ไม่อยากเขียนนิยายแล้ว!!! แต่งกี่เรื่องก็ไม่สนุกสักเรื่อง คนอ่านเลยไม่สนใจ
ตั้งกระทู้ใหม่
ผมก็ลองปรับเปลี่ยนมาหลายแนวแล้ว ไม่โดนสักแนว พอหยุดแต่ง 2-3 วัน กลับไม่มีใครคลิกเข้ามาสักคน
อยากรู้นักว่าเรื่องมันไม่สนุกตรงไหน????
เปรียบกับนิยายเรื่องดังๆ แล้ว ของเรามันแย่ขนาดนั้นเลยหรือ ???
นิยายของเรามันเฮงซวย เรื่องไม่สนุก เนื้อหาไม่น่าสนใจ มีแต่คำผิด ลืมเติมคำว่าบ้างละ!!
ผมท้อหลายครั้ง ลุกขึ้นใหม่หลายครั้ง แต่ผมตัดสินใจแล้ว!!!
วันนี้จะถามผู้อ่านให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลยว่า นิยายของผมมันไม่ดีตรงไหนบ้าง
ถ้าใครบอกไม่สนุกแม้แต่คนเดียว!!!!!!!!!!
ผมจะเลิกเขียนนิยายทั้งหมดลงเว็บเด็กดี
เชิญวิจารณ์ได้ตามใจชอบ ผมเตรียมโดนด่าไว้แล้ว ผมพร้อมจะเลิกหมดทุกอย่างแล้วจริงๆ
http://my.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1339672
(ขอให้ผู้อ่านบอกมาตามตรง ไม่ต้องเห็นใจผม เพราะถึงผู้อ่านโกหกเพื่อให้ผมดีขึ้น ผมก็คงไม่รู้สึกดีใจอยู่ดี)
พันธนา
19 เม.ย. 58 เวลา 20:17 น.
5,846
views
74 ความคิดเห็น
คุณสนุกที่ได้เขียนมันรึเปล่าล่ะครับ นิยายน่ะ
นักเขียนต้องดูที่คนอ่าน เขียนเอง สนุกเอง จะเรียกนักเขียนที่ดีได้ยังไง
เขียนที่ยัดเยียดความสนุกให้คนอ่าน โดยไม่คำนึงถึงคนอ่านไม่ใช่นักเขียนที่ดีหรอก
1-1 ทำไมใช้คำพูดรุนแรงจังเลยคะ
ถ้าตัวเองไม่สนุกจะพาคนอื่นสนุกได้ยังไงกัน
นักเขียนเขียนเองสนุกเองจะเรียกนักเขียนที่ดีได้ยังไง เรสถามกลับและนักเขียนที่ไม่สนุกกับนิยายตัวเองจะเรียกว่านักเขียนได้ยังไง????
ผมทราบครับ แต่นักเขียนที่ดี จะเขียนเอง สนุกไม่ได้เด็ดขาด ผมต้องเคารพคนอ่านว่าเขาอ่านแล้วรู้สึกยังไง แต่เขาอ่านรู้สึกว่าควรเอาเวลาที่อ่านนิยายของผมไป (ปักสาวะ) ยังจะมีประโยชน์กว่า แค่นี้ผมก็หมดกำลังใจแล้วล่ะครับ!!!
1-2
เห็นด้วยค่ะ มากๆเลย
คห.นี้เขาหมายถึงคุณมีความสุขที่ได้เขียนนิยายไหม
และโมขอถามจขกท.ว่า คุณเขียนนิยายเพื่ออะไร
ถ้าเขียนเพราะมีความสุขที่ได้เขียนก็ทำต่อไป
ถ้าเขียนแค่เพื่ออยากดังแล้วมันไม่ดัง ไม่มีความสุข คุณจะทนเขียนต่อไปไหม
และอีกอย่างที่อยากจะบอก ความสุขความสนุกของคนเรามันไม่เหมือนกัน และเส้นทางนักเขียนมันไม่ได้ง่ายดายค่ะ ต้องมีความรับผิดชอบ และต้องอดทน ทนต่อคำติติง แล้วพยายามมองว่าเราต้องฝึกตรงไหนปรับตรงไหน ค่อยๆ พัฒนาไป ถึงได้บอกว่าต้องอดทน
1-3
อะไรๆก็คนอ่านๆ
ถ้าจถเทิดทูญบูชานักอ่านขนาดนัั้นไปเขียนบทความเรื่อง(ประโยชน์ของ'ปัสสาวะ'ครับ)
ความรักต่อตัวละคร ความรักต่อนิยายอยู่ใหน?
ส่วนความรักในการเขียนผมว่าคุณมีอยู่แล้วครับ ไม่ได้หมายความว่าเขียนดีนะ แต่เขียนได้น่าตลกดี คือผมและคนอื่นเค้ามาให้คำแนะนำเข้ามาให้กำลังใจ อาจเขียนแทงใจคุณบ้างแต่ก็อยากให้คุณได้คิด ยังย้ำคำเดิมนะ เป็นกำลังใจให้!!!!!
ใส่อัศเจรีย์(เขียนผิดนะ)เข้าไปเพราะเห็นคุณชอบใส่จะได้รู้ว่าเครื่องหมายนี้มันดูรุนแรง
1-3 คุณไม่ใช่นักเขียนแล้วค่ะ ดีใจด้วยคุณคือ นักนอยด์ ระดับชาติเเลยดีกว่า
การคำนึงถึงความสนุกของนักอ่านเป็นความคิดที่ดีค่ะ
แต่อันดับแรกคุณควรจะรู้สึกสนุก และมีความสุขกับสิ่งที่ทำก่อนค่ะ
ที่จริงแล้ว เราแต่งนิยายเพื่อความสุข(ความฟิน)ของตัวเองนะ
นิยายเราก็แทบไม่ค่อยมีคนอ่าน แต่เราสนุกกับการเขียน แค่นี้ก็พอแล้วอะ555
เห็นด้วยค่ะ ถึงเราบอกว่าจะโป้งรีดเดอร์ถ้าไม่เม้น แต่เราก็แต่งต่ออยู่ดี เพราะเราสนุกกับการเขียน ถึงคุณคนที่ตั้งกระทู้นี้นะคะ ถึงคุณจะไม่มีคนอ่าน ถ้าคุณสนุกกับการเขียนคุณก็แต่งให้จบได้ เราแนะได้แค่นี้ ถ้าคุณไม่สนุก เราก็ทำอะไรไม่ได้ เชิญคุณเลิกเขียนนิยายไปเลย ไม่ว่าเราหรือใครๆก็ห้ามคุณไม่ได้ค่ะ
วัดใจไปเลยหรือครับ
ผมไม่ค่อยสนับสนุนการทำแบบนี้ คนเราแม้ไม่เก่ง อนาคตก็สามารถพัฒนาได้
ถ้ายุติเพราะคนอื่น ก็ถือว่าตัวเองไม่เข้มแข็งพอจะเป็นนักเขียน
อีกอย่าง ผมไม่ชอบนะครับ ที่ไปว่านิยายคนอื่นไม่สนุกแต่นักอ่านกลับชอบ
มันเป็นการดูถูกทั้งนักเขียนและนักอ่านเรื่องนั้น
ถ้าต่อไปมีคนอ่านนิยายของจขกท. แล้วชอบ แต่กลับมีคนบอกว่าชอบไปได้อย่างไร
จขกท.จะรู้สึกดีไหมละครับ แข่งกับตัวเองดีกว่า
ไว้ผมมีเวลา จะคอมเม้นต์ไว้ที่หน้านิยายละกันครับ กล้าขอก็กล้าให้
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ แต่ผมเองตอนอ่านก็อยู่ในฐานะคนอ่าน ผมคิดว่าเรื่องไหนสนุกหรือไม่สนุกก็บอกมาตามความเห็น คนอื่นเขาสนุกผมก็ไม่ได้ว่าอะไรเขา ที่ผมคิดก็คือ นิยายของผมมันไม่สนุกตรงไหน
ใช่ครับ ในตอนอ่านย่อมใช้ฐานะนักอ่าน
แต่ในบริบทของกระทู้นี้ที่จขกท.บอก คือ อ่านและเปรียบเทียบกับนิยายตัวเองในฐานะนักเขียน
หรือผมเข้าใจไม่ถูก?
ผมลองอ่านนิยายบทแรกแล้ว
ค่อนข้างปกติ ไม่บวกไม่ลบ แต่บรรยายงงมาก ข้อเสียคือคำผิด คำตกหล่น
อ่านบทแรก ไม่ได้อะไรนอกจากบอกๆ บอกๆ แบบนี้น่าเบื่อ
มีจุดให้สับเยอะ แต่ผมคิดว่าคุณรับไม่ได้แน่นอน ขออนุญาตไม่พิมพ์
สรุปคือ ผมไม่สามารถบอกได้ว่าสนุกหรือไม่ เพราะอ่านแค่เพียงบทเดียว
แต่ผมไม่อ่านต่อครับ เพราะไม่ดึงดูดให้อยากอ่านเลยแม้แต่น้อย
ขอบคุณครับ
พึ่งเขียนได้ไม่กี่วัน ก็ท้อซะแล้ว
อยากเข้าไปอ่าน แต่ปวดตามาก ขอพักก่อน
แต่จะบอกไว้ว่า
หนทางพิสูจน์ม้า
กาลเวลาพิสูจน์คน
นิยายเป็นที่นิยม
อาจวัดอะไรไม่ได้เลย เหอะ เหอะ
ผมทราบคำคมของจีนโบราณดี แต่คุณคงจะทราบดีว่า คำคมที่คุณพูดถึง ใช้บอกถึงตัวตนของคนว่าดีและชั่ว ไม่หมายถึงความสามารถของคนว่าเก่งหรือไม่เก่ง
มันไม่ได้ตีความแค่ คนคนนั้น ดีหรือชั่ว ที่ข้าน้อยยกสำนวนจีนมาเพื่อต้องการบอกแก่ท่านว่า เวลาเพียงแค่ไม่กี่วัน ไม่สามารถบอกอะไรได้ ท่านต้องให้เวลาแก่ตัวเอง และแก่นักอ่าน เพื่อพิสูจน์งานเขียนของตัวเองว่าดีพอ
แต่งานนี้ ข้าน้อยว่าท่านไม่ผ่าน แค่สำนวนสุภาษิตง่ายๆ ท่านก็ตีความแค่ด้านเดียว
จขกท.คะ ถ้าอยากเลิกก็เลิกเลยค่ะ คนที่รออ่านของคุณมันก็มีเยอะอยู่นะคะ ถ้าอยากเลิกก็เลิกแต่ช่วยคิดถึงนักอ่านที่อ่านเรื่องของคุณบ้างสิ เขาคงเสียใจนะที่จขกท.เลิกแต่งไปเสียดื้อๆ แค่มีคนบอกว่า'ไม่สนุก' ทำไมไม่ลองเอาคำนั้นมาปรับปรุงล่ะคะ นักเขียนชื่อดังๆเขายังสู้เลย เราคนอ่านก็ไม่เยอะหรอกค่ะ แต่เราก็แต่งต่อ เพราะอะไรรู้ไหมคะ เราสนุกกับการแต่งนิยายและชอบฟังความเห็นเวลาคนอื่นบอกว่าเราควรแก้อันไหนบ้าง
ปล.ลองกลับไปนั่งคิดทบทวนดูนะคะ ว่าสนุกกับนิยายที่เราแต่งหรือเปล่า
ปล2.เราไม่ต้องแต่งตามความชอบของคนอื่น แค่แต่งตามความชอบของตัวเราเองก็พอ มันจะได้สนุกไม่ต้องเครียด
ผมมาหลายเรื่องจนมากพอแล้ว นิยายสนุกคนอ่านก็ชอบ ถ้าไม่สนุกคนอ่านก็ไม่กลับมาอ่านอีก นักเขียนที่ดีต้องไม่เยียดความคิดของผู้อ่าน แต่ต้องเคารพการตัดสินใจของผู้อ่าน ถ้านิยายของผมันสนุกจริงๆ คนอ่านคงน้อยขนาดนี้หรอก ผมไม่สามารถสั่งให้คนอ่านคิดว่ามันสนุกได้
ปล นิยายที่แต่งทุกเรื่อง ถ้าคนแต่งไม่คิดว่ามันสนุกก็คงไม่แต่งแต่แรกหรอก แต่ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย นี่โลกความจริงที่ไม่มีใครชอบนิยายของผม
ทำไมถึงคิดว่าคนอ่านน้อย=นิยายไม่สนุกล่ะคะ?
แนวนิยายที่คุณเลือกแต่งไม่ใช่นิยายตามกระแส ถ้าอยากได้คนอ่านเยอะก็ต้องแต่งตามกระแสค่ะ คุณเลือกแนวนิยายนี้ไว้คุณก็ต้องทำใจเตรียมใจไว้ค่ะ จริงค่ะที่คุณบอกว่าไม่สามารถบังคับให้นักอ่านเขาสนุกได้ แต่ว่าทำไมต้องไปมองคนที่เขาบอกว่ามันไม่สนุกด้วยล่ะ ไม่สนุกแล้วไงอ่ะ คนที่บอกว่านิยายคุณสนุกก็มีเขาก็ติดตามคุณนี่ทำไมคุณไม่ลองหันมาดูให้มันเป็นกำลังใจให้สำหรับคุณล่ะ
อยากจะบอกว่า คุณลองแต่งนิยายให้จบสักเรื่องนึงนะคะแล้วกดปิดเรื่อง รับรองว่าคนอ่านคุณต้องเพิ่มขึ้น ถ้าคุณอยากได้คนอ่านเยอะๆ
ปล.คุณแต่งนิยายเพราะต้องการคนอ่านเยอะเหรอคะ? หรืออยากให้คนบอกว่านิยายคุณสนุก หรือคุณแต่งเพราะคุณรักในนิยาย
ปล2. ขอโทษนะคะ ถ้ามันอาจทำให้คุณไม่พอใจ
คุณ5-1 หวังมากไปครับ กว่าขอผมจะเริ่มมาก็ใช้เวลาตั้ง1เดือนเเน่ะ เเค่4วันต่อ ไม่มีคอมเม้นหรอก คุณยังดีที่ได้ตั้ง7ในไม่กี่วัน ผมร้างเป็นอาทิตย์เลยนะ
ถ้าอยากได้ยอดวิวขนาดนั้น ก็ต้องแต่งตามกระแสครับ ต่างโลก,เกมส์ออนไลน์ รับรองได้ยอดวิวสมใจแน่นอน
มันเป็นมุมมืดของนิยายในเว็บเด็กดีมานานแล้ว นิยายแฟนตาซีที่ไม่เกาะกระแส นักเขียนไม่เคยออกหนังสือจนเป็นที่โด่งดัง แต่งนิยายแฟนตาซียังไง มันก็เข็นไม่ไป...
ผมเข้าใจความรู้สึกของเจ้าของกระทู้ เพราะครั้งหนึ่งก็เคยถูกนักอ่านเมิน จนเกิดความรู้สึกท้อ และเกลียดชังเว็บ... แต่พอปรับทัศนคติใหม่ ว่าเราแต่งนิยายเพื่อให้เราเพลิดเพลินกับเนื้อเรื่องที่แต่ง ได้ยอดวิวบ้างพอสมควร แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว
อย่าเพิ่งเลิก ลองเขียนนิยายต่างโลก หรือเกมส์ออนไลน์ดูก่อน แล้วเจ้าของกระทู้จะรู้ว่ายอดวิวเพิ่มขึ้นง่ายกว่าที่คิด...
ไม่อยากแต่งแนวกระแสก็ต้องแต่ง เพื่อทดลองว่านิยายกระแสเรียกยอดวิวได้... ผมอยากให้เจ้าของกระทู้เห็นกับตา จะได้เปลี่ยนความคิดว่าตัวเองห่วยแตก
หรือไม่ก็เลิกดูยอดวิว แต่งนิยายเสร็จปุ๊บ เอามือปิดยอดวิวไว้ แล้วลงนิยาย แบบนี้จะมีความสุข แม้มันจะเป็นการหลอกตัวเอง แต่ก็ทำให้มีความสุขกับการแต่งนิยาย...
ขอบคุณครับ แต่คนเราจะโกหกด้วยเองได้นานแค่ไหน คัวเราก็รู้แก่ใจว่าฝีมือเราเป็นยังไง
ผมไม่อยากแต่งนิยายตามกระแส แต่อยากแต่งตามจินตนาการ อยากให้คนอ่านสนุก รับรู้ถึงแนวคิดทางที่ผมสอดแทรกเอาไว้ ผมเคยตามกระแสมาหลายครั้ง...ก็จริงอย่างที่คุณว่า มันได้ผมกว่าจริงๆ ในระยะแรก
ผมว่าสักวันเราต้องยอมรับความจริง ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับ แต่ว่าก่อนผมจะเลิกก็อยากทราบว่านิยายเรื่องนี้มันผิดพลาดหรือไม่สนุกตรงไหน จะได้วางมืออย่างหมดห่วง
จะบอกว่านิยายผมคำผิดก็เยอะนะ คนติก็เยอะ แต่ผมก็ยังแต่งต่อไป ถึงแม้ว่าจะไม่มีคนอ่านก็ตาม...
จขกท.ใจเย็นๆ แล้วตั้งสติก่อนเนอะ
อยากบอกคำหนึ่ง "วงการนักเขียน(แม่ม)เถื่อน" ค่ะ (นักเขียนท่านหนึ่งได้กล่าวไว้)
นอกจากเรื่องเม้น วิว แฟบน้อยอันสุดแสนจะเล็กน้อยขี้ปะติ๋วแล้วก็ยังมีอุปสรรคอีกมากมายรอคอยจขกท.อยู่ข้างหน้า ถ้ารับตรงนี้ไม่ได้ก็คงเจออะไรต่อไปที่ยากกว่านี้ไม่ได้ค่ะ
เดียร์จะไม่ห้ามหรอกนะถ้าจขกท.จะเลิกเขียน แต่ในฐานะนักอยากเขียนเหมือนกันก็อยากจะเตือนสติหน่อย
จขกท.คะ คุณเขียนนิยายแล้วคุณมีความสุขหรือเปล่า? คุณรักการเขียนนิยายหรือเปล่า?
ถ้าคุณรักมันจริง มีความสุขกับมันจริง ไม่ต้องไปสนใจเรื่องยอดอะไรพวกนี้ค่ะ
ถามว่าเห็นแล้วมันน่าท้อใจไหมก็น่าแหละ เป็นเดียร์เดียร์ก็อาจจะท้อบ้าง แต่ ท้อแล้วก็อย่าถอยค่ะ เก็บความท้อเป็นแรงผลักดันให้เขียนต่อไป
นึกถึงความสุขเวลาตัวเองได้เขียนเอาไว้ค่ะ คิดเอาไว้ว่าแค่ได้มีความสุขแบบนี้ก็พอแล้ว ไม่ต้องไปคาดหวังอะไรกับยอดมาก แล้วคุณจะเขียนนิยายต่อไปได้แบบราบรื่นค่ะ :D
ผมจะความสุขก็ต่อเมื่อคนอ่านแล้วมีความสุข เขียนเอง สนุกเองไม่ใช่แนวทางของผม การที่คนอ่านแล้วรู้สึกมีความสุข คุ้มค่าที่ได้อ่าน นั้นแหละคือที่ผมภาคภูมิ
ผู้อ่านบางคน คิดว่าเอาเวลาอ่านนิยายของผมไป (เกาไข่) ยังดีกว่าด้วยซ้ำ
ไม่ควรใช้คำว่าบางคนนะครับ แต่ควรใช้คำว่าหลายคน
ถ้าคุณไม่สนุกกับงานเขียน คุณไม่ทำให้คนอื่นสนุกไม่ได้หรอกครับ ผมเคยเป็นเเบบคุณนะครับเมื่อ8เดือนก่อน สนุกก็ต่อเมื่อคนอื่นสนุกสุดท้ายก็เลิก เเละกลับมาพร้อมกับความสนุกในการเขียน
ผมจะเลิกเขียนนิยายลงเว็บเด็กดี
คือเราชะงักคำนี้เอามากๆ คือความเห็นของแต่ล่ะคนมันก็แตกต่างกันไปนะคะ ไม่มีใครคิดเหมือนกันทุกคนหรอก ถ้าเขาไม่อยากอ่านนิยาย ในความคิดเขามันอาจไม่สนุก นั่นก็เป็นความคิดของเขา
//เท่าที่ไปส่องมาก็มีคนติดตามนิยายคุณ ใช่ว่าจะไม่มีใครสนใจเลยสักหน่อยหนิ
แล้วก็อย่าเปรียบเทียบนิยายของเรากับใครค่ะ มันไม่เป็นผลดีเลยยิ่งถ้าคุณคิดในด้านลบ แถมไปว่านิยายเขาไม่สนุกอีก มันก็เหมือนกับที่คุณคิดว่านิยายคุณสนุกแต่ไม่มีคนชอบนั่นแหละ น่าจะลองพยายามปรับปรุง เขียนไปเรื่อยๆนะคะ
นิยายของเรามันเฮงซวย เรื่องไม่สนุก เนื้อหาไม่น่าสนใจ มีแต่คำผิด ลืมเติมคำว่าบ้างละ!!
ส่วนตรงนี้อืม....เหวี่ยงมาเต็ม อย่าท้อนะคะ เจอกันมาทุกคนค่ะ เอามาเป็นแรงพลักดัน สู้ๆเน้อ
แล้วก็น่าจะแต่งหลายๆตอนก่อนนะคะ บางทีคนอ่านก็มองที่ตอนเป็นหลักค่ะ บางทีตอนมันยังลงน้อยอยู่ อ่านแล้วอาจอารมณ์ค้างเลยไม่อ่านก็มี//เราเอง
สุดท้ายนี้แค่คนแต่งมีความสุขที่จะแต่งก็น่าจะเพียงพอแล้วค่ะ เขียนแนวที่ชอบ แต่งแบบที่ชอบ ดีที่สุดค่ะ
ครับ
เลิกก็เลิก
ถ้าคุณไม่รักกันแล้วก็เลิกเหอะ
ของที่คุณสร้างมาแมs่งเมือนไม่ได้มีความรักต่อกันเลยอ่ะ
ทำกันมากี่เรื่อง ก็แต่งไม่เคยเสร๊จ
ทุกสิ่งทุกอย่างมันต้องเริ่มมาจากความรักครับ
คุณรักตัวละครที่คุณบอกว่าบรรจงสร้างขึ้นมาเพื่อเอาใจคนอ่านรึยัง?
นิยายสองเรื่อง มีพล๊อตเหมือนกัน แต่'ความเชื่อ'ของคนเขียนที่มีมันต่างกัน
คนอ่านอย่างผมไม่ได้มีความรู้เรื่องการเขียนนิยายหรอกครับ แต่ในฐานะคนอ่านผมสามารถรับรู้ได้ว่า'คนเขียน'เค้ามีความรักนิยายและตัวละครของเค้ามากก่อนที่จะส่งมาให้คนอ่านรักและติดตามนิยายเรื่องนั้นๆ
อีกอย่างคือเรื่องของ'การเขียน'และจิตวิทยาในการสื่อครับ ว่าเราสื่อออกมายังไง
เขียนเรื่องย่อยังไงให้คนคลิ๊กเข้ามาอ่าน? ถ้ามันเป็นเขียนแนวเดิมๆเห็นได้ตามท้องตลาดก็คงต้องข้ามข้อนี้ไป หน้าหลักของนิยายน่าสนใจรึป่าว? คือเวลาเราจะอ่านนิยายที่ไม่รู้จัก คนเขียนไม่มีเครดิต เรื่องย่อไม่น่าสนใจ แต่ก็เผลอคลิ๊กเข้ามาอ่าน สิ่งแรกที่สะเห็นคือ'หน้าข้อมูลนิยาย' และถ้ามันยังไม่น่าสนใจอีก ก็กดปุ่มกลับหาเรื่องอื่นอ่านต่อ
อะแหนะ คิดอ่ะดี๊ว่า-บ้านี่มาบ่นx่าอะไรให้nูฟังวะ ยังยังไม่หมด 'การโปรโมตนิยายก็สำคัญ' ถ้าคิดว่ายังงั๊ยยังไงก็ทำให้คนเข้ามาอ่านไม่ได้ ก็ลองทำแบนเนอร์แลกกะเพื่อนดูดิ๊ หรือถ้าทำไม่เป็น คลิ๊ก อ่าวไม่ใช่เหรอ โทษๆ
ก็นี่แหละ ส่วนเรื่องการเขียนอันนี้ไม่รู้แต่อยากให้เขียนจาด'ความเชื่อ'ของเรื่องก่อน
นี่คือ คอหอสอตอ นะครับผม ผมตีความรู้สึกนี้มาจากการอ่านที่คุณเขียน อาจตีความบ้าๆบอๆหน่อย
แต่ก็ขอย้ำนะครับว่า
ถ้าคิดจะเลิกก็เลิก
เอาเป็นว่าเป็นกำลังใจให้นะครับ
คนอ่านไม่ชอบเรื่องที่เราแต่ง เราก็ได้แต่ยอมรับ ไม่กล้าไปสู้หน้ากับนักเขียนเก่งหรอกครับ
อ่านคอมเมนต์ของผมแล้วสรุปใจความสำคัญได้แค่นี้จริงๆเหรอครับ
โหยย ผมไม่ได้หาเรื่องนะ แต่อยากให้คุณรู้สึกตัว
คิดว่าสนุก แต่คนอ่านคิดว่าไม่สนุก ผมก็ได้ต้องเคารพคนอ่านเท่านั้นแหละครับ
ฮ่วย! ช่างคนอ่านมันเถอะน่ะ
ผมถามอีกนิดนะ คุณมีความหมดกำลังใจในการแต่งแล้วสินะ? แค่คนอ่านไม่ชอบก็ช่างมันเถอะ ผมเคยอ่านเรื่อง ๆ หนึ่ง
เนื้อเรื่องนั้นสำหรับผมคิดว่าอ่านได้เรื่อย ๆ แต่คอมเม้นส่วนใหญ่ บอกว่าไม่สนุก ๆ บลา บลา บลา แต่เขาก็แต่งยันทะลุร้อยตอน
เขามีกำลังใจมากกว่าคุณ เขาอาจจะคิดว่าเขาแต่งเพื่อตัวเองก็ได้ เขารู้สึกสนุก มีความรักในนิยายที่สร้างมากกว่าคุณหลายเท่านัก
คุณลองแต่งแนวที่คุณชอบจริง ๆ มาสักหนึ่งเรื่องสิครับ แต่งให้จบ ช่างคอมเม้น ช่างวิว ช่างแฟนคลับ เอาให้จบแบบจริงจังสักเรื่องนึง
ที่จริงคุณน่าจะภูมิใจนะ คุณแต่งมาหลายเรื่องถึงแม้ว่าจะไม่จบ แต่มันก็ยังดีกว่าคนอย่างผมที่แต่งเอาไว้แล้วดอง ไม่เคยจบสักทีอย่างนี้
ปล. ถ้าคุณจะบอกผมว่า ผมไม่เคยแต่งและลงนิยายจะไปเข้าใจอะไร กับการที่คนอ่านอ่านแล้วไม่ชอบล่ะก็ ผมยอมรับว่าผมไม่เข้าใจ แต่ถ้าผมยอมจบแต่เพียงเท่านี้ ความรักที่ผมมีต่อนิยายของผมคงจะเป็นแค่ความรักจอมปลอม ที่ต้องการแค่เม้นหรือวิวเท่านั้น
ไม่ได้รู้สึกสนุกไปกับมันเลย
ปล. 2 อย่าบอกว่า อย่านำไปแทบกับเขา(กล่าวไว้ในปล.)นะครับ
ปล.3 ถ้าคุณบอกอีกว่าไม่ได้ว่าอย่างที่ผมได้เขียนปล.และปล.2เอาไว้ ก็ให้ถือว่าผมคิดไปเองก็แล้วกัน ขอโทษที่รบกวนครับ
ไม่มีเรื่อองไหนที่เขียนเกิน 10 ตอนเลยนะครับที่ดูในไอดี อย่าพึ่งเลิกสิครับ ถ้าแม้แต่คนเขียนไม่อาจสนุกไปกับนิยายที่ตัวเองแต่ง คนอ่านเองก็คงไม่สนุกกับที่นิยายที่ตัวเองอ่านไปด้วยนะครับ
ปล.จริงก็มีคนคอมเม้นว่าสนุกนินะครับ แล้วทำไมเจ้าของกระทู้ถึงพูดเหมือนไม่ใครพูดเลยล่ะครับ?
ความจริงผมเขียนไปหลายเรื่อง แต่งไปหลายตอน แต่ส่วนใหญ่ก็ลบไปหมดแล้วครับ ที่เหลืออยู่แค่เพราะทุ่มเทไปมาก เลยลบทิ้งไปลง
อย่างแรกเลย เพแกน เราไม่กล่าวหาอะไรคุณหรอกนะคะ แต่ทันทีที่เราเห็นคำว่าจอมเผด็จการ และ เพแกน เรานึกถึงตัวละคร เพแกน มิน จาก Far Cry 4 ก่อนเลย เพราะรายนั้นเองก็ชื่อเพแกน แล้วก็เป็นจอมเผด็จการเหมือนกัน คุณอาจจะได้แรงบันดาลใจจากเกมนั้น หรือมันอาจจะเป็นเรื่องบังเอิญ เราแค่ต้องบอกไว้ก่อนว่ามันทำให้เรานึกถึงเรื่องอื่น เผื่อคุณจะอยากนำไปเปลี่ยน
- สำหรับคนที่ไม่สนใจเรื่องชื่อ เพแกนวงเล็บว่า (ไม่มีนามสกุล) บ่อยมาก ไม่จำเป็นมั้งคะเรื่องนั้น? แต่ เฮ้ อันนี้หยวนๆกันได้
- เช่นเดียวกับข้อบน สำหรับคนที่ "ไม่ชอบพูดมาก" เพแกนค่อนข้างจะพูดมาก คือ คุณดำเนินเรื่องในมุมมองบุคคลที่หนึ่ง.. แถมพึ่งเล่าประวัติศาสตร์โลกให้เราฟัง.. นั่นแปลว่าพูดมากนะ
- สำหรับการดำเนินเรื่องในมุมมองนี้ มันง่ายมากที่จะทำให้คนอ่านหมั่นไส้/รำคาญตัวละครของคุณ และกรณีนี้ อย่างน้อย สำหรับเรา ก็เกิดขึ้นกับเพแกน
- เป็นการเริ่มต้นตอนหนึ่งที่ไม่ค่อยจะน่าประทับใจค่ะ เพราะมันมีข้อมูลเยอะมาก (ภาษาอังกฤษเรียกแบบนี้ว่า Information dumps) เราไม่รู้ว่าอะไรคือทวีปจีอา ให้ตัวเลขเรามาว่าอยู่อันดับไหน มีกี่ประเทศ เราก็จำไม่ได้อยู่ดี และเราก็ไม่รู้ว่าจะจำมันไปทำไมด้วย? เราไม่รู้ว่าทำไมเราควรจะแคร์กับข้อมูลพวกนี้? รวมถึงเรื่องระดับประเทศต่าง ๆ มันจะสำคัญต่ออนาคตข้างหน้าเหรอ? หรือแค่บอกไว้เฉย ๆ ? ชื่อประเทศมหาอำนาจทั้งแปดด้วยก็เช่นกัน บอกเรามาทำไม? ทำไมเราควรถึงจะสนใจกับข้อมูลพวกนี้?
คุณเริ่มต้นเรื่องมาได้แบบงงๆ แค่โชว์ให้เห็นเพแกน ดื่มชา บ่นว่าอยากดื่มเหล้าแต่เหล้าห่วย แล้วจากนั้นคุณก็บรรยายถึงประวัติศาสตร์ทั้งทวีป? ข้อมูลพวกนี้อาจจะน่าประทับใจ แต่เมื่อคุณยัดเยียดให้คนอ่านอ่านภายในตอนแรกตอนเดียว ความสนใจของคนอ่านก็จะหมดไป และเขาก็จะปิดหน้าต่างทิ้ง
ก่อนที่คุณจะว่าเราว่า "แล้วทำไมไม่อ่านให้ละเอียดก่อนมาวิจารณ์" หนึ่งในสิ่งที่สำคัญที่สุดในการเริ่มนิยาย คือการดึงความสนใจของคนอ่านค่ะ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง นี่เป็นนิยายบนเว็บ ถ้าคนเขาอ่านแล้วเบื่อ อ่านแล้วไม่ชอบ เขาก็แค่ปิด เขาไม่มีอะไรติดค้างคุณ เขาไปหาเรื่องอื่นอ่านได้ตลอด เรื่องที่เขาชอบ เรื่องที่เขาคิดว่าสนุก
เราเลิกอ่านเรื่องนี้ตั้งแต่ตอนที่เพแกนเริ่มพล่ามถึงประเทศทั้งแปด ประเทศที่เราจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่ามีอะไรบ้าง เพราะ มันไม่มีเหตุผลอะไรให้เราจำ? มันเป็นข้อมูลที่มากเกินไป เราไม่รู้ว่าจะจำยังไงหมด และมันเป็นเพราะ เรื่องนี้ไม่น่าสนใจสำหรับเรา หลาย ๆ คนที่ไม่ชอบอ่านข้อมูลเยอะแยะตั้งแต่ตอนแรก เขาเองก็จะเลิกอ่านเช่นเดียวกับเรา คนอื่นอาจจะอ่านต่อ แต่สำหรับเรา เราอ่านไม่จบตอนแรก
เราแทบไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเพแกนเลย นอกจากที่คุณพยายามเล่าให้เราฟัง และมันก็เป็นข้อความหนาเตอะพร้อมกับประวัติศาสตร์ย้อนความยาวเต็มไปหมด ทำให้มันน่าสนใจ ! ทำให้เราสนใจในโลกของคุณ ตัวละครของคุณ
คุณกำลังสร้างประเทศทั้งประเทศ ทวีปทั้งทวีปขึ้นมาใหม่ในเรื่อง ใช้เวลากับมันหน่อยสิคะ ค่อยๆดำเนินเรื่อง "Show, don't tell" แทนที่จะบอกเล่าว่าเพแกนได้มาเป็นจอมเผด็จการ แสดงให้เราเห็น เขียนให้เราเห็น แต่งออกมา อย่าขี้เกียจ คุณมีดีกว่านี้ อย่าเอามันมาโยนทิ้งไปกับคำท้าง่าวๆว่าใครบอกว่าไม่สนุกจะเลิกแต่ง เพราะถ้าคุณจะทำอย่างงั้นจริง คุณได้เลิกแต่งแน่
เพราะ เราคนหนึ่งล่ะ คิดว่ามันไม่สนุก
แต่นั่นไม่สำคัญ! มันเป็นแค่ความคิดของเรา สิ่งที่สำคัญ คือการเขียนของคุณ และไม่ควรมีใครมาหยุดให้คุณเขียน นอกจากตัวคุณเอง คุณยังฝึกได้ ยังพัฒนาได้ การเขียนของคนเรามีแต่จะพัฒนาขึ้นพัฒนาขึ้น วันหนึ่ง คุณจะเขียนดีขึ้น สักวันหนึ่ง คุณจะเขียนสนุก สักวันหนึ่ง คุณจะมีแฟนคลับตามเป็นเบือ
อย่าโยนสิ่งเหล่านั้นทิ้งไปเพียงเพราะแค่คำท้าง่าวๆบนเว็บบอร์ด
* อีดิตบรรทัดเท่าไหร่มันก็เบี้ยว ขอโทษนะคะถ้าอ่านลำบาก OTL
ถ้ากดถูกใจได้อีก จะเทกดใหเคห.นี้เลย 555
ช่วยได้เยอะ ทำให้ผมไม่ต้องพิมพ์เอง (ฮา)
ตามที่ท่านคห.นี้บอกเลยครับ
ผมไม่กล้าฟันธงว่าสนุกหรือไม่ อ่านได้เพียงน้อยนิด มันวัดอะไรไม่ได้
แต่อ่านตอนแรกจบแล้ว ต้องขอยุติการอ่าน เพราะมันขัดใจมาก
อย่างแรกชื่อเพแกน ผมนำมาเกมจริง
2 เพแกนในเรื่องมีนิสัยประหลาด คล้ายพวกเชอร็อคโฮม พูดอย่างทำอย่าง บุคลิกกวนๆ
3 เนื่องจากเรื่องนี้สอดแทรกแนวทางการเมืองผสมแฟนตาซี ข้อมูลต้องอย่างที่ผมให้คือการเตรียมความพร้อมของผู้อ่าน ให้ทราบถึงแนวทางการปกครองและควาสัมพันธ์กับสิ่งต่าง ระหว่างรัฐด้วย และแกนหลักของเรื่อง ต้องสร้างสภาพให้ดูใกล้เคียงกับความจริงโดยไม่เสียรสของแฟนตาซี ข้อมูลพวกนั้นเพื่อกั้นไม่ให้ผู้อ่านสับสนเรื่องราวความเป็นมา เพราะเดี๋ยวตอนดำเนินเรื่องต้องใช้
4 ประวัติศาสตร์พวกนั้นเป็นเงื่อนงำที่ผมทิ้งไว้ให้คนอ่านวิเคราะห์ เพราะเดี๋ยวตอนดำเนินเรื่องจะมีปริศนาที่เชื่อมโยงกับประวัติศสตร์ ทุกอย่างต้องมีที่มาที่ไป ไม่ใช่จู่ๆ ก็เกิดขึ้นเอง ผมเลย เขียนเอาไว้ในตอนต้นเรื่อง
อันย่า คุณน่าจะแนะนำให้เขาเขียน fic farcry4 ข้างหลัง
ทราบแล้วค่ะ แต่เรายังขอแนะนำว่า ถ้าข้อมูลพวกนี้สำคัญต่อการดำเนินเรื่องในตอนหน้า และเป็นสิ่งที่คนอ่านจำเป็นต้องรู้ ลองหาวิธีอื่นดูนะคะ เพราะถึงแม้ว่าจะสำคัญแค่ไหน คนอ่านจำไม่หมดภายในหน้าแรกหรอกค่ะ ไม่ใช่ทุกคนที่อยากจะวิเคราะห์ถึงเงื่อนงำตั้งแต่ตอนแรก
หาวิธีอื่นบอกผู้อ่าน อย่าแค่เล่า อย่าแค่เขียนออกมาว่า "ประเทศ ______ มีประวัติศาสตร์ว่า _______" แสดงให้เห็น แต่งออกมา ยิ่งถ้ามันสำคัญ คุณต้องทำให้แน่ใจว่าคนอ่านจะสนอกสนใจ จำข้อมูลของคุณได้ แล้วไปร้อง "อ้อ" ทีหลัง เมื่อมีปริศนาที่เชื่อมโยงกับประวัติศาสตร์
แต่ตอนนี้ มันเยอะเกินไปสำหรับตอนแรกตอนเดียวค่ะ แบบ ลงมา ตู้ม!! เดียว ค่อยๆดำเนินเรื่องจะดีกว่านะค้า
ขอบคุณครับ ผมจะลองปรับเปลี่ยนดู
13-3
ค่อยๆปล่อยออกมาได้ไหมคะ แบบไม่ใช่แค่โครมเดียวตอนต้นเรื่อง
เพราะคนอ่านไม่ใช่คนแต่งที่ลำดับความมาอย่างดีแล้ว มันหนักหัวเกินไปค่ะ
อธิบายตอนกำลังดำเนินเรื่อง เป็นเรื่องที่ดีนะคะ(เราว่า)
ถ้าไปอ่านตอนต่อๆไปพองง ก็ต้องกดกลับมาเปิดบทแรกใหม่เหรอคะ?
**ลืมบอกว่าตอบคห.ไหน(ฮา)
13-3
แต่ปัญหาคือ การนำเสนอคุณมันน่าเบื่อไงคะ
เขาก็อธิบายและแนะนำทางแก้แล้ว น่าจะลองนำไปปรับปรุงดู
แต่คุณจะไม่ปรับก็ได้ ผลมันก็จะเป็นอย่างที่เป็นอยู่น่ะสิ
13-3 เข้ามาบอกว่าบุคลิก INTJ แบบเชอร์ล็อคโฮมส์ หรือ ดร.เมอร์ริอาตี้ สร้างยากที่สุดในบรรดาบุคลิกแล้วล่ะครับ แน่นอนว่าถ้าฐานไม่ดีพอก็จะออกมาแบบเพแกนของคุณนี่แล... ถ้าให้เทียบผมรู้สึกว่าเพแกนของคุณเหมือนซาบาวน์มากกว่านะ ? โดยเฉพาะตอนที่ซาบาวน์ได้เป็นผู้นำนี่ยิ่งเหมือนเพแกนของคุณมาก....
ส่วนตัวผมเห็นด้วยกับ 13-7 ค่อยๆแทรกมาก็ได้ ข้อมูลคุณอัดแน่นเกินไปจริง ๆ นั่นแหละ เหมือนอ่านหนังสือประวัติศาสตร์โลก ซึ่งผมได้เกรดวิชานี้น้อยที่สุดในบรรดาทุกวิชาแล้ว (ต่ำกว่าคณิตอีก ! #ผิดประเด็น) มันทำให้ผมไม่อาจต้านทานกับตัวหนังสือที่ยั้วเยี้ยเต็มหน้าเว็บเต็มไปหมดได้...
จริง ๆ เรื่องคำโปรยคุณน่าจะสามารถทำให้มันเหมือนมีมนต์เสน่ห์แล้วก็ปริศนาตู้มกว่านี้ได้ แต่จากที่ผมอ่านคำโปรย คิดว่ามันไม่เชิญชวนพอนะ แนะนำให้ไปพึ่งนิตยสารปลุกใจเสื-------
จริง ๆ ถ้าอุดมการณ์ของคุณคือนักอ่านอ่านแล้วสนุกคุณก็จะสนุก อืม.... ว่าไงดี มาพูดถึงเรื่องความรักในสิ่งที่ทำหรือจรรยาบรรณในอาชีพกันหน่อยดีมั้ย ? ไม่สิ อันหลังไม่น่าจะเกี่ยว อ่า เอาตรง ๆ เลยแล้วกันเพราะปกติผมก็อ้อมค้อมไม่เป็นและไม่ใช่คนนุ่มนวลอยู่แล้ว
อย่างแรกขอพูดถึงอุดมการณ์ของคุณ ผมเห็นด้วยกับท่านจูเลียต (ชื่อเก่าชื่อนี้ใช่บ่ ? ) นะ หลักการเราไม่ตรงกัน การที่คนเราจะทำอะไรสักอย่างหรือทำงานอดิเรกหรืออะไรก็ตาม เราจะทำมันด้วยความรัก (ในกรณีที่ตั้งใจจะทำ ไม่ใช่โดนสั่ง ฮาา) ดังนั้นผมจะเปรียบเทียบให้เห็นภาพแบบไม่ง่าย ยกตัวอย่าง
เชฟขนมหวานที่รักในการทำขนมหวานนะ เขาทำแล้วเขามีความสุข แต่พอเขาทำออกไปแล้วก็มีแต่คนบอกว่าไม่อร่อย แต่เขาไม่ท้อหรอก เขาพยายามฝึกฝีมือแล้วลองใหม่หลายๆรอบจนคนที่บอกว่าไม่อร่อยในตอนแรกนั้นกลับติดขนมหวานของเขางอมแงม เขามีความสุขที่ได้ทำขนมหวาน และเขามีผลพลอยได้คือมีคนชอบขนมของเขาไปด้วย
แบบที่สอง คือ มีเชฟขนมหวานอีกคนนึง เขามีอุดมคติที่แรงกล้าว่าถ้าเขาทำขนมแล้วยอดขายจะทะลุเป้าที่ตั้งไว้ ได้กำไรเป็นกอบเป็นกำ โดยเขานั้นเลือกจะทำขนมที่ฮิตอยู่ช่วงนั้น พอทำออกมาแต่ก็ไม่มีคนสนใจที่จะลองขนมของเขา จนมีนักชิมผ่านมา เขาบอกว่ามันไม่อร่อย เชฟคนนั้นโมโหและไม่เข้าใจว่าทำไม เขาลองทำมันดูอีกหลาย ๆ ครั้ง และทำออกมาเรื่อย ๆ โดยเปลี่ยนแค่เครื่องมือและวัตถุดิบ แต่เขาก็ยังคงใช้สูตรเดิม น้ำตาล เนย ไส้หวาน ไม่ได้เปลี่ยนไปเลย ที่จะเปลี่ยนไปคงมีแต่สีแป้งที่เปลี่ยนไปตามวัตถุดิบและเครื่องมือ และเขากำลังจะล้มละลาย...
และในขณะนี้มีนักชิมหลายท่านพยายามบอกวิธีแก้ไขให้เขา แต่เขาไม่ฟังอะไรแล้ว จะเอาแต่เงินและกำไรที่ตั้งไว้อย่างเดียว เขาก็มองว่าขนมเขานั้นอร่อยดีแล้วนี่นา ทำไมถึงไม่ซื้อกันล่ะ และสุดท้ายด้วยอุดมการณ์และแนวคิดนั้นก็ทำให้เขาล้มละลาย
จบตัวอย่าง
พอจะเห็นอะไรมั้ยครับ ถึงแม้มันจะเข้าใจยากไปสัก(ไม่)หน่อย ?
เอาเถอะ แล้วแต่คุณจะเข้าใจ เรามาพูดถึงอย่างที่สองกัน ผมขอบอกความรู้สึกส่วนตัวคือ ผมเนี่ย รักในการเขียนนะ ทำอะไรก็ตั้งใจทำเพราะรัก ผมรักตัวละครของผม ผมรักพล็อตของผม ผมรักพื้นที่ของผม แต่คุณ ! ... กลับยอมแพ้ง่าย ๆ เพราะยึดนักอ่านเป็นบรรทัดฐาน 'มากเกินไป'
ถ้าคุณยึดนักอ่านเป็นบรรทัดฐานขนาดนั้นล่ะก็ คุณไม่ควรเป็นนักเขียนนะ เพราะนักอ่านต่างหากที่เป็นนักเขียน เพราะคุณเขียนตามที่นักอ่านว่าสนุก ลองหลายแนวที่ว่าดีหนิ ถ้างั้นคุณก็ไม่ใช่นักเขียนหรอก แต่เป็นแค่คนกดแป้นพิมพ์ให้นักอ่านที่เป็นนักเขียนต่างหาก
ถ้ามองย้อนกลับไปในอุดมคติและความภาคภูมิของคุณ การเป็นนักเขียนที่เขียนตามตัวเองโดยรับฟังคำติจากนักอ่านมาพิจารณาและแก้ไขนิยายได้อย่างถูกทาง จากเรื่องที่ตอนแรกไม่สนุกกลับสนุก นั่นล่ะ คือนักเขียนที่ดีที่แท้จริง
ผมล่ะสงสารนิยายหลาย ๆ เรื่องที่คุณแต่งไม่จบซะจริง ปล่อยคลอดออกมาก็กำพร้า....
รักในตัวนิยายบ้างเถอะครับ รู้สึกสงสารนิยายคุณจับใจ
ปล.ขออนุญาตเกาะเมนต์ท่าน Anya นะครับ
ปล.2 //อ่านประโยค "ถ้าใครบอกไม่สนุกแม้แต่คนเดียว ผมจะเลิกแต่งนิยายลงเว็บเด็กดี" แล้วเบะปาก
นี่เราเจอจอร์จเข้าเหรอเนี่ย...
ขอให้ไม่โดนจองล้างจองผลาญนะ..
แล้วเพแกนต่างจากซาเบลตรงไหนหรือครับ ผมว่าตามประวัติที่เพแกรทำในแกมก็คล้ายกับซาเบลนะ (แต่เพแกนพูดดีกว่า)
13-11 เพแกนเป็นคนฉลาดครับ เป็นพวกบุคลิก INTJ เนี่ยแหละ ต่างจากซาบาวน์ ที่ตอนแรกก็ซื่อตรงและทำเพื่อคนในหมู่บ้าน แต่พอได้อำนาจมาก็หลงไหลในอำนาจแล้วหน้ามืดเผด็จการไปในตอนหลัง ฉะนั้นในตอนหลังซาบาวน์เลยไม่ต่างจากเพแกน แต่ถ้าถามว่าเขาเป็นแบบนั้นแต่แรกมั้ย ก็ไม่นะ คุณตีความหมายออกมั้ย ?
ถึงจะอยากให้เข้าใจประวัติศาตร์ระหว่างรัฐเราก็ค่อยๆเปิดประเด็นได้นะคะ
คนอ่านเราเป็นพวกเบื่อง่ายค่ะ ถ้าข้อมูลมากๆจะไม่อ่านต่อกันค่ะ จากคนที่เคยถูกคอมเมนต์เรื่องนี้จนต้องre-writeใหม่มาแล้ว
แทนที่จะคาดหวังให้มีคนอ่าน ยอดวิว หรือคอมเม้นต์เยอะๆ แล้วพยายามปรับเปลี่ยนแนวจนไม่เป็นตัวของตัวเอง ผมว่าจขกท. น่าจะพยายามสนุกกับนิยายของตัวเองก่อนนะ
แล้วก็อีกอย่างผมว่านะ นิยายที่ติดท็อปได้คงไม่ได้มีเฉพาะความสนุกหรอก นักเขียนเขาต้องมีความรับผิดชอบ มีวินัย มีความอดทนแค่ไหน ผมว่าคนที่ขึ้นท็อปได้คงไม่ได้เจอแต่เรื่องสวยงามหรอก อย่างน้อยก็ต้องเคยโดนวิจารณ์แหลกมาบ้าง หรือแต่งช่วงแรกๆ คงไม่ใช่ว่ามีนักอ่านอ่านกันเป็นร้อยเป็นพันหรอกมั้ง?
ส่วนสนุกไม่สนุกมันก็ความชอบส่วนตัว คุณไม่สนุก คนอื่นอาจจะสนุกก็ได้ แทนที่จะนั่งบอกว่านิยายเรื่องนู้นเรื่องนี้ไม่สนุก ผมว่าเอาเวลามานั่งหาคำผิดในนิยายจะดีกว่ารึเปล่า?
... แค่นี้แหละครับ
ไม่เข้าใจว่าพึ่งเขียนไปได้แค่ 5 ตอน ก็ยกไปเทียบกับนิยายติดท็อปซะแล้ว
เขียนให้มันเยอะกว่านี้ค่ะ ให้เท่ากับพวกบนๆเขาค่อยบ่นนะ
แบบนี้มันเรียกว่า ไม่มีความอดทน
ถามว่ายอดวิวน้อยมั้ย ก็ปกติ พึ่งลงไปไม่กี่ตอน เป็นเราก็ยังไม่อ่านค่ะ (10ตอนขึ้นไปค่อยดูดีหน่อย)
มีนิยายหลายเรื่องกว่าจะสนุกก็ปาไปครึ่งเล่ม
มีนิยายหลายเรื่องเขียนยังไม่จบก็ลอยแพ
ทำไมไม่ให้งานเขียนเป็นตัวพิสูจน์คุณเองล่ะคะ
นักอ่านเขาก็เลือกนะ ไม่ใช่เอะอะลงไม่กี่ตอนเลิกเขียน //สงสารแฟนคลับ
คุณตั้งใจเขียนมันจริงๆหรือป่าว?
ถ้าอยากรู้ว่ามันสนุกไม่สนุก เขียนให้จบ ค่อยกล้ามาตัดสิน
ทำไมของ ดร. ป็อบ เขียนแค่ 3 คน คนก็พุ่งเป็นหลักพันแล้วล่ะ ??
เขามีฐานคนอ่านเก่าอยู่แล้ว คุณยังไม่มีใครรู้จัก จะให้มีฐานคนอ่านขนาดนั้นก็ไม่ได้หรอก
คุณลองแต่งให้จบซักเรื่องก่อน ค่อยมานอยด์น่าจะดีกว่า
เพราะส่วนใหญ่ คนอ่านชอบนิยายที่มีจำนวนตอนมาก มันแสดงถึงความมั่นคง ความขยันของคนเขียน
ตัวคุณแต่งมายังไม่ทันถึงสิบตอนดีซักเรื่อง มันก็ยากที่จะดึงคนอ่านนะ
ส่วนตัวเราคิดว่าวงการนี้ไม่มีคำว่า ฟลุค ลงไม่กี่ตอนยอดวิวพุ่งหรอกนะคะ
ต่อให้คุณแต่งใหม่กี่เรื่องก็ตาม
มันจะแจ็คพอตกับคนที่เริ่มเขียนแล้วพลอตน่าสนใจตามกระแสใหม่ช่วงนั้นพอดี
แต่สุดท้าย ก็ขึ้นอยู่กับผู้เขียน ไม่รอดตกม้าตายก็มีกันเยอะแล้ว
ทำใจให้เย็นลงแล้วค่อยเข้ามาอ่านข้อความในนี้ใหม่เถอะค่ะ
สิ่งที่ทุกคนพยายามสื่อเขาก็หวังดีกันทั้งนั้น
จขกท. ต้องเข้าใจก่อนว่าคุณแค่นักวิ่งกีฬาสีของโรงเรียน(ที่ก็ยังไม่รู้ว่าจะชนะใครหรือเปล่า)
ไฉนเอาตนไปเปรียบกับนักวิ่งทีมชาติเขาล่ะ ไม่มีใครไปทำป้ายไฟอวยคุณหรอกนะ
ต้องค่อยๆ ไต่อันดับให้คนอื่นเขารู้จักก่อนซิค่ะ
เวลาเรียนหนังสือ ตั้งใจจะแข่งกับใครอย่างนี้รึเปล่าคะ หรือว่าลองแล้ว และเลิกแล้ว
ควรปรับเรื่องการบรรยาย จากที่อ่านผ่านๆมา การบรรยายงงมาก อ่านนิยายและศึกษาเยอะๆว่าเขามีวิธีบรรยาย เล่าเรื่องกันยังไง
สนุกไม่สนุก มันเป็นรสนิยมส่วนบุคคล คุณเทียบนิยายคุณกับนิยายดังๆแล้วพาลว่านิยายดังๆเหล่านั้น คือการดูถูกนักเขียนและนักอ่านเรื่องดังกล่าว
และมันจะทำให้คุณมีความสุขได้หรอ?
เขียนนิยายมันเป็นความชอบส่วนตัว ถ้าคุณเครียด ไม่มีความสุขขนาดนี้ เลิกแต่งอาจจะทำให้มีความสุขก็ได้
แล้วถ้าเราบอกว่า ไม่สนุก คุณอยากจะเลิกแต่งก็ตามใจ แต่ความไม่สนุก มันคือรสนิยมคุณกับเราต่างกัน
คุณอยากจะแคร์คนที่รสนิยมต่างกับคุณ ไม่สนใจอ่านนิยายคุณต่อแบบเรา
หรือคุณอยากจะแคร์นักอ่านที่ยังรอนิยายคุณ ที่ความเป็นตัวตนคุณกันล่ะ?
รสนิยมมันเปลี่ยนกันไม่ได้ ต่อให้เราบอกว่าเราชอบนิยายแนวนี้ ตัวเอกแบบนี้ พล็อตแบบนี้ คุณจะเปลี่ยนตามเราได้มั้ย? เพื่อให้เราบอกว่านิยายคุณสนุก?
อยากเลิก ก็แล้วแต่คุณ แต่ถ้าจะแต่งต่อ ก็ลองคิดดูดีๆว่าคุณแต่งเพื่อความชอบของคุณ หรือเพื่อได้ยอดวิว ยอดอ่านเยอะๆ แต่นั่นไม่ใช่นิยายที่คุณอยากจะอ่าน
ถ้าคนเขียนยังไม่รู้สึกรัก ไม่รู้สึกชอบนิยายตัวเอง คนอ่านบางคนก็คงจะยากที่จะชอบได้เช่นกัน
เพราะคนเขียนทก็คือคนอ่านคนแรกอยู่แล้ว
คุณอ่านแล้วหรือ ???
อ่านสิ แต่เราอ่านไปราวๆ 2 ตอน นั่นนับว่าอ่าน ถูกมั้ย?
เราอ่านต่อไม่ไหว เพราะส่วนหนึ่งคือปัญหาการบรรยายของคุณ และรสนิยมเรากับคุณไม่แมทซ์กัน
นอกจากเรื่องรสนิยม นิยานคุณไม่มีแรงจูงใจให้เราอ่านมากพอ ไม่ดึงดูด ประวัติศาสตร์ยาวมาเป็นกิโล ผสมกับการบรรยายงงๆแล้วพอ เลยปิด ไม่อ่านต่อ
ชอบประโยชน์นี้มาก! เพราะคนเขียนทก็คือคนอ่านคนแรกอยู่แล้ว
คนแต่งที่ไม่สนุกกับนิยาย แล้วมันจะสนุกได้ยังไงกันล่ะ
แต่งเองต้องสนุกก่อน แล้วทำให้คนอื่นสนุกไปกับเราสิ ไม่ใช่ดูแต่คนอ่าน
แต่งมาสัก50ตอนหรือมากกว่านั้น ไม่มีคนอ่านหรือเม้นต์มาตั้งกระทู้แบบนี้ก็ไม่สายหรอกนะครับ
เราอ่านแล้วค่ะ
จะเป็นไรมั้ยถ้าบอกว่า "เบื่ออะ"
เราอาจจะวิจารณ์ไม่เก่ง ค่ะเพราะอ่านไปไม่ถึงไหน เจอประวัติศาสตร์ยาวเป็นกิโลก็แถบจะกดออก คือมันไม่สนุกจริง นะคะเราว่าอ่านประวัติศาสตร์ไทยยังสนุกกว่าเลยอะ เราเข้าใจแล้วค่ะว่าทำไม จขกท ถึงไม่สนุก ดูข้อมูลที่คุณยัดให้นักอ่านซิคะ มาตั้งแต่แรกๆ ปรับวิธีนำเสนองาน วิธีเล่าเรื่อง ค่อยๆ ปล่อยข้อมูลมาทีละหน่อย ดีกว่านะคะ มาตูมเดียวแบบนี้ หนูไปอ่านหนังสือเรียนดีกว่า อ่านง่ายสบายตากว่าในเว็บอีก...:)
ของเราก็ไม่ค่อยมีคนอ่านนะคะ ไม่เชื่อส่องได้เลย อิ้อิ้ และก็การที่จขกท เอางานเขียนไปเปรียบเทียบกันคนอื่น เราว่ามันดู น่าหมันไส้ มากกว่านะคะ 555555555
เคยมีประเด็นเดียวกันกับ จขกท. ค่ะ
นิยายไม่สนุก คนติดตามไม่เยอะ
แต่เราไม่เคยน้อยใจนิยายตัวเอง เหมือนจขกท.
นะคะ ^ ^ สู้ตายค่ะ มีโอกาสแก้ไขเสมอถ้าเราคิดจะแต่งนิยายต่อ กำลังใจสร้างได้จากตัวเราเองนะคะ นี่ไม่ได้เวอร์ เจอมากับตัวค่ะ 5555
เราก็แต่งนิยายไม่ค่อยเก่งอ่ะ แต่เรารู้สึกเหมือนเพเกนกำลังนั่งพูดๆ
บลาๆ อ่ะ ลองปรับเปลี่ยนดูใหม่ก็ได้นี่คะ ><
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?