มีวิธีเขียนนิยายแล้วสื่ออารมณ์ถึงผู้อ่านได้บ้างครับ?

[Index]

สวีดัดครับชาวบอร์ด นักอ่านและนักเขียนทุกท่าน


อ่า~ นี้เป็นกระทู้ที่สองของผมแล้วละ หลังจากกระทู้แรกเฟลแบบแปลกๆ


ที่ผมตั้งกระทู้ครั้งนี้ก็มีสาเหตุอยู่นะครับ


คือผมก็เป็นนักเขียนมือสมัครเล่นคนหนึ่ง ซึ่งก็แต่งนิยายมาได้สักพักแล้วละครับ


ซึ่งระหว่างแต่ง ผมมักจะมีปัญหาอย่างหนึ่ง ไม่สิ หลายๆอย่าง แต่เรื่องนี้สำคัญครับ ผมเลยต้องมาถามชาวบอร์ดทุกท่าน


ทำยังไงถึงจะใส่อารมณ์เข้าไปในตัวนิยายได้ถึงที่สุดครับ?


ผมหมายถึงเวลาต้องการแต่งให้เศร้า แต่งให้ดราม่า แต่งให้หดหู่ และแต่งให้ตลก นะครับ ปกติทุกคนใช้วิธีเขียนแบบไหนสื่อกันหรอครับ?


ของผมก็เป็นอารมณ์ร่วมละมั้งครับ ผมมักจะใส่อารมณ์และความรู้สึกลงไปในนิยายของตนเอง แต่พอลองกลับมาอ่านหลังจากแต่งเสร็จแล้ว.....มันไม่ใช่อะ


ซึ่งผมก็ลบแล้วแต่งใหม่ตั้งหลายรอบ แต่ก็ไม่ได้ มันไม่ใช่ อ่านแล้วมันไม่ใช่ฟิวและอารมณ์เหมือนตอนกำลังแต่งเลย


พอผมเอาลงเว็บนิยาย ท่านผู้อ่านส่วนใหญ่ขำฉากดราม่า(เห้ย มันตลกหรอฟ่ะ) หรือฉากที่ผมเขียนให้มันตลก กลับเป็นฉากเศร้า? ผมละสับสน


ผมว่ามาเข้าประเด็นกันดีกว่า พูดมาเยอะละ สิ่งที่ผมกำลังสงสัยนั้นก็คือ


เขียนยังไงให้สื่ออารมณ์ได้มากที่สุด? หมายถึงผมเขียนให้เศร้า นิยายก็น่าจะเศร้า แต่ผู้อ่านกลับอ่านแล้วตลก ขำ (ฮือๆ มันเป็นฉากดราม่าเชียวนะ ทำไมถึงขำกันเนี่ย)


เอ่อ~ คำถามผมงงหรือเปล่า ถ้าไม่ก็ งง ก็ตามนั้นละครับ ขอเคล็ดลับหรือวิธีเขียนหน่อยสิครับ T T



อีกนิดนึงครับ(แนะ ยังไม่จบ)


อีกปัญหานึงที่ผมทำไม่ได้นั้นก็คือ การเขียนฉากต่อสู้ยาวๆนะครับ


ผมไม่ถนัดเขียนฉากต่อสู้เลยสักนิด(ทั้งๆที่เขียนแนวแฟนตาซีเนี่ยนะ)เวลาผมเขียนฉากต่อสู้ อย่างมากก็ยาวเพียงตอนสองตอนเท่านั้นนะครับ ฝืนเขียนยาวกว่านี้ไม่ไหว 


แล้วโดยนิสัยของผมคือ ไม่ชอบอะไรยืดเยื้อนะครับ เพราะฉะนั่นเวลาเขียนนิยาย มันถึงไม่ยืดเยื้อเลย


พอจะมีวิธีเขียนยาวๆไหมอะครับ หรือมันแล้วแต่นักเขียน แล้วแต่อารมณ์ แล้วแต่ข้อมูลของนิยาย ?

ถ้าคำถามงงก็ไม่ต้องใส่ใจนะครับ ผมถามไปงั้นละ 55555+







ปล.ถ้าผมตั้งผิดกระทู้ก็ต้องขออภัยด้วยนะครับ 




อ่านหมดแล้วนะครับ ทุกคอมเม้นเลย ขอบคุณที่เข้ามาให้คำแนะนำนะครับ ผมจะลองนำไปใ้ดูครับ >< 

Comments

[หลงมา]

อ่า แนะนำให้อ่านเยอะๆค่ะ ดูแนวทางคนที่เก่งๆเขาเขียนกันยังไง แล้วเราชอบสไตลไหน ถ้าอย่างบรรยายยาวๆเราก็เขียนไม่ค่อยถนัดเหมือนกัน

ส่วนอารมณ์ร่วม เวลาเขียน/เช็ค ห้ามเปิดเพลงค่ะ อ่านเงียบๆคนเดียวแล้วดูว่าอินมั้ย บรรยายแบบไหนถึงตรงใจเรามากที่สุด สู้ๆค่ะ

[OorLy]

เรื่องอารมณ์นี่ผมว่าไม่ต้องบรรยายมากครับ  คือกลั่นมาแล้ว  ได้แล้ว  ผมว่าได้อารมณ์กว่าบรรยายยาวๆ (ความเห็นส่วนตัว) ถ้าอารมณ์ตลก  ก็เราคิดแล้วแว่บแรกมันก็ตลกดีนะ  ก็เอาแบบนั้นแหละครับ  

ส่วนเรื่องบทต่อสู้นี่แนะนำไม่ได้แหะ  ผมก็บรรยายบทสู้ไม่เก่ง  นิยายผมก็แฟนตาซีนะแต่บทสู้กันน้อยมากไม่เคยสู้กับครบบท  แล้วก็บทต่อสู้อาจจะไม่ถึง 10% ของเรื่องด้วยซ้ำมั้ง  ส่วนตัวไม่ค่อยชอบสู้กันยาวๆ ด้วย  ไม่ถนัดด้านนี้  รอท่านถัดไปแล้วกัน

[เด็กชายไอ]

ส่วนตัวตอนพิมพ์บิวท์อารมณ์ก่อนครับ แล้วเว้นไว้อาทิตย์ถึงสองอาทิตย์ ค่อยมาอ่านใหม่ว่ามันตรงตามอรมณ์ที่เราวางไว้รึเปล่า ไม่ตรงก็บิวท์แก้ใหม่ ทำไปเรื่อยๆจนพอใจครบ

คำเตือนคือ วิธีนี้ใช้ได้กับคนที่อัพไม่บ่อย(สแลช ดอง)ครับ

[Silver (กระเป๋าตังแห้ง)]

หากจะเขียนให้คนอ่านตลก คนเขียนจะต้องตลกก่อนครับ จะใช้มุขคำ หรือมุขท่าทางก็ได้  

ฉากเศร้า โดยส่วนตัวเขียนไม่ค่อยเป็นเท่าไหร่ ต้องอาศัยการปูเนื้อเรื่องมาหลายตอน แล้วมาเศร้าในตอนสุดท้าย มันยาก เลยไม่ถนัดแนวนี้

ส่วนฉากต่อสู้ยาวๆ แนะนำให้เพิ่มท่วงท่าต่อสู้เข้าไปเยอะๆ จากที่ฟันทีเดียวตาย ก็เพิ่มเข้าไปอีกหน่อย เป็น...

"ศัตรูตั้งรับด้วยโล่ แล้วแทงส่วนกลับมาด้วยดาบ ตัวเอกพลิกตัวหลบ แล้วถีบอีกฝ่ายจนล้ม ตัวเอกเสียบดาบลงกลางท้องศัตรู เก๊ง แต่ศัตรูปัดดาบของเขาออกไปด้วยโล่... (บรรยายไปเรื่อยๆ จนกว่าอีกฝ่ายจะตาย) หามาเพิ่มอีกสองตัวหรือสามตัว พยายามอย่าให้ศัตรูที่เป็นลูกกระจ๊อกตายง่ายเกินไป ให้มันได้สู้บ้าง ส่วนศัตรูตัวหลัก ให้เพิ่มพลังเข้าไปอีกหน่อย ให้อีกฝ่ายโดนล้มยาก เตรียมฉากต่อสู้ไว้สี่ห้าฉากที่ต่อเนื่องกัน เสร็จแล้วก็ค่อยๆเขียนอธิบายอย่างละเอียด ไปทีละฉาก ที่ละฉาก ที่ละสถานที่ ที่ละท่าโจมตี //แบบนี้น่าจะได้ฉากต่อสู้เยอะพอควร

จากประสบการณ์ส่วนตัว เขียนฉากต่อสู้เยอะสุดน่าจะ สี่ตอนต่อเนื่อง 20 หน้า ตอนนั้นพระเอกกำลังล้มบอสใหญ่ บอสมีลูกน้องเยอะ กว่าจะไล่ล้มทีละตัวจนกระทั้งไปถึงบอส ก็กินไปแล้วหลายหน้ากระดาษ นี้ยังไม่นับตอนล้มบอสอีกนะ

[Vradica]

เวลาเราจะแต่งฉากเศร้าๆ เราจะบรรยายการแสดงออกต่างๆรวมถึงสีหน้า แววตาของตัวละคร (ของเรามันสายนิยายรักน่ะค่ะ...แต่ถ้าทำไปปรับกับแนวแฟนตาซีบ้างคงได้แหละ)  
แล้วใช้คำเปรียบเปรยที่เรารู้สึกว่ามันเข้ากันหรือมันคล้ายกับลักษณะอารมณ์เลย บางทีเราก็จะใช้ดเรื่องของฉากเข้ามาช่วยด้วย ให้มันได้อารมณ์หม่นๆหน่อย เวลาเขียนเราก็พยายามเอาใจตัวเองไปใส่ใจตัวละคร คิดว่าคนคาแรกเตอร์แบบนี้ เวลาเศร้า เวลาเจอเรื่องแบบนี้ เขาจะเจ็บแค่ไหน 

[titleiq123]

ฉากต่อสู้เน้นบรรยายให้กระชับ เน้นการเคลื่อนไหวของตัวละครครับ

เปรี้ยง!

หมัดขวาของเด็กหนุ่มซัดตรงเข้าใส่ใบหน้าของเป้าหมายอย่างจัง แต่ถึงกระนั้นเป้าหมายของเขาก็ยังไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆเลยแม้แต่น้อย ซ้ำยังถลึงดวงตาสีแดงสดมองกลับมาอย่างโกรธเกรี้ยวก่อนจะตวัดกงเล็บยาวเข้าใส่ในทันที

กงเล็บมหากาฬพุ่งผ่านอากาศเข้ามาด้วยความเร็วสูง ทว่าเด็กหนุ่มที่ไวกว่าอาศัยทักษะเฉพาะตัวหมุนตัวหลบการจู่โจมนั้นได้อย่างฉิวเฉียด ก่อนจะชักปืนคู่ที่ข้างเอวมารัวใส่เจ้าปีศาจตรงหน้าอย่างบ้าคลั่ง...


ฉากรัก ดราม่า เน้นระบายความรู้สึก+ สีหน้าของตัวละครครับ


เขาจ้องมองร่างบางของเด็กสาวในอ้อมแขนด้วยความรู้สึกหลากหลาย

ของเหลวสีแดงอุ่นๆยังคงไหลจากบาดแผลของเธอลงอาบทั่วฝ่ามือของเขา
เช่นเดียวหยดน้ำตาใสของเขาที่ค่อยๆไหลซึมลงมาอย่างห้ามไม่ได้

ทำไม ทำไม ทำไมต้องเป็นเธอ เธอคนที่เขารักที่สุด

ความคิดนั้นดังก้องอยู่ในหัวอย่างบ้าคลั่งบีบให้เขาอยากจะตายตามเธอไปเสีย
ให้ได้

"ทำไม!"

เขาตะโกนออกมาดังลั่น พร้อมกับดึงร่างบางในอ้อมแขนขึ้นมากอดเอาไว้แน่น...

[แอลสิลโล่]

ฉากต่อสู้ผมสี่หน้าจบ บางทีก็สองหน้าจบไปทำอย่างอื่นต่อ แปปๆฆ่ากันตายหมดทั้งเรื่อง สู้กันบางทีมีก๊อกสองก็ยาวหน่อยแต่ไม่เกินสองตอนอะครับ
ผมว่าเรื่องสื่ออารมณ์มันต้องใช้เวลาครับ ผมใช้เวลาบิ้วประมาณสองวัน แต่เขียนจริงไม่ถึงสามชั่วโมง อารมณ์มันมารวดเดียวเขียนจบตอน
ส่วนดราม่ายอมรับว่าอยากจริงๆนานๆอารมณ์ดราม่าจะมาครั้ง พอถึงฉากนั้นต้องดองครับ
ปล.สำหรับผมนะ