[รก]คอมเมนต์คือ"กำลังใจ"หรือแค่"ค่านิยม"
ตั้งกระทู้ใหม่
สวัสดีค่ะ หายจากบอร์ดไปนานแสนนาน
เมื่อวานเลิกงามยามดี(?)ตอนตี3 เปิดพันทิปเข้าไปในห้องถนนนักเขียน ก็เห็นมีสาวน้อยน่ารักคนนึง เข้ามาตั้งกระทู้เกี่ยวกับคำว่า "คอมเมนต์" คือตอนเเรกที่คลิกเข้าไปอ่านก็นึกว่าเป็นกระทู้เหมือนของคนทั่วๆไปที่เข้ามาบนว่า "ไม่มีคนเมนนต์ อย่างนู้น อย่างนี้" แต่จริงๆแล้ว..มันไม่ใช่ สาวน้อยน่ารัก(เขาตั้งชื่อมาเงี้ย) เขาเข้ามาพูดถึงเรื่องยอดคอมเมนต์ของตัวเองว่าจริงๆแล้ว "มีมากมีน้อยมีสำคัญ เพราะมันเป็นแค่ค่านิยม" ไอเราอ่านไปอ่านมา แล้วคิดตาม เออ มันก็จริง.... ถ้าคิดตั้งแต่นิยายเรื่องแรกที่เราแต่งขึ้นมา แค่มีคอมเมนต์เดียวนี่ก็ดีใจกระโดดโลดเต้น ฟินไปถึงดาวอังคาร แต่พอใช้เวลานานมากขึ้น เข้าไปเจอนิยายดังๆ ที่มียอดคอมเมนต์เยอะๆ ไอเราก็แบบ "ทำไมของเราไม่มีบ้าง!" ทั้งๆที่ตอนแรก เราก็พอใจกับที่มีอยู่แล้ว เราก็เลยเพิ่งจะมาคิดได้(ทั้งๆที่ควรคิดได้มาตั้งนานแล้วอะนะ) ว่ามันก็เป็นเเค่ค่านิยม เป็นแค่กระแสที่นักเขียน(บางคน)คิดว่า "ถ้ามีคอมเมนต์มาก แปลว่านิยายของฉันดี นิยายฉันดัง" ทั้งๆที่ความจริงแล้วมันเป็นแค่กระแสค่านิยม ว่านิยายที่ดัง ที่ดีจริง ต้องมียอดวิว ยอดคอมเมนต์สูงๆ แต่บางครั้ง มันก็ไม่ได้เป็นอย่างนั้นเสมอไป..
กระทู้นี้เป็นเพียงความคิดเห็นของเด็กน้อยๆที่ยังไม่กล้าเรียกตัวเองเต็มปากว่านักเขียน..แค่เด็กน้อยตาดำๆ(?) ที่บังเอิญไปเห็นกระทู้หนึ่งมาแล้วคิดว่ามันก็จริง เลยเอามาแบ่งปัญ..ใครคิดยังไง ก็มาแชร์กันเนอะ! ^__^
ปล. แต่ยังไงเราก็ยังไม่เลิกขอคอมเมนต์สักที มันติดปากไปแล้ว ฮ่าาาาาา
กระทู้นี้เป็นเพียงความคิดเห็นของเด็กน้อยๆที่ยังไม่กล้าเรียกตัวเองเต็มปากว่านักเขียน..แค่เด็กน้อยตาดำๆ(?) ที่บังเอิญไปเห็นกระทู้หนึ่งมาแล้วคิดว่ามันก็จริง เลยเอามาแบ่งปัญ..ใครคิดยังไง ก็มาแชร์กันเนอะ! ^__^
ปล. แต่ยังไงเราก็ยังไม่เลิกขอคอมเมนต์สักที มันติดปากไปแล้ว ฮ่าาาาาา
-อัศวินดาบชมพู-
เข้าเยี่ยมชมผลงานกันได้นะคะ จุ๊บๆ
เข้าเยี่ยมชมผลงานกันได้นะคะ จุ๊บๆ
774
views
49 ความคิดเห็น
คอมเม้นต์มันก็เหมือนให้กำลังใจเราได้มีแรงที่จะเขียนนิยายต่อไป
และอีกความหมายคอมเม้นต์มันก็อาจจะเป็นการตัดสินก็ได้ว่า นิยายเราจะดับ หรือจะดัง ....
พูดแล้วอยากร้องไห้ นิยายผมนี่ เพิ่งเปิดตัวไม่นานเอง
ยังไม่มีคอมเมนต์อะไรเลยก็ยังตั้งหน้าตั้งตาเขียนไป
เผื่อจะมีคนชอบแล้วมาคอมเม้นต์บ้าง
ตั้งหน้าตั้งตารอต่อไป
แต่ได้สักแค่คอมเม้นต์
ผมนี่คงจะดีใจจนเนื้อเต้นเหมือน จขกท. เลยแฮะ
สู้ๆนะคะ เราชื่อว่านักเขียนทุกคนตั้งเคยผ่านขึ้นนี้มาก่อนแน่ๆ
ผมก็คิดเช่นนั้นครับ ขอบคุณครับสำหรับกำลังใจ
แต่สำหรับเรามันเป็นไปได้ทั้งสองอย่าง ทั้ง 'ค่านิยม' ทั้ง 'กำลังใจ' เลยล่ะค่ะ เพราะบางทีเวลาที่เราเขียนนิยายไปก็มีมุมทอล์กกับบรรดาคนอ่านเหมือนกัน บางทีให้ถามให้โหวตอะไรเขาไปก็เงียบ
เราก็เลยยึกว่านิยายเราไม่สนุก ไม่มีอะไรน่าดึงดูดใจพอที่จะให้เขาเม้นพอเวลาเขียนจริงก็อดไม่ได้ที่จะท้อ เพราะที่ขึ้นมันมีแต่ยอดวิวกับแฟนคลับนี่สิ จนบางทีเราก็อดไม่ได้ที่จะต้องไปส่องนิยายชาวบ้านชาวช่องเขาเหมือนกัน เห็นบางเรื่องแฟนคลับน้อยกว่าแต่เม้นนี่แบบเป็นพรึ่บอะค่ะ เห็นแล้วก็อดอิจฉาไม่ได้จริง ๆ เลยค่ะ เฮ้อ....
คอมเม้นต์ไม่มีก็ได้ แต่ก็มีก็ดี เพราะจะได้รู้ว่าพวกเขาคิดยังไงกับเรา ==
อาจจะเป็นค่านิยมก็จริง แต่ดีหรือเปล่าไม่รู้
ที่แน่ๆเราอยากได้เสียงสะท้อนจากคนอ่านบ้าง อยากได้รับการตอบรับจากคนอ่านสักนิดก็ยังดี ก็แค่เนี้ยแหละ ไม่ต้องคิดมากเลยว่ามันดีหรือไม่ดี //เราไม่เคยบังคับให้คนอ่านคอมเม้นต์ซะด้วยสิ
ขอกล่าวในฐานะที่ได้รับคอมเมนต์ทั้งดีและไม่ดีมามากพอประมาณนะครับ
ผมคิดว่า
"คอมเมนต์คือกระจกสะท้อนภาพงานเราครับ"
ผมไม่เคยคิดว่าจำนวนคอมเมนต์คือสิ่งทีมีไว้อวด
แต่ทุกคอมเมนต์เป็นเสียงที่ "เพื่อนนักอ่าน" อยากพูดกับผมครับ
ส่วนตัวแล้วผมไม่ใส่ใจว่าจะมีใครมาคอมเมนต์หรือเปล่า และไม่ได้คิดว่าตอนที่เข้าไปส่องในมายไอดีแล้วจะเห็นจำนวนคอมเมนต์เพิ่มขึ้นเลย ทั้งนี้เพราะผมอยากจะรักษาคอนเซปต์ "เขียนนิยายได้ดีเกินไปจนผู้อ่านไม่กล้าที่จะเจิมคอมเมนต์" เอาไว้ให้ได้นานที่สุดครับ
(พิมพ์ไปยังน้ำตาไหลไปเลย)
แล้วบางที คอมเมนต์ที่ว่าเยอะก็อาจจะมีแค่
(ตอนที่ 1) นุกดีนะ
(ตอนที่ 2) นุกดีนะ
(ตอนที่ 3) นุกดีนะ
.
.
.
.
(ตอนที่ 31) นุกดีนะ
ก็ได้นะครับ แถมพิมพ์ผิดอย่างนี้มันซะทุกคอมเมนต์จนผมอยากจะถามกลับเหลือเกินว่า "คุณนุกคือใครเหรอครับ"
ประเด็นมันอยู่ที่ความเหมาะสมครับ
ถ้าเรียกร้องพอประมาณ ไม่ผลักภาระให้ผู้อ่าน มันคือกำลังใจ
แต่ถ้าเรียกร้องจนเป็นเงื่อนไข ไม่ถึงเป้าไม่อัพ อันนั้นคือค่านิยม
สังเกตไม่ยาก คนที่ต้องการกำลังใจจริงๆ ส่วนใหญ่จะเป็นมือใหม่ หรือนิยายไม่ค่อยมีคนตอบ จนบางทีคนเขียนพูดเองมากกว่าคนอ่านมาตอบด้วยซ้ำ แบบนั้นน่ะต้องการกำลังใจมากๆ
แต่ประเภทที่มีคนอ่านล้นหลามแฟนคลับทะลัก ต่อให้ไม่อัพก็ยังมีคนมาคุยมาทวง
กลุ่มนี้ที่ว่าพร้อมกว่าแล้วยังจะเรียกร้องโดยตั้งเงื่อนไขยอดคอมเม้นต์ อันนี้ค่านิยมครับ ไม่ได้ต้องการกำลังใจหรอก บางทีอาจอยากได้ความรู้สึกที่ได้รับความนับถือหรือเป็นที่ยอมรับเสียมากกว่า
บางทีก็ต้องแยกกันหน่อยว่าหมายถึงกลุ่มไหน
เพราะเวลามีดราม่าแบบหลังทีไร ยอมรับเลยว่าคนกลุ่มแรกซวยทุกที ถูกเหมารวมไปว่ายึดติดคอมเม้นต์เกินไป... ทั้งที่บางคนกำลังหัดตั้งไข่ ต้องการความเห็นสำหรับพัฒนาและการสนับสนุนให้เดินต่อไปแท้ๆ
เมลันสินะ คงเพราะนิยายท่านอยู่ในช่วงรีไรท์มากกว่า แต่ถ้าถามเราอยากให้ลบเนื้อส่วนที่ยังไม่รีไรท์กันสับสนจะดีกว่า
เราเคยผ่าน80ตอนคอมเม้นต์ไม่ถึง100มาแล้วค่ะ //ปลอบใจอยู่นะเนี่ย 5555
ผมนี่พิมพ์ไป ส่องไป เกือบทุกๆ 30 นาที
และยังรอความหวังนั่น...
ตั้งใจเขียนตอนต่อไป
มันแล้วแต่จะต้องการมอง 'คอมเมนต์' เป็นอย่างไรในทัศนคติตัวเอง
สำหรับผม ไม่เคยมองว่าเป็นค่านิยมใดๆ แต่คิดว่าเป็นการสื่อสาร ปฏิกิริยาตอบรับของนักอ่าน
แต่ไม่ว่าจะอย่างไร มันก็เป็นสิ่งที่นักอ่านต้องการบอกกับผู้เขียน
ตราบใด ที่ไม่ใช่เจ้าของนิยายอวตารมาเมนต์นิยายตัวเอง (ฮา)
สวัสดีค่ะ
กระทู้ นี้เป็นเพียงความคิดเห็นของเด็กน้อยๆ ที่ยังไม่กล้าเรียกตัวเองเต็มปากว่านักเขียน..แค่เด็กน้อยตาดำๆ(?) ที่บังเอิญไปเห็นกระทู้หนึ่งมาแล้วคิดว่ามันก็จริง เลยเอามาแบ่งปัญ..ใครคิดยังไง ก็มาแชร์กันเนอะ! ^__^
ขอบคุณค่ะ ที่นำมาแบ่งปัน เป็นอีกคนที่ชอบเม้นต์กระทู้ค่ะ ที่ชอบเม้นท์ นี่สงสัยชอบพิมพ์เฉยๆค่ะ และก็เม้นท์ยาว มว้ากกกกกกกกกกกก ด้วยค่ะ ยาวมาก จนบางครั้งนะคะ พิมพ์เสร็จทำการโพสต์เสร็จ เห็นเม้นท์ของตนเองยาวๆนี่ตกใจ ตกตลึง ช็อคเลยก็มีในบางกระทู้ค่ะ(เช่นเม้นทืนี้ก็อาจจะยาวๆตามปรกติค่ะ^ ^)
บางครั้งถึงกับร้องเสียงหลง "โอ๊ะโอ่...ตัวหนังสือมากมายมาจากไหนไม่รู้ แปลกใจตัวเองเช่นกัน" สงสัยแมวพิมพ์ เยอะๆๆเนอะ (นั่งบ่นคนเดียวล่ะ)
คิดๆไปด้วยว่าใกล้ละมั้งใกล้จะเป็นนักเขียนได้ ล่ะมั้ง บ่นคนเดียวหัวเราะคนเดียว พูดคนเดียว มาวันนี้เข้าใจล่ะว่าทำไมทุกคนที่บ้านไม่เคยอนุญาตให้เขียน สาเหตุคงกลัวอาการที่เราเป็นอยู่นี้เองมั้งนะ สงสัยจะไช่แน่ๆ สงสัยจะเป็นห่วงแน่ๆ
และที่เม้นท์ๆมานะคะไม่ไช่ค่าหรือไม่ตั้งใจให้เกิดเป็น คำนิยม หรือค่านิยม แต่ ประการใดค่ะ ที่ว่าไม่ไช่เพราะยังไม่เข้าใจความหมายของสองคำนี้ค่ะ แต่เดี๋ยวต้องไปห้องหนังสือ (พจนานุกรมอีกแว้ว วันๆไม่ต้องทำอะไรล่ะ วิ่งเข้าห้องพจนานุกรมอย่างเดียวเลย อยากเป็นนักเขียนค่ะ)
เม้นต์ๆไปตามสัญชาติญาณเฉยๆค่ะ คือชอบเม้นท์ (ชอบพิมพ์ๆ)
ที่บังเอิญไปเห็นกระทู้หนึ่งมาแล้วคิดว่ามันก็จริง เลยเอามาแบ่งปัญ..ใครคิดยังไง ก็มาแชร์กันเนอะ!”...มากระ ทู้นี้ ดิฉันนักเม้นท์กระทู้ไม่มีทั้ง ปัญ...หา และไม่มีทั้งปัญ...ญา จึงไม่มีสามารถแชร์อะไรได้ค่ะ แต่ที่เขียนมานี้เข้ามาทักทายคุณเท่านั้นค่ะ และนี้ก็ไม่ไช่ คำนิยมหรือค่านิยม เพียงเข้ามาทักทายเฉยๆค่ะ
คือดิฉัน ไม่ไช่นักเม้นต์นิยายนะคะ ไม่กล้าเม้นต์นิยายค่ะเพราะไม่มีประสบการณ์เกรงว่าจะทำให้งานเขียนของเขาเสียค่ะ อ่านเฉยๆเงียบๆเลย เสพเป็นความสุขสุดๆ ขอขอบคุณ คุณๆนักเขียนทุกๆท่านไว้ที่นี้ด้วยค่ะ(ไม่อยากรบกวนสมาธินักเขียนด้วยค่ะ และเรื่องที่ดิฉันเลือกนี่โดยปรกติก็เชื่อมือตัวเองอยู่แล้วค่ะในการเลือก สรรญ)
เข้ามาอ่านเพราะเก็บข้อมูลเป็น ความรู้ค่ะ “เม้นต์ ที่ได้ในหน้านิยาย คือ ค่านิยม” แต่ที่เขาเม้นท์แบบติๆ ด่าๆ นักเขียนนั้น เป็นไรไม่รู้นะ เห็นๆนักเขียนบางท่านก็มาบ่นบ่อยๆที่นี่คะ ว่าเขียนให้อ่านแล้วยังมาด่าอีก เห็นเช่นนี้บ่อยๆเช่นกันค่ะ อยากเรียนรู้ตรงนั้นจังค่ะ ว่านั้น ค่าอะไร หากคุณจะแนะด้วยถึงความหมายของเม้นท์แบบด่าๆ นั้นมีค่าเท่ากับอะไร?
อยากเป็นนักเขียนค่ะ ฝึกๆหัดๆเก็บความรู้ เกล็ดความรุ้เกี่ยวกับการเป็นนักเขียนนี่เยอะมากๆเลยเนอะ
ขอบคุณที่คุณตั้งกระทู้ ในบอร์ดสัพเพเหระนี้ คุยกันเรื่องสัพเพเหระสนุกๆดีนะคะ ขอ เป็นกำลังใจ ให้คุณในกระทู้ต่อๆไปด้วยค่ะ ^___^
คอมเม้นต์แรกมา ต่อไปก็จะได้ไม่ยาก
เข้าไปส่องของท่าน แนะนำว่าควรย่อตัวอักษร จัดให้อ่านง่าย กึ่งกลางตัวหนา+ใหญ่แบบที่เป็นตอนนี้ไม่น่าอ่าน ชวนกดปิดได้ในระดับหนึ่ง ความประทับใจตอนแรกคือสิ่งสำคัญ
ตอนท้ายก็คุยกับคนอ่านสักนิด เพิ่มความสนิทสนม //เทคนิคที่เราใช้นะ ฮา
ขอบคุณครับ สำหรับคำแนะนำ
//โกยฝีเท้าไปปรับปรุงงาน
คอมเม้น (comment) คำมาจากภาษาอังกฤษแปลว่าความคิดเห็น ผมไม่สนว่ากำลังใจกับค่านิยมมันเกี่ยวยังไง พวกนี้มันอยู่ที่ความรู้สึก แต่ค่าตอบแทนวัดกันไม่ได้หรอก ถ้าขี้เกียจอ่านย่อหน้า 2-3 โดดไปอ่านย่อหน้าสุดท้ายเลย
ประเด็นที่มีตอบเยอะไม่ใช่ทุกคนที่ตอบด้วยความจริงใจ ในกลุ่มที่มีคนเต็มใจคนตอบจะมีบางคนเข้าไปตอบอย่างไม่เต็มใจ เช่นพวกตอบขอไปที (มักจะเจอในเว็บบอร์ดตอบก่อนปลดล็อค) และพวกชอบอ้างตนเป็นแฟนคลับแล้วกด favorite แล้วก็พวกหน้าม้า เราจะรู้ได้ยังไงว่าคนพวกนี้อ่านเรื่องราวแล้วจริง
ส่วนประเด็นคนตอบน้อยหรือรกร้างยังกะเมืองผี ใช่ว่ามันไม่น่าสนใจ จะบอกให้นะ ที่จริงแล้ว มีคนแวะเข้ามาดู แต่คนไม่ตอบเท่านั้น สาเหตุอยู่ 2 อย่าง คือแวะเข้ามาดูแล้วเดินจากไป กับแวะเข้ามาดูแล้วอยากจะตอบ แต่ตอบไม่ได้ เพราะไม่รู้จะตอบให้เขายังไงดีทั้งที่อยากจะบอกอะไรในใจ
ถ้าจะพูดให้ถูก เจ้าของนิยายหรือคนตั้งกระทู้เปรียบคนฝ่ายการตลาด ต้องอดทนและลองผิดลองถูก ไม่มีอะไรจะสมบูรณ์แบบลูกเทวดาในนิยายพระเอกเทพหรอก ส่วนคนที่มาคอมเม้นเราคือผู้บริโภคที่เข้ามาสนใจสินค้าที่เรียกว่า เนื้อหาที่เราทำนิยายหรือกระทู้ไงล่ะ
คอมเม้นต์เป็นสิ่งที่ดึงนิยายออกจากไหดองได้ค่ะ
ถ้ามองในมุมนักอ่าน เชื่อว่ามีนักอ่านจำนวนไม่น้อยที่เลือกอ่านนิยายจากจำนวนคอมเม้นต์ ถ้าคอมเม้นต์เยอะ ยอดวิวก็จะเริ่มสูงตามไปด้วย และจะมีคนคลิกเข้าไปอ่านเพิ่มมากขึ้นด้วยเหตุผลหลายประการ แต่หลักๆก็คงจะเป็นเห็นว่ามีคอมเม้นตืเยอะ จึงอยากรู้ว่านิยายวสนุกจริงหรือไม่
ด้วยเหตุผลข้างต้นทำให้นักเขียนบางส่วนต้องการคอมเม้นต์ เพราะคิดว่าคอมเม้นต์จะช่วยทำให้นิยายของเขาน่าอ่านและดึงดูดคนให้เข้ามาอ่านได้เพิ่มขึ้น
ก็เลยไม่ขอฟันธง 100% ว่าความจริงแล้วคอมเม้นต์คือกำลังใจสำหรับนักเขียนจริงๆค่ะ
เคยสวมบทบาทนักอ่าน พูดตรงๆเลยว่า เราไม่กล้าคอมเม้นต์ให้ เหตุผลเพราะเรากลัวว่าคนเขียนเขาจะรู้สึกแบบไหน ถ้าเราบอกว่า เรื่องของเขาสนุกนะ แต่ นิยายเขามันไม่ตื่นเต้น ไม่มีปม ปมของเขาไม่เร้าใจ จึงทำให้นิยายของเขาไม่ดัง ไม่ค่อยมีคนอ่าน แต่ไม่กล้าพิมพ์เพราะเราไม่รู้ว่าวุฒิภาวะของคนเขียนเป็นไง ขืน เขาอ่านแล้วไม่พอใจจะเสียหมาเอาเปล่าๆ เลยได้แต่เป็นเงาต่อไป
ถ้าในฐานะคนแต่งล่ะก็ (อิงมาตรฐานส่วนตัว) คอมเม้นต์คือกำลังใจ ไม่ใช่ค่านิยม เราแต่งนิยาย เราต้องการคอมเม้นต์ แต่ไม่ใช่เพื่อเพิ่มบารมีอวดอ้าง แต่เพราะเราต้องการการพัฒนา ต้องการกระจก
นิยายไม่มีคอมเม้นต์ ก็เหมือนซื้อขนมมา แต่เพื่อนไม่กินขนมเรา เราเลยต้องกินเองคนเดียว
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?