[โหนกระแสจิ้น] เมื่อมังกรกลายเป็นเมดของความตาย
หลังจากที่น้องซอกลับมาปลุกกระแสจิ้นอีกครั้ง กระผมเองก็นึกได้ว่ามีฟิคชั่นที่เขียนไว้แบบด้นสด ปราศจากพล็อตและความฟิน (คิดเองล้วนๆ) กับเขาอยู่ด้วย ส่งให้เจ้าของดูแล้ว เขาก็โอเค ไม่มีปัญหา กระผมจึงตัดสินใจเอามาลงบอร์ดให้ทุกท่านได้อ่าน เผื่อจะเปลี่ยนกระแสจิ้นของเหล่าสมาชิกบอร์ดนักเขียนได้บ้าง (หวังว่านะ)
ไอเดียมาจากตอนที่ขอให้ท่านเดธช่วยวาดภาพให้และมีการกล่าวถึงเมดจึงกลายเป็นฟิคเรื่องนี้
อนึ่ง...แก้ชื่อท่านเดธแล้วนะครับ >/////<
-------
เมื่อมังกรกลายเป็นเมดของความตาย...
รถม้าสีดำคันงามซึ่งปราศจากตราสัญลักษณ์ใด ๆ ถูกลากจูงด้วยม้าหนุ่มสีตัววิ่งผ่านป่าหนาทึบด้วยความเร็ว แข่งกับเวลาพระอาทิตย์ตกดินที่กำลังงวดเข้ามาทุกที ถ้าหากช้าแม้เพียงนิด ไม่เพียงจะต้องเสี่ยงต่ออันตรายจากอุบัติเหตุเท่านั้น ยังเสี่ยงต่อบรรดาสัตว์ร้ายที่จะออกหากินในห้วงค่ำคืนอีกด้วย
หากเลือกได้ เขาก็ไม่อยากออกจากมหานครเด็กดีที่อยู่ห่างออกไปเกือบสองชั่วโมงมายังสถานที่แห่งนี้หรอก แต่เพราะ “หนี้สิน” ที่ติดค้างกันอยู่ ประกอบกับ “เงื่อนไข” ของการชดใช้ ทำให้ “Death With Love” จิตรกรฝีมือเยี่ยมผู้นี้ต้องทิ้งความปลอดภัยจากเมืองใหญ่ และย่างเท้าก้าวเข้าสู่ป่าสนธยาอันเป็นที่พำนักของอีกหนึ่งสมาชิกระดับสูงของเมืองบอร์ดนักเขียน
ชายหนุ่มผู้ซ่อนใบหน้าครึ่งหนึ่งภายใต้เงาของหมวกเปิดหน้าตามองออกไป แสงอาทิตย์กำลังอ่อนกำลังลง ขณะรัตติกาลเคลื่อนตัวเข้าปกคลุมมากขึ้นเรื่อย ๆ ความเร็วของม้าก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน เสียงคำรามของคนขับปรากฏรอยร้อนรนจนสัมผัสได้ แน่ละ ใครจะไปอยากเสียงวิ่งรถม้าในความมืดโดยไม่รู้ว่าอันตรายจะเกิดขึ้นเมื่อไหร่กันเล่า
แต่ในที่สุดด้วยความพยายามของสัตว์ลากจูงโดยเฉพาะ พวกเขาก็มองเห็นยอดหอคอยเล็ก ๆ โผล่เหนือยอดไม้ข้างหน้า ความเร็วของม้าเริ่มชะลอลงนิดหน่อย ก่อนจะช้าลงเรื่อย ๆ เมื่อเข้าโค้งสุดท้ายจนมองเห็นปราสาทหินสูงสองชั้นหลังใหญ่ตั้งตระหง่านกลางป่า และจอดสนิทหน้าบันไดศิลาที่ทอดขึ้นสู่เคหสถานแห่งนี้
“ถึงแล้วขอรับ นายท่าน” คนขับรถม้ากล่าวหลังจากเปิดประตูให้ชายหนุ่มผู้ซ่อนร่างในชุดสีดำกับหมวกปกปิดใบหน้าครึ่งหนึ่งลงมาจากประทุนรถ แค่มองก็เห็นความโล่งใจของเขาได้อย่างชัดเจน
“เอารถม้าไปเก็บเถอะ ม้าจะได้พักผ่อน คราวนี้ต้องขอโทษที่ทำงานเกินเวลาไปหน่อยนะ” เขากล่าวด้วยเสียงทุ้มอย่างรู้สึกผิดเล็กน้อย
“นายท่านกล่าวเกินไป กระผมแค่ทำตามหน้าที่ นายท่านขึ้นไปพักผ่อนเถิด สาวใช้คงจะรอแย่แล้ว”
ชายหนุ่มเพียงยิ้มแทนคำตอบ จากนั้นก็เดินขึ้นบันไดไปยังประตูหน้าที่อยู่สุดปลายบันไดศิลาแห่งนี้ แต่เพียงเขาก้าวถึงด้านบนสุด ทวาราไม้โอ็คบานเขื่องก็เปิดออกโดยไม่มีผู้ใดแตะต้อง เผยร่างหญิงสาวตัวอวบอัดในชุดเมดสีดำขลิบขอบขาว กระโปรงสอดระบายยาวปิดเข่า รองเท้าบูทแบบผูกเชือกหุ้มถึงเข่า หน้าตาสะสวยแต่งแต้มแต่พองาม นัยน์ตาสีแดงฉานซ่อนหลังกรอบแว่นตา เธอส่งยิ้มละไมให้กับคนที่เพิ่งมาถึงก่อนค้อมตัวลงอย่างอ่อนน้อม
“ยินดีต้อนรับกลับคฤหาสน์ค่ะ ท่านเดธ” หญิงสาวกล่าวทักทายอย่างอ่อนหวาน แล้วจึงยืดตัวผายมือเชิญเข้าด้านใน “วันนี้ท่านกลับมาช้า คงจะทำงานจนเหนื่อย ดิฉันเตรียมน้ำอุ่นไว้แล้ว ไปอาบให้สบายตัวก่อนเถอะค่ะ”
“ขอบใจมากนะ เคย์เซย์”
เคย์เซย์ เป็นชื่อของสาวใช้ผู้นี้และยังเป็นเจ้าของปราสาทหลังนี้อีกด้วย เพราะเธอมาขอร้องให้เขาช่วยวาดภาพเพื่อจะนำไปใช้ในงานสำคัญอย่างหนึ่ง และตกลงกันว่าจะให้เธอเป็นสาวใช้ให้กับเขาชั่วคราวเป็นเวลา 10 วัน ซึ่งก็ได้ดำเนินมาถึงในวันนี้แล้ว
แต่พูดตามตรง...ถึงเวลาจะผ่านมานานขนาดนี้ มาดสาวใช้ผู้แสนดี (แต่ซ่อนเขี้ยวเล็บไว้) อยู่ให้ตายอย่างไรก็ไม่ชิน โดยเฉพาะ-คำพูด ‘คะ/ขา’ กับกิริยาอ่อนน้อมอ่อนหวานอย่างคนที่อยู่ในสถานะต่ำกว่านั่นอีก ให้ตายซี้ ทำอย่างไรก็ไม่ชินสักที เห็นกี่ครั้ง ๆ ก็...ขนลุก!
“เป็นอะไรหรือเปล่าคะ ท่านเดธ”
สติสตังหวนคืนสู่สมองของ Death with Love เมื่อได้ยินคำถามนั้น ไม่ใช่เพราะความห่วงใยที่แฝงในน้ำเสียง แต่เพราะมันอยู่ใกล้ตัวเขามากว่าเมื่อกี้ ครั้นหันมองก็เห็นเจ้าตัวยืนอยู่ใกล้ ๆ กำลังปลดกระดุมเสื้อโคตของเขาออกอีกด้วย
“เอ่อ…”
“ไม่สบายหรือเปล่าคะ” เคย์เซย์ไม่พูดเปล่า เอื้อมมือขึ้นมาจับหน้าผากของเขาด้วย “ไม่มีไข้นี่นา แต่ข้างนอกอาการเริ่มเย็นแล้ว เข้าข้างในกันเถอะค่ะ”
หญิงสาวจัดการถอดเสื้อโคตของชายหนุ่มออกแล้วดันตัวเขาเข้าไปในปราสาท ชายหนุ่มรู้เลยว่าสาวใช้ชั่วคราวจะพาไปที่ห้องนอนจึงรีบยั้งเท้าไว้ก่อน
“ผมไม่ได้เป็นอะไร ขอบคุณมาก” เขาแก้ตัว มือก็ยื้อเสื้อโคตของตนไว้ไม่ยอมให้อีกฝ่ายถอดออก
“อ๊ะอา! ดิฉันเคยพูดว่ายังไงคะ ท่านเดธ” เคย์เซย์ส่งเสียงสูงขึ้นมา ยอมผละมือดีดนิ้วครั้งหนึ่งประตูปราสาทก็เคลื่อนปิดสนิท
Death with Love ทำไหล่ตกทันทีที่ได้ยินแบบนั้น “อย่าสุภาพกับสาวใช้”
“ถูกต้องค่ะ ถึงวันนี้จะเป็นวันสุดท้าย แต่ก็ยังมีเวลาจนถึงเที่ยงคืน เพราะฉะนั้น...ดิฉันยังเป็น ‘สาว-ใช้-ของ-คุณ’ นะคะ”
หญิงสาวส่งรอยยิ้มหวานหยาดเยิ้มยิ่งกว่าน้ำผึ้งมาให้ มันเป็นรอยยิ้มที่มาจากใจของเธอจริง ๆ หาได้เสแสร้งแกล้งทำ แต่เพราะแบบนี้แหละ ถึงได้น่ากลัวนัก เพราะในฐานะ ‘สาวใช้’ เธอต้องปรนนิบัติเขาเกือบทุกเรื่อง บางเรื่องก็สามารถทำได้ทันทีโดยไม่ต้องถาม ตั้งแต่วันแรกก็มีเหตุการณ์ที่เธอเปิดประตูเข้ามาในห้องทั้งที่เขากำลังเปลี่ยนชุดโดยไม่ได้บอกก่อน ถึงเธอไม่อาย เขาก็อาย...อายแทนผู้หญิงคนนี้นี่แหละ
“เข้าใจแล้ว ฉันจะอดทนอีกหน่อยแล้วกัน” ในที่สุดเขาก็ยอมแพ้และยอมให้เธอถอดเสื้อโคตกับหมวกของเขาออกจนได้
“คิดถูกแล้วค่ะ ท่านเดธ อีกนิดเดียวก็จะจบแล้ว” เคย์เซย์บรรจงใช้ผ้าเช็ดหน้าทอจากผ้าไหมของตัวเช็ดคราบสีที่หลบออกไม่หมดตรงไรผมให้เขาอย่างเบามือ ไม่ได้มีท่าทีรังเกียจใบหน้าที่เสียโฉมไปครึ่งซีกซักนิด “เสียดายที่วันนี้เป็นวันสุดท้ายแล้ว ดิฉันเลยต้องปฏิเสธจดหมายเชิญร่วมงานเลี้ยงของคุณไปหลายฉบับทีเดียว”
“ยังไม่เลิกอีกหรือ ตั้งแต่วันแรกเธอก็คะยั้นคะตอฉันไปงานเลี้ยงตลอดเลยนะ” Death with Love พูดหน้าเมื่อย รู้สึกเหมือนโดนแกล้งมากกว่าความหวังดี
“แหม ๆ ถึงท่านเดธจะมาอยู่บ้านนี้แค่ชั่วคราว แต่ก็มีฐานะเป็นเจ้านายของบ้านนี้นะคะ เมื่อมีงานเลี้ยงก็ควรจะไปออกงานบ้างนะคะ” เคย์เซย์หัวเราะร่วน ดีใจที่แกล้งเหย้าได้ “เอาเถอะ ดิฉันก็แค่อยากจะเห็นเจ้านายของตัวเองเฉิดฉายในงานสังคมบ้างก็เท่านั้น แต่เมื่อมันฝืนใจคุณ ดิฉันก็ไม่ขอหรอกค่ะ”
“แต่ก็แกล้งมาหลายวันเลยเชียว” ชายหนุ่มพ่นลมสั้น ๆ ระหว่างนั้นก็เดินไปที่บันไดเพื่อจะขึ้นไปยังห้องนอน “ว่าไป วันนี้ระหว่างที่ฉันไม่อยู่มีอะไรเกิดขึ้นไหม”
“ไม่มีหรอกค่ะ แม้แต่แขกสักคนก็ไม่มีมาด้วยซ้ำ” เคย์เซย์ยังคงตอบด้วยรอยยิ้มหวานเช่นเคย “ดิฉันจึงดีใจที่ท่านเดธกลับมาที่นี่อีกวันยังไงล่ะคะ”
ได้ยินแบบนี้ Death wuth Love ก็อดสะท้อนใจไม่ได้
ก่อนจะมาอยู่ที่นี่ในฐานะเจ้านายของเคย์เซย์ เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าหญิงสาวที่ถูกกล่าวขานว่าเป็นหนึ่งในผู้ปกป้องเมืองบอร์ดนักเขียนมีความเป็นอยู่เช่นไร จนเมื่อมาถึงเขาจึงทราบว่าเธออยู่เพียงลำพัง ไม่ค่อยมีใครแวะมาเยี่ยมเยือนเท่าไหร่นก ยกเว้น “คนคนนั้น” ที่รู้จักกันดีกว่าสนิทสนมกับเคย์เซย์มาก ซึ่งจะแวะมาในช่วงว่าง ๆ ซึ่งก็นาน ๆ ครั้ง เธอคงจะเหงาไม่น้อยถึงได้เลือกเชิญเขามาที่นี่
เหมือนรู้ว่าเจ้านายคิดอะไรอยู่ เคย์เซย์จึงเอ่ยขึ้น “อย่าห่วงเลยค่ะ วันนี้อาจไม่มีแขก วันหน้าอาจจะมีอยู่ได้”
“อีกนานเท่าไหร่กันล่ะ มีเวลาก็แวะไปในเมืองบ้างสิ” ผู้เป็นนายชั่วคราวกล่าว
“ดิฉันก็แวะไปทุกคราวที่ว่างนั่นล่ะค่ะ เพียงแต่ช่วงนี้รับใช้ท่านเดธอยู่ก็เท่านั้นเอง” ฝ่ายสาวใช้ตอบพร้อมเปิดประตูห้องนอนให้ ภายในซึ่งตกแต่งตามรสนิยมผู้อาศัย แน่นอนว่ามันถูกจัดขึ้นก่อนเขาจะเข้ามา โดยอ้างอิงจากการพูดคุยกันก่อนเขาจะมาถึง
“ไม่เหงาจริงหรือ?”
ไม่รู้เหมือนกันว่า เหตุใดชายหนุ่มจึงถามออกไปเช่นนั้น แต่เมื่อลองมองดูแผ่นหลังอันโดดเดียวของเมดสาวแล้วก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยออกมา
“ไม่หรอกค่ะ ดิฉันกำลังดูแลท่าน…”
“หมายถึง...เธอไม่ได้เจอกับ ‘คนคนนั้น’ มานานแล้วนี่”
เคย์เซย์ที่กำลังจะก้มตัวลงเพื่ออุ่นเตียงให้เขาด้วยถุงมือขนแกะหมุนตัวมาหาช้า ๆ ท่าทางเข้าใจความหมายของเขาได้ในที่สุด ใบหน้าสะสวยไม่มีความรู้สึกใดปรากฏให้เห็นชัด ๆ แต่นัยน์ตาสีแดงฉานคู่นั้น...สบประสานกับเขาได้เพียงครู่ก็หลุบลง...อย่างคนซ่อนความเหงาไว้ในใจ
“ไม่หรอกค่ะ” คำตอบที่เอ่ยมาทำให้คนถามประหลาดใจไม่น้อย เคย์เซย์ส่ายศีรษะแล้วเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ด้วยสายตาแน่วแน่และมั่นคงจนน่าตกใจ “ดิฉันจะเหงาได้อย่างไรกันเล่าคะ ท่านเดธ ในเมื่อคนคนนั้นก็อยู่ในใจของดิฉันตลอดเวลา”
Death with Love ฟังดังนั่นก็รู้สึกอึ้งอยู่นิดหน่อย เขาพอจะทราบอยู่หรอกว่าเวลาผู้หญิงมีความรักก็มักจะมองโลกในแง่ดีเสมอ ใครจะไปคิดว่าคนอย่างเคย์เซย์ก็มีความรู้สึกเช่นนั้น ที่สำคัญยังฝั่งรากลึกถึงขนาดเป็นกำลังใจให้กับคนที่ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวกลางป่าใหญ่อีกต่างหาก การที่เขาก้าวมาเป็นเจ้านายของเคย์เซย์ก็เพียงชั่วคราว สักวันหนึ่งก็ต้องจากไปและกลายเป็นเพียงคนรู้จักห่างเหินดั่งก่อน ต่างจากคนคนนั้น...ที่ฝั่งตัวตนไว้ในหัวใจของสาวใช้คนนี้
นี่แหละหนอ ‘ความรัก’ ห่างไกลเพียงใด ขอแค่ใจตรงกัน ซื่อสัตย์และมั่นคง ความสัมพันธ์ย่อมยั่งยืนยาวนาน
“ฉันต้องอวยพรให้เธอสินะ” ชายหนุ่มเดินมานั่งที่เตียง ตามองสาวใช้ชั่วคราวพร้อมจับมือเธอมากุม ใบหน้าเสียโฉมข้างหนึ่งเผยรอยยิ้มอ่อนโยนที่สุดเท่าที่คนมองเคยเห็นมา “ฉันเห็นเธอเป็นแบบนี้แล้ว ก็อดเอาใจช่วยไม่ได้จริง ๆ ที่เธอบอกว่าไม่เหงา ฉันก็จะยอมเชื่อและอวยพรให้เธอมีความสุขมาก ๆ”
เคย์เซย์แย้มยิ้มกว้าง นัยน์ตาสีแดงไร้อารมณ์ก็ฉายความยินดีชัดเจน “ขอบพระคุณค่ะ ท่านเดธ ดิฉันดีใจที่ได้รับใช้คุณนะคะ”
“อย่างนั้นเหรอ ไว้คราวหน้ามาขอให้วาดอีกสิ” ชายหนุ่มหัวเราะร่วน
“ได้สิคะ รอบนี้จะยึดคำไหนคำนั้น ไม่เพิ่มงานให้โดยไม่จำเป็นอีกแล้วล่ะค่ะ”
กล่าวจบคนทั้งสองก็หัวเราะไปด้วยกัน หากไม่มีคำขอร้องและข้อตกลงในวันนั้น พวกเขาก็คงไม่ได้เห็นกันและกันในวันนี้
และ...เคย์เซย์เองก็คงไม่ได้รับคำอวยพรดีๆ จากเพื่อนที่ดีคนนี้อีกเช่นกัน
กลับมาแก้ไขบรรทัดใหม่ เพิ่งเห็นว่ามันติดมากไปหน่อย
และ...บุคลิคท่านเดธที่ผมเขียนนั้น เขียนตามจินตนาการที่เห็นจากกที่ท่านเดธแสดงความเห็นในกระทู้ต่างๆ อาจไม่ตรงตามที่คนอื่นคิดมากนักก็ตาม ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย
ส่วนสาเหตุที่ไม่ได้เขียนวันแรกที่ท่านเดธเข้าคฤหาสน์มังกรนั้น (ดักก่อนเผื่อมีคนถาม) เป็นเพราะผมไม่มีไอเดียครับ ชัดเจนนะ 55555+
53 ความคิดเห็น
//ชูป้ายอวยคู่นี้
อารมณ์ของท่านเดธนี่จะให้ความรู้สึกว่าอบอุ่นมากกว่าท่านซ่อน
ถ้าเคย์ดุดัน ท่านเดธก็อบอุ่น ประมาณนี้ 5555+
>/////<
อะเฮื่อ !! ~ ฟินนน
ท่านเดธเป็นผู้ชายที่มุ้งมิ้ง นุ่มๆ ซอฟต์ๆ อบอุ่น ฮือออออออออออออ อยากได้ ไม่อยากให้พี่เคย์ ฮืออออออออออออออ #ผิดมาก //โดนพี่เคย์+พี่นัทกระทืบ
ไม่นะคะพี่เคย์ ไม่เด็ดขาด
ถึงยังไง มังกรกระต่ายก็คือมังกรกระต่าย ปังเมก็คือปังเม ซอจะไม่จิ้นคู่อื่นเด็ดขาดค่ะ!!
=w=/
อ๊ายยยยย นี่มันช่วงเทศกาลจิ้นจริง ๆ สินะคะ >///////////////< ฟินนนน
เดธเคย์ เหรอคะ...อืม...เหมือนมีท่านนั้นมาด้วยนิด ๆ ...กี่พีล่ะเนี่ย...สองหรือสาม...
แต่ไม่ว่าจะกี่พีก็ฟินทั้งนั้นนน -/////////////-
ป.ล. แต่ยังไงก็ยังเชียร์ ปังเม กับ มังกรกระต่าย ที่สุดอยู่ดีนะคะ
เรานี่ฟินจนไม่ต้องทำอะไรกันพอดี
//เลือดกำเดากระฉูดจนหงายหลังตกเก้าอี้
น่ารัก...น่ารัก...น่ารักมากๆๆ ท่านเคย์เซย์น่ารักเกินไปแล้วค่ะ ท่านเดธก็มุ้งมิ้ง...เป็นคู่ที่น่ารักมากๆ เลยค่ะ! //เอามือปิดหน้า
ช่วงนี้มีการ feed มาสั่นคลอนคู่เมนเรามากมายจริงๆ แต่ไม่เป็นไร! สองพี สามพี สี่พี ยำสองคู่จิ้นรวมกันก็ได้ค่ะ!!
ขอนำเสนอ ท่านนัท X ท่านเดธ X ท่านเคย์เซย์ X ท่านซ่อน ไว้ในอ้อมใจทุกท่าน = ., =
ถ้ามีท่านเดธก็ต้องมีพี่ธิญด้วยสิคะ ; ;
//5p ดีกว่า...พี่นัท x พี่ธิญ x ท่านเดธ x ท่านเคย์ x ท่านซ่อน...
เดี๋ยวนะ...4P 5P นั่นมันอะไรน่ะ ช่วยบอกทีสิว่า มันไม่จริง!!!
ท่านเดธเป็นผู้ชายที่อบอุ่นครับ อุ่นจนร้อนเลยเลยล่ะ 5555+
จริงหรือ...?
ไม่โกหกน้าาาาาาาา?
เอ้...ซอนี่ยังไง มังกรกระต่ายต่างก็มีฮาเร็มเป็นของตัวเอง ไม่มีทางมาเจอกันได้ร้อก เลิกจิ้นเหอะ
สองพอจ้ะ สามมากไป สี่เกินพอดี ห้ากระอักเลือด!!
นานทีโอกาสจะมา ไอเดียจะมีน่ะครับ ปกติดองยาวๆ กระทั่งนิยาย
...น่ารัก
แต่ยังไงเคย์นามก็ที่หนึ่งในใจอยู่ดี...
ท่านเคย์ก่อนหน้านี้มันเป็น6พีด้วยอ่า//เผ่น
ท่านเคย์จะมาเป็นรูทที่หกของท่านเดธสินะ ฮาๆ
อ่านต้นเรื่องแล้วแอบนึกถึงเคาท์แดรกคูล่าเลย XP
โมเมนท์นี้ชอบมาก ท่านเดธเป็นฝ่ายโดนแกล้งแทนเนี่ย ขอเยอะๆได้ไหมท่านเคย์ ฮา
ยกป้ายไฟคู่นี้ด้วยยยยย //อวย
ปล. ถ้าจิ้น5พี 6พี
ด้วยอีกเสียงจะได้ไหมคะ อิอิ
ท่านบอลxท่านวนิลาxท่านเดธxท่านเคย์xท่านธิญxท่านซ่อน
มิน่ารู้สึกใจสั่น มีคนเขย่าจิตใจเราอยู่นี่เอง (ฮา)
อ่านแล้วก็เขิน แถมชักรู้สึกแปลกๆ ในบุคลิกของตัวเอง
feed เข้าไปหมู่เฮา
ถ้าไม่ติด เคย์เคย์ x ซอนซอน อยู่นี่..
ผมจะหมักแฟนคลับเลยฮะ
แหม่...ทำเอาเรานอนไม่หลับเลยนะท่าน//นอนดิ้นอยู่ปลายเตียง
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?