Dek-D.com ใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสบการณ์ของ
ผู้ใช้ให้ดียิ่งขึ้น เรียนรู้เพิ่มเติมที่นี่
ยอมรับ

อะโมดิโอนากับดินแดนคิมหันต์

ตั้งกระทู้ใหม่
ตั้งกระทู้ใหม่
เทพนิยายเรื่องนี้เป็นเทพนิยายที่เกี่ยวกับเวทย์มนต์ ที่ผู้แต่งเรื่องนี้ได้รับแรงบันดาลใจมากการดูภาพยนต์เรื่อง แฮร์รี่ พอตเตอร์ เป็นเทพนิยายสั้นๆ เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ผมแต่งนะครับ ติชมกันได้นะครับ By.พลัสเตอร์

จุดเริ่มต้น(Start)
ณ ดินแดนแห่งเวทย์มนต์ ซึ่งเป็นโลกที่ทุกสิ่งทุกอย่างก็สามารถเกิดขึ้นได้ มีแม่มดน้อยอยู่ตนหนึ่ง หน้าตาน่ารัก ผมสีน้ำตาลออกทองๆ เป็นรอนยาวประมาณเอวของเธอ ดวงตาสีน้ำตาล เธอมีนามว่า "อะโมดิโอนา(Amoldiona)"...
นางอายุประมาณ 14 ปี อะโมดิโอนาเป็นเด็กกำพร้า เธออาศัยอยู่กับป้าตัวอ้วนท้วม ผมสั้นสีบลอนด์ทองหยิกฟู มีอายุวัยป้าๆ แต่ป้าของเธอไม่ค่อยชอบเธอมากนัก เหตุที่เลี้ยงเธอมาเพราะหวังว่าจะเอาไว้ใช้งาน ป้าของเธอเล่าให้เธอฟังว่า ไปเจอนางที่ใต้ต้นฮอลลี่ในฤดูใบไม้ผลิ แต่นางไม่สนใจใยดีที่จะเก็บมาเลี้ยง แต่วันรุ่งขึ้นเด็กทารกคนนั้นกลับมาอยู่ที่บนเตียงของเธอโดยมีผ้าพันกายสีทองอยู่ในตะกร้าไม้หวาย นางพยายามนำเด็กทารกคนนั้นไปทิ้งหลายครั้งหลายครา แต่พอเช้าวันรุ่งขึ้นทารกคนนั้นก็มาปรากฏอยู่ที่เตียงของเธอเช่นเคย นางจึงจำใจเลี้ยงเด็กคนนั้น อย่างไม่เต็มใจ ในตะกร้ามีกระดาษเขียนว่า อะโมดิโอนา นางจึงตั้งชื่อให้เด็กทารกคนนั้นว่า อะโมดิโอนา
อะโมดิโอนากำลังศึกษาวิชาตำราเวทย์เกี่ยวกับการปรุงยา ในขณะที่อะโมดิโอนากำลังอ่านตำราอยู่นั้น...เธอได้เห็นบางสิ่งบางอย่างที่เร็ดรอดเข้ามามาในบ้านจากหน้าต่าง ที่มีผ้าม่านสีขาวบางๆปิดไว้ อะโมดิโอนาแปลกใจมาก และเป็นวิสัยของเด็กที่อยากรู้อยากเห็น เธอจึงเปิดผ้าม่านออก มองดูผ่านหน้าต่างที่เป็นกระจกใสๆ มันเป็นแสงไฟที่น่าประหลาดใจยิ่งนัก แสงที่ประกายเงางามเปรียบเหมือนแสงของผงทิปซี่กระทบกับอัญมณีที่ใหญ่เท่าบ้าน เมื่ออะโมดิโอนากำลังเพลิดเพลินกับแสงไฟนั้นอยู่ ทันใดนั้นเอง แสงไฟที่สวยงามนั้น จึงกลับกลายเป็นพายุที่โหมกระหน่ำพัดมาหาอะโมดินา จากนั้นอะโมดิโอนาก็หายแวบไปพร้อมกับพายุที่บ้าคลั่งลูกนั้น...ทิ้งไว้แค่ความว่างเปล่าและเงียบสนิท
ป้าของเธอจึงเข้าไปดูเธอในห้อง..
"อะโมดิโอนา!!!...อะโมดิโอนา!!...ทำอะไรแอ๊ะอะเสียงดัง...ฉันจะหลับจะนอน"
นางอ๊ะอะโว๊ยวายลั่นบ้านด้วยความโมโหพร้อมกับเคาะประตูแทบจะพัง...นางพบว่าสิ่งที่นางได้ยินกลับมาคือความว่างเปล่า..เธอจึงเปิดประตูเข้าไปและค้นหาอะโมดิโอนาทั่วห้อง
"อะโมดิโอนา!!...แกอยู่ไหนออกมาเดี๋ยวนี้นะ...ออกมาเก็บห้องของแกซะ ดูสิ!! นางเด็กบ้า รื้อห้องจนโสโครกไปหมด"
แต่นางก็ได้คำตอบเหมือนเดิมคือความว่างเปล่า..
เธอจึงคิดว่าอะโมดิโอนาหนีออกจากบ้านไปแล้ว...
"หรือว่านางเด็กนั้นจะหนีออกไปแล้ว..ฮึ!! ก็ดีเหมือนกัน ฉันจะได้ไม่ต้องเปลืองข้าวปลาอาหาร"
เธอจึงปิดตายห้องนั้นและใช้ชีวิตของเธอตามปกติโดยไม่สนใจว่าอะโมดิโอนาจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร
พายุลูกนั้นพัดอะโมโอนาเข้ามาในดินแดนอันไกลโพ้นที่มีสิ่งเล้นลับซ่อนอยู่ ราวกับว่าเหมือนมีใครบางคนพาอะโมดินามาที่นี้
อะโมดิโอนานอนหมดสติอยู่บนชายหาดที่สวยงาม ท้องฟ้าสดใส แสงอาทิตย์ที่สาดส่อง พร้อมกับคลื่นทะเลและเสียงนกที่ร้องเจี้ยวจ้าว จึงทำให้อะโมดิโอนาที่นอนหมดสติอยู่ รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา...
อะโมดินาประหลาดใจและตกใจมากที่ตนเองมาอยู่ที่นี้ได้อย่างไร...
"ที่นี้ที่ไหน?" อะโมดิโอนาบ่นกับตัวเองพร้อมกับเอามือข้างขวามากุมศรีษะเพราะความมึนหัว
แต่ที่น่าตกใจอีกอย่างคือ ตำราเวทย์มนต์ที่วางอยู่บนโต๊ะพร้อมกับไม้กายสิทธิ์มันได้ติดมากับอะโมดิโอนาด้วย ทั้งๆที่อะโมดิโอนาไม่ได้จับของทั้งสองสิ่งนี้ตอนที่พายุได้พัดพาเธอมาอยู่ที่นี้เลย.แต่อย่างไรก็ตาม ถ้าแม่มดขาดไม้กายสิทธิ์ก็จะขาดพลังอำนาจทั้งสิ้นไปด้วย นับว่าเป็นโชคดีของอะโมดินาที่ยังมีไม้กายสิทธิ์ติดตัวเป็นอาวุธคู่กาย...
ในเกาะนี้ไร้วี่แววของเรือที่จะผ่าน มองไปสุดลูกหูลูกตา เห็นแค่เส้นขอบฟ้าจรดขอบของน้ำทะเล.อะโมดิโอนาจึงตัดสินใจเข้าไปในป่าที่อยู่เบื้องหลังเธอ
จากนั้นอะโมดิโอนาก็ได้ก้าวเข้าสู่ดิแดนอันพิศวงนี้ ทางเข้าของดินแดนนี้ ได้ปรากฏอักขระอักสรรูนว่า
"ต้นไม้เป็นพิษ อย่าคิดจับต้อง
อย่าคิดหมายปอง สิ่งของคิมหันต์
ก้อนหินสีน้ำตาล ลำธารเช่นกัน
ทุกสิ่งเปลี่ยนผัน เมื่อผู้นั้น ไม่ฟังคำเตือน"....
อะโมดินาได้อ่านอักขระนั้น และอักขระนั้นก็หายแวบไป เป็นประตูทางเข้าของดินแดนแห่งนี้
มีลำธารเล็กๆที่ไหลลงมาจากยอดเขาที่เป็นประกายเงางามนั้น ลำธารที่ไหลลงมาจนสุดทางแล้วจะกลายเป็นละอองน้ำสีทองประกายและลอยขึ้นไปบนยอดเขาอีกที แต่ไม่มีใครรู้ว่าเพราะเหตุใดจึงเป็นเช่นนั้น

แสดงความคิดเห็น

>

1 ความคิดเห็น