ความเป็นจริง ในรั้วมหาวิทยาลัย

[Matreshka]

สวัสดีครับ

น้อง ม.ปลายทุกคน โดยเฉพาะเด็ก ม.6รุ่น ที่กำลังเครียดที่จะเข้ามหาวิทยาลัย

พี่ขอให้น้องใช้ทุกวินาทีกับเพื่อนที่น้องมีในม.ปลายให้มีค่ามากที่สุดเเล้วน้องจะไม่หวนคิดกลับมาว่า เพื่อน อาจาร์ ภารโรง รุ่นพี่ ยาม รุ่นน้อง  ช่วงเวลา ม.ปลายเนี้ยแหละคือ เพอร์เฟค ที่สุดเเล้ว
 

ก่อนอื่น ต้องเล่าก่อนว่า พี่อยู่โรงเรียน สห นะคับ ช/ญ เท่าเทียม 5555
ตอนพี่อยู่ ม.ปลาย เพื่อนทั้งห้องของพี่มีทั้งหมด 40 คน  ไม่รวมเพื่อนที่ย้ายสาย ระหว่างเรียน 2 คน พี่แทบจะสนิททั้งห้องเลย มีเรื่องไรคุยกันได้หมด เรื่องลากมกเอย พูดหยาบเอย นินทราชาวบ้านเอย ใครมีเเฟนก็ต้องผ่านเพื่อนก่อน   ปรกติชาวบ้านเค้านั่งกินข้าวกัน 4 5คน (ไม่รวมพวกหัวโจกเเต่นั้นก็ไม่ใช่ห้องเดียวกันน่ะ) แต่กลุ่มพี่ นั่งกินกัน 30 กว่าคน เรียกได้ว่าเหมาโรงอาหาร ไม่ต้องถามว่า 10 คนไปไหน เพื่อ ไม่มาโรงเรียน ++ 

ต้องท้าวความก่อนว่า ห้องพี่เป็นห้องที่ไม่ได้มาจาก ม.3 เดิมทั้งหมด เด็กสอบเข้า ตอน ม.4 เเล้วห้องพี่ เป็นพวกที่โดนเด้งมา ก็คือพวกเศษของทุกกลุ่มอะคับ (แบบ กลุ่มเค้ามี 5-6คน พอตอนเลือกห้อง 5 คนไปอยู่ห้อง A  1คนโดนเด้งมาห้องพี่ี 5555) พวกพี่เลยสนิทกันไวมาก 
ชีวิตมันมีความสุขมากคับ น้องๆม.ปลายคงรู้กันดี เวลาว่างเเทบ จะ 24 ชม.
แต่เเล้วเวลาเเห่งความสุขก็ผ่านไปไว 3 ปี  

จนทุกคนเเยกย้ายกันเข้ามหาวิทยาลัยลัยคับ


รั้วมหาวิทยาลัย 

ต้องบอกก่อนเลยนะคับผมไม่ได้เผา มหาวิทยาลัยตัวเอง   ผมรวบรวมข้อมูลจากเพื่อนๆ ผมมาทุกคน เเล้วมันเป็นอย่างนี้จริงๆ น้องๆ ม.ปลายที่กำลัง ฝันถึงชีวิตมหาลัยที่สวยงาม พี่ขอให้นี้คือประสบการ์ชีวิตละกันนะคับ

เริ่มเลย 

พี่สอบ พี่ก็เป็นเด็กผช ม.6 คนหนึ่งที่ไม่ค่อยอยากจะไปสอบเท่าไหร่ (พี่ว่า ผช เป็นทุกคน) พี่ไปสอบ สอบ 3 ครั้ง ติด 1 ครั้งคับ แพทย์แผนไทยประยุกต์ ไม่ขอเอ่ยนามมหาวิทยาลัยละกัน  55555  แต่เเล้วโชคชะตาก็เล่นตลก พี่แอดมิชชั่นติดคับ 
 คณะวิทยาศาตร์ เนี้ยแหละ 
บอกเลยได้เพื่อนใหม่เยอะเเยะคับ  เทอมเเรก ทุกคนดูสนิทกันมากกัน ห้องผมมี 70 คน ตอนนี้ ที่ผมสนิทด้วยมี แค่ 5-6คนเอง

เรียน

จนพี่ได้มาเจอกับตัวคับ ที่โบราณ ท่านว่าไว้ ยิ่งอยู่นานลายยิ่งออก
 สอบ มิดเทอมเเรกคับ พวกเรานัดกันดิบดีเลยคับว่า สมมุติว่าข้อสอบมี 9 ข้อ พวกเราจะทิ้ง 789 เพื่อให้ เฉลี่ยไม่สูงมาก เพื่อจะช่วยคนที่ไม่ได้ -เราก็หลงเชื่อว่าโลกมันยังคงสวยงามสำหรับเราเสมอ จนวันประกาศคะเเนน เท่านั้น แหละคับ 

พี่คะเเนน น้อยระดับท้ายๆ เลยคับ ผมนี้ยืนเลยคับ  คือพวกเพื่อนมันมาบอกที่หลังว่ามันทำทุกข้อ

 โลกสวยผมหยุดลงที่วันนั้นเลยคับ มหาวิทยาลัยระบบ จะเป็นแบบเเข่งกันเรียน  ไม่เหมือน ม.ปลาย เด็กที่ได้เกรดนิยม คือเด็กเก่ง จริงแบบเก่งจริงๆเลยคับ 
มันทำให้พี่รู้ว่า ไว้ใจใครไม่ได้ อีกต่อไป

กิจกกรม

น้องๆไม่สามารถเลี่ยงได้เลยคับ ในรั้วมหาวิทยาลัย พี่เป็นคนดูงานทั้งหมด และลงมือทำเอง พี่อยากให้น้องช่วยกันทำจะดีที่สุด
เพราะพี่เจอคนแบบ "ทำไมผมต้องทำ ในเมื่อพ่อเเม่ผมยังบังคับไม่ได้เลย" มีคับมีทุกที่จริงๆ คนที่ทำจะเหนื่อยมากๆ

รุ่นพี่ 

พี่เข้ามาเจอระบบโซตัสเลยคับน้อง แต่เป็นระบบโซตัสที่กำลังล่มสลาย เพราะเดี๋ยวนี้เค้าใจเหตุผลคุยกันเเล้วคับ แต่ยังมีบางมอโซตัสยังรุนเเรงมาก พวกพี่ลงมาว๊ากๆๆๆ เเล้วก็ไป ส่วนตัวเเล้วพี่แอนตี้พวกนี้มากคับ บอกแบบตรงประเด็นเลยนะคับ รุ่นพี่ มีประโยชน์ตอน หางานเท่านั้นแหละ มีไว้เเค่เขียนชื่อลงในใบสมัครงาน ไม่เคยช่วยหรือทำอย่างอื่นให้ (รุ่นพี่ดีดีก็เยอะคับ)


สุดท้ายนี้  น้องๆจะเข้ามหาวิทยาลัย กันเเล้ว ขอให้น้องๆโชคดี พี่มาเล่าเเค่อยากให้พวกน้องๆทุกคนรู้ไว้ ว่าโลกไม่ได้สวยงามอย่างที่คิด คบเพื่อน ขอให้น้องดูกันให้ดีดี 
ช่วงมหาลัยนี้แหละ สุดๆ เพื่อนเเท้หายาก

 

Comments

[Kwangep Iwantwilldie]

ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย จะหาเพื่อนแท้สักคนเหมือนงมเข็มในมหาสมุทร (เวอร์ไปหน่อย ขอโทษ)

เคยเจอกับตัว หลายเรื่องมาก แต่เรื่องที่เจ็บใจที่สุด

คือ เรื่องที่ เพื่อนจากปวช. ทั้งที่สมัยเป็นเด็กช่าง เพื่อนรักกันปานจะกลืนกิน (เวอร์อีกแล้ว) แต่ พอมาป.ตรี ถูกหักหลัง ทั้งที่ เป็นคนพามันมาสอบด้วยกัน ช่วยเหลือมันทุกอย่าง เพราะคำว่าเพื่อน ติวให้ด้วย แนวข้อสอบพอเดาได้ก็บอกหมด จี๊ดดดดจริงๆ 

หลายๆวิชา ที่มันขาด มันจะมาขอยืมไปอ่าน พวกเลคเชอร์ หรือชีท แต่พอเราขาด มันบอกเดี๋ยวเอามาให้ อันนั้น โคตรสำคัญ พอกับอันที่ให้มันไป เพราะเป็นเฉลยขอสอบเลยล่ะ เป็น ควิส ที่เป็นอันเดียวที่จะออกสอบ

มมันบอกจะเอามาให้ วันแล้ว วันเล่า ก็ไม่เอามาให้ จนสอบ มันผ่าน สบาายๆ ข้อนั้นหลายคะแนน แต่พี่สิ ทำได้สองข้อไม่เต็มด้วยซ้ำ เลยตกเลยล่ะ ส่วนเลคเชอร์ที่ให้ไป มันคืนให้ก่อนวันสอบ๑วัน ใครจะไปอ่านทัน ใครจะไปเคลียร์ส่วนที่ขาดทัน เพราะบ้านไกลด้วยล่ะนะ ข้อสอบแบบเปิด แต่ขาดหลายเรื่อง ทำให้ได้แค่ บี แแต่มันได้ เอ มั้งถ้าจำไม่ผิด ๕๕๕๕

อารมณ์ประมาณผญ.ๆขี้น้อยใจ ก็ผุดขึ้นมา อันที่เราให้มันไป เลคเชอร์สำคัญอันนั้น นอกจากตกวิชานั้น เกรดยังตกด้วย จนต้องลาออก 

นั่นแค่เรื่องเดียวนะ แล้วเรื่องอื่นๆแบบสุดๆ พอดีกว่า ไม่อยากประจารความอ่อนแอของตัวเองไปมากกว่านี้