินใจรอเธอต่อครับ ทุกวันครบรอบผมยังซื้อของให้เธอเหมือนเดิม ทำสิ่งของให้เธอเหมือนเดิม แล้วเก็บในกล่องที่เตรียมไว้ ผมทำแบบนี้มาปีกว่าแล้วครับ  ผมยังรักเธอเหมือนเดิม ไม่เคยลดน้อยลง ที่ผมยังไม่ไปไหนผมแค่กลัววันที่เธอไม่มีใคร ถ้าเธอมองกลับมาแล้วไม่เจอผมเธอจะเป็นยังไง ทุกวันนี้ผมภาวนาให้เธอกลับมาครับ ผมจะไม่โกรธเธอเลย ผมขอแค่เธอกลับมา ถึงใครหลายคนจะบอกว่าเลิกรอได้แล้วแต่ไม่รู้สิครับ ผมรักเธอมากเกินไปรึเปล่าก็ไม่รู้ แต่ผมไม่อยากรักใครอีกแล้ว ผมรักผู้หญิงคนนี้มากจริงๆ

ถ้าใครอ่านจนจบผมขอบคุณที่อ่านมันจนจบนะครับ 

Comments

[สู้ๆน้า]

คนอย่างคุณยังมีอีกเหรอ เฮ้อ ถ้าคุณรักเขามากก็สู้ๆนะ วันนี้หนึ่งเขาต้องเห็นแน่ๆว่าคุณคือคนที่ดีที่สุด
แต่ถ้าเขาไปจากคุณด้วยเรื่องง่ายๆอย่างระยะ คุณต้องคิดแล้วล่ะว่าที่ทุ่มเทให้เขาขนาดนี้ เขาได้สนใจไหม
ยังไงก็ตาม ทำตามใจตัวเองนะ สู้ต่อไป ทาเคชิ

[ดีเว่อร์]

ขอมอบเพลงคนที่แสนดีให้คุณเลย

[Dragonneww]

คนที่ดีกว่าผมยังมีอีกเยอะครับ ขอบคุณนะครับผม ^ ^'

[Dragonneww]

เหมาะกับเพลงคนถูกทิ้งมากกว่ามั้งครับ แห่ะๆ