ความรักเเย่ๆจากความงี่เง่าของตัวเอง
สวัสดีครับอันนี้เป็นกระทู้เเรกเลย จากที่ส่องชาวบ้านมานาน ผมชื่อ...ขอไม่กล่าวละกัน ผมมีประสบการณ์รักเเย่ๆของผม มาเเชร์ให้เพื่อนๆชาวเด็กดีฟังกันครับ ^0^
เริ่มเลยเเล้วกัน มันเกิดขึ้นเมื่อประมาณต้นๆเดือนมีนาคมนี้เอง ที่จู่ๆพี่รหัสผม ชวนผมไปกินบุฟเฟ่ โดยมีเพื่อนพี่ 2 คน ละน้องของเพื่อนพี่อีก 2-3 คน ซึ่งก่อนจะไปกินเนี้ยก็ต้องรอคนอื่นๆก่อนที่จะไปกิน ละมีพี่อยู่2คนที่เป็นเพื่อน ของพี่รหัสผม ชื่อ ก. เเละ อ. โดยที่ผมเนี้ย ไปยืนรอคนที่เหลือ เเละผมได้ปิ๊งๆกับคนที่ชื่อ ก. เข้าให้ เเบบผมเห็นเเล้วรู้สึกเเบบมันใช่เลย พี่ก.นี่ไม่ได้สวยอะไรมากมาย เเต่มันก็ทำให้หยุดมองพี่เค้าไม่ได้เลย หลังจากนั้นเราก็ไปกินบุฟเฟ่กันจนเเยกย้ายกันกลับบ้าน พอผมถึงบ้านเนี้ย ก็ไม่รีรอ หาเฟซ พี่ก.จากเเท็กรูปของพี่รหัสผมจนเจอ ผมเลยกดเเอดไป วันนั้นพี่เค้ายังไม่รับ ผมก็เลย เห้อ ทำไมไม่รับน้อ จนผ่านไป 2-3 วัน ผมเลยลองกดเเอดไปอีก หลังจากนั้นเวลา 5 ทุ่มกว่าๆ เค้าก็รับจนได้ หลังจากรับเสร็จผมก็ทักเลยครับ หลังจากคุยได้สักพักพี่ก.เป็นคนคุยดีมากๆ ดีช่วงเเรกๆ คุยกันได้ประมาณ 2 อาทิด เค้าเเบบตอบห้วน ผมต้องชวนคุย พี่ก.เฉยๆกับผมเเล้วอะ เเบบ ออนอยู่ เเต่ไปตอบเม้นคนนุ่นนี้ได้ ทั้งๆที่เเชทผมไม่ตอบเลย จนผมเริ่มถอดใจ ไม่อยากทักไปต่อกลัวพี่ก. จะรำคาน ผ่านไปได้ 2-3 วันเค้าทักมา เเบบ มันทำให้ผมดีใจมาก พี่ก. เริ่มชวนคุยเยอะขึ้นไม่เหมือนเเต่ก่อน เเล้วเราเปลี่ยนไปคุยกันทางไลน์เพราะพี่เค้าเหมือนจะชอบสติ๊กเกอร์ใหม่ ก็ผลัดกันคุยเฟซบ้างไลน์บ้าง
พี่ก. เป็นคนชอบฟังเพลงมากๆ ในเฟซจะเเชร์บ่อยๆเสมอละบางทีก็ส่งให้ผมฟัง จนบางครั้งก็ร้องเพลงให้ผมฟังตอนกลางคืนเลย(อัดเสียงตัวเองมา)
ผมก็พึ่งรู้ว่าพี่ก.เป็นคนเงียบๆ สนิทกับเพื่อนอยู่ไม่กี่คนละเเบบเพื่อนในเฟซน้อย ร้อยกว่าคนเงี้ย เเบบ คนเงียบๆลึกลับนิดนึง ติ่งเกาหลี การ์ตูน อานิเมะ หนังต่างๆ มากมาย 555+
จนมาวันนึงผมสงสัยในตัวพี่ก.ว่าทำไมถึงเป็นคนเเบบนี้ดูเงียบๆพี่ก.ก็เปิดโอกาสให้ผมถามละตอบมา คือพี่ก.โดนเเฟนเก่าบอกเลิก ซึ่งเป็นคนในห้องเดียวกันกับพี่ก. คือเเบบ เสียทั้งเพื่อนทั้งเเฟน คงจะเสียใจมากๆ ผมก็เข้าใจ ละพี่ก.ยังบอกอีกว่า ทุกวันนี้ไม่มีใครมาทำให้พี่ลืมมันได้เลย ผมได้ยินอย่างงี้เเล้วผมเเบบ นอย มากๆ คือสิ่งที่เราเป็นอยู่มันไม่ช่วยให้พี่เค้าได้หายอยากลืมไปบ้างเลยหรอ ผมเสียใจมากๆ จนผมหมดอารมณ์ร่วมในการคุยกับพี่ก.ต่อไป (ฟังดูงี่เง่าละป๊อดด้วยตัวผมนะ 555+) ผมไม่ตอบเเชทพี่เค้าเลย จนกระทั่งเที่ยงในวันถัดมา พี่ก.เค้ามาเหมือนๆจะง้อเเต่ไม่เเน่ใจว่าง้อรึป่าว เเบบนี่เราจะเลิกคุยกันจริงๆเเล้วอ๋อไรงี้ ผมก็บอกไม่ใช่ไม่อยากคุยนะ (เเถไป) เเละพี่ก.สวนมาว่าถ้ารับอดีตอันเเย่ๆของพี่ไม่ได้ก็เเล้วเเต่นะ ละพี่ก.บอกว่า ถ้าน้องจะไปก็ไม่ต้องกลับมาอีกนะ พี่ไม่อยากเริ่มต้นใหม่บ่อยๆกว่าจะทำใจเรื่องๆนึงมันต้องใช้เวลา หลังจากคำพูดนั้นผมก็ไม่รู้จะพูดอะไร มันจุกๆทั้งๆที่เรามาจีบพี่ก.เองละถอดใจเอง ได้เเต่พิมคำว่าขอโทด เศร้า พี่ก.ก็อ่านเฉยๆ ละผมก็ทำการเข้าไปที่เฟสพี่ก. ปรากฎว่าพี่ลบเฟซผมไป ผมรู้สึกจุกเงิปเเบบบอกไม่ถูกมากๆเลยปล่อยๆไป (ที่เลิกคุยกันนี้คือวันพฤหัสที่เเล้วนี้เอง)
เมื่อวานนี้ ผมได้หยิบโทรศัพขึ้นมา ละเเบบ คิดว่าจะไปเข้าไปลบรูปภาพพี่เค้าในโทรศัพเเละคลิปอัดเสียงเพลงของพี่ก่อนที่ผมจะลบอะ ผมได้ฟังเพลงพี่เค้าละนั่งดูรูปเค้าอยู่นานเลย น้ำตาซึมนิดนึง ละตอนนนั้นประมาณเที่ยงคืนกว่า ผมรู้สึกคิดถึงพี่ก.ขึ้นมาทันที เลิกทำทุกอย่าง ละเเบบ ไปที่เฟสพี่ก.ทักเเชท เเอดเฟสขอโทดขอโพยอยู่หลายข้อความเลย ผมนั่งรอ อยู่นานจนตี1จะตี2 ผมรู้ว่าพี่เค้าอาจจะยังไม่นอนเลยรอ เผือว่าพี่ก.รับเเอดละอ่านข้อความผมเเต่ไม่เลย ผมเลยไปนอน เเต่นอนไม่หลับ ผมฝันถึงหน้าเค้าตลอดจนตี5ครึ่ง นอนไม่หลับอยู่อย่างงี้ทักไลน์ไปก็ไม่อ่าน ผมเเย่ๆมากละ ยิ้มด้วยที่ไปถอดใจทั้งๆที่เริ่มเรื่องทั้งหมดเอง
นี่ละครับ ผลของการกระทำที่ไม่คิดหน้าคิดหลังของผมเอง เเค่อยากจะเเชร์ให้ฟังเฉยๆ นะครับ ว่ามันเเย่มาก ละอดคิดถึงพี่ก.ไม่ได้ด้วย
ผมนะอยากให้พี่เค้ามาเห็นจัง ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับบ นี่ก็กระทู้เเรกด้วย ขออภัยหากผิดพลาดอะไรนะครับบ ^^
แสดงความคิดเห็น