18+ ความรักแบบผู้ใหญ่บางทีมันคล้ายเด็กๆอ่ะนะ

[some1]

ขอปรึกษาเพื่อนๆหน่อยสิ ยาวหน่อยนะ
ตอนนี้เราทำไรไม่ถูกเลย

คือ เรากับแฟน ตอนนี้อยู่ในวัยทำงานทั้งคู่
เราอายุ 26 ส่วนแฟนอายุ 30 ก็ถือว่าโตๆกันแล้วใช่ไหมล่ะ
เรากะแฟนคบกันมาเกือบปีละ เรารักแฟนของเรามาก
แม้จะรู้ว่าฐานะทางบ้านหรือหน้าที่การงานของเค้าจะไม่ดีเอาซะเลย แต่เราก็ยังจะเลือกเค้า รู้ว่าอยู่กะเค้าจะต้องเหนื่อยหรือลำบาก เราก็ยังจะเลือกเค้า
และแฟนเราก็รักและดูแลเราดีมากเช่นกัน
คือต่างฝ่ายต่างให้เกียรติและดูแลกันอยู่เสมอ
เราคบกันแบบเปิดเผย
เพื่อนของเรารู้จักเค้าหมด
เรื่องเงิน ถึงเค้าจะจน แต่ไม่เคยเลยสักครั้งมี่เอ่ยปากยืม
หรือให้เราออกให้ แถมยังบ่นๆให้เราประหยัดไว้บ้าง

จนมีอยู่ช่วงหนึ่ง
แฟนเราไปต่างจังหวัดกะกลุ่มเพื่อนผู้ชายของเค้า
แล้วเราติดต่อกันไม่ได้เลย1อาทิตย์เต็มๆ
พอเค้ากลับมา
เค้าก็ยังทำตัวเหมือนเดิมนะ คือทำเหมือนเดิมตามปกติ
แต่ที่จริง ช่วงนั้น
สัญชาตญาณของผู้หญิงลึกๆแล้วมันก็เตือนเราแล้วแหละ
ว่าใจเค้าเริ่มเปลี่ยนไป
เรารักแฟนเรามากนะ
และไม่คิดด้วยว่าสักวันจะเกิดเรื่องไม่คาดคิด
เพราะประจำ เรากะแฟนคุยกันได้ทุกเรื่องเลย
เราเลยเลือกที่จะเชื่อแฟนเรามากกว่าสัณชาตญาณตัวเอง
เพราะเราถือว่าการเชื่อใจและให้เกียรติซึ่งกันและกันมันเป็นสิ่งสำคัญในการที่คบกันนะ
เราก็เลือกที่จะมองข้ามมันไป
จนไม่นานมานี้
แฟนเราบอกว่า ผู้หญิงที่เคยเป็นเพื่อนที่ทำงานเก่าโทรมา
บอกว่าท้องกะแฟนเรา
ตอนนั้นเราช็อคมากเลยนะ ไม่คิดเลยว่าเค้าจะทำแบบนี้กะเรา
ยิ่งกว่าโดนฟ้าผ่าเลยแหละ ผ้
พอเราถามว่ว่า เค้าจะจัดการยังไง
ตอนแรกเต้าบอกว่า
ทางเราเค้าก็รัก แต่ทางโน้น เค้าก็ต้องรับผิดชอบ
มันก็เลยทำให้เราเย็นได้หน่อยนึง อย่างน้อยเค้าก็ยังเลือกเราใช่มะ
แต่ก็ไม่นานนัก
เพราะเราก็มารู้ทีหลัง
ว่าผู้หญิงคนนั้น เป็นแฟนเก่าของแฟนเรา
อยู่ต่างจังหวัดทางภาคเหนือ อายุ 36
และแฟนเราก็ดูเหมือนเป็นห่วงทางโน้นมากกว่า
เราเลยถามไปตรงๆเลยว่า ยังรักทางโน้นอยู่ใช่ไหม
มันเจ็บมากเลย ที่แฟนเราตอบมาว่าใช่
และผู้หญิงคนนั้น เค้าก็รู้นะ
ว่าแฟนเรากะลังคบกะเราอยู่มาตั้งแต่แรก

เรารู้สึกว่าเราเป็นส่วนเกินมากๆเลย
มีความรู้สึกเหมือนเป็นเมียน้อยเลยก็ได้
เพราะ ทั้งสองคนดูยังรักกันมาก
เราเลยปล่อยเค้าทั้งคู่ไป
เพราะต่างฝ่ายต่างรักกัน แถมยังมีเด็กด้วย
ทางนั้นเค้าท้องมา 3 เดือนแล้วน่ะ
ทั้งๆที่เรายังรักเค้าอยู่มากๆเลยนะ
จะโกรธจะแช่ง ก็ยังทำไม่ลง
เลยจบลงกะการเป็นพี่น้องกัน

ห่างกันไม่กี่วัน
เราก็มีเรื่องช็อคอีก
เราเองก็ท้องได้6สัปดาห์
ถึงยังไงๆ เด็กคนนี้ ก็เป็นลูกของเค้าเหมือนกัน
เลยต้องบอกอดีตแฟนเรา(ตอนนี้เค้าไม่ใช่ของเราแล้ว)
แต่สิ่งที่เค้าทำได้ คือการส่งเงินมาให้เท่านั้น
ตอนนั้นเราเครียดมาก กดดันมากๆเลย
เพราะเราเอง ก็ทำงานราชการ ไหนจะหน้าตาทางบ้านอีก
การที่อุ้มท้องโดยไม่มีพ่อ
มันเป็นอะไรที่แย่และถูกประณามมากๆเลยในสังคมทางเราอ่ะนะ
เราเลยคิดจะแต่งงานกะเพื่อนคนนึง ที่เป็นเกย์
มันไม่ตลกเลยนะ
ที่ท้องกะอีกคน และต้องแต่งงานกะอีกคน
โชคดีที่ว่าเค้าเข้าใจ และได้ผลประโยชน์ร่วมกันทั่งคู่
เค้าก็เลยจัดการสวมรอยแทนแฟนเราเลย
แบบว่า ตอนนันพ่อกะแม่ยังำม่รู้ว่าท้องกะแฟน
ทางเพื่อนเราเอง ก็ยอมทั้งจดทะเบียนสมรสให้ จัดงานหมั่นให้
พาพ่อแม่มาขอขมาด้วย สู่ขอด้วย
เราก็เลยบอกทางแฟนเก่าเราไปว่า
ไม่ต้องห่วงหรือกังวลเรื่องลูกและตัวเราแล้ว
เราจัดการได้ เค้าได้ไม่ต้องเดือดร้อน
เพราะแค่ทางฝ่ายโน้น เค้าก็ตรึงมือแล้ว
ด้วยความที่เรายังรัก ยังห่วงเค้าอยู่แหละ
ยอมรับเลยว่ายังมีเยื่อใยอยู่
ทางเค้าดูเหมือนจัะเป็นห่วงลูกกะเรามากเลย

ในคืนนั้นเอง
แฟนเก่าเรา
อยู่เค้าก็ขอให้เราถ่ายรูปทะเบียนสมรสกะใบตรวจว่าท้อง
ไปให้เค้าดูเพื่อความสบายใจ(ของใคร ?)
เราก็ถ่ายไปให้ แต่มีนไม่ชัด เค้าเลยหงุดหงิดใส่
เราบอกจะให้เอาสำเนาไปให้พรุ่งนี้
เค้าก็ไม่ยอมรอ แค่ไม่ถึง6ช.ม.นี่นะ รอไม่ได้
เราเองก็ทั้งโมโห น้อยใจ สารพัดอารมณ์เลย
ทำร้ายเราทำไม
ในเมื่อยังลืมอีกคนไม่ได้
มาทำเป็นห่วงเรากะลูกทำไม
ในเมื่อเค้าเลือกห่วงทางนั้นมากกว่า
ทั้งๆที่เราจะมีอนาคตที่ดีอยู่ข้างหน้า
มันทั้งโกรธ น้อยใจ ทุกๆอย่างอ่ะ มาประดัง
ด้วยความขาดสติ และทะเลาะกันแรงมาก
ถึงขนาดอยู่ร่วมโลกเดียวกันไม่ได้เลย
ตัดขาดกันเด็ดขาดเลยทีเดียว
เราเลยกินยาขับเด็ก (ไม่แนะนำนะ)
รู้ว่าไม่ดี มันอันตราย
ทั้งๆที่เราก็รักลูกมาก
แต่แค่ชั่ววูบ
ที่ว่า ไม่มีเด็ก เรื่องก็จบ

เพื่อนๆรู่ไหม
ว่ามันทรมานจริงๆนะ ที่ทำร้ายชีวิตคนๆนึงน่ะ
ที่เรารักเค้ามากด้วย กะคำว่าสติแค่คำเดียว
พอเวลาผ่านไปไม่กี่วัน
เราพอทำใจได้ สติเริ่มกลับมา
ทำให้เราสำนึกได้ว่า มักง่ายแค่ไหน ใจร้อนแค่ไหน
เรายังไม่เหมาะกะการเป็นแม่ใครจริงๆแหละ

ส่วนแฟนเก่าเรา หลังจากทะเลาะกัน
ก็ไม่เคยติดต่อกันอย่างที่เค้าตัดขาดจริงๆ
แต่ไม่กี่วันก่อน
เราเจอกันโดยบังเอิญ
เค้าก็นึกว่าเราเกลียดไม่อยากเห็นหน้าเค้า
เราก็นึกว่าเค้าจะเกลียดเราแล้วเช่นกัน
เลยไม่มีใครติดต่อใคร

มันน่าแปลกนะ
ที่เรายังคุยกันได้ตามปกติ
ต่างขอโทษซึ่งกันและกัน
ทำตัวเหมือนปกติ
เหมือนไม่เคยมีไรเกิดขึ้น
ต่างคนต่างที่จะไม่รื้อฟื้น
ความรู้สึกเราทั้งคู่
ยังเหมือนเดิมก่อนที่มีผู้หญิงคนนั้น

ทำให้เรารู้ตัวแหละว่า
เรายังรักเค้าอยู่
ไม่ว่าเค้าจะทำผิดต่อเรามากแค่ไหน
เราก็จะยังให้อภัยเค้าได้อยู่
ขอแค่เค้ากลับมาอยู่ข้าๆเราเหมือนเดืม
เรื่องราวเก่าๆ เราเลือกที่จะลืมๆมันไปเลยแหละ

เพื่อนๆว่าเราควรทำไงดี
เรารู้ตัวแหละ ว่ายังรักเค้าอยู่
ไม่ว่าจะขึ้นรถ สถานที่ บรรยากาศ กิจกรรมที่เคยทำด้วยกัน
เรานึกถึงเค้าตลอดเวลาเลย
ผิดไหมที่เรายังรักเค้า
อยากอยู่ข้างๆเค้า
อยากดูแลเค้าเหมือนเก่า
ถ้าจะรั้งเค้ากลับมา
ถึงรู้ว่ามันจะผิดต่ออีกฝ่าย
ต่อให้ขึ้นชื่อว่าเป็นชู้
อยากลืมเค้ามันก็ทำไม่ได้อ่ะ
เคยลำบาก เคยทำอะไรหลายๆอย่างมาด้วยกัน
รู้งี้ไม่น่าปากดีไล่เค้าไป ทั้งๆที่ในใจอยากรั้งเค้าไว้แทบตายเลย

เราจะทำไงดี
หาทางออกไม่เจอเลย

Comments

[Verde pop]

คุณรู้มั๊ยว่าคุณกำลังเจอวิบากกรรมในเรื่องความรักอยู่......

คนที่เจอเหตุการณ์แบบนี้ มีอยู่  2 แบบ
1 คือ ชาติก่อน คุณไปทำเขา ทำเหมือนที่คน2 คนนั้นทำกับคุณ จะด้วยจิตภาวนาหรือกุศลกกรรมในชาติก่อนเป็นตัวบันดาลก็แล้วแต่
2 จิตผูกพัน จิตที่ยังจองจำอยู่กับบ่วงแห่งกรรม เรื่องทั้งหมดมันดูเหมือนปมหาทางคลายออกไม่เจอ เพราะต่างคนต่างผูกบ่วงเข้าด้วยกัน ไม่มีใครยอมถอยเพื่อคลายปมนั้นออก

จิตเป็นนาย กายเป็นบ่าว ....คิดว่าคำนี้คุณคงจะเคยได้ยินนะ คำนี้ไม่ใช่คำที่พระสอนไว้ให้พวกฆราวาสฟังเฉยๆ แต่มันเป็นความจริง

-สองข้อข้างบนนั่น คุณไม่ต้องไปสนใจมันก็ได้ เพราะมันพิสูจน์ไม่ได้ แต่สิ่งที่จะพิสูจน์ได้ด้วยตัวคุณเองคือ "ใจ" ต้องเข้มแข็ง คุณลองหยุดคิดเรื่องของผู้ชายคนนั้น แต่ให้ลองกลับไปคิดถึงตัวเอง คิดถึงพ่อแม่ คิดถึงคนที่รักเราคนอื่นๆ  คุณเสียใจที่เขาทิ้งคุณ ใช่  แต่คนที่เสียใจยิ่งกว่าคือพ่อแม่คุณ ถ้าเขารู้ว่าคุณทำร้ายตัวเองด้วยการเศร้าตรมอยู่กับเรื่องทุกข์ใจ ทำร้ายตัวเองทำร้ายเด็กในท้องที่เขาตั้งใจมาเกิดแล้วยังไม่ได้ทำผิดอะไร มันจะกลายเป็นการสร้างบ่วงกรรมเพิ่มขึ้นมาอีกชั้นหนึ่งโดยไม่ได้ตั้งใจ
 
ฆ่าเด็ก กรรมนี้หนักกว่าผู้ใหญ่ กรรมนี้เท่ากับฆ่าพระสงฆ์รูปหนึ่งเลยทีเดียว เหตุเพราะเด็กนั้นยังบริสุทธิ์ ยังไม่ได้แปดเปื้อนด้วยกรรมใดๆ เสมือนพระสงฆ์ผู้ละซึ่งแล้วจากกิเลสทั้งปวง

ช่างเถอะ.....ไม่ต้องสนใจถ้ามันยากเกินแก่การเข้าใจ
เอาเป็นว่า คุณต้องมีสติอยู่กับสิ่งที่เป็นไปในปัจจุบัน เข้มแข็ง สิ่งที่มันผิดพลาดไปแล้ว ก็ช่างมัน ถ้ายังมีลมหายใจ เราเริ่มนับหนึ่งใหม่ได้เสมอ ขอแค่อย่าหวนกลับไปทำผิดซ้ำอีก

กรณีแฟนของคุณนั้น "ให้ปล่อยเขาไปเถอะ" เมื่อคุณรู้ว่าเขาไม่ใช่ของคุณ ก็อย่ารั้งเขาไว้ ไม่งั้นไม่ว่าชาติไหนๆ คุณก็จะวนเวียนเจอแต่เรื่องเจ็บช้ำใจแบบนี้ไปทุกภพทุกชาติ ทางที่ดี ตัดบ่วงกรรมซะตั้งแต่ชาตินี้ เชื่อเถอะชีวิตคุณจะดีขึ้น ขอแค่คุณมองออกไปให้กว้างกว่าที่เคยมอง ต้องถือว่าคุณโชคดีนะที่ได้เพื่อนดี

ค่อยๆคิด ค่อยๆทำไป คนที่ผิดแล้วในโลกนี้มีเยอะ อย่าโทษตัวเอง อย่าโทษใคร ให้มองสิ่งที่มันผิดพลาดไปแล้วให้มันเป็นประสบการณ์ชีวิตไว้สอนตัวเอง สอนลูกหลานภายภาคหน้านะ

[some1]

ขอบคุณมากค่ะ ที่ช่วยเตือนสติ

นั่นสินะ ถ้าเราไม่ปล่อยเค้าไป ก็จะไม่มีใครเลยที่จะมีความสุข
ทั้งเราและผู้ชายคนนั้น
เผลอๆ อาจต้องเจ็บช้ำไปถึงชาติต่อไปอีกด้วย

โลกนี้ไม่ได้มีคนที่รักเราแค่คนเดียวสักหน่อยนี่เนอะ
เวลาที่เกิดปัญหา
เรามักจะมองแต่แค่ปัญหาตรงหน้ากระจุกเดียว จนลืมมองคนรอบข้าง
ที่เค้ายังรัก เป็นห่วง และคอยเคียงข้างเรามาตลอด อย่างพ่อและแม่

ก่อนมีเค้าเราก็ยังอยู่ได้อย่างสงบสุข
ยิ่งไม่มีเค้า เรายิ่งต้องอยู่ให้ได้อย่างมีความสุขยิ่งกว่า

ตอนนี้ คงต้องใช้เวลา ค่อยๆปล่อยให้เค้ากลายเป็นความทรงจำ
^^ แอบเก็บความรู้สึกดีๆที่มีต่อเค้าไว้ในซอกหลืบของหัวใจ คงไม่ผิดใช่ไหมล่ะ

แค่ได้เห็นเค้ายิ้มออก หัวเราะได้ ไม่ว่าเค้าจะอยู่กะใคร
แค่ขอให้เค้ามีความสุข

มันก็รู้สึกดีแล้วล่ะ

ขอบคุณมากๆเลยนะ
ที่ทำให้เราฉุกคิดขึ้นมาได้

[Verde pop]

สู้ๆนะ เป็นกำลังใจให้