การใช้ลูกเต๋ากับการเขียนนิยาย
ตั้งกระทู้ใหม่
เห็นสภาพพื้นที่อย่างไร? มีบรรยากาศ อากาศหรือกลิ่นยังไง ตัวรู้สึกอย่างไร?
ซึ่งผมคิดว่าหลักการก็คล้ายๆ กับการบรรยายแบบบุคคลที่ 3 แต่ GM ก็จะเปิดโอกาสถามผู้เล่นว่า ตัวเลือกที่จะทำต่อ จะดำเนินการต่อไปอย่างไร ซึ่งมันก็มักจะไม่ค่อยเป็นไปตามที่ GM คาดฝัน และบางทีก็อาจจะมีคนถามว่า หากผู้เล่นเลือกที่จะทำภารกิจแปลกๆ อะไรล่ะที่จะเป็นตัวตัดสินว่าเขาจะทำสำเร็จหรือล้มเหลว?
เพื่อป้องกันความลำเอียงจากผู้เล่นและ GM จึงมีการใช้ของสิ่งหนึ่งเป็นตัวแทน ว่าจะทำกิจกรรมนั้นสำเร็จหรือไม่ ... สิ่งนั้นคือ ลูกเต๋า
ซึ่งลูกเต๋าเนี่ย จะถูกนำมาใช้ตามสถานการณ์ที่ GM สั่ง เช่นการเข้าปะทะกับ NPC หรือ Action ต่างๆ เช่นปีนป่ายหรือรอบย่อง ซึ่งแต่ละระบบเกมก็จะกำหนดว่า ต้องทอยให้ได้กี่แต้มถึงจะผ่าน (เช่น Savage Worlds ต้องทอยให้ได้ 4 แต้ม) และความสามารถของตัวละครนั้นๆ ที่มีระดับสูงต่ำต่างกัน ก็จะแทนด้วยแบบลูกเต๋าที่ต่างๆ กันไป เก่งมากก็มี 6 หน้า หรือ 8 หน้า อ่อนๆ ก็ 4 หน้า โอกาสสำเร็จมากน้อย ก็ขึ้นกับหน้าลูกเต๋าเหล่านั้น
ซึ่งผมคิดว่า การใช้ลูกเต๋าเข้ามาช่วยในการตัดสินใจฉากต่างๆ มันก็น่าจะเพิ่มสีสันและลดโอกาสลำเอียงของผู้เขียน โดยเฉพาะมือใหม่ ที่มีต่อตัวเอกลง
แต่วิธีลูกเต๋านี้ กระผมแนะนำว่าควรจะใช้ในบางโอกาสพอจะเป็นสีสัน ไม่จำเป็นต้องทุกโอกาสจนพลอทมันยาวผิดปกติหรือออกนอกลู่นอกทางไป อย่าเอาไปใช้เป็นการกำหนดพลอทแบบสดๆ
มันเป็นแค่วิธีเพิ่มสีสันในการเขียนฉากและการกระทำของตัวละคร และมันก็อาจจะแก้ภาวะตัน หรือว่าแก้ภาวะสองจิตสองใจได้ด้วย
เผลอๆ ระบบเกม RPG ทอยลูกเต๋าก็สามารถกลายเป็นแรงบรรดาลใจต่อพลอทนิยายใหม่ที่ไปควบคู่กับพลอทเกมออนไลน์ได้ด้วย!
สิ่งที่ผมจะมาแนะนำก็มีเท่านี้ล่ะครับ ชมวีดีโอ Youtube น่าจะเข้าใจกว่าที่ผมอธิบายเองซะอีก
3 ความคิดเห็น
น่าสนใจดีนะคะ. จะลองเอาไปใช้ตอนตันๆ ดู อารมณ์เหมือนตอนเดาช้อยส์สอบปรนัยยังไงไม่รู้แฮะ
//แต่ตอนนี้ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ตัน มันอยู่ที่ดองค่ะ... #ร้องไห้หนักมาก
การดอง คือปัญหาระดับมวลมนุษยชาติ แก้ยากพอๆ กับมะเร็งและเอดส์
ผมกลัวว่าวิธีลูกเต๋า หรือวิธีเสี่ยงทายพล็อต อาจจำนำนิยายไปสู่ห้วงทะเลได้ ต้องใช้อย่างระวัง...
ไม่ใช่สุ่มได้อะไรแล้วหยิบมาแต่งเลย ต้องนั่งคิดให้ดีก่อน ปรับให้มันเหมาะอีกนิด แล้วจึงค่อยนำมาแต่ง...
ผมเองก็เคยทำนะ ตอนนั้นเป็นแผ่นกระดาษเล็กๆ เขียนตัวเลือกเอาไว้ แล้วก็ลองสลับดู หยิบขึ้นมาแผ่นหนึ่ง... ผลปรากฏว่า ไม่ชอบแหะ... สุดท้ายก็เลยยกเลิกวิธีสุ่ม หันไปใช้พล็อตที่เกิดขึ้นในหัวแบบสดๆร้อนๆเลยจะดีกว่า เพราะพล้อตที่เกิดขึ้นใหม่ จะดีกว่าพล็อตสุ่มเยอะ (สำหรับคนหัวแล่นน่ะนะ)
แต่หากใครตัน จะลองเอาวิธีสุ่มไปทะลวงตันก็ได้ แค่เตือนว่า อย่าหยิบมาเขียนเลย เพราะอาจทำเรื่องออกทะเล...
ส่วนตัวผมเอง ผมจะคิดพลอทหลักไว้แล้ว ส่วนลุกเต๋า เอาไว้ใช้ในฉากที่ไม่สลักสำคัญต่อพลอท หรือนึกสนุกๆ อยากหางานให้ตัวเอก เช่นต่อสู้กับลูกกระจ็อก หรือพนันบางอย่าง ที่ไม่ได้เป็นตายกับตัวเอก อารมณ์เหมือนอยากจะให้ตัวเอกล้มเหลวบางอย่าง แต่ก็ไม่ถึงขั้นสะดุดจนพลอทหักเห
แต่ถ้าผลลัพธ์มันไม่ดีต่อเนื่อง ผมก็จะเลิกใช้ลูกเต๋า และใช้ความคิดเดิมเขียนต่อไป พอไปที่ฉากที่อยากใช้ ก็ใช้อีกครั้ง แต่จะมีกฏเหล็กอย่างหนึ่งคือ ฉากนั้นต้องไม่กระทบกับแผนที่วางไว้แล้ว
คือสุดท้ายแล้ว ... มันก็แล้วแต่ความพึงพอใจและดุลพินิจของคนเขียนแหล่ะครับ
ฉากย่อยหรอกหรอ... ผมนึกว่าพล็อตใหญ่
มันก็น่าตื่นเต้นดีนะ ที่จู่ๆก็เจออะไรที่ไม่ได้วางแผนไว้ก่อน...
คล้าย ๆ เกมนึงในเรื่องยูกิหรือเปล่าครับ? ที่พวกพระเอก เล่นเกมกับบาคุระ จำชื่อเกมไม่ได้
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?