เมื่อฉันไปหายาย #รูปไม่เยอะเเต่เล่ายาว

[grace_black out white in]

เกรชอยู่กับปู่กับย่ามาตั้งเเต่เด็ก ทั้งเรียนหนังสือ ทำอะไรทุกอย่างล้วนมีปู่กับย่าดูแล
ส่วนทางบ้านยายนั้นเเม่เล่าให้ฟังว่าเกรชเคยมาอยู่ตอนหลังคลอด รู้สึกจะเกือบ1-2ปีเลยทีเดียว
เเล้วเกรชก็ย้ายมาอยู่กับปู่ย่า เทศกาลทีถึงจะได้ไปหายาย
หรือถ้าวันหยุดยาวเเม่ว่างเเม่ก็จะมารับไปเที่ยวบ้านยาย เมื่อก่อนตอนเเม่ยังไม่มีรถยนต์ ก็ขี่มอเตอร์ไซต์ไปกัน เป็นช่วงเวลาที่ได้รับประสบการณ์ใหม่เยอะนะในความรู้สึกของเกรช
เพราะถ้ากับปู่เเละย่าเวลาไปไหนก็มีรถยนต์เเอร์เย็นเฉียบไปตลอด เรียกได้ว่าอยู่กับปู่ ไม่มีคำว่าลำบากเลย เเต่ถามว่าอยู่กับเเม่ ลำบากมั้ย? ก็ลำบากนะสำหรับช่วงเเรก เเต่ด้วยความที่อยากไปเที่ยวหายาย หาพวกพี่ๆ เราเลยอดทน
ถือว่ามันคือการพจญภัยในการเดินทางของเกรชเลยล่ะ
เมื่อปี56เกรชไปหายายมาในช่วงสงกรานต์ เเต่ปี57ไม่ได้ไป เพราะว่าที่บ้านปู่มีญาติพี่น้องมากันเยอะมากเกรชเลยไม่ได้ไป
เเต่ปีนี้ยายโทรมาถามว่าจะไปหายายมั้ย มีหรือที่เกรชจะไม่ไป ฮ่าๆ ไหนๆก็วันสุดท้ายของสงกรานต์ละ ไปเที่ยวก็คงดี อิอิ (15เมษา นะคะ)
เรื่องราวต่างๆอาจจะปะติดปะต่อยากนิดนึงนะ พอดีรูปน้อย ขอโทษด้วยนะคะ 




เเม้จะเป็นเพียงเวลาสั้นๆ เเต่ก็รื้อฟื้นความทรงจำดีๆได้เยอะเลยค่ะ 

ขอให้ทุกคนมีความสุขกับความทรงจำของเกรชนะคะ 



ผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยนะคะ  

ตำบลเนินมะกอก อำเภอบางมูลนาก จังหวัดพิจิตร