ลักษณะของคนจมน้ำ ที่ทุกคน"เข้าใจผิด"
ตั้งกระทู้ใหม่
ประเด็นคือมันนำมาซึ่งปัญหา
แน่นอนว่าเมื่อคนรู้ตัวว่าว
อาการของคนจมน้ำ ถูกแสดงออกมาในรูปแบบที่เรี
อาการดังกล่าว คือการที่ผู้จมน้ำจะพยายามเ
นอกจากนี้ คนที่กำลังจมน้ำอาจไม่โบกมื
และอาการ "ดึง" น้ำนี้ มักจะเป็นอาการที่คร่าชีวิต
ซึ่งเมื่อมองอาการนี้โดยภาพ
วิธีที่ดีที่สุดที่จะเช็คว่
--------------------------
อ้างอิง :
- http://knowledgenuts.com/
ภาพจาก :
- http://fwallpapers.com/
เครดิต :
- https://www.facebook.com/pagetanbabasnake/photos/a.460501690718045.1073741834.208591289242421/460501717384709/?type=1&theater
PLAIJUNG
20 ต.ค. 57 เวลา 17:08 น.
111,722
views
283 ความคิดเห็น
ตอนเด็กเราเคยจมน้ำค่ะ ตอนนั้นคือเป็นอย่างนี้เลย มันไม่เหมือนในหนังที่ร้องให้คนมาช่วยแล้วชูมือชูแขน แต่มันเป็นการเอาตัวรอดจริงๆ คือพยายามโผล่หัวขึ้นมาเอาอากาศ ครูวิทย์เราเคยบอกว่า ถ้าจะช่วยคนที่จมน้ำให้ดึงผมเลยค่ะ เพราะถ้าเราไปกอดเขา มันจะทำให้เราจมด้วย (อย่างฮาร์ดคอร์)
เราเคยจมน้ำสมัยอนุบาล แต่อาการตอนนั้นของเราคือจมลงไปเหมือนจะหลับเลยแล้วครูก็ดำลงมาช่วยแต่เราไม่ได้สลบนะ ก็งงๆเหมือนกันแต่จำไม่ค่อยได้นักหรอก
ใช่ๆตอนเราจมน้ำ เราก็ไม่ได้ร้องขอความช่วยเหลือนะ มันร้องไม่ได้หรอก
หัวก็ผลุบๆโผล่ๆน้ำ ทรมานมากค่ะ
เราไม่เคยจมนำ้ และไม่อยากจมด้วย
ขอบคุณมากค่ะที่เอาข้อมุูลที่มีประโยชน์มาเผยแพร่
จะได้ช่วยได้ทันเวลา
ตอนเด็กๆเราเคยจมน้ำ
แบบเล่นน้ำในสระน้ำที่เขาขุดไว้เก็บน้ำอ่ะค่ะ
แต่เขาขุดเป็นแบบขั้นบันได
มีสามขั้น ขั้นแรกน้ำลึก1เมตรจากพื้นดินถึงผิวน้ำ พื้นดินกว้าง5เมตรกว่าๆ
ขั้นที่2น้ำลึก3เมตรจากพื้นดินถึงผิวน้ำ
และขั้นสุดท้ายน้ำลึก7เมตรจากพื้นดินถึงผิวน้ำ เป็นก้นสระ
เราเล่นอยู่ที่1แต่ด้วยความว่าน้ำค่อนข้างขุ่นและจุดตรงที่เราเล่นพื้นดินที่เคยกว้าง5เมตรกว่าๆมันทลายลงไปเหลือเกือบสี่เมตร
เราก็ด้วยความเคยชินวามันมีห้าเมตรยังเดินได้อีกไกลนัก
ก็เดินๆไปไม่ได้ระวังอะไร พอก้าวไปถึงตรงที่ดินทลายเราก็จ๋อม
จมหายลงไปเลย คนบนฝั่งก็คิดว่าเราดำน้ำเล่นเลยไม่ได้ลงมาช่วย
เราตอนที่จมลงไปคือตกใจมาก กลัวสุดๆ ร่างกายไม่ยอมขยับเลยเพราะตั้งสติไม่ได้ยิ่งตอนนั้นอายุแค่แปดขวบด้วย
แล้วมันไม่ได้จมแบบค่อยๆจมนะ มันป๋อม จมถึงพื้นเลย สำลักน้ำไปหลายอึก หายใจไม่ออก คือใกล้จะตายแล้วตอนนั้น เพราะตะคริวกินด้วย
จมอยู่ประมานาทีครึ่ง จมแบบ จมเลย ไม่มีโอกาศขอความช่วยเหลือ ตัวแข็งทื่อ ไม่ยอมลอย จนแม่สังหรณ์ใจไม่ดี เพราะเราไม่โผล่ขึ้นไปเลย เลยบอกให้พี่ลงไปตามเราขึ้นมา
แม่บอกว่าพี่ดำลงมาหาเราครั้งแรกหาเราไม่เจอ ทีนี้พอบอกว่าหาไม่เจอเท่านั้นแหละ ทุกคนรู้เลยว่าเราจมน้ำ รีบพากันดำตามหาเราทั่วสระ
คนที่หาเราเจอคือกู๋ กู๋บอกว่าตอนกู๋เจอเรากู๋คิดว่าเราตายแล้ว เพราะเรานิ่งมาก ลอยเรี่ยพื้นปล่อยขาปล่อยแขนเหมือนศพเลย(ตอนนั้นเราไม่รู้สึกตัวแล้ว)
พอกู๋เจอเราก็รีบพาเราขึ้นบก แม่ร้องไห้แล้วก็กรี๊ดดังมาก(แม่บอก)
นึกว่าเราจะไม่รอดแล้ว ดีที่ไปอนามัยทัน
พอผ่านจากตรงนั้นมาแม่ไม่ให้เราลงไปเล่นน้ำที่สระนั้นอีกเลย และเราก็ไม่ไปด้วย เรากลัวเราจมแล้วจะตายจริงๆ
ไม่มีโอกาศโบกไม้โบกมือแบบในหนัง ร้องให้คนช่วยหรือผลุบๆโผล่ๆเลย คือจมแล้วป๋อม...
เงียบ หายเลย ขนาดเราว่ายน้ำเป็นนะ แข็งด้วย
แค่นึกถึงก็ทรมานแล้ว
บรึ๋ย...
เราก็เคยจมค่ะ ผลุบๆโผล่ๆนี่ใช่เลย มันเหนื่อยอ่ะ หายใจไม่ได้ น้ำเข้าปากเข้าจมูกแสบไปหมด ฮืออออ แค่นึกถึงก็กลัวละ
เคยช่วยเพื่อนกำลังจะจมน้ำคะ เพื่อนเกือบพาเราจมไปด้วย คือเพื่อนกดหัวเราอ่ะ T.T
ตอนเด็กๆประมาณอนุบาลอ่ะ เราก็เคยจมน้ำนะมันเป็นแบบนั้นเลยอ่ะ
เหมือนมันเป็นบ่อน้ำเลี้ยงปลาอ่ะ ละทีนี้เราก็เล่นอยู่ขอบบ่อกับน้อง
แล้วเหมือนว่าอยู่ดีๆเราก็ล้มลงไปในบ่อจมแบบว่าพยายามที่จะขึ้นมามากอ่ะ
ทรมาณมาก แล้วน้องก็ไปเรียกคนแถวๆนั้นมาช่วยได้พอดี
แบบว่ามันผ่านมานานมากแล้วแต่ก็ยังจำไม่เคยลืม
เคยเหมือนกันตอนเล่นนํ้าบ้านเพื่อน.. น่ากลัวมากตอนนั้น
ตอนนั้นคิดว่าจะตายแล้ว เพราะเพื่อนแมร่งคิดว่าเราหลอก มันเลยไม่มาชวยเรา..
เราแบบว่า..ผลุบๆโผล่ๆก็ในนํ้าเงี๊ย หายใจก็ลำบาก น่ากลัวมากๆเลย
ตอนเป็นเด็กเราเคยจมน้ำนะเป็นแบบนี้เลยนะดีมีคนช่วยอ่ะ
รักคนที่ช่วยเลยอ่ะ
เราเคยจมน้ำเป็นแบบนี้เหมือนกัน พยายามผลุบๆโผล่ๆ พอเห็นท่าไม่ได้เลยทิ้งตัวว่ายไปข้างหน้า ยังดีที่มันว่ายไป แถมโชคดีที่อยู่ใกล้ๆฝั่งด้วย
OH SHIP!
ไม่เคยจมน้ำค่ะ แต่เคยพลัดตกน้ำตก (ไม่ใช่น้ำตกแบบสูงๆ ที่เห็นกันในหนังนะ)
โดนน้ำพัดไปตามกระแสน่ากลัวมาก และน้ำแรงโคตรๆ ตอนนั้ยังเด็กอยู่ เท้าโดนหินอะไรไม่รู้เต็มไปหมด เจ็บมา T^T โชคดีมีพี่ชายใจดีโดดมาช่วย โฮ รักพี่เค้าเลย
แต่เสียดายจำหน้าไม่ได้และยังไม่ทันจะขอบคุณด้วยซ้ำ...
เราเคยจมน้ำตอน ป.5 มั้ง (เราว่ายได้นะเเต่ยังไม่เเข็ง)
คือตอนนั้นไปน้ำตกเเล้วไปก้ปีนท่อนไม้ใหญ่ขึ้นไปข้างบนเเต่เราไปไม่ได้ก้เลยตัดสินใจลง ตอนลงนี่เเหละ
คือตอนลงมันลื่นอะ เเล้วข้างหน้ามันเป็นบ่อเล้กๆเราลื่นลงไปในนั้นอะมันลึกมาก
เราก็พยายามตะเกียดตะกลายขึ้นมา เกาะก้อนหินได้พอดีเเล้วก็ดึงตัวเองขึ้นมาได้ พอดีว่าพื้นที่มันเล็ก
**เราถือว่าโชคดีมาก คือ ตอนนั้นไม่มีใครรุ้เลยว่าเรากำลังจมน้ำอยู่ เเล้วถ้าเป้นพื้นที่ที่ใหญ่กว่านี้เราคงอยู่ที่นั่นเเล้วล่ะ
**นึกเเล้วบางทีก็เเอบฮาตัวเองนะ
ที่เรียนว่ายน้ำมาไม่ได้ช่วยอะไรเลย
เหตุการณ์มันเกิดขึ้นเร็วมากเเบบไม่ทันตั้งตัว
จำได้ว่าตอนป.1ที่เคย(เกือบ)จมน้ำ ร้องได้แค่คำว่าช่วยก็ร่วงลงใต้น้ำแล้ว
ไม่รู้คนอื่นเขาจะได้ยินไหมด้วยแหะ
ตอนเด็กจมน้ำไม่มีอาการดึงน้ำ หรือตะเกียกตะกายเลย
ทุกอย่างพร่ามัวไปหมด หายใจไม่ออก มองไม่เห็น ได้ยินเสียงพี่ชายที่เป็นลูกพี่ลูกน้องอยู่ไกลๆ ตอนกำลังจะหมดสติ พี่เขามาดึงขึ้นจากน้ำพอดี ก็เลยรอด
ตอนนั้นจำอะไรไม่ได้แล้ว คนที่เห็นเขาบอกอยู่ๆเราก็เดินดุ่มๆลงน้ำไปเลย
คิดว่าคงจะลงไปหาพี่แน่ๆเพราะตอนนั้นติดพี่มาก
เราก็เคยจมน้ำนะ แบบไปหัดว่ายน้ำที่สระซึ่งสระที่หัดไม่ใช่สระสำหรับเด็กนะมันลึกประมาณ2เมตรได้ แล้วตอนนั้นครูเค้าพาเด็กไปฝึกตรงกลางสระให้เด็กที่เหลือนั่งขอบสระแล้วปรากฏว่าตรงขอบสระมันลื่นเราเลยไถลลงน้ำแล้วเด็กข้างๆมันนึกว่าเราแอบครูลงไปเล่นน้ำเฉยๆดีนะที่ใส่แว่นกันน้ำเลยมองเห็นรอบๆไม่งั้นเราคงตั้งสติช้ากว่านี้ เราเลยพยายามตะกายน้ำแล้วเอามือคว้าขอบสระแล้วปีนขึ้น
ตอนเด็กๆเราเคยจมน้ำที่สระนี่แหละ คือความสูงเรามันประม่าณ 120 cm. แต่สระน้ำลึก 2 เมตร คือครูเค้าพาเด็กที่ฝึกไปกลางสระแล้วว่ายกลับเอง ที่เหลือให้นั่งอยู่ขอบสระ ทีนี้ระหว่างว่ายกลับเราเป็นอะไรไม่รู้ อยู่ๆก็จมลงไปแบบว่ายต่อไม่ได้เลย ดีที่ครูมาช่วยไว้ได้ทัน เพราะเห็นเราตะกายน้ำ
ถ้าช่วยคนที่เขาหัวโล้นจมน้ำอยู่นี่ต้องดึงอะไรอะ -3-
คนที่มาเล่าประสบการณ์นี่ รอดตายทุกคนสินะ
ถ้าไม่ใช่ล่ะแย่เลย 5555
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?