สถาบันไม่ดัง ชีวิตพัง ไม่มีที่เรียน งั้นเหรอ?
ตั้งกระทู้ใหม่
สวัสดีค่ะ
เห็นว่าเสาร์นี้จะสอบGATรอบ2กันแล้ว ว่างจากอ่านหนังสือเลยอยากมาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับเพื่อนๆ สักหน่อย
เราเป็นเด็กแอด58คนหนึ่ง ที่ใช้ชีวิตอยู่ในโรงเรียนมัธยมโนเนม ไม่มีชื่อเสียงด้านวิชาการเลย ซึ่งใครๆต่างก็รู้สึกตัวค่ะ (ยกเว้นครูบ้านท่านหรือผู้บริหารเก่าแก่บางคนที่ไม่รู้สึกตัวสักที)
ทุกวันได้ยินแต่คำพูดของเพื่อนในห้องว่า
"จะไปสู้กับโรงเรียนดังๆได้ไง"
"พวกเด็กเตรียมฯมันไม่ใช่คนหรอก"
"พวกโรงเรียนดังอ่ะดี ครูสอนหมด ไม่ต้องอ่านไม่ต้องพยายามก็สอบได้"
"เอกชนชัวร์กูอ่ะ"
และอีกสารพัด.....ที่พูดกันตลอดเกือบสองปีก่อนที่จะมีการสอบต่างๆ
ไม่มีคำอวยพรหรือให้กำลังใจค่ะ มีแต่คำพูดฉุดให้ท้อ
เราเรียนสายศิลป์ภาษาจีนค่ะ แต่เชื่อไหมคะ3ปีที่ผ่านมา เราอ่านจีนออกแค่3ตัวคือหว่อ หนี่ ต้า พูดได้แต่ศัพท์ง่ายๆ เกรดก็ได้ง่ายๆ เพราะเหล่าซือใจดี และไม่เคร่งมาก (ซึ่งนั่นไม่เป็นผลดีอย่างแรงสำหรับคนที่อยากสอบPAT7)
เพิ่มเติมเล็กน้อย > ***วางถุงกาวแล้วตั้งสติค่ะ เรางงว่าทำไมเด็กดีแชร์กระทู้ด้วยแคปชั่นเกี่ยวกับเรื่องภาษาจีนเราขนาดนั้น เรากล่าวถึงเพราะเราเรียนสายนี้เฉยๆค่ะ****
ส่วนเรื่องทำไมอ่านออกแค่3ตัว คือเราอ่านออกเหมือนเป็นภาษาไทยเลยแค่3ตัวนี้จริงๆค่ะ เราเขียนไว้แล้วว่าพูดได้แต่ศัพท์ง่ายๆ (แนะนำตัว อายุ โรงเรียน) กับภาษามือค่ะ ไม่รู้ที่อื่นสอนแบบนี้ไหม ที่พูดผิงกั๋วแอปเปิ้ลแล้วทำมือเป็นรูปแอปเปิ้ล ไก่ นก หมา แมว อะไรก็ว่าไป ทุกวันนี้เราไม่รู้ค่ะว่ามันเขียนยังไงแต่เราพูดได้
ด่าว่าเราโง่เรารับได้นะคะเพราะเราโง่จีน แต่อ่านให้จบก่อนจะดีมากค่ะ เด็กไทยควรอ่านหนังสืออย่างละเอียดนะคะจะได้ทำแกทเชื่อมโยงได้เต็มค่ะ 5555
เพิ่มเติมอีกอย่าง โรงเรียนเรา สายศิลป์ภาษาไม่มีเรียนคณิตศาสตร์ในเทอม2ค่ะ (สบายใช่ไหมคะ...แล้วคนจะสอบล่ะจะทำยังไงหนอ?) ลอการิทึ่ม แคลคูลัส อะไรพวกนี้เราไม่เคยพบเจอหน้าตาของมันเลยค่ะ
ไม่ขวนขวายต่อด้วยค่ะ เพราะไม่ได้ใช้7วิชาสามัญคณิตศาสตร์ เอาเวลาไปอ่านอังกฤษ ฟิตไทยสังคมดีกว่า (ไม่ควรทำตามนะคะถ้ามีเวลาเหลือพอ แหะๆ แต่เราไม่ทันแล้ว)
เราเคยย้ายโรงเรียนไปตอนขึ้นม.ปลายไปอยู่เอกชนแห่งหนึ่งที่มีชื่อเสียง(สอบเข้านะคะ) แต่ก็กลับมาเพราะเดินทางสะดวกกว่า เราไม่ไหวเรื่องเดินทางหลายต่อ ทั้งๆที่สังคมที่โน่นดีกว่ามาก ครูความสามารถก็มาก
แต่พอเลือกที่จะกลับมา เราก็ต้องทำให้โลกรู้ว่า อยู่ในสังคมแบบนี้ ที่แบบนี้ เราก็ได้ดีได้เหมือนกัน ตอนนั้นมีแบ็คกราวน์ด้านหลังเป็นไฟลุกโชนค่ะ มุ่งมั่นมาก
แต่อยู่ๆไปก็ท้อค่ะ เพราะก็มีมากมายที่ทำให้ไฟเรามอด
บางคนพูดอยู่นั่น ดูถูกโรงเรียน โทษโรงเรียน บอกว่าไม่มีทางได้เรียนที่ดีๆหรอก
(แต่ก็ไม่เคยลงมือขยันเรียนหรืออ่านหนังสือ)
บางคนก็ด่าเด็กโรงเรียนดังๆ บอกว่าพวกนั้นโชคดีมีโอกาสมากกว่าถึงได้เก่ง เขาไม่มี
(ก็ตามเดิม ไม่เคยอ่านหนังสือ โดดเรียน ไม่ตั้งใจเรียน ทั้งที่เด็กเก่งๆบางคนไม่ได้ฐานะดีแต่เขาพยายามมากกว่าคนอื่นต่างหาก )
บางคนก็เที่ยวกลางคืน ไม่เข้าเรียน แต่งหน้าแต่งตัวไปวันๆ แล้วก็ประชดประชันว่าพวกนางน่ะเที่ยวแต่ก็รักดี พวกที่มาดูถูกว่าพวกนางไม่เรียนน่ะ จะดีกว่านางสักแค่ไหน
(แต่จนบัดนี้ก็ไม่เห็นว่าจะมีใครมีที่เรียน)
สังคมโรงเรียนเราเป็นแบบนี้เกือบ90%ค่ะ
แต่ในที่มืดก็ยังมีจุดสว่าง ถึงจะเป็นแค่แสงเทียนไม่กี่เล่ม แต่นั่นทำให้เราเลือกจะวิ่งไปหา
นั่นคือกลุ่มเพื่อนที่กอดคอกัน ลากกันไปเรียน ไม่ก็คอยให้กำลังใจกันเรื่องเรียน ถึงแม้จะน้อย แต่เราก็เลือกแล้วว่าอยู่กันแบบนี้แหละ พากันไปให้ถึงเส้นชัยมันดีกว่าเยอะ
เรามีทั้งเพื่อนที่สอบติดโควต้าหมอ ทั้งๆที่เรียนอยู่ในโรงเรียนแบบนี้
เรามีเพื่อนที่เลือกจะไม่แอดมิชชั่น แต่เธอเรียนนิติศาสตร์รามฯอย่างตั้งใจตลอด3ปีมานี้ เพื่อที่จะได้เป็นนักกฎหมาย
เรามีเพื่อนที่ครอบครัวไม่ได้ร่ำรวย แต่เลือกที่จะตั้งใจเรียนในห้อง กอดคอพากันไปหาหนังสืออ่าน ไปสิงสถิตกันที่กวดวิชาทุกเย็นมากกว่าเที่ยวเล่น
เรามีเพื่อนที่ไม่ได้เก่งหรือฉลาด แต่ขยัน พยายาม และขวนขวายอยู่เสมอเพื่อให้คะแนนตัวเองดีขึ้น
และเรา...ผู้ที่ทั้งขี้เกียจ และไม่มีความรู้อะไรในสมองสักเท่าไร แต่กลับมาฮึดสู้ โดยอาศัยแรงบันดาลใจจากเรื่องราวของศิลปินบ้าง (ขอบคุณคิมแจจุงและแจ็คสันหวังมา ณ ที่นี้)
คำกดดันจากพี่ชาย ที่เรียนเก่งมากและอยู่ในสถาบันระดับท็อปมาตลอด
และมีน้ำตาของตัวเอง ในวันที่สอบไม่ติดเตรียมฯในวันนั้น เป็นแรงผลักดัน
จนถึงตอนนี้ เราติดมนุษยศาสตร์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์แล้ว :)
ตอนยื่นคะแนน เรามีแกทอยู่240 อาจน้อยกว่าหลายๆคนที่มุ่ง300เต็มหรือ260
(โชคช่วยที่มีวิชาบังคับให้สอบและเราค่อนข้างถนัดมาเป็นคะแนนเสริม จนเราคิดว่าบางคนแกทเต็ม300แต่ถ้ามาสอบแล้วทำไม่ได้ก็อดนะ แฮ่ๆ)
และมี7วิชาสามัญ ที่ใครๆก็บอกว่านั่นแหละตัวแย่ ชีวิตดับ แต่สำหรับเรา มันเป็นคะแนนที่มีค่ามาก เพราะเราได้ไทย86 และเขาใช้30% (อังกฤษได้30ปลายๆลาก่อน555)
มันอาจไม่ได้เยอะ แต่มันเป็นคะแนนที่เราว่ามันมีค่ามาก เพราะแลกมาด้วยเหงื่อ น้ำตา และคำดูถูกสารพัดเกือบปี คนที่เติม s es ยังไม่ถูก ได้แกทเท่านี้น้ำตาแทบไหลค่า5555
วิธีเตรียมตัวภายใน1-2เดือนคือ อ่านค่ะ อ่านเข้าไป อ่านหลักของมันก่อนแล้วไปทำโจทย์ อ่านไม่ไหวก็ฟังคลิปสอนค่ะ เราโชคดีที่ได้เรียนEnconcept มีวิธีการตัดโจทย์แล้วก็เพลงให้ท่องศัพท์เยอะแยะ เราได้ศัพท์เลยพอทำได้
ส่วนภาษาไทยเชื่อมโยงพลาดไป1รหัส แต่พรุ่งนี้จะเอาเต็มให้ได้เลยค่ะ55 เราชอบอ่านหนังสือเลยค่อนข้างอ่านเร็ว เป็นข้อได้เปรียบ แต่จะพลาดจุดเล็กๆ ต้องระวังค่ะเพราะไม่รอบคอบถ้าทำเร็วเกินไป / 7วิชาสามัญเน้นวิเคราะห์ อันนี้เพราะชอบโดยส่วนตัวเลยทำได้เยอะ เราพลาดพวกราชาศัพท์กับพวกนับพยางค์อะไรแบบนี้มากกว่า
สังคม7วิชาสามัญได้50ค่ะ ขอบคุณครูพี่หมุยโซไซไทยมากที่ทำให้ประวัติศาสตร์สังคมสนุกขนาดนี้ สรุปแล้วเราได้จากครูติวเตอร์เยอะมากๆ ลองไปเรียนไปหาหนังสือมาทำกันนะคะ เราชอบไปฟังเทคนิคแล้วกลับมานั่งทำเรื่อยๆค่า
จนถึงตอนนี้แล้ว เพื่อนๆคะ
อย่าโทษสถาบัน อย่าโทษสังคม อย่าโทษเพื่อน
ลองมองตัวเอง ว่าพยายามพอแล้วหรือยัง
อย่าทำตัวเป็นผ้าสีขาวที่ดูดซับน้ำทุกสี จงทำตัวเป็นหินที่แข็งแกร่ง อดทนต่อความร้อนที่แผดเผา แรงกดดันที่มหาศาล
แล้ววันนั้น เราจะกลายเป็นเพชร
ถ้าคิดว่าพอแล้ว พูดเลย ว่าความพยายามไม่เคยมีคำว่าพอ
เราอ่านหนังสือทำข้อสอบมากมาย เราคิดว่าเราเหนื่อยแทบตาย แต่เพื่อนเราที่เตรียมอ่านหนักกว่านั้น เรียนหนักกว่านั้น เราเห็นเธอร้องไห้ เครียดจะไม่ติดหมอ ไม่ได้ทุน ฯลฯ
ใครบอกว่าเด็กโรงเรียนดังไม่ต้องเครียด ระดับความเครียดกับเป้าหมายมันต่างกัน
ตั้งเป้าหมายของตัวเอง ว่าอยากจบแค่นี้ เอาแค่นี้ ย่ำอยู่กับที่ หรือจะก้าวต่อไป
(เพราะถ้าคะแนนO-NETออกมาดีเราก็ลุ้นจะไปแอดมิชชั่นธรรมศาสตร์ต่อเหมือนกันค่ะ)
ลงมือทำเถอะค่ะ อนาคตของตัวเอง ตัวเองต้องเป็นคนกำหนด
แกทแพทรอบ2นี้ ทำให้เต็มที่นะคะ สู้ๆ! :)
สะใภ้ตระกูลหวัง
5 มี.ค. 58 เวลา 18:30 น.
24,366
views
114 ความคิดเห็น
ส่วนใหญ่ที่เจอก็เป็นอย่างนั้นอ่ะค่ะ (อย่าโกรธกันนะ T^T)
แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนค่ะ ยังไงก็ต้องพยายามให้ถึงที่สุด
สู้ๆ น้าา ^^
จะพยายามเข้ามาอ่านดูแนวคิด ของหลายๆคนครับ
ผมเรียนฝรั่งเศษมาสามปีรู้อยู่สองคำ
คือ Bonjour แปลว่าสวัสดี
กับ Mesci แปลว่าขอบคุณ
เข้มแข็งมากค่ะ ^__^)
สู้ต่อไป
หนูปีนี้ขึ้นม.4 ก็จะเตรียมตัวบ้าง 555+
がんばってください。
ขอบคุณ เขียนถูกแล้วเหรอ
เราเรียนจีนมา3ปีนับได้แค่1-99(เรียนตอนประถม)
ญี่ปุ่นอีก3ปี(ม ต้น และกำลังต่อศิลนี้ตอน ม ปลาย)ได้แค่บางคำเอง
อย่าคิดมากเลยค่ะ
Merci คะ ไม่ใช่ Mesci
อันนี้ก็เกิ๊นนนน 555+
สู้ๆนะค่ะะะะ โรงเรียนมันแย่ แต่ตัวเราไม่ได้แย่ซะหน่อยย
ไฟท์ค่ะไฟท์ สมัครแพทจีนไปกามั่วๆก่อนเผื่อคะแนนมันอาจจะช่วยเราได้ สู้ๆนะค่าาาา
เราก็เรียนศิลป์จีนเหมือนกัน พอๆกับ จขกท. คือเราไม่ได้อะไรเลย รร ให้เหล้าซรือที่พูดไทยไม่เป็นมาสอนตั้งแต่มอสี่แล้วนอกจากพูดไทยไม่ได้ภาษาอังกฤษครูจีนก็ไม่ได้ แล้วผ่านมามอห้า ครูไทยสอนมันก็โอเคนะ แต่มันก็ยังไม่ได้อยู่ดี พอมามอหกนี่ยิ่งใหญ่เลย ครูจีนสอนดีแต่จะสอนย้ำๆวนๆส่วนครูไทยก็สอนดีแต่บางทีครูเขาเขียนผิดกลายเป็นเราก็ผิดด้วย ที่สำคัญสั่งงานทุกคาบแล้วทุกงานก็ยากๆให้คะแนนยาก บางงานเพื่อนทำสวยก็ยังได้คะแนนน้อย แล้วทุกๆอย่างมันก็ทำให้เราไม่อยากเรียน ส่วนนึงมาจากตัวเรา แต่อีกส่วนนึงก็มาจากการเรียนการสอนของ รร
ถึง จขกท. ขอแสดงความยินดีที่ความพยายาม ได้ออกผลงดงาม ไม่แปลกใจเลยว่าทำไม ถึงติดคณะมนุษย์ฯ เพราะภาษาไทยดีเลิศนี่เอง และสิ่งที่บรรยายออกมาก็ได้ใจความพร้อมอรรถรส อ่านเรื่องราวของหนูแล้วหลายๆคนคงจะได้คำตอบว่า เรามาจากไหนก็ไม่สำคัญ (ซักเท่าไร) แต่จุดมุ่งมั่นว่า เราจะไปให้ถึงไหนน่ะมันสำคัญกว่า อยากให้ผู้ใหญ่ๆในวงการศึกษา ที่มีอำนาจได้อ่านข้อเขียนของหนูนะ จะได้รู้ซะทีว่าบางโรงเรียนมันเป็นนรกเพียงไร แต่เด็กๆที่มีเป้าหมายและรักดีก็จะผ่านไปได้
ขอให้ใช้ความคิด ความมุ่งมั่นพยายามอย่างที่ผ่านมาในทุกๆเรื่องในชีวิต แล้วหนูจะประสบความสำเร็จ อย่าท้อถอย และเดินลงจากเส้นทางนี้ไปเสียก่อน ขอเป็นกำลังใจให้ เวลาที่เรียนมันสั้นๆ ไม่ยาวนัก แต่ขอบอกว่า เราจะใช้สิ่งที่เราได้จากการเรียนนี้ไปทำมาหากินเลี้ยงชีวิตเรา และเลี้ยงคนอื่นๆได้ อยากสบาย หรือลำบากไปตลอดชีวิตก็ตัดสินใจเลือกเอง
เราก็สมัครมนุษย์ เกษตร แต่ไม่ติด แง้ ได้แกท 267 อังกฤษ 7 วิชา 46 ไทย 84 ....
แต่ไม่เป็นไร เราจะสู้ต่อ อนาคตอยู่ในกำมือแล้ว ถ้าพยายามตั้งแต่แรกผลจะออกมายังไงเราก็ไม่เสียใจเนอะ
จ้างคนจากภาคใต้มาเผาโรงเรียนนี้ไหมคะ? รู้สึกจะเกินไปล่ะ
สู้ๆ นะจ๊ะ น้องๆทั้งหลาย
ฝันให้ไกลไปให้ถึง..
กันบาทเทะคุดาซัยแปลว่าอะไรอะ- -
อย่าเผาเลยค่ะ โรงเรียนมันก็มีทั้งดีและไม่ดีปนกันไปแหละค่ะ
พี่เข้มแข็งมากอ่ะหนูนับถือเลย ตอนนี้หนูปิดเทอมแล้วปีหน้าจะขึ้นม.4หนูจะพยายามแบบพี่นะคะ เหมือนได้กำลังใจในระดับหนึ่งเลยอ่ะ พี่สู้ๆนะคะ หนูก็จะสู้เหมือนกัน
โรงเรียนเราก็มีสังคมแบบนี้อยู่เหมือนกัน ทั้งเด็กเรียน และไม่สนใจเรียน
วันนี้เพิ่งไปรับเกรด .. ไม่ค่อยดีเท่าที่หวังไว้เท่าไหร่
แต่ไม่เป็นไร .. เทอมหน้าเอาใหม่ สู้ๆค่ะ
ปล.จาก .. เด็กวิทย์-คณิต แต่ก็เรียนไม่เก่ง 5555
โรงเรียนสังกัดกทม.ที่ได้โควต้าหมอ เรารู้เลยว่าโรงเรียนอะไร
ปีนี้ไม่แบ่งใครเลย 5555 เอาไปโรงเรียนเดียว T^T อิจฉา
แต่เราจะสู้ต่อ เพื่อหมอ
แต่โรงเรียนของ จขกท.ก็ไม่ได้เลวร้ายมากนะ เราคิดว่า น่าอยู่อ่ะ จากที่ไปติวโอเน็ต
ปกติมันแปลว่า พยายามเข้านะ
แต่เติมคำว่า คุดาซัย ไปอีก มันเลยแปลว่า
ได้โปรดพยายามด้วยนะ
=O=
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?