"เสี่ยปลอม" เรื่องราวสุดประทับใจ เมื่อในหลวงทรงส่งคนปลอมตัวเป็นเสี่ยเพื่อไปขอซื้อที่ดินจากชาวบ้าน แต่ถูกจับได้...!!!
ตั้งกระทู้ใหม่
สวัสดีค่ะน้องๆ ชาว Dek-D.com วันนี้พี่จูนมีเรื่องราวน่าประทับใจเกี่ยวกับที่สุดของความผูกพันของคนไทยกับในหลวงมาฝากกัน โดยเรื่องนี้คัดลอกมาจากหนังสือ "ที่สุดของหัวใจ" ค่ะ เรื่องแรกที่นำมาฝากกันนี้ยาวหน่อยนะ แต่รับรองอ่านแล้วต้องรู้สึกรักในหลวงมากขึ้นแน่นอน
เรื่อง เสี่ยปลอม
เรื่อง เสี่ยปลอม
โดย มนูญ มุกข์ประดิษฐ์
รองเลขาธิการมูลนิธิชัยพัฒนา ในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
อดีตเลขาธิการสำนักงานกรรมการพิเศษ เพื่อประสานงานโครงการอันเนื่องมาจากพระราชดำริ
(นักบริหารระดับ 11)
...มีพระราชกระแสให้เจ้าหน้าที่ซึ่งรับสนองพระราชดำริไปจัดซื้อที่ดินเพื่อนำมาพัฒนา หรือนำมาจัดสรรแบ่งแปลงให้กับผู้ยากไร้ไว้ทำกิน ด้วยพระราชทรัพย์ของพระองค์เอง
...เป็นการบังเอิญที่ผู้เขียนเป็นผู้หนึ่งซึ่งปลอมตัวเป็น "เสี่ย" นักจัดสรรที่ดินเข้าไปเจรจาซื้อที่ดินในรายนี้ด้วย จึงจำได้แน่ชัดถึงบรรยากาศเหตุการณ์ในครั้งนั้นว่า มีชาวบ้านเป็นกลุ่มๆ ออกมายืนมองและซุบซิบกันทำนองประหลาดใจว่า เหตุใดจึงมีผู้สนใจจะซื้อที่ที่ไม่น่าสนใจแถวนี้ ...หรือว่าพวกเสี่ยที่มาถามซื้อที่ที่นี่เป็นพวกหลอกลวงสิบแปดมงกุฎ เพราะดูไปจริงๆ แล้ว ราศีของเสี่ยหรือเศรษฐีก็ไม่ได้จับอยู่ที่ใครเลย มิหนำซ้ำยังหน้าตาแปลกๆ บางคนสูงเกินไป บางคนคล้ำเกินไป บางคนใส่แว่นหนาเตอะ
...ประโยคแรกๆ ที่ลุงเจ้าของบ้านและเจ้าของที่ถามไถ่ก็คือ
"ใครคือคนที่จะมาซื้อที่" ...ก็ต้องตอบไปว่า "ผู้ใหญ่ ท่านจะมาซื้อที่" ครั้นลุงถามว่า "เอาที่แบบนี้ไปทำอะไรกัน" ก็ต้องตอบว่า "เอาไปทำประโยชน์" ประโยชน์อะไร จัดสรรหรือ? ทำคอนโดหรือ? ลุงก็ได้รับคำตอบให้งุนงงต่อไปว่า "ไม่ใช่ทั้งนั้น" ท้ายที่สุดลุงและคณะชักตาเขียวและสีหน้าไม่ดี เหล่าบรรดากองเชียร์ชักพูดแซมขึ้นมาบ้างว่า "อีแบบนี้ ถ้าจะเสียเวลาเปล่า! เจ้าของเขาไม่รีบร้อนขายหรอก เพราะเงินทองก็พอมีไม่เดือดร้อน"
คณะเสี่ยปลอมรู้สึกสถานการณ์จะคับขัน ก็เลยบอกผู้ใหญ่จะเอาไปทำประโยชน์ให้กับประชาชนแถวนี้เอง ทำประโยชน์กับชุมชนนี้ไม่ได้เอาไปขายต่อ หรือจัดสรรเอากำไรเข้าพกเข้าห่อแต่อย่างใด ลุงถามว่า "มีด้วยหรือ ผู้ใหญ่แบบนี้ หรือจะเป็นนายก" พวกเรารีบแทรกว่า "ใช่แล้ว... นายกให้มาซื้อ"
ลุงเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง มองหน้าคนโน้นทีคนนี้ทีกลับไปกลับมา พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นปฏิทินที่แขวนไว้ข้างฝา เป็นภาพพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวกำลังทรงงานอยู่ในถิ่นทุรกันดาร และเสี่ยปลอมทั้งหลายครบทุกคนยืนอยู่ข้างหลังพระองค์ ลุงมองหน้าทุกคนอย่างตกใจเล็กน้อย
"เอ๊ะ คนนี้ก็ใช่ คนนั้นก็ใช่... หรือว่าผู้ใหญ่ที่จะมาซื้อที่นั้นคือ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว"
เมื่อความแตก ลุงและชาวบ้านวัดมงคลก็ปีติตื่นเต้นเป็นล้นพ้น... ในท้ายที่สุด ลุงเจ้าของที่โดยการสนับสนุนของสมาชิกละแวกวัดมงคล และญาติพี่น้องทั้งปวง ก็ตกลงขายที่จำนวน 15 ไร่ ให้กับพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เพื่อนำมาทดลองแนวคิด "ทฤษฎีใหม่" ทางด้านเกษตรกรรม
...ก่อนลาจากกัน ลุงเจ้าของที่ต่อว่าคณะเสี่ยปลอม "ไหนแต่แรกว่านายกมาซื้อที่ไง..." เสี่ยปลอมทั้งหลายไม่ตอบคำถามนี้ แต่ในใจทุกคนคิดว่า ก็ใช่น่ะสิ นายกแท้ๆ เลย แต่เป็น "นายกกิตติมศักดิ์มูลนิธิชัยพัฒนา"
(เรื่องและภาพประกอบจากหนังสือ ที่สุดของหัวใจ สำนักพิมพ์กันตนา)
...เป็นการบังเอิญที่ผู้เขียนเป็นผู้หนึ่งซึ่งปลอมตัวเป็น "เสี่ย" นักจัดสรรที่ดินเข้าไปเจรจาซื้อที่ดินในรายนี้ด้วย จึงจำได้แน่ชัดถึงบรรยากาศเหตุการณ์ในครั้งนั้นว่า มีชาวบ้านเป็นกลุ่มๆ ออกมายืนมองและซุบซิบกันทำนองประหลาดใจว่า เหตุใดจึงมีผู้สนใจจะซื้อที่ที่ไม่น่าสนใจแถวนี้ ...หรือว่าพวกเสี่ยที่มาถามซื้อที่ที่นี่เป็นพวกหลอกลวงสิบแปดมงกุฎ เพราะดูไปจริงๆ แล้ว ราศีของเสี่ยหรือเศรษฐีก็ไม่ได้จับอยู่ที่ใครเลย มิหนำซ้ำยังหน้าตาแปลกๆ บางคนสูงเกินไป บางคนคล้ำเกินไป บางคนใส่แว่นหนาเตอะ
...ประโยคแรกๆ ที่ลุงเจ้าของบ้านและเจ้าของที่ถามไถ่ก็คือ
"ใครคือคนที่จะมาซื้อที่" ...ก็ต้องตอบไปว่า "ผู้ใหญ่ ท่านจะมาซื้อที่" ครั้นลุงถามว่า "เอาที่แบบนี้ไปทำอะไรกัน" ก็ต้องตอบว่า "เอาไปทำประโยชน์" ประโยชน์อะไร จัดสรรหรือ? ทำคอนโดหรือ? ลุงก็ได้รับคำตอบให้งุนงงต่อไปว่า "ไม่ใช่ทั้งนั้น" ท้ายที่สุดลุงและคณะชักตาเขียวและสีหน้าไม่ดี เหล่าบรรดากองเชียร์ชักพูดแซมขึ้นมาบ้างว่า "อีแบบนี้ ถ้าจะเสียเวลาเปล่า! เจ้าของเขาไม่รีบร้อนขายหรอก เพราะเงินทองก็พอมีไม่เดือดร้อน"
คณะเสี่ยปลอมรู้สึกสถานการณ์จะคับขัน ก็เลยบอกผู้ใหญ่จะเอาไปทำประโยชน์ให้กับประชาชนแถวนี้เอง ทำประโยชน์กับชุมชนนี้ไม่ได้เอาไปขายต่อ หรือจัดสรรเอากำไรเข้าพกเข้าห่อแต่อย่างใด ลุงถามว่า "มีด้วยหรือ ผู้ใหญ่แบบนี้ หรือจะเป็นนายก" พวกเรารีบแทรกว่า "ใช่แล้ว... นายกให้มาซื้อ"
ลุงเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง มองหน้าคนโน้นทีคนนี้ทีกลับไปกลับมา พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นปฏิทินที่แขวนไว้ข้างฝา เป็นภาพพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวกำลังทรงงานอยู่ในถิ่นทุรกันดาร และเสี่ยปลอมทั้งหลายครบทุกคนยืนอยู่ข้างหลังพระองค์ ลุงมองหน้าทุกคนอย่างตกใจเล็กน้อย
"เอ๊ะ คนนี้ก็ใช่ คนนั้นก็ใช่... หรือว่าผู้ใหญ่ที่จะมาซื้อที่นั้นคือ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว"
เมื่อความแตก ลุงและชาวบ้านวัดมงคลก็ปีติตื่นเต้นเป็นล้นพ้น... ในท้ายที่สุด ลุงเจ้าของที่โดยการสนับสนุนของสมาชิกละแวกวัดมงคล และญาติพี่น้องทั้งปวง ก็ตกลงขายที่จำนวน 15 ไร่ ให้กับพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เพื่อนำมาทดลองแนวคิด "ทฤษฎีใหม่" ทางด้านเกษตรกรรม
...ก่อนลาจากกัน ลุงเจ้าของที่ต่อว่าคณะเสี่ยปลอม "ไหนแต่แรกว่านายกมาซื้อที่ไง..." เสี่ยปลอมทั้งหลายไม่ตอบคำถามนี้ แต่ในใจทุกคนคิดว่า ก็ใช่น่ะสิ นายกแท้ๆ เลย แต่เป็น "นายกกิตติมศักดิ์มูลนิธิชัยพัฒนา"
(เรื่องและภาพประกอบจากหนังสือ ที่สุดของหัวใจ สำนักพิมพ์กันตนา)
mejune
4 ธ.ค. 57 เวลา 17:24 น.
219,602
views
86 ความคิดเห็น
ซึ้งเลยย เรื่องราวดีๆอยากให้ทุกคนเข้ามาอ่านค่ะ
เรื่องนี้เคยเอามาทำเป็นละครเทิดพระเกียรติด้วย แต่เสียดายหาดูไม่ได้
ซึ้งงงงง
Kine of king ❤❤❤❤❤
มีอีกเรื่องนะ ครั้งหนึ่งมั้งที่หลอดไฟในพระราชวังเกิดเสียขึ้นมา ทางราชวังเลยตามช่างมาซ่อม แล้วทีนี้ในตอนที่ซ่อม ช่างก็ต้องปีนบันไดขึ้นไปข้างบนเพื่อเปลี่ยนหลอด และบังเอิญว่าบันไดนั้นไม่ค่อยแข็งแรงนักจึงให้ลูกมือที่มาด้วยช่วยจับบันได ตอนนั้นเองที่ในหลวงเดินผ่านพอดี ลูกมือที่เห็นพ่อหลวงเดินมาก็ตกใจรีบทำความเคารพท่านทันที ทว่าฝ่ายช่างนั้นไม่รู้ว่าในหลวงผ่านมาก็ตะโกนสั่งให้ช่วยจับบันไดให้ดีๆ หน่อย ในหลวงก็เลยอาสาเดินไปจับบันไดให้ พอช่างเปลี่ยนหลอดไฟเสร็จก็ปีนลงมาพร้อมพูดกับลูกมือของเขาว่าจะเลื่อนตำแหน่งให้ พอเขาหันมาเท่านั้นเองก็พบว่าคนที่ช่วยจับให้เขานั้นไม่ใช่ลูกมิอของเขา แต่เป็นพ่อหลวงของเรา ทีนี้พ่อหลวงของเราก็หัวเราะขำขันแล้วบอกกับช่างคนนั้นว่า แหม จะเลื่อนตำแหน่งให้เราด้วย จบจ้า! (จำได้ไม่หมดนะ เพราะเรื่องนี้เราอ่านมาจากเพจหนึ่งในเฟสบุ๊คน่ะ)
ครูก็เคยเล่าให้ฟังว่าตอนท่านหนุ่มๆ ท่านปลอมตัวเป็นชาวบ้านออกมาดูประชาชน ตอนนั้นประชาชนยังไม่รู้จักหน้าตาของท่านดี มีคุณป้าคนหนึ่งเห็นท่านเดินด่อมๆมองๆอยู่เลยถาม
คุณป้าชวนท่านไปดื่มน้ำก่อนแล้วถามท่าน ท่านก็บอกไปว่ามาจากเมืองกรุง ระหว่างนั้นมีคุณลุงเดินเข้ามาอวดปืนใหม่ แล้วก็คุยกันสนุกสนานเรื่อยๆ จนคุยกันเรื่องแบงค์ ธนบัตรนั้่นแหละ คุณลุงก็บอก
"เอ้า นี่ไง ในธนบัตรมีภาพพ่อหลวงของเราอยู่" (อะไรทำนองนั้นแหละ ครูเล่าให้ฟังตอนป.2 ตอนนี้ม.4แล้ว 55555) แล้วลุงก็เริ่มเอะใจ มองภาพสลับกับหน้าท่าน แล้วก็ตกใจ เพราะคนในภาพกับคนข้างหน้าเป็นคนๆเดียวกัน แล้วท่านก็ยิ้มขำๆให้
ตอนนั้นจำได้เลยว่าทั้งขำ ทั้งซึ้ง ทั้งปลื้ม จะมีพระราชาองค์ไหนรักประชาชนได้มากเท่าท่านไหม? ครูเล่าเรื่องขำๆของท่านให้ฟังเยอะมาก ทุกคนในรุ่นนั้นรักในหลวงมากๆเลย
ทำให้รู้สึกเหมือนกับการเสด็จประพาสต้นของ ร. ๕ เลย :)
Long Live the King
น่าจะเป็น "ท่า" มากกว่านะ
ใช่ค่ะ ท่า ถ้า คำนี้ ใช้กับเหตุการณ์สมมติ(?)
เป็นเรื่องที่ดีมากกๆเลยค่ะ ในหลวงท่านทรงห่วงใยประชาชนจริงๆ
พระองค์คือ King of King อย่างแท้จริง ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน
เอาจริงๆ เราอ่านแล้วขนลุก รักพระองค์ท่านมาก บุญคุณท่านต่อประเทศไทยเราหาที่สุดไม่ได้จริงๆ ทั้งชีวิตของพระองค์คือประเทศชาติและประชาชนทั้งนั้น
ทรงพระเจริญ ขอพระองค์ทรงเป็นมิ่งขวัญของชาวไทยตราบนานเท่านาน
ท่านเป็นผู้ให้ทุกสิ่งโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน
แต่เราชาวไทยจะขอตอบแทนพระองค์โดยการทำความดีถวายในหลวง และจะจงรักภักดีต่อท่านตลอดชีวิต เกิดภพหน้าภพใด ขอเป็นข้ารองพระบาททุกชาติไป
ทรงพระเจริญ
เคยอ่านจากหนังสือเล่มหนึ่ง(ขออนุญาติใช้คำสุภาพ เพราะไม่ถนัด ราชาศัพย์)
1. เรื่องมีอยู่ว่า ในหลวงจะเสด็จ ไปดูงาน บังเอิญว่าทรงไปถึงก่อนเวลา2ชั่วโมง ท่านเลยจะเข้าไปดูต้นน้ำในป่า
แล้วมีชายคนหนึ่งเดินสวนมาอย่างรีบร้อน พระองค์จึงถามทางไปต้นน้ำ
พอชายคนนั้นบอกทางเสร็จ ท่านก็ถามว่า จะรีบร้อนไปไหน
ชายคนนั้นจึงบอกว่า จะรีบไปรับเสด็จในหลวง แล้วเดินจากไป
พระองค์จึงหันมาบอกกับผู้ติดตามว่า รีบๆหน่อย มีคนเขารออยู่
2. มีครั้งหนึ่งข้าราชการคนหนึ่งจะไปจดทะเบียนมูลนิธิของในหลวง
เมื่อไปถึงเขตและกรอกข้อมูล ทางเจ้าหน้าที่จดทะเบียนได้ถามถึงอาชีพของเจ้าของมูลนิธิ
ข้าราชการคนนั้นตอบไม่ได้ จึงได้กลับไปถามในหลวง
พระองค์ทรงตอบว่า อาชีพของเราคือ ทำราชการ(แปลตรงๆคือ งานของราชา)
ทางข้าราชการนั้นจึงได้ทราบถึงความหมายของ การรับราชการ คือการรับงานของราชามาสานต่อ
เรื่องที่3 (เป็นเรื่องขำขันนะ)
เรื่องมีอยู่ว่า วันหนึ่งเป็นวันที่รถติดมาก มีชายคนหนึ่งได้นั่งหลับ(ย้ำ หลับ) อยู่บนรถเมย์
สักพักหนึ่ง ตื่นขึ้น และมองลงไปดูรถคันข้างๆ ได้เห็นในหลวงรถติดอยู่กับตน
ทางชายคนนั้นก็ตกใจ และพยายามไหว้ทำความเคารพ แต่ในหลวงทรงเห็นซะก่อน เลยทำท่าทางให้ประมาณ ทรงไม่อยากเป็นจุดสนใจ (ประมาณทำมือ จุ๊ๆที่ปาก) แล้วยิ้มให้ (ทางชายคนนั้นก็มองใหญ่เลย ฮ่าๆ)
สักพักคนในรถเมย์ก็สงสัยว่าทำไมชายคนนั้นถึงมีอาการแปลกๆ เลยมองออกไปดู ก็เห็นในหลวงนั่งอยู่ในรถข้างๆ ทีนี้ตกใจกันทั้งคันครับ
กว่ารถจะออกได้ ก็เป็นเวลาเกือบ15นาที
พอกลับถึงวัง พระองค์เลยเล่าให้ข้าราชการทั้งหลายฟังแบบขำๆ
จริงๆมีเยอะมาก แต่เอามาลงแค่นี้ละกัน(จำได้ไม่หมด) ส่วนหนึ่งเอามาจากหนังสือ พระราชอารมย์ขัน และอื่นๆครับ
อ่านแล้วซึ้งเลย .. พระองค์ท่านทรงทำงานหนักเพื่อประชาชนคนไทยทุกคน
อยากให้ทุกคนได้เข้ามาอ่านและแชร์เยอะๆนะคะ
ขอให้พระองค์ ทรงพระเจริญ ยิ่งยืนนานค่ะ
กินใจมากๆ อ่านแล้วขนลุกเลย ภูมิใจดีใจที่ได้เกิดมาเป็นคนไทย
มีพ่อหลวงที่ใส่ใจประชาชนถึงเพียงนี้ ทรงพระเจริญค่ะ
น้ำตาเกือบจะไหล..
ทรงพระเจริญ >.<
เป็นพระราชาที่น่ารักที่สุดในโลกเลย
Long Live The King
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?