รู้สึกเหมือนเป็นส่วนเกิน ไม่สิ ที่ผ่านมาก็เป็นส่วนเกินตลอด
รู้สึกเหมือนเป็นส่วนเกิน ไม่สิ ที่ผ่านมาก็เป็นส่วนเกินตลอด ไม่ว่าจะตอนไหน
เวลาชวนพวกคุณไปไหน ก็บ่ายเบี่ยงทุกครั้งจนเหนื่อย สุดท้ายก็เหลือแค่คนเดียว แต่เวลาพวกคุณจะไปไหนก็ไม่เห็นขัด กลับชวนและเร่งเร้ากันเสียอีก นี่มันหมายความว่าอะไร?
เวลาจะแบ่งกลุ่มกัน ฉันก็เป็นตัวเศษที่ถูกเขี่ยทิ้งทุกครั้ง ต้องไปรวมกลุ่มกับคนที่มีชะตาไม่ต่างกันนัก นี่หมายความว่าอะไร? ฉันไม่มีค่าขนาดนั้นเลยหรือไง? ทีมีงานที่ฉันถนัดล่ะกรูกันมาชวนเข้ากลุ่ม พอหมดประโยชน์ก็เขี่ยทิ้ง เก่งนักเรื่องเหยียบหัวคนอื่นแล้วถีบส่งน่ะ
ไม่ได้อยากเป็นพวกเซ้าซี้หรอกนะ แต่พวกคุณก็ทำเหมือนฉันไม่มีตัวตน จนต้องเรียกร้องความสนใจ บางทีชวนกลับบ้าน อันที่จริงก็กลับได้นะ แต่มันมืดแล้วไง ไม่งั้นไม่ชวนคุณหรอก แต่คุณตอบคำที่ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะได้ยืน “ก็กลับไปก่อนสิ ไปเลย” หึ สุดท้ายก็ต้องกลับไปเองคนเดียว
ทั้งๆที่คิดว่าเราสนิทกันจนปรึกษากันได้แล้วเสียอีก แล้วเป็นไงล่ะ? คุยกันแค่สองคน พอไปถามก็บ่ายเบี่ยงและกีดกันไม่ให้เข้าไปยุ่งด้วยตลอด หมายความว่าไง? ฉันไม่มีความหมายแล้วเหรอ?
คิดแล้วก็ขำตัวเอง ทั้งๆที่เมื่อก่อนอยู่เงียบๆคนเดียวก็ไม่เห็นเป็นอะไรเลย แต่พอมี เพื่อน เข้ามาในชีวิต ก็แคร์รอบข้าง แคร์มากเกินไปจนเสียความรู้สึกเอง หวังพึ่งคนอื่นมากเกินไปจนทำอะไรเองไม่ได้ สุดท้ายก็คงต้องกลับไปเหมือนเดิม ไม่จำเป็นต้องจมปลักอยู่กับเรื่องแค่นี้
ถ้าสนใจคนอื่นน้อยลง ถ้ากลับไปเฉยชาเหมือนเดิม แล้วมีความสุขขึ้น...ก็พร้อมที่จะทำ
2 ความคิดเห็น
เพือนแบบนี้ไม่น่าคบหรอกครับ สู้อยู่คนเดียวแล้วสบายใจสะยังดีกว่านะครับ
เพิ่งผ่านเหตุการณ์แบบนี้มาเหมือนกันเลยค่ะ ร้องไห้ทุกวันT.T
เจ้าของกระทู้สู้ๆนะ สักวันต้องเจอเพื่อนที่ดีที่พร้อมอยู่ข้างเรา แต่ตอนนี้ต้องอดทนไปก่อนนะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?