ไม่มีเงิน
ตั้งกระทู้ใหม่
ชีวิตลำบาก
20 พ.ย. 57 เวลา 23:27 น.
515
views
9 ความคิดเห็น
เมื่อลำบากก็ต้องประหยัดโน๊ะ จริงๆพี่สาวสองคนน่าจะ ทำงานพิเศษได้นี่คะ โตแล้ว โดยเฉพาะคนโตน่ะ อย่างน้อยก็มีรายได้มาช่วยทางบ้าน เราเองก็ไม่ต่างค่ะ ลูกสี่คน รายได้พ่อไม่แน่นอน รายได้แม่จากการรับสอนพิเศษ ตกเดือนละ หมื่น แปด ถึงสองหมื่นบางเดือนก็ไม่ถึง ก็ประหยัดเอา บางวันมีแค่ผักบุ้งต้มจิ้มน้ำพริก ก็ต้องกิน แต่บ้านเราไม่กู้นอกระบบ เคยมีหนี้เป็นพวกค่าผ่อนบ้าน แต่สุดท้ายก็ปล่อยยึดเพราะส่งไม่ไหว ออกมาเช่าบ้านอยู่เอา ก่อนนี้ต้องส่งเดือนละหมื่น ตอนนี้บ้านเช่า เดือนละ 3 พัน ยังไงก็สู้ๆค่ะ จบม.3 ขึ้นม.4ก็กู้กยศ.ได้แล้ว แถม เริ่มทำงานพิเศษได้แล้วด้วย สู้ๆนะคะ
บ้านเราก็เหมือนเธอแหละแต่ไม่มีหนี้สินเราเรียนจบตอนม.3 เราก็เริามหาตังค์ส่งตัวเองเรียนม.4 เองตอนม.ต้นก็รีบจ้างทำความสะอาดให้บ้านข้างๆเราเค้าใจดีและก็เมตตาเรามากๆตอนนี้เราจะจบม.6 แล้วพูดได้เต็มปากว่าเราส่งตัวเองเรียนตลอดสามปี เงินไป รร. ก็เงินเราเราไม่เคยขอแม่เลยตั้งแต่ที่เราหาเงินเองได้ไปสอบที่ไหนค่ารถเราเป็นคนออกเองเพราะฉะนั้นจขกท น่าจะเอาแบบเราก้อได้นี้ค่ะ ส่วนพี่คุณโตแล้วก็ควรที่จะหางานพาร์ททามทำนะค่ะแบ่งเบาภาระพ่อแม่บ้าง สู้ๆนะคะ
น้องต้องเรียนให้เก่งจะเปลี่ยนอนาคตได้ พยายามขอทุนอย่ากู้เด็ดขาดถ้าไม่จำเป็นจะยิ่งจนนาน ขอทุนสอบชิงทุน อย่างปีหน้าควรจะสอบเข้าโรงเรียนที่เรียนฟรีอยู่หอฟรีเช่นมหิดล คือต้องใช้ความรู้เปลี่ยนอนาคต พี่เป็นมาก่อน ไม่รู้ทำไงตั้งใจเรียนเพื่อเปลี่ยนอนาคตเรา จนพี่สอบได้ที่หนึ่งของโรงเรียนของต้นๆประเทศ เข้าจุฬาหาทุนเรียนตั้งแต่ม.1จนจบมหาวิทยาลัย ปัจจุบันจากเด็กยากจนสุดๆอนาคตพี่เปลี่ยนจนมีเงินเก็บเป็นล้านแล้ว ทั้งหมดเพราะขยันเรียนใช้ความรู้หาเงิน
เห็นด้วยกับ คห 3 ถ้าไม่ใช่สายวิทย์แท้ๆ อย่างมหิดล หรือจุฬาภรณ์ที่ขอทุนได้ (ตรงๆ คือ เรียนไม่เก่งวิชาการ) ก็มองสายช่างอุตสาหกรรมเด่นๆ ที่มีทุนอย่างของ อาชีวะสร้างชน คนสร้างชาติ ของเอสซีจี (หรือชื่ออะๆไรสักอย่างก็จำไม่ได้) หรือ อุตสาหกรรมฐานเทคโนโลยี นี่ก็ได้ทุนอยู่หอ ไม่ได้ช่วยกินภาระที่บ้านช่วงโรงเรียนเปิด แต่เรียนแบบไหนก็ต้องตั้งใจนะ
ตอนนี้พี่สาวทำงานได้แล้ว ก็ให้พี่สาวทำงานพิเศษสิ ทั้งสองคน ลองคุยดู ส่วนตัวเอง ไปลองถามตามร้านค้าใหญ่ๆ ว่ารับคนงานไหม ที่บ้านหนูลำบาก อะไรว่าไป
แล้วตั้งใจเรียนนะ อนาคตเราสร้างเองได้
เเนะนำนะคะ
ฐานะทางบ้านเราก็ไม่ค่อยดีเหมือนกัน แต่ไม่มีหนี้ แต่อย่างน้อยเราก็รู้สึกว่าดีนะที่ยังได้เรียนหนังสือ ดีนะที่เรามีพ่อแม่อยู่ครบ
เมื่อเรารู้สึกต่ำต้อย จงคิดอยู่เสมอว่ายังมีคนที่ต่ำต้อยกว่าเรา (ไม่ได้หมายความว่าดูถูก) และยังมีคนที่มีความพร้อมกว่าเรา เอาพวกเขาเหล่านี้เป็นแรงผลักดัน หันมองพ่อแม่ที่ท่านลำบาก เราต้องประหยัด อดออม และตั้งใจเรียน เพื่อก้าวไปสู่จุดที่สูงกว่านี้
เราก็อยู่ ม.2 เหมือนเธอนะ สู้ๆ ละกัน อนาคตสร้างได้ด้วยหนึ่งสมอง และสามสิบสองอวัยวะของเรา ในเมื่อเราไม่ได้พิการ นั่นหมายถึงชีวิตยังมีหวัง มีแรงก้าวเดินต่อไปอีกยาวไกล...
ทำงานพิเศษ และประหยัดมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ช่วยๆๆๆกันทุกคน เดี๋ยวก็ดีเอง
เราก็อยากระบายบ้างเรื่องเรากับจขกทมันก็คล้ายกันแต่ของเรามันยังพอมีกินแต่ก็น้อยอ่ะค่ะคือบ้านเรามีกัน6คนค่ะพี่สาว2คนน้องชาย1คนเรามีบ้านเกิดอยู่ที่เชียงรายแต่ก็ยังใม่ใด้เป็นบ้านของเราโดยสมบูรณ์แบบหรอกน้ะค้ะเพราะหลานสาวใม่แท้ของแม่เราเค้าใม่ยอมให้ คือบ้านนั้นมันมีสองหลังอีกหลังนึงแม่เราเป็นคนสร้างเองอีกหลังนึงคนไต้หวันมาสร้างให้แล้วแม่เราก็ใม่ใช่ลูกแท้ๆของตากับยาย( ปัจจุบันเค้าเสียแล้วค่ะ ) แม่เราบอกว่าพ่อแม่แท้ๆของแม่ใม่รู้ว่าเป็นใครเพราะตั้งแต่เกิดมาตากับยายที่เสียใปนี่ล่ะค่ะเค้าเป็นคนเก็บแม่เรามาเลี้ยงแล้วแม่เราก็มีพี่ชายคนนึงค่ะใม่แท้เหมือนกันและก็ลูกสาวเค้านั่นแหละค่ะที่ใม่ยอมให้บ้านพูดทำร้ายจิตใจแม่เราด้วยเราใม่ชอบเค้าเลยค่ะแล้วเราก็มีบ้านอีกหลังนึงที่จังหวัดสงขลาบ้านนี้ยังผ่อนใม่หมดเพราะโดนเจ้าของบ้านโกงทำแต่ตอนนี้กำลังเริ่มผ่อนเพราะเคลียเรื่องที่เจ้าของบ้านโกงไปเรียบร้อยล้ะค่ะคือพ่อเราเป็นคนจีนมาเลย์น่ะค่ะเค้าชอบเล่นการพนันมากๆๆๆหมดไปเป็นแสนเป็นล้านมีหนี้นอกระบบอีกกี่แสนหรือกี่ล้านใม่แน่ใจแต่หนี้ธนาคารห้าล้านมั้งหรือสิบกว่าอันนี้ก็ใม่แน่ใจแต่หลักล้านอ่ะใช่เพราะพ่อบอกใว้แล้วหนี้กับคนรู้จักอีกเป็นหมื่นพ่อทำก่อสร้างรับเหมาเงินเดือนก็ใม่แน่นอนมีตั้งแต่หลักหมื่นจนถึงประมาณหนึ่งแสนอ่ะค่ะแต่ก็ใม่พอเพราะพ่อออกมาจากมาเลย์ทีใรไปเล่นทุกทีเล่นจนมีเงินติดตัวกลับมาเลย์เซียแค่ะสองสามร้อยอ่ะค่ะพี่สาวคนโตทำงานเป็นเด็กเสริฟ์ของโรงแรมแต่ใม่เคยเก็บเงินได้เลยค่ะหมดตลอดพี่สาวคนที่สองก็ทำงานในโรงแรมที่เดียวกันแต่ขายของที่เค้าผลิตออกมาเองอ่ะค่ะมีตั้งแต่โทรศัพท์ขึ้นไปพี่บอกว่าผลิตหลายอย่างมากกส่วนเราถ้าเรียนต่อก็ม.2ค่ะแต่ใม่เรียนแล้วอยากทำงานมากกว่าแต่ใม่มีที่ไหนรับค่ะน้องชายคนเล็กเรียนอยู่ประถมค่ะ
เราอยากให้เค้าใม่ต้องมีกฎที่ห้ามเด็กอายุใม่ถึง18ทำงานเลยค่ะเผื่อเด็กที่เค้าพ่อแม่ยากจนใม่มีเงินส่งเรียนจะได้มีเงินใช้และช่วงปิดเทอมบางคนอาจจะอยากมีรายได้พิเศษอะใรอย่างนี้อ่ะค่ะ
ขอบคุณที่ให้เราใด้ระบายและขอบคุณที่สละเวลามาอ่านเรื่องของเราด้วยน้ะค้ะ มันยาวมากค่ะ
จขกท. เหมือนเราตอนม.3เลย ตอนม.3ครอบครัวเรายากจนแบบสุดๆอ่ะ เรียกได้ว่าแค่น้ำขวดเดียวยังไม่มีซื้อกิน และไม่ต้องไปพูดถึงข้าวไม่ได้กินเลยแหละ แต่ก็รอดมาได้ เพราะพยายามหาเศษเงินที่ตกอยู่ในซอกหลืบบ้าน(บ้านก็บ้านเช่า รถก็มีแค่มอ'ไซต์เก่าๆคันเดียว) มาซื้อกิน หนี้สินก็เยอะแบบสุดๆไม่รู้จะหาเงินไหนมาใช้ได้ ไม่ต้องพูดถึงค่าเทอมเราค้างค่าเทอมมาสามเทอมอ่ะตอนนั้น น้ำตาจะไหลแบบอยากตายมาก ทำไมมันลำบากแบบนี้ สาเหตุที่เป็นแบบนี้ไม่ใช่ไหนไกล พ่อเรามีเมียน้อยอ่ะ แล้วพ่อเราก็กู้เงินไปให้-เมียน้อยแล้วแม่เราต้องเป็นคนใช้หนี้ให้พ่อ นึกถึงแล้วเสียใจมาก แม่เราเลยตัดสินใจทำงานเป็นคนทำสวน มันเป็นงานที่หนักมากอ่ะ แต่แม่เราทนเพื่อหาตังมาให้เราและน้องไปรร. (ตอนที่แม่ยังไม่ไปทำงานเราหยุดเรียนบ่อยมาก เพราะไม่มีตังไปรร.อ่ะ) ทีนี้แม่ทำไปซักพักเจ้าหนี้ก็ตามมาทวงถึงที่ทำงานแม่เราก็เลยลาออกซะ เราร้องไห้ทุกวันเลย มันลำบากมากอ่ะ อยากให้มันจบๆไปซะที แม่ก็พูดแต่กับคำว่า ถ้าตายคงสบายกว่านี้ ตอนนั้นเราก็ช่วยอะไรแม่ไม่ได้เลย พยายามไม่เอาเรื่องที่บ้านไปเกี่ยวกับเรื่องเรียน จนสุดท้ายแม่หางานได้เป็นพนักงานในห้าง เราก็เริ่มรู้สึกว่าชีวิตดีขึ้น ค่าเทอมก็จ่ายหมดแล้ว เริ่มมีข้าวกิน เริ่มเก็บอาหารไว้กินเป็นเดือนๆ พ่อก็เริ่มหางานทำและเริ่มจะไม่ยุ่งกับนังเมียน้อยอีก (ตอนที่รู้ว่าพ่อมีเมียน้อยเราเกลียดพ่อมากเลย เพราะพ่อทำให้ชีวิตเราลำบาก) จนปัจจุบันมันเริ่มอยู่ตัวแล้ว เราในตอนนี้ก็เรียนม.4แล้วด้วย ก็พยายามตั้งใจเรียน เพราะผ่านความลำบากมาแล้ว เราก็ไม่อยากไปลำบากอีกใช่มั้ยล่ะ? เพราะฉะนั้นเราต้องตั้งใจเรียนได้อาชีพหน้าที่การงานที่ดี จะได้มาเลี้ยงดูพ่อแม่ ใช้หนี้ให้พ่อแม่ และไม่ทำให้พ่อแม่ลำบาก
สิ่งที่เราควรจะมีเลยก็คือกำลังใจและความอดทน ถ้ามีเราเชื่อว่าจขกท.ผ่านมันไปได้ เหมือนที่เราผ่านมันมาได้แน่ เราเป็นกำลังใจให้ ตั้งใจเรียนนะคะ ^^
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?