ขอระบาย...เกี่ยวกับการเลือกมหาลัย และพ่อแม่

[เหนือฟ้า]

สวัสดีค่ะพี่ ๆ น้อง ๆ ชาวเด็กดีทุกคน

พอดีมีเรื่องจะระบาย  และปรึกษาด้วยค่ะ

คือเพียงกำลังอยู่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อองการเข้ามหาลัยค่ะ ได้ฟังเรื่องราวและคำแนะนำเรื่องเรียนต่อมาก็เยอะ และตัวเพียงเองก็มีความสามารถที่มันเด่นชัดออกมา (แต่ไม่ถึงกับเก่งนะคะ  แค่ดีกว่าอย่างอื่น แหะๆ >_<)  คือภาษาอังกฤษและศิลปะค่ะ

เพียงฝันว่าอยากทำงานในด้านการโรงแรมมาตั้งแต่ป.หก แต่ช่วงนั้นพ่อแม่อยากให้เพียงเรียนสายวิทย์ คณิตและอยากให้เพียงเป็นพยาบาล เพียงเลยไม่กล้าพูดเรื่องนี้ออกไป และเก็บมันไว้กับตัว

หลายปีผ่านไปจนจบ ม.สาม ก็ถูกชักชวนจากครูประจำชั้นให้ไปเรียนพิเศษทางด้านการออกแบบภายใน ซึ่งศิลปะเป็นเรื่องที่ฉันถนัด (แต่ก็ไม่มาก) พ่อแม่ก็เลยส่งเพียงไปเรียนพิเศษประมาณสองปีและมาสอบ

ปรากฎว่า เพียงสอบไม่ติดคณะมัณฑนศิลป์ค่ะ แหะๆ

ตอนแรกก็ไม่คิดอะไร  แต่แม่ที่เหมือนจะบอกว่าไม่เป็นไร กลับคุยเรื่องนี้ให้ลูกน้องที่ร้านฟังว่า

....ว่าแล้ว  งานศิลเปรอะเนี่ยก็เป็นได้แค่งานอดิเรกนั่นแหละนะ

      ฝีมืกระจอก ไร้พรสวรรค์ เรียนมาก็แค่นั้นจะไปสู้คนอื่นได้ยังไง
   
              ไปเรียนคณะบัญชีดีกว่าอีก บริหารอะไรเงี้ยยังจะมั่นคงกว่า...

                                               ฯลฯ

ตอนนั้นตื่นขึ้นมาได้ยินพอดี(กำแพงห้องบาง) เพียงร้องไห้ และไม่กล้าสมัครสอบตรงด้านนี้อีก  แม้จะแอบเสียดายสองปีที่ทุ่มเวลาไปกับมันก็เถอะ แต่ก็คุ้มค่าที่ได้วิชาดีๆ ติดตัวมา

เวลาผ่านไปจนจบ ม.หก เพียงสมัครสอบตรงไม่กี่ที่  และก็ไม่ค่อยมีคณะของสายศิลป์เท่าไหร่(อาจจะคิดไปเองหรือหาไม่เจอ?) และก็ไม่มีคณะที่ใช่ เพียงเลยตัดสินใจเตรียมตัวสู่สนามแอดมิชชั่น เพื่อที่จะสมัครคณะการโรงแรมที่ชอบมาตั้งแต่เด็ก

แต่คณะนี้ไม่ค่อยมีในมหาลัยที่กรุงเทพ เลยลองจัดอันดับสี่คณะไว้ที่ ม.ต่างจังหวัดหมด  พอคำนวนคะแนนออกมาคร่าว ๆ ในคณะนี้ได้ประมาณ 2X,XXX  โอกาสติด 90 เปอทั้งสี่ัอันดับ (ถ้าคะแนนไม่เหวี่ยง)

เอาล่ะ หลังจากเกริ่นมานาน ปัญหามันอยู่ที่....

พ่อแม่เพียงกลับคำพูดซะงั้น  ตอนแรกบอกว่าเพียงจะเรียนที่ไหนก็ได้ไม่ว่า ขอให้เรียนจบก็พอ เพราะเป้าหมายของทุกคนก็คือการหาเงิน ดังนั้นลูกไม่ต้องเครียด ไม่บังคับว่าเป็นมหาลัยไหนตามใจลูกเลย

แต่พอใกล้ช่วงแอดมิชชั่นปุ๊บ พ่อแม่ก็เริ่มพูดประมาณว่า...

เรียนไหนก็ได้ลูก แต่คณะบัญชีธรรมศาสตร์ก็ดีนะ

        เกษตรบางเขนก็ดีนะ ไปกลับได้ไม่ต้องอยู่หอ

เลือกเอาเลยลูก  แต่อย่าไป ม.บูรพานะ ไกลบ้านไป


จนไป ๆ มา ๆ ก็กลายเป็นแบบนี้...

ศิลปะมันก็แค่งานอดิเรก แกจะวาดลงไปในสมุด หาดทราย หรือวาดหาเงินกลับบ้านแบบมาสเตอร์แกก็ได้นะ ไปเรียนอะไรที่มันมั่นคงดีกว่า

บ้านแกอยู่รังสิต ธรรมศาสตร์ เกษตรก็อยู่ใกล้ ๆ ก็เลือกแอดที่นั่นเลย จะไปเลือกทำไมต่างจังหวัด ไกลบ้าน ไกลหูไกลตา

แม่เป็นคนส่งแกเรียน ตราบใดที่เงินที่แกใช้เป็นของแม่ แกก็ต้องเลือกเรียนใกล้บ้าน จะไปเช่าหอ?ไร้สาระน่า แค่เงินส่งแกเรียนก็ลำบากพอแล้ว อย่าหาภาระมาเพิ่มได้มั้ย

แกได้คะแนนแอดตั้ง 2xxxx กว่า นั่นก็แสดงให้เห็นแล้วว่าแกสามารถเรียนได้  ชอบหรือไม่ชอบไม่สำคัญ

เห็นมั้ยล่ะว่าแม้สิ่งที่ใช่อาจจะไม่ชอบ แต่สิ่งที่ชอบอาจจะไม่ใช่ก็ได้นะ 

            v
            v
       ประโยคพวกนี้ทำเอาเพียงพูดไม่ออกเลยค่ะ เหมือนถูกมีดแทงอกเลยค่ะ

พ่อแม่ไม่อนุญาตให้เพียงเข้าเรียนเอกชน(แม้จะกู้ทุนได้) ช่วงนี้เศรษฐกิจไม่ดีก็รู้อยู่ และก็กดดันเพียงอย่างไม่ยาก

ตั้งแต่ตอนเด็ก เพียงก็ถูกปลูกฝังว่าไม่ให้ผิดคำพ่อแม่ อยู่ในกฎที่ท่านขีดไว้ เพียงไม่เคยไปเที่ยวกับเพื่อน ไปไกลสุดได้แค่ฟิวเจอร์รังสิต (ตัวเพียงยู่รังสิต) ไม่เคยกลับดึกเกินหนึ่งทุ่ม สอบได้เกรดดีๆ มาตลอด  เพียงถูกจำกัดอิสระทางกายไปแล้ว และนี่เพียงก็กำลังจะถูกจำกัดอิสระทางความคิดไปด้วย...

ถ้ายังเป็นแบบนี้ อีกไม่นานเพียงก็จะได้เรียนในคณะที่ไม่ใช่ และไม่ชอบ เพียงจะทำยังไงดีคะ?

Comments

[onee]

น้องเพียง...น้องช่างน่ารักจิงๆ ไม่เคยไปไหนไกลๆ กลับบ้านไม่เกินหนึ่งทุ่ม น้องจะไปเรียนต่างจังหวัดได้หรือค่ะ บ้านอยู่รังสิต ก็เรียนธรรมศาสตร์สิค่ะ คะแนนแอด 2x,xxx นับว่าสูงอยู่จะไปเรียนม.เอกชนทำไมค่ะ ลองแอดมิดชั่นก่อนดีไหม ลองไล่รายชื่อคณะต่างๆ ดูว่าอันไหนอยูในคณะที่ใช่ ชอบภาษาอังกฤษเรียนศิลปศาสตร์ไหม หรือชอบศิลปะ ก็คณะสถาปัตย์หรือคณะศิลปกรรม ถ้าม.เกษตรก็คณะมนุษย์ศาตร์ สาขาการท่องเที่ยว หรือสาขาภาษาอังกฤษ คืออาจไม่ใช่คณะที่เกี่ยวกับการโรงแรมแต่ก็เป็นคณะที่อยู่ในขอบข่ายที่น้องสนใจ และพบกันครึ่งทางกับพ่อแม่ พี่อ่านดูรู้สึกว่าท่านจะไม่อยากให้เรียนไกลบ้่าน คงห่วงแต่ไม่ยอมพูดตรงๆ ดีๆ พาลไปพูดเรื่องเงินๆทองๆ กับว่าคณะที่น้องจะเลือกเรียนซะงั้น

ลองเลือก ม.ที่เรียนกรุงเทพฯ สัก 2อันดับ อีก 2อันดับเอาแบบตามใจน้อง จะเอา จ.ไหนก็เอา จัดอันดับดีๆจะได้ไม่หลุดแอด ลองต่อรองกับคุณพ่อคุณแม่ อธิบายให้ท่านเข้าใจ พบกันครึ่งทาง

สู้ๆ นะค่ะ