ไม่เข้าใจตัวเอง และไม่เข้าใจความรู้สึกใคร

[หยดน้ำในกองไฟ]

ฉันเป็นเด็กตัวเล็กๆธรรมดา ไม่ได้สวย หรือน่ารักวิเศษณ์อะไร ไม่มีความสมบูรณ์แบบ ไม่ได้ร่ำรวย บางครั้งถึงกลับไม่มีเงินใช้สักกะบาทเดียว ฉันเป็นเด็กต่างจังหวัดเข้ามาเรียนมหาวิทยาลัยแห่งหนึง ช่วงที่เรียนมหาวิทยาลัยฉันก็ทำงานด้วยเรียนไปด้วย คุณเชื่อไหม ฉันเรียนเก่ง ฉันมีแต่คนเข้าหา มีแต่คนมาขอความช่วยเหลือ แต่ฉันไม่มีเพื่อนสนิทเลยสักคน

ฉันเคยคบกับเพื่อนผู้หญิงหลายๆคน แต่ แต่คนก็ตีตัวออกห่างกันออกไป บางคนก็จะเข้ามาเมื่อตอนต้องการประโยชน์ หรือ เดือดร้อน หรือ ตอนที่เขาไม่มีใคร

บางคนก็โกรธ และไม่ชอบฉันโดยที่ฉันไม่ได้ทำอะไรให้ ฉันเป็นคนรักพวกพ้องมากให้เพื่อนได้ทุกอย่าง แต่ฉันก็เพิ่งค้นพบว่า ในชีวิตของฉันมีเพื่อนผู้ชายมากกว่าผู้หญิง แต่...เมื่อฉันสนิทกับพวกเขาทีไร มันกลับกลายเป็นว่า เขาคิดอะไรกับเราเกินเลย จนบางทีฉันคิดเสียว่า ฉันอาจจะคิดเข้าข้างตัวเอง

แต่คุณเชือไหม ขนาดว่าฉันมีแฟนแล้ว ยังมีผู้ชายหลายคนที่รู้จักฉัน ไม่ว่าจะเป็นเพื่อน หรือรุ่นพี่ รุ่นน้อง ก็จะมีท่าทีและตำพูดสารภาพต่างๆ ฉันม่เข้าใจตัวเองเป็นเพราะฉันเป็นแบบนี้หรือป่าว ที่ทำให้มีแต่ผู้หญิงเกลียด และไม่ชอบฉันโดยไม่มีสาเหตุ ทั้งๆคนเหล่านั้นที่เข้ามาวนเวียนในชีวิตฉัน ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับพวกเขามากเกินเลยไปกว่าเพื่อน หรือ คนรู้จัก และยิ่งกว่านั้นคุณเชื่อไหม คนที่ดูรักแฟนมากๆ เป็นสามีภรรยากันเป็นคนที่เรานับถือ และเค้าก็นับถือเราเหมือนพี่ แฟนเค้ากับมาบอกว่าแอบรักเรา และผู้ชายคนนึงที่เค้ามีเสน่ห์มาก มีแต่คนชอบเขา เขากับมาชอบเราและกลายเป็นเราที่ทำให้เขาเจ็บ.. ฉันบอกตรงๆว่าฉันไม่กล้ารู้สึกอะไรกับใครทั้งนั้น เพราะฉันมีแฟน แฟนคนที่เขารักฉันและฉันก็รักเขา แต่ฉันรู้สึกแย่ที่มีคนมาชอบฉันทั้งๆที่ พวกเขาก็รู้ดีว่าฉันกับเค้าเป็นใคร และคุณเข้าใจหัวอกผู้หญิงใช่ไหมค่ะว่ามันเจ็บ และฉันไม่อยากทำให้ใครที่เค้าดีกับฉันเกลียดฉันไปมากกว่า กว่าคนที่เกลียดฉันทุกวันนี้แล้

ว..... ฉันเหนื่อยกับสิ่งที่ฉันไม่ได้ทำ และคนอย่างฉันมันมีดีอะไร แล้วมันเลวอะไร ใครก็ได้ตอบที