[ขอระบาย] เพื่อนสนิทที่เป็นเกย์ชอบเรา ควรทำยังไงดีคะ ?
ตั้งกระทู้ใหม่
ย้อนกลับไปเมื่อเกือบสามปีที่แล้ว
เรื่องมีอยู่ว่า .....
ตอนนั้นเราเป็นเด็กใหม่มาจากอีกจังหวัดหนึ่ง เข้ามาเรียนในจังหวัดที่เราอยู่ปัจจุบันเพราะคุณพ่อต้องย้ายมาดูแลบริษัทสาขาย่อย
เราย้ายเข้ามาตอน ม.4 พอดี ตอนนั้นเราตื่นเต้นมาก เพราะเป็นการมาใช้ชีวิตในที่ที่เราไม่คุ้นเคยมาก่อน แล้วก็ทำตัวไม่ค่อยถูกเท่าไหร่ ทำให้เราไม่ค่อยไปไหนมาไหนนอกบ้าน เพื่อนใหม่ที่รู้จักกันตอนเปิดเทอมก็เลยไม่ค่อยสนิทมาก เพราะเราอยู่แต่กับบ้าน
จนกระทั่งเราใช้ชีวิตมาประมาณเกือบ 3 เดือน ค่อยๆคุ้นเคยกับชีวิตใหม่แล้ว ตอนนั้นที่โรงเรียนมีงานแสดงละครเวทีเล็กๆ เป็นละครเวทีภาษาอังกฤษ ครูที่ควบคุมการแสดงก็ดันเป็นครูที่ปรึกษาของห้องเรา คุณครูเลยบังคับให้ห้องเราเข้าร่วมการแสดงในครั้งนี้ด้วย ตอนนั้นเราถูกเลือกให้เป็นนางเอก เพราะเพื่อนๆบอกว่าเราเก่งภาษาอังกฤษที่สุด เราก็เลยได้เป็นนางเอกอย่างงงๆ 55555
พอวันซ้อมวันแรก พวกเราต้องซ้อมตอนหลังเลิกเรียน คุณครูเรียกไปทำความเข้าใจกับบทที่เราได้รับ เรื่องที่เราแสดงก็คือ 'โรมิโอ แอนด์ จูเลียต' เราแคสผ่านไปได้คนแรก เพราะว่าโรมิโอแอนด์จูเลียตเป็นวรรณกรรมที่เราชอบอยู่แล้ว ทำให้เราค่อนข้างเข้าใจในตัวละครมากกว่าคนอื่น พอแคสเสร็จเราก็เลยขอตัวครูไปเข้าห้องน้ำเพื่อรอคนอื่นๆแคสบทกับครู (ที่จริงขี้เกียจนั่งรอ 555)
เราออกมาเข้าห้องน้ำหลังสนามบาส ตอนนั้นเป็นเวลา 5 โมงเย็นแล้ว ไม่ค่อยมีคนเพราะเด็กนักเรียนก็ทยอยกลับบ้านกันไปหมด เราก็เข้าห้องน้ำตามปกติไม่คิดอะไร ตอนที่เราเข้าห้องน้ำไป ด้วยความที่เรามีโรคประจำตัวอยู่โรคหนึ่ง แล้วบังเอิญตอนนั้นโรคเกิดกำเริบขึ้นมาซะงั้น เราก็เลยเป็นลมอยู่ในห้องน้ำ แต่ว่ามีสติอยู่นะ เราได้ยินว่ามีคนเดินผ่านห้องน้ำหญิง เราเลยร้องตะโกนขอความช่วยเหลือ เราตะโกนดังมาก สักพักก็มีเสียงผู้ชายตอบกลับมาถามเราว่า เราเป็นลมอยู่ห้องไหน เราก็บอกไปว่าห้องนี้ แต่ว่าตอนนั้นสติเริ่มจะดับแล้ว ภาพสุดท้ายที่เห็นคือมีผู้ชายคนหนึ่งกระโดดข้ามมาจากอีกห้องน้ำหนึ่งเพื่อช่วยเรา แล้วเท่านั้นเราก็หมดสติไปเลย
เราตื่นมาอีกทีก็อยู่ที่บ้านแล้ว พ่อบอกว่ามีเพื่อนผู้ชายเจอเราเป็นลมในห้องน้ำก็เลยอุ้มไปส่งห้องพยาบาล แล้วครูห้องพยาบาลก็โทรมาบอกพ่อ เราถามพ่อว่าจำหน้าเค้าได้มั้ย พ่อบอกว่าตอนพ่อไปถึงโรงเรียนเค้าคนนั้นก็ไม่อยู่แล้ว เราก็เลยแบบ เออช่างมันเถอะ ตอนนั้นจำได้ว่าพักอยู่บ้านประมาณ 2-3 วัน ไม่ได้ไปโรงเรียน
จนเมื่อเราหายดีไปโรงเรียนได้ตามปกติ วันนั้นตอนเย็นก็ไปซ้อมละครเวทีต่อ คุณครูก็พานักแสดงแต่ละบทมาแนะนำให้เรารู้จัก แล้วให้ทำความรู้จักกัน เรานั่งเป็นวงกลมกำลังคุยกับเพื่อนผู้หญิงอีกคนหนึ่ง แล้วอยูๆก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินมานั่งข้างๆเรา เราเลยหันไปทักทาย ผู้ชายคนนั้นเป็นคนจัดว่าหน้าตาดีมากเลยแหละ เพื่อนบอกทีหลังว่าเค้าเป็นนักเรียนที่ฮอตในโรงเรียน ครูก็เลยให้เป็นพระเอก แต่ว่าเค้าเป็นเกย์นะ คือแบบเปิดเผยเลย เค้าก็แนะนำตัวว่าเค้าแสดงเป็นพระเอกนะ แล้วเราก็เลยคุยกันยาวเลย พอคุยเสร็จกำลังจะกลับบ้าน เค้าก็เรียกเราขึ้นมาแล้วถามว่า
"ที่ไม่สบายอ่ะหายดีแล้วเหรอ"
"หืม รู้ได้ไงอ่ะ"
"เอาน่ารู้แล้วกัน"
"อ่อ ก็หายดีแล้ว ไม่งั้นจะมาโรงเรียนได้เหรอ"
"ดีแล้วๆ ทีหลังก็อย่าไปเป็นลมในห้องน้ำอีกล่ะ เราขี้เกียจอุ้ม หนัก"
พอเค้าพูดจบเราก็ตกใจมากอ่ะ เอ้าเห้ยคนนี้เหรอที่ช่วยเราไว้ เค้าก็พยักหน้าอมยิ้ม แล้วเราก็ขอบคุณเค้าตามมารยาท หลังจากวันนั้นเรากับเค้าก็สนิทกันไปโดยปริยายเลย อาจจะเพราะต้องเล่นละครคู่กันด้วยมั้ง หรืออาจจะเพราะคุยกันถูกคอด้วย เราจำได้ว่าตอนนั้นเราติดเค้ามาก เพราะรู้สึกว่า นี่แหละเพื่อนสนิทคนแรกในสถานที่ที่แสนกว้างใหญ่ของเรา 55555555
จนกระทั่งวันงานแสดงละครเวทีมาถึง วันนั้นทางโรงเรียนเชิญผู้ปกครองมาดู พ่อกับแม่เราก็มาด้วย งานจัดประมาณตอนหกโมงเย็น เรากับนักแสดงก็แต่งตัวอยู่ด้านหลังเวที ตอนนั้นเราเห็นเค้าดูแปลกๆ ก็เลยคิดว่าคงตื่นเต้นละมั้ง พอตอนก่อนขึ้นเวทีเราก็ไปตบบ่าให้กำลังใจ แล้วอยู่ๆเค้าก็ถามขึ้นมาว่า
"เออเตี้ย -เคยชอบใครป้ะวะ"
"ถามทำไม"
"ก็แค่อยากรู้ ทำไม แค่นี้ถามไม่ได้เหรอ"
"ใช่ ถามไม่ได้"
"เออ จำไว้เลย-อ่ะ"
"โอ๋ๆๆๆ อย่างอนนะ-ง"
"งอน"
"เออบอกก็ได้ กุยังไม่เคยชอบใครหรอก สวยเกินไปเลือกยากว่ะ" เราก็ตอบแบบขำๆตามปกติ แต่เราสังเกตุว่าเค้าดูอารมณ์ดีแปลกๆ ตอนนั้นเรากับเค้าเรียกว่าสนิทกันมากถึงมากที่สุดเลยแหละ เพราะเค้าเป็นเกย์ด้วยแหละมั้งเราก็เลยค่อนข้างวางใจมากกว่าเพื่อนผู้ชายคนอื่นๆ
พอถึงตอนขึ้นแสดง ฉากที่เราต้องเต้นรำในงานเลี้ยง ในบทที่ซ้อมไว้คือเราต้องเต้นไปตามสเตป แต่พอขึ้นแสดงจริงตอนที่เราต้องหมุนตัว อยู่ๆเค้าก็ดึงเราเข้ามากอดไว้แน่นมากกกกกก เราก็คิดว่าแม่งเปลี่ยนบทอีกและ (เพราะตอนซ้อมมันชอบเปลี่ยนบท) ก็ไม่ได้คิดอะไรจนกระทั่งการแสดงจบไปด้วยดี
พอการแสดงจบลง ผู้ปกครองทยอยกลับกันเกือบหมดแล้ว (รวมทั้งพ่อแม่เราด้วย) พวกเรากับเพื่อนก็มาช่วยกันเคลียของ เปลี่ยนเสื้อผ้ากัน ตอนที่เรากำลังจะเปลี่ยนชุด เพื่อนสนิทเราอีกคนก็มาบอกว่าคุณครูเรียกให้ไปหาหน้าเวทีหน่อย มีเรื่องจะบอก เราก็เออๆไปก็ไป ไปทั้งชุดเจ้าหญิงนั่นแหละ พอเราอ้อมเข้าไปหน้าเวที กลับพบว่าในหอประชุมไม่มีใครอยู่เลย เราก็มองหา เริ่มเอะใจแปลกๆ พอตอนที่เรากำลังจะเดินหันกลับไปห้องแต่งตัวคืน อยู่ๆไฟในห้องประชุมก็ดับหมด -เราก็ตกใจมาก คิดแค่ว่าโดนผีหลอกแน่ๆ แต่ตอนนั้นเองไฟบนเวทีก็เปิดขึ้น เรามองไปเห็นเค้ายืนอยู่ตรงกลางเวทีทั้งชุดเจ้าชายนั่นแหละ แล้วเค้าก็พูดว่า
"เตี้ยกุมีเรื่องจะบอก -รู้ใช่มั้ยว่ากุเป็ยเกย์" เราก็เงียบไม่พูดอะไร เพราะจริงๆแอบอึ้งบวกตื่นเต้นแบบมันหวิวๆแปลกๆ แล้วเค้าก็พูดต่อว่า
"กุเป็นเกย์จริงๆเคยมีแฟนเป็นผู้ชายมาหลายคนแล้ว กุไม่เคยชอบหรือมีความรู้สึกดีๆกับผู้หญิงคนอื่นมาก่อน จนกระทั่งวันหนึ่งก็ได้เจอเด็กผู้หญิงเตี้ยๆคนหนึ่ง ชอบทำอะไรโก๊ะๆ กุอยู่กับเค้ากุรู้สึกดีมากเว้ย กุสบายใจทุกครั้งที่ได้คุยได้เจอหน้าเค้า -ก็คงจะรู้แล้วใช่มั้ยว่าผู้หญิงคนนั้นคือใคร"
ตอนนั้นเราแบบสตั๊นไปมากอ่ะ คือทำตัวไม่ถูก อึ้งจนหัวนี้ว่างเปล่าสุดๆ เราไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งจะต้องมาเจอเรื่องแบบนี้กับตัวเอง คือเราไม่ได้รังเกียจเค้านะ แต่คือมันทำตัวไม่ถูกอ่ะ
แล้วเค้าก็เดินลงมาจากเวที เดินเข้ามาหาเราข้างล่าง มายืนอยู่ตรงหน้าแล้วยิ้มให้เรา
"เตี้ย กุชอบ-นะ" เรายืนนิ่งไปนานมาก จนสติเข้าที่เข้าทางจึงตอบกลับไปว่า
"-พูดจริงเหรอ"
"กุเคยล้อเล่นเหรอ"
"แต่-เป็น เกย์นะ"
"เออ เป็นเกย์แล้วกุชอบผู้หญิงไม่ได้รึไง" เรานี่สตั้นไปอีกรอบจริง พูดอะไรต่อไม่ถูก จนเค้าหัวเราะขึ้นมาแล้วก็ขยี้หัวเราเหมือนที่ชอบทำ
"-ไม่ต้องตกใจหรอก กุชอบ-จริงๆ แต่-ไม่ต้องห่วง ยังไงกุก็ไม่ทำอะไรไปมากกว่านี้แล้วแหละ เพราะกุรู้ว่า-คงลำบากใจ แต่กุแค่อยากบอก-ไว้เฉยๆ กุอึดอัด"
"แล้วต่อจากนี้กุควรทำตัวยังไงวะ"
"ก็ทำเหมือนปกตินั่นแหละ"
หลังจากวันนั้นเรากับเค้าก็ใช้ชีวิตตามปกติเหมือนที่รู้จักกัน เพื่อนๆที่ช่วยเค้าบอกชอบเราวันนั้นก็รู้นะว่าเกิดอะไรขึ้นกับเราและเค้า แต่เราก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี เค้าบอกว่าเค้าชอบเรา แต่ก็ยังมีแฟน(ผู้ชาย)อยู่เหมือนเดิม เราเคยคิดว่ามันคงจะเป็นเรื่องตลกของเค้ารึเปล่าที่มาบอกชอบเรา ทำให้เราคิดไปเองว่าเค้าแกล้งเรา เลยตีตัวออกห่างช่วงหนึ่ง แต่เค้าก็บุกไปถึงบ้านเราเลยนะ ไปปรับความเข้าใจ ไปถามว่าโกรธอะไรเค้า แล้วก็บอกว่า
"อย่าหายไปแบบนี้ได้มั้ยกุไม่ชอบ"
"- ถามจริงๆเถอะ -ชอบกุนี่เรื่องจริงใช่มั้ย"
"เออดิ กุชอบ-จริงๆ แต่-ไม่ต้องชอบกุตอบหรอก -ก็ไปมีแฟนของ-นั่นแหละ แค่อย่าทำแบบนี้ได้มั้ยวะ กุแค่ขออยู่แบบนี้เหมือนเดิมได้มั้ย -รู้ป่าวว่าเวลาที่-ไม่คุยกับกุ กุรู้สึกแย่มากนะเว้ย"
วันนั้นเราปรับความเข้าใจกันจนเสร็จ เค้าก็กลับไป แล้วหลังจากนั้นเราก็เริ่มปลง แล้วก็พยายามไม่คิดอะไร แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมาเค้าทำอะไรหลายอย่างให้เรามากมายเลยอ่ะ ยิ่งกว่าแฟนกันอีกมั้ง แต่เราก็พยายามข่มใจไม่ให้รู้สึกอะไร ทั้งๆที่ความจริงแล้วเราชอบเค้ามากๆเลย
เค้าตามดูแลเราอยู่จนถึงปัจจุบัน จนเมื่อเดือนที่แล้วเค้ามีแฟน(ผู้ชาย)ใหม่ เราก็เออดีใจด้วยนะ เค้ากับแฟนใหม่ดูรักกันดีมาก เพราะตั้งแต่เค้ามีแฟนใหม่ก็ห่างหายไปจากเราเลย เราก็รู้สึกว่าเออดีแล้วแหละ เราจะได้ไม่ต้องรู้สึกอะไรต่อไปอีก แล้วเราก็ตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือเตรียมสอบแกทแพทไปจนเกือบลืมเค้า
จนกระทั่งเมื่อสัปดาห์ก่อน อยู่ๆเค้าก็ขับรถมาหาเราที่บ้านแล้วชวนออกไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะ เราก็แบบอยากไปพักผ่อนสมองสักแปบก็เลยไป เราสองคนเดินเล่นเดินคุยกันไปสักพักแล้วอยู่ๆเค้าก็หยุดเดินแล้วหันหน้ามาหาเรา แล้วเค้าก็พูดว่า
"- กุเลิกกับน้อง..แล้วนะ" เค้าทำหน้าเศร้าๆ
"เห้ยจริงป้ะ- ทำไมอ่ะ เค้าบอกเลิก-เหรอ"
"กุบอกเลิกเค้าเองแหละ"
"อ้าว ทำไมอ่ะ ก็ยังดูรักกันดีอยู่นิ" เรามองหน้าเค้า แต่เค้าก็เงียบไปสักพักแล้วเค้าก็พูดกับเราด้วยสีหน้าจริงจังมาก
"เตี้ย -รู้ป้ะว่าทำไมกุคบใครไม่ได้นานเลย"
".........ทำไมวะ"
"เพราะเวลาคบใครกุลืม-ไม่ได้จริงๆ กุนึกถึง-ตลอดเวลาเลย"
"เห้ย มั่วละๆ" เราก็พยายามพูดตลกเพื่อลดบรรยากาศแปลกๆ
"กุสาระนะ- กุควรทำยังไงต่อไปวะ ความสัมพันธ์ของกุกับ-เนี่ย กุทรมานมากนะ"
"-คิดว่ากุไม่ทรมานเหรอ" เราตอบเค้าแล้วน้ำตาแอบไหล เราสองคนเงียบไปพักใหญ่ แล้วอยู่เค้าก็พูดขึ้นว่า
"เตี้ย เป็นแฟนกับกุมั้ย" เราอึ้งมากตอนนั้น คิดอะไรไม่ออกเหมือนเดิม เรายังไม่ได้ตอบตกลงหรือพูดอะไร บอกแค่ว่า เราไม่รู้ ขอเวลาหน่อยนะให้เราได้คิด จนตอนนี้เราก็ไม่ได้เจอหน้าเค้ามาเกือบอาทิตย์แล้วล่ะค่ะ
เราอึดอัดและทรมานมาก คิดไม่ออกจริงๆว่าเราควรทำตัวยังไงต่อ เรากลัวว่าถ้าวันหนึ่งเรากับเค้าเป็นแฟนแล้วเลิกกัน ความเป็นเพื่อนก็จะหายไปด้วย แล้วเราก็กลัวว่าถ้าวันหนึ่งเค้ารู้ตัวว่าเค้ายังชอบผู้ชายอยู่เราจะทำยังไง เราอยากมาระบายและขอคำแนะนำจากเพื่อนๆนี่แหละ เพื่อนๆว่าเราควรทำยังไงดีคะกับความสัมพันธ์ครั้งนี้ ช่วยเราด้วยนะ TT
สับสนกับตัวเอง
21 พ.ย. 57 เวลา 05:09 น.
653
views
8 ความคิดเห็น
อ่านดูแล้วเจ้าของกระทู้แคร์ผู้ชายคนนี้มากเลย อย่ากลัวเลยค่ะ ทำตามหัวใจตัวเองก็พอ ไม่ชอบไม่หวั่นไหวก็เพื่อนกันต่อไปแต่อาจยากหน่อยต้องใช้เวลา (อ่านจากสถานะของสองฝ่ายตอนนี้) แต่ถ้าชอบแล้วก็รู้สึกหวั่นไหวก็ไปต่อค่ะไม่ต้องกลัวอะไรหรอก :) ไม่มีใครรู้อนาคตนะคะว่าจะเป็นไง ลองเสี่ยงดูค่ะ กลัว กังวล สับสน เจ็บปวดและมีความสูข เป็นเรื่องธรรมดาของความรักอยู่แล้ว สู้ๆแค่ตัดสินใจก็พอ ไม่ต้องกลัวไป
ปล.อย่าลืมตั้งใจอ่านหนังสือด้วยนะ อย่าเครียดๆเดี๋ยวแก่ อิอิ
ใช่ค่ะ เห็นด้วยกับ คห1. จขกท.แค่ทำตามหัวใจของตัวเองก็พอ แล้วทุกอย่างมันจะดี สู้ๆนะคะ
ทำตามหัวใจ ><
ทำตามหัวใจเถอะ เธอไม่มีอะไรจะเสียหรอก แต่จะเสียใจถ้าไม่ได้พูดออกไปนะ
เห้ย! คือเราอ่านจบแล้วแบบ ชีวิตแกคล้ายๆเรามาก แต่ต่างกันตรงที่เรามีเพื่อนผู้ชายสนิทหนึ่งคน เป็นแฟนกัน เลิกกันเพราะเค้าเป็นเกย์ แต่สุดท้ายก็เป็นเพื่อนเหมือนเดิม
แต่ของเจ้าของกระทู้นี่เหมือนนิยายมากอ่า อ่านแล้วฟิน ?
ยังไงก็ขอให้ทุกอย่างจบลงด้วยดีนะคะ ถ้าเป็นเรา เราจะทำทุกอย่างตามที่หัวใจและความรู้สึก
ขอให้โชคดีนะคะ :) สู้ๆ
อ่านแล้วฟินเลออ - - // โดนเตะ
ยังไงก้อโชคดีค้ะ
เขิลลลลค่าา คุณโชคดีแค่ไหนแล้วที่ทำไห้คนที่รักผู้ชายกลับมารักผู้หญิงได้ เท่าที่อ่านรุ้สึกว่าคุณให้ความสำคัญกับเขานะ เพียงแค่มีคำว่าเกย์มาขวางกั้นแค่นั้นเอง เชื่อสิ คุณควรทำตามความรู้สึกที่คุณมี แล้วมองข้ามสิ่งๆนั้นไป ใช้ใจมองดู แล้วเจ้าของกระทุ้ก็จะเจอคำตอบเอง > <
ทำตามใจเราไปเลยค่ะ♥ เชื่อในใจของเราค่ะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?