ลืม!

[kanyarat]

ช่วงนี้เธอคงจะต้องลืมได้แล้วนะ....เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อ2-3วันก่อนนี้ ที่ฉันเล่าให้เธอฟังกันไปแล้ว ตอนนี้กล้าที่จะเข้าห้องน้ำ โดยไม่ได้กลัว เพราะคำว่า 'ลืม' แต่มีเพื่อนกัญบ้างคนนะที่ยังจดจำช่วงเวลาที่น่ากลัวเหล่านั้นเอาไว้ในหัวสมอง ทั้งทีบ้างคนเขาไม่กลัวแล้ว เราก็ต้องปรับตำให้เข้ากับคนอื่นสิ จริงไหม? แต่คือว่ายังคาใจเรื่องนึง เธอจำ ศิ ได้ไหม ที่เธออยู่คนเดียว คุยคนเดียว แต่คือสิ่งที่ทุกคนเห็นในวันนั้น ยังคาใจของฉันอยู่นะสิ ตอนที่เธอเดินขึ้นไปข้างบนแล้วเราไม่เห็นเธอ เราพยายามมองแล้วก็ไม่เห็น เธอบอกว่า เธอเรียกฉันตั้งนานแล้ว แต่ก็ไม่ตอบ แล้วก็หาว่าฉันมองเธออยู่ ทั้งทีเราไม่เห็นใครเลย พอไปตามหา ทางไปป.5 จะมีครูเชาสอนอ่านหนังสืออยู่ ซึ่งมันก็เดินผ่านไม่ได้ เพราะเดี๋ยวครูด่า แล้วเธอบอกว่าเธอไม่ได้ไปป.5 เพราะมีครูอยู่ แต่ทำไมเราเห็นเธอไปอยู่ตรงนั้นล่ะ??? แล้วพอเธอลงมาเธอก็หายไปเลย เราก็วิ่งตามหากันจนทั่ว ไปด้านหลังแล้วมาด้านหน้า ก็เพิ่งเจอ นั้นแหระทำให้คาใจมาก ทำไมเรื่องมันเป็นอย่างนี้ คิดไปคิดมาก็รู้สึกหลอนเลยค่ะ เพราะมันคือครั้งแรกที่ทำให้คาใจได้ขนานนี้ กัญไม่เคยเจออะไรแบบนี้เลย มันน่ากลัวนะ แล้วยิ่งคิดก็ยิ่งหลอน มันคาใจไม่หยุด กัญรู้แหระค่ะว่าเพื่อนๆของกัญอ่ะ ฝืนใจกันลืม ฝืนไปก็เท่านั้น เจออะไรนิดๆหน่อยๆก็จำได้หมดแหระค่ะ ถ้ายิ่งฝืนก็จะยิ่งกลัว จั้งสติก่อนจะดีกว่านะ (กัญจะบอกให้) แล้วที่สำคัญเนี้ย กัญจะบอกว่ากัญเป็นคนกลัวผี แต่ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกกล้าเป็นบ้างครั้ง และกล้าที่จะเข้าห้องน้ำที่โรงเรียน!