[เรื่องเล่ามัธยม..] ประสบการณ์ตรงเจอสิ่งที่มองไม่เห็นในโรงเรียน
ตั้งกระทู้ใหม่
สมัยม.1
ตอนนี้ยังเป็นเด็กใหม่ค่ะ ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับโรงเรียนนี้เลย ช่วงนั้นเพิ่งเปิดเทอมค่ะ เย็นวันนั้นเรากับเพื่อนใหม่อีก 3 คนเดินไปเข้าห้องน้ำค่ะ ซึ่งบริเวณจะค่อนข้างมืดและเงียบมากๆค่ะ รุ่นน้องป.6ก็กลับบ้านกันแล้ว ตอนนั้นเวลาประมาณ 4 โมงกว่าๆค่ะ เพื่อนเราชื่อ เอ (นามสมมติ) นางเข้าห้องน้ำค่ะ ส่วนเรากับเพื่อนอีก 3 คนก็ยืนรอ เพื่อนอีกคนนางคิดแผนแกล้งเอที่อยู่ในห้องน้ำค่ะ โดยการให้บี(นามสมมติ)ไปยืนอยู่ข้างในห้องน้ำอีกห้องใกล้ๆกันเพื่อที่เวลาเอเดินออกมาจะได้โผล่แกล้งออกมาให้นางตกใจเล่นไรงี้ ส่วนเราด้วยความที่ไม่คิดอะไร พอเอเดินออกมา เราก็พูดขึ้นมาว่า "บีๆมีคนยืนอยู่ข้างหลัง-อ่ะ" ส่วนบีนางไม่ตกใจแค่เดินออกมาเฉยๆ แต่เอสติหลุดแล้วค่ะ นางตะโกนว่า "เห้ย! สัสวิ่ง!" พวกเราก็วิ่งแบบไม่คิดชีวิต(ตอนนั้นเรากับเพื่อนอีกสองคนนึกว่าเอมันเล่นด้วยไรแบบนี้) แต่พอพวกเราวิ่งมาที่ห้องเรียน เราวิ่งมาเป็นคนสุดท้าย เห็นเอยืนช็อค..เพื่อนๆที่เหลือก็ช่วยเข้ามาถามว่าเกิดอะไรขึ้น..สักพักเอร้องไห้เลยค่ะ... ตอนนั้นจำได้ว่าเอมันพูดไม่ออกเลย แต่พอหลังๆมันเล่าว่า "-รู้มั้ยว่าตอนนั้นที่-ชี้นิ้วมาที่เอแล้วพูดแกล้งมันใครยืนอยู่หลัง-.." "ไม่รู้..มันมีไร" "มันมีผู้หญฺิงใส่ชุดสีขาว ยืนก้มหน้าแล้วพยายามจะจับข้อมือ- แต่ตอนนั้นพวกเราวิ่งออกมาก่อนไง อีกนิดเดียวเขาจะจับข้อมือ-ได้อยู่แล้ว.." "..........." (ช็อคค่ะ)
ปล.เอมันเป็นคนที่มีสัมผัสแบบนี้ค่ะ มันเล่าให้ฟังเพราะทางบ้านของมันเชื่อเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว
สมัยม.2
แจ่มๆจ้าา ตอนนี้เริ่มชินกับโรงเรียนนี้แล้ว ชินมากๆด้วย เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เพื่อนเราเล่าให้ฟังค่ะ เรื่องมันเป็นแบบนี้ คือ กลุ่มเพื่อนผู้ชายประมาณ 5-6 คน มันเล่นลิฟท์กันจ้า.. คือขี้เกียจลงบันไดไง..แล้วลิฟท์โรงเรียนเรามีให้แค่ครุกับนักเรียนที่ต้องจำเป็นใช้..แต่มันเล่นไม่รู้เรื่องค่ะ..มันกดแม่งทุกชั้น..เรียกว่าแวะทุกชั้นแต่ก็ไม่เคยจะเดินออกมาจากลิฟท์เลย.. ช่วงนั้นประมาณ 5 โมงเย็น(ช่วงนั้นโรงเรียนจะแทบไม่มีคนค่ะยกเว้นครูกับนักเรียนบางส่วนที่เพิ่งเลิกเรียนพิเศษ) คราวนี้ลิฟท์ขึ้นไปถึงชั้น 6 ซึ่งชั้นนั้นยังไม่เปิดใช้งาน ไว้เป็นที่เก็บของกับเอกสารต่างๆนาๆค่ะ ซึ่งชั้นนั้นนักเรียนก็ไม่ค่อยกล้าขึ้นไป..เพราะผู้ช่วยสั่งห้ามค่ะ..เมื่อลิฟท์ขึ้นไป พอประตูลิฟท์เปิดออก เพื่อนผู้ชายคนนึงเห็น ผู้หญฺิงชุดสีขาว ผมยาว มองเข้ามาในลิฟท์ ระยะที่ยืนอยู่ห่างจากลิฟท์ประมาณ 3 เมตรได้ค่ะ พออีกคนนึงจะกดปิดประตูลิฟท์..ประตูลิฟท์ก็ไม่ทำงานค่ะ..กดหลายๆทีก็ไม่ปิดซักที..เพื่อนอีกคนที่เห็นก็ตัวสั่นทำตัวไม่ถูกค่ะ มันเล่าให้เราฟังว่า "กูยืนจ้องกลับเขา จะหันก็หันไม่ได้" มันเลยยกมือไหว้แล้วบอกว่า "ผมขอโทษ ผมจะไม่มาเล่นลิฟท์กันแบบนี้แล้วครับ.." จากนั้นประตูลิฟท์ก็ปิด.. ลิฟท์ลงไปที่ชั้น 1 โดนไม่มีใครกดว่าจะไปชั้นไหน...
ปล.เรื่องที่นำมาเล่าให้เพื่อนๆฟัง สำหรับเรามันถือเป็นบทเรียนค่ะ สำหรับเรื่องแรกที่
เจอมากับตัวเอง.. อยากจะบอกเพื่อนๆว่า อย่าพูดหรือลบหลุ่อะไรที่เรามองไม่เห็น ถึง
ตอนนั้นเราจะไม่ได้ตั้งใจพูดหรือกระทำมันออกไปก็ตาม..
Annalynn
7 เม.ย. 58 เวลา 20:43 น.
8,610
views
17 ความคิดเห็น
เรื่องตอนสมัย ม.1 ตัวสมมุติมันสลับกันป่ะครับ เอกับบีอ่ะ เหนตอนก่อนแกล้ง เอมันเข้าห้องน้ำใช่มะครับ ทำไมตอนออกมาเป็นบี
ปล.ผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย
ประมานว่าเอเข้าไปฉี่ จะให้บีเข้าไปแกล้ง แต่จขกท แกล้งบีซึ่งเตรียมจะแกล้งเอ พอตะโกนปุ้บเอเหลือบไปเห็นว่าบีกำลังจะโดนผู้หญิงคนนั้นจับ งี้ะ เราเข้าใจถูกไหม จขกทมาแถลงไขที
งงกับเรื่องแรกนิดนึงอ่ะค่ะะะ
หลอนนน
โรงเรียนไรหรอค่ะ
เว้น วรรค ตอนไม่ดีอะครับอ่านไม่รู้เรื่อง มึนมันคือ ???
อะไรว่ะ แก้หน่อยได้ไหมครับ ม.1 นี่ยังไง งง.... = =* หมดฟิลเรย
ไม่ใช่เรื้องหลอนๆใน รร. แต่ ขอแชร์นะคะ เรื่องมีอยู่ว่า เราก็รอรถรับส่งปกติค่ะ วันนั้นแม่เพื่อนไปวัด พ่อก็ไปขายของปกติ เพื่อนเราขับรถมาส่งน้องที่รร. เราก็นั่งดูมมันข้ามถนนมาถึงไหล่ทาง และกำลังหยิบเงินค่าขนมให้น้อง น้องมันกะโตนโกนมา "พี่ๆรถมา" ซ้ำวนไปมา น้องมันก็เริ่มร้องดังขึ้น แต่มันไม่ได้สนใจ พอเราหันไปมองถนน รถเมย์ ก็พุ่งชนรถเพื้อนเต็มๆเลยค่ะ ชนแรงมาก ศพเพื่อนกระเด็นมาอยู่ข้างหน้าเรา คือตอนนั้นทำตัวไม่ถูกเลย เอาแต่ร้องกับกรี๊ด บอกว่าสติแตกเลย คนตรงนั้นกรี๊ด [ กรีดร้อง ] ชุนลมุนมากค่ะ จนรถกูถัยมา วันนั้นเราไม้ได้ไปรร. ร้องไห้ทั้งวัน ความรู้สึกเหมือนกับว่า เพื่อนตายต่อหน้าต่อตา เราไม่ได้ช่วยเพื้อนเลย สรุปก็คือ คนขับเมา ตาย 3ศพ ค่ะ เมาแล้วอย่าขับเลยนะคะ ขอร้องค่ะ
ทำไม คนอยากเจออย่างผมถึงไม่เจอ เเต่คนอื่นเจอกันจังเฮ้อเบื่อเซ็ง
เราก็เคยเจอตอนนั้นเราลืมโทรศัพไว้ที่ห้องห้องเราอยู่ชั้น3อาคาร4ตอนนั้นประมาณ4โมงเกือบ5โมงเเล้วเเหละในก็จะตกเรายืนคุยกับเพื่อนยุเพื่อนถามว่าโทรศัพเเกอ่ยุไหนเราก็นึกขึ้นได้ตอนเรียนพิเศษเราโยนไว้ในลิ้นชักเราเลยรีบวิ่งจากอาคาร2ไปยังอาคาร4พอเราถึงอาคาร4ดึกมึดมากอาคารก็จะปิดเเล้วเราวิ่งจึ้นไปประมาณชั้น2ค่อยโล่งใจหน่อยยังเหชือรุ่นพี่ที่เก็บของทำงานยุเเต่พอจะถึงชั้น3จุๆก็เจอครูที่ไหนไม่รุเค้าถามว่าเธอขึ้นมาทำไมรีบลงไปเลยน่เเต่เราไม่ลงเราตอบว่าหนูลืมโทรศัพไว้ค่ะเราไม่ฟังไรทั้งนั้นเราวิ่งไปที่ห้องห้องเรามึดมากบรรยากาศน่ากลัวมากพอเราเปิดไฟไฟก็ไม่ติดทั้งที่ก่อนหน้านี้ห้องรุ่นพี่ยังติดยุเลยเราเลยตัดสินใจวิ่งไปที่โต๊ะเราก็ก้มลงไปหาโทรศัพยุๆเราก็เห็นเงาผู้ชายล่างใหญ่ยืนยุหลังห้องเราน้ำตาคอเป้าเราเรยเเจ็งใจรีบหยิบโทรศัพเเล้วรีบเดินลงจากอาคารตอนที่เราลงเราก็เจอครูคนนั้นอีกเเต่เราไม่เรยเห็นหน้าครูเค้ามาก่อนเลยโชคดีน่ที่อาคารยังไม่ปิดก่อนตั้งเเต่นั้นเราไม่กล้าเอาโทรศัพไว้ในลิ้นชักอีกเลยกลัวต้องขึ้นมาเจออีก-''-
ไอเราก็สงสัยนะว่า ทำไมส่วนใหญ่คนมักจะเจอแต่ผี ผู้หญิง ชุดขาวผมยาว ไม่เปลี่ยนรูปแบบบ้างรึไง
เราไม่เคยเจอนะ แต่เราอยากเล่าให้ฟังเปนอุทาหรณ์ว่าอย่าลืมของบ่อยเพราะจะต้องกลับไปเอาอีก ทั้งๆที่ไม่มีคนอยู่ มีครั้งนึงเรากับเพื่อนมีเพื่อนอยุ่ 2 คนชื่อ เอ (สมมติ) และ บี (สมมติ) มีครั้งนึงเรากับเพื่อนเรียนคอมที่ห้องคอม บีได้เอามือถือไว้ที่โต๊ะเพราะเล่นคอมอยู่ พอเลิกเรียนก็ลืมเอากลับไปด้วย ก็ทิ้งไว้ที่โต๊ะนั่น จนมานึกได้ว่าโทรสัพหายที่ห้องคอม จึงกลับไปเอาโทนสับที่ห้องคอมกันทั้ง 3 คน เรา เอ บี ตอนแรกที่เดินไปถึงหน้าห้องคอมก็ส่องทางกระจกก่อนว่ามีคนอยู่ในห้องมั้ย พอส่องก็เห็นว่าไม่มีคนห้องมืดไปหมดเพราะปิดไฟแล้วไม่มีคนใช้ห้องคอม ทันทีนี้ เอ จึงตัดสินใจเปิดประตูแทนบีที่ลืมมือถือ พอเปิปุ้ป... พวกเราทั้งสามคนก็เงียบ พูดไม่ออกเพราะเราเห็นห้องมืดไปหมด เห็นแต่แสงไฟที่มาจากเครื่องคอมที่ลืมปิดคอมไว้อะคะ ตอนแรกไม่นึกว่าจะมีอะไร ตอนแรกคิดด้วยซ้ำว่านึกว่า เอจะกับบีจะเข้าไปเอาโทรศัพด้วยกัน แต่พอเหน เอเปิดประตูแล้วกรีสสสส ตกใจแล้ววิ่งหนี ไปจากห้องคอม พวกเราและบีก้อวิ่งตามเอไปด้วย พอวิ่งมาไกลได้ เราและบีก้อถามว่าทำไมถึงกรี๊ดอะ ไม่อะไรหรอ เอก็ตอบว่าเรารุ้สึกเหนใครไม่รุ้ที่ห้องคอมอยุ่ในเงามืดๆ พอเราและบีฟังอย่างงั้นก็อึ้งเงียบไปเลย หลังจากวันนั้นก็ค่อยไปเอาโทรสัพคืนโดนขออนุยาดครูก่อน นี้แหละค่ะ ที่เขาถึงบอกห้ามลืมของคะ^^
เรื่องที่2 น่ากลัวค้ะ ..... เราขอเล่าประสบการณ์จากโรงเรียนด้วยนะคะ อิอิ เรื่องมีอยู่ว่า เราไปเข้าห้องน้ำกับเพื่อนค่ะ ตอนนี้นก้ประมาณ 4 โมงเย็น เรายืนรอเข้าห้องน้ำค่ะ แต่เรายืนรอเข้าห้องน้ำหน้าห้องน้ำที่มันใช้ไม่ได้เพราะคิดว่่า ห้องด้านข้าง ซ้าย ขวา ออกมา เราก้จะเข้าเลย อิอิ
แต่วันนั้นห้องน้ำเงียบมากค้ะ ทั้งที่ก้มีคนเข้า เราก้ยืนก้มหน้าก้มตา รอเข้าห้องน้ำ พอเราได้ยินเสียงประตูเราเลยเงยหน้าขึ้นมา เราเห็นเป็นเท้าที่สวมรองเท้านักเรียนหญิงตรงห้องน้ำที่มันใช้ไม่ได้ นั้นก้คือตรงหน้าเรา เราก้เอ้ะใจว่าใคร ทำไมม่ยืนในห้องน้ำ ไม่เหม็นรึไง แต่เราก้ไม่ได้พูดไร พอห้องข้างๆเดินออกจากห้องน้ำ เราก้คิดในใจ ว่า เออ เดี๋ยวเดินไปดูหน้าหน่อยสิ ใคร ทำไมมายืนเล่นในห้องน้ำ แต่พอเราเดินเพื่อจะไปเข้าห้องน้ำด้านข้าง และ จะมองดูว่าเท้านั้นเป็นใคร ผลปรากฏว่า ห้องน้ำตรงที่เราเห็นเท้าคนนั้น มันไม่มีใครอยู่เลยสักคน และพื้นห้องน้ำก้แห้งสนิท เรารีบเดินไปเข้าห้องน้ำทันที พอเสร้จแล้วก้รีบเดินออกมาแบบไม่คิดมองห้องน้ำนั้นอีกเลย. เราเรียนอยู่โรงเรียนนี้ มา 6 ปี เต็มค่ะ เจอครั้งเดียว แบบเต็มๆตาด้วยค้ะ
จริงหรอเนี่ย เรื่องแต่งป่าวว แล้วทำไมใส่แต่ชุดขาว ผมยาววะ เฮ้อ
ที่เห็นเป็นชุดขาว เขาเชื่อกันว่ามันเป็นผ้าห่อศพ!
ขอเล่าบ้าง55 โรงเรียนเราเคยมีประวัติเรื่องนร.กระโปรงแดง คือเมื่อก่อนโรงเรียนประถมที่เราอยู่อะกระโปรงแดงอ่า คือมีนร.ตกตึกมาตายข้างห้องที่เราอยู่
คือตอนนั้นอยู่ป.5 ก็ปิดไฟปิดหน้าต่าง ล็อคห้องเล่นซ่อนหากัน ช่วงนั้นก็ฤดูฝนด้วยไงมันเลยครึ้มๆ แล้วตอนนั้นก็มีอยู่6-7คนที่เล่น แล้วที่เหลือครูก็พาไปทำบัตรปชช.55
เราก็เล่นเพลินเลยค่ะกับเพื่อน แล้วมีช่วงนึงเพื่อนเรามันเรียกให้ไปซ่อนด้วยกัน ซ่อนใต้โต้ะเรียนฝั่งขวามือถ้ามองไปทางกระดานอะ เราก็คลานๆไป เจอขาเด็กใส่ถุงเท้าสีขาวรองเท้าคัตชูธรรมดาเลย แบบผู้หญิง ห้อบลงมาจากโต้ะเรียนที่เรากับเพื่อนหลบๆกันอยู่ แต่ไม่เอะใจอะไรค่ะ ซ่อนต่อไปคือกลัวเพื่อนจับได้อะ
แล้วคนที่นับก็หันมาละพูดว่า "เห้ย นั่นใคร ทำไมไม่ซ่อนวะ" นางก็บับหงุดหงิดไงคนนับอะหงุดหงิน ฟีลบับโหยย กูอุตส่านับนี่ไม่นับไม่ใหม่หรอกนะ นางเลยไปเปิดไฟแล้วคือไม่มีใครนั่งอยู่นั่นค่ะ เรากับเพื่อนที่ซ่อนตรงนั้นเห็นขาเต็มๆ แต่ตอนนั้นไม่เอะใจเลย
เลยพากันเปิดหน้าต่างเปิดประตูแล้วเราก็ถามนาง นางก็ซึมๆไปเลย ก็บอกว่าเห็นเหมือนกัน แต่ไม่กล้าพูด
เพื่อนคนอื่นที่ไปซ่อนมองมาก็เห็นค่ะ คือตอนนั้นเห็นหมดห้องเลยเป็นเงาๆ แต่เรากับเพื่อนคนนี้อยู่ไกล้ไง บนหัวเราเลย เลยเห็นสีชายกระโปรงลงมาชัดหน่อยเป็นกระโปรงแดงค่ะ
จนทุกวันนี้ก็งงอยู่ว่านั่นมันใคร อะไร ยังไง555
แต่ก็เพราะความเด็กอะเนอะ ตอนนั้นเลยไม่อะไรมาก แต่ก็เข็ดกับโซนนั้นกันไปเป็นอาทิตย์เลยค่ะ55
เราขอเล่ามั่ง!! อันนี้ไม่เกี่ยวกับ ร.ร แต่มันเกิดขึ้นในช่วงที่เราเรียนอยู่ชั้นมัธยมต้น เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อก่อนเราเป็นคนที่ชอบนอนตอนกินอิ่มๆแล้วมักฝันไม่ดีและจะสะดุ้งตื่นตอนกลางดึก และมีอยู่คืนนึงคืนนี้เป็นคืนที่แปลกมาก พอดีบ้านเราติดกับสวนดึกๆจะมีลมพัด แต่คืนนี้ไม่มีเลยสักนิดเดียวแต่บรรยากาศกลับให้ความรู้สึกเย็นเยือกแปลกๆ แต่เราก็ไม่ได้คิดอะไร เรากินอิ่มแล้วเราก็มานอนแบบทุกที คืนนี้เราก็ฝันร้ายอีกแต่ครั้งนี้ไม่เหมือนทุกครั้งเพราะมันน่ากลัวกว่า เราฝันว่ามีคนมาอยู่ในห้อง เราเห็นเป็นเงาดำๆของคนร่างเล็กหัวใหญ่มากนั่งอยู่ที่ปลายเตียงเรา แล้วตอนนั้นใจเราก็คิดไว้แล้วล่ะว่าต้ องไม่ใช่คนแน่ แต่เราก็ยังแข็งใจรวบรวมสติแล้วถามเขาไป ว่า"คุณป็นใครใช่คนรึป้่่าว". เขาก็ได้แต่นั่งเงียบไม่พูดจา พร้อมกับส่ายหน้าไปมาช้าๆ แค่นี้เราก็รู้แล้วล่ะว่าไม่ใช่คนเราก็ยังแข็งใจถามต่อไปอีกว่า แล้วคุณมาดีรึป่าว เขาไม่พูดจาแต่ส่ายหัวไปมาช้าๆอีก เท่านั้นแหล่ะเราเลยรวบรวมความกล้าแล้วกลั้นใจถีบไปอย่าง แล้วเราก็สะดุ้งตื่น เราสะตุ้งตื่นได้สักเราก็กลัวอยู่ในใจ ยังไม่ทันไรก็ได้ยินเสียงผู้หญิงเรียกชื้อเรา แล้วเสียงนั้นก็ดังขึ้นเรื่อยๆพร้อมกับเสียงฝีเท้าของคนที่กำลังเดินตรงมาที่ห้องเราแล้วเสียงทั้งหมดก็หยุดลง แต่ยังไม่ทันไรเราก็ได้ยินคนเคาะประตูอย่างแรง พร้อมกับเสียงพูดที่ดังราวกับตะโกนขึ้นมาว่า "ไอเ-้ยเอ๊ยยย!เมื่ิอไหร่-จะเลิกนอนละเมอถีบพัดลมสักทีพังแล้วกูขี้เกียจซื้อใหม่"
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?