[ โปรโมท ] อวดปกนิยาย & แชร์ประสบการณ์เผื่อจะเป็นกำลังใจให้นักเขียนท่านอื่นได้บ้างค่ะ
ตั้งกระทู้ใหม่
"ไม่มีกำลังใจจะแต่งนิยายเลย แต่งไปก็ไม่มีใครอ่าน ไม่มีคนคอมเม้นท์" หรือไม่ก็ "ส่งต้นฉบับไม่ผ่าน ทั้งๆ ก็เขียนออกมาดีแล้ว ทำให้หมดกำลังใจ" เป็นต้น
แป้งเลยอยากแชร์ประสบการณ์เผื่อจะเป็นกำลังใจให้หลายๆ ท่านได้บ้างค่ะ
กระทู้อาจจะยาวสักหน่อยนะคะ
เริ่มแรกเลยนั้นแป้งเป็นคนที่ไม่ชอบอ่านหนังสือที่มีตัวอักษรเยอะๆ ค่ะ อ่านทีไรเหมือนกินยานอนหลับไปหนึ่งกำมือ อ่านได้สองสามหน้าก็ไปเฝ้าพระอินทร์แล้ว แต่ว่ามีอยู่วันหนึ่งระหว่างที่รอเข้าเรียนแล้วไม่มีอะไรทำเลยไปเดินเล่นในร้านหนังสือที่ตั้งอยู่ในมหาวิทยาลัย เดินไปเดินมาก็ไม่ถึงเวลาเรียนสักทีแล้วพอดีเห็นนักศึกษาหญิงคนหนึ่งเขานั่งอ่านนิยายอยู่แบบดูมีความสุขมาก -เราก็เลยอยากลองอ่านดูบ้าง ( อยากรู้ว่าจะหลับอีกไหม ฮ่ะๆ ) ก็เลยไปหยิบมาเล่มหนึ่งค่ะ เป็นแนวนิยายวัยรุ่นใสๆ
อ่านไปมามาก็แบบ...เอ๋? อ่านเพลินดีแฮะ อ่านไปเกือบๆ ครึ่งเล่มก็ใกล้เวลาเข้าเรียนเลยตัดสินใจซื้อกลับไปอ่านต่อเลยค่ะ ( พอซื้อเสร็จแล้วก็มาคิดว่า...แล้วเงินค่าข้าวกลางวันตูล่ะ? เงินหายวับไปกับหนังสือแล้ว แต่จะทำไงได้ ในเมื่อซื้อมาแล้วอ่ะเนอะ เดี๋ยวค่อยไปกด ATM เอาแล้วกัน พอหลังจากนั้นแป้งก็เป็นคนที่แบบว่าเห็นหนังสือแล้วพุ่งเข้าใส่แล้วค่อยมาดูเงินในกระเป๋าอีกทีค่ะ เลยกินแกลบมันร่ำไป 555+ )
หลังจากที่อ่านนิยายที่ซื้อมาเป็นเล่มแรกก็ชอบเลยค่ะ แล้วก็รู้ว่ามีเว็บเด็กดีเปิดให้ลงนิยายได้ ตอนนั้นจำได้เลยว่าเด็กดียังเป็นรุ่นเก่าอยู่เลย ( แบบว่าเก่ามากอ่ะ ฮ่ะๆ ) ก็เลยตามมาอ่านนิยายเรื่องอื่นๆ ในเว็บเด็กดีต่อ อ่านไปสักพักก็อยากจะลองแต่งนิยายบ้าง -เราก็คิดว่า...เอาวะ! ลองดูสักตั้ง!
เมื่อตัดสินใจว่าจะลองเขียนนิยายแล้วก็มานอนคิดพล็อตดูค่ะ คือคิดจริงๆ ไม่จดไม่เขียนไม่อะไรเลยค่ะ คิดๆ มันลูกเดียว เราก็คิดว่าจะต้องมีคอมเม้นท์เยอะแน่ๆ เหมือนเรื่องที่เคยอ่านมา พอวันรุ่งนี้ก็ลงมือเขียนแล้วก็ปรากฏว่า...มีคนอ่านน้อยนิดเท่าน้ำตามดและไม่มีคอมเม้นท์เลยค่ะ แต่ก็พยายามแต่งต่อไปอีกหน่อยก็ยังเหมือนเดิม ทีนี้กำลังใจเริ่มลดลงจนสุดท้ายก็ตัดสินใจลบเรื่องทิ้งไป
ด้วยความที่ไม่ได้จดรายละเอียดลงสมุดด้วยก็เลยตันและไม่รู้จะแต่งต่อยังไงดีด้วยค่ะ หลังจากที่ลบเรื่องเก่าไปแล้วแต่ก็ยังอยากแต่งนิยายอยู่เลยเปิดเรื่องใหม่ขึ้นมา ซึ่งก็ได้ผลตอบรับเช่นเดิม แม้ว่าจะมีคอมเม้นท์บ้างแต่ก็ไม่ถึงห้าคอมเม้นท์ก็เลยลบเรื่องอีก แป้งเปิดลบๆ แบบนี้อยู่สักพักค่ะ จนกระทั่งเริ่มรู้สึกสำนึกว่า...
"ทำไมตูนิสัยแย่จังหว่า เปิดเรื่องมาแล้วก็ฆ่าตัวละครโดยการลบทิ้งเสียดื้อๆ นี่แกฆ่าลูกตัวเอง ( ตัวละคร ) มากี่คนแล้วเนี่ย สงสารพวกเขาบ้างไหม เมื่อไหร่พระเอกจะได้ลงเอยกับนางเอกสักที!"
หลังจากนั้นก็ตั้งใจว่าจะต้องแต่งให้จบสักเรื่องค่ะ ก็เลยเปิดเรื่องใหม่ขึ้นมา คราวนี้เขียนรายละเอียดลงสมุดซึ่งมันช่วยได้เยอะจริงๆ ค่ะ นอกจากทำให้เราไม่ลืมรายละเอียดแล้วยังทำให้อาการตันลดลงไปเยอะพอควรค่ะ ซึ่งเสียงตอบรับของเรื่องที่เปิดใหม่นี้ก็...เหมือนเดิมค่ะ คือเงียบเหงาคอมเม้นท์เบาบาง แต่ว่าแป้งก็ไม่ได้ลบเรื่องนี้ทิ้งเพราะตั้งใจไว้อย่างแน่วแน่แล้วว่าจะแต่งให้จบ
( มีต่อค่ะ )
แป้งโกกิ
4 พ.ค. 58 เวลา 20:57 น.
766
views
32 ความคิดเห็น
แล้วในที่สุดความพยายามก็เป็นผลค่ะ คือมีคนเข้ามานิยายเรื่องนี้มากขึ้นถึงจะไม่มากมายแต่มันก็เป็นกำลังใจอย่าง ดีทีเดียวเลยค่ะ และในที่สุดก็เป็นครั้งแรกที่สามารถพิมพ์คำว่า "จบบริบูรณ์" ได้ค่ะ ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนส่งลูกชายลูกสาวให้เป็นฝั่งเป็นฝาจริงๆ ค่ะ
พอสามารถแต่งให้จบไปได้หนึ่งเรื่อง ทีนี้กำลังใจมาเลยค่ะ แป้งก็แต่งเรื่องต่อๆ ไปแล้วก็รู้สึกว่าเราแต่งให้มันจบได้นะและมันก็จบได้จริงๆ ค่ะ คือแป้งอยากบอกคนที่หมดกำลังใจแล้วแต่งไม่จบสักที ให้พยายามแต่งให้จบสักเรื่องแล้วพลังขับเคลื่อนมันจะมาเองค่ะ มันคือปาฏิหาริย์~
หลังจากที่มีความสามารถแต่งนิยายให้จบได้แล้ว ( แม้ว่าจะทุลักทุเลก็ตาม ) ทีนี้ก็เลยอยากลองส่งต้นฉบับให้สนพ. พิจารณาดูค่ะ แต่ก็อย่างว่าแหละแป้งเป็นคนที่ไม่มีพื้นฐานด้านการเขียนมากนัก สำนวนก็ยังต้องขัดเกลาอีกเยอะ พอส่งไปก็ไม่ผ่านการพิจารณาค่ะ ถ้าถามว่าครั้งแรกที่โดนปฏิเสธแล้วเสียใจไหม? ขอตอบเลยว่าเสียใจมากค่ะ พอเสียใจแล้วก็เกิดความคิดชั่วร้ายว่า "ทำไมถึงไม่ผ่าน ของเรายังดีกว่านิยายบางเรื่องที่ผ่านอีก" คิดงี้จริงๆ นะ ฮ่ะๆ
แต่ในเมื่อมันไม่ผ่านก็คือไม่ผ่าน แป้งเศร้าอยู่พักหนึ่งแล้วก็กลับมาตั้งใจแต่งนิยายต่อค่ะ แต่งจบแล้วส่งสนพ. หลายครั้งมาก หลายครั้งจนนับไม่ถ้วน จากที่ไม่ผ่านแล้วเศร้าเสียใจก็กลายเป็นความเคยชินค่ะ และเปลี่ยนความคิดที่ชั่วร้ายไปเป็น "ที่ไม่ผ่านเพราะเรายังพยายามไม่เต็มที่ ยังต้องพัฒนาอีก ต้องมากขึ้นไปอีก"
ยอมรับว่าแป้งเป็นคนที่ไร้พรสวรรค์ด้านการเขียนค่ะ แต่แป้งคิดว่านักเขียนต้องมีทั้งพรสวรรค์และพรแสวง ในเมื่อเราไม่ได้มีพรสววรค์เราก็ต้องเติมเต็มส่วนนั้นด้วยพรแสวง ต้องพยายามให้ถึงที่สุด จนกระทั่งอยู่มาวันหนึ่งแป้งได้รับอีเมลจากสนพ. แห่งหนึ่งว่าเขาสนใจจะตีพิมพ์นิยายของเรา เท่านั้นแหละ...กรี๊ดลั่นบ้านเลยค่ะ ตอนนั้นดีใจมาก ก็ตอบตกลงไปทันทีเลยค่ะ
เมื่อแป้งตกลงแล้วก็คุยรายละเอียดต่างๆ กับทางสนพ. แล้วทางนั้นเขาก็ส่งสัญญามาให้ค่ะ สักพักก็ได้เห็นหน้าปก เห็นแบบนี้แป้งก็ใจชื้นว่าจะได้มีนิยายเล่มแรกแล้ว แต่ว่า...เรื่องพลิกค่ะ!
หลังจากที่เห็นปกอะไรแล้วเขาก็เงียบไปเลยจนแป้งต้องเมลไปถามเขาถึงตอบมาว่า "เหมือนทางผู้ใหญ่จะไม่ตีพิมพ์แล้ว แต่พี่กำลังคุยอยู่นะ น้องจะส่งไปที่อื่นก่อนไหม" ด้วยความที่เราเป็นนักเขียนตัวเล็กๆ ซึ่งอยากจะตีพิมพ์ การที่จะสละสิทธิ์แล้วไปยื่นให้สนพ. อื่นก็เกรงว่าจะไม่ผ่านเลยบอกว่าจะรอค่ะ แต่จนแล้วจนรอดก็กลายเป็นว่าเรื่องนี้ลงไหไปค่ะ ไม่ได้ตีพิมพ์ ไม่ได้รับค่าตอบแทนใดๆ แล้วทางสนพ. ก็เงียบหายไปเลย ส่วนหนึ่งเป็นความผิดของแป้งด้วยที่ไม่ยอมไปไหนเองแต่ก็แอบปวดใจเบาๆ ค่ะ
พออกหักจากสนพ. นั้นแล้วก็กลับมานั่งแต่งนิยายต่อ แล้วก็ทำแบบเดิมคือส่งต้นฉบับให้สนพ. พิจารณาแล้วก็ไม่ผ่านเช่นเดิม ไม่ผ่านจนชินแล้วชินเล่าเฝ้าแต่ชิน ( คือถ้าไม่ผ่านนี่ถือเป็นเรื่องปกติมากค่ะ ) แต่ทว่าแป้งก็ยังพยายามต่อไป พยายาม...จนในที่สุดกะ...ก็...ผ่านการพิจารณาเป็นครั้งแรกค่ะ!
คราวนี้ได้ตีพิมพ์ ได้ค่าตอบแทนจริงๆ ค่ะ ความรู้สึกตอนนั้นปลาบปลื้มมากค่ะ แล้วหลังจากนั้นก็ได้ตีพิมพ์กับสนพ. นี้อีก 3 เรื่อง ตอนนั้นเริ่มได้ใจค่ะว่าส่งต้นฉบับไปแล้วคงจะผ่านได้ง่ายขึ้น กลายเป็นว่าไม่ค่อยอัพนิยายเท่าไหร่เพราะคิดว่าคงมีคนติดตามอยู่ แต่เพราะวางใจเช่นนี้แหละพอกลับมาอัพนิยายในเด็กดีอีกครั้งเลยเหมือนเริ่ม ต้นใหม่เลยค่ะ กระซิกๆ
และหลังจากนั้นก็เงิบอีกครั้งเพราะสนพ. เขาไม่รับแนววัยรุ่นใสๆ แล้ว เขาเปลี่ยนไปเป็นแนวผู้ใหญ่แทนกลายเป็นว่า "ต้องเริ่มใหม่ตั้งแต่ต้น" แป้งเลยต้องใช้ความพยายามมากกว่าเดิมค่ะ ส่งต้นฉบับไปสนพ. อื่นแล้วก็ไม่ผ่านหลายครั้งเลยค่ะ จนกระทั่งเรื่องล่าสุดที่ส่งไปแล้วสนพ. ไม่ได้แจ้งผลกลับมา แป้งเลยเมลไปถาม เขาเลยตอบกลับมาว่า...
"ถือว่าผ่านแต่ยังไม่มีโควต้า จะส่งให้สนพ. อื่นก็ได้" ( อันนี้แป้งเคยตั้งกระทู้ถามความเห็นท่านอื่นๆ ไปแล้วค่ะ )
พอได้ยินแบบนี้แป้งก็ตัดใจไป 50% แล้วค่ะ แต่ก็ยังตอบเขาไปว่า "ขอรอค่ะ" แล้วก็ไปแต่งเรื่องใหม่แทน พอผ่านไปสัก 4-5 เดือน ทางสนพ. เขาก็แจ้งเมลกลับมาว่า "ยังสนใจจะตีพิมพ์อยู่ไหม ตอนนี้ทางสนพ. พร้อมแล้วค่ะ"
แป้งนี่ลุกขึ้นกรี๊ดลั่นบ้านเลยค่ะ ก็เลยตอบตกลงไปทันที แล้วก็ได้คุยรายละเอียดกัน จนได้เห็นหน้าปกและกำหนดวางแผงแล้วค่ะ คือดีใจมากเลยค่ะ!
แป้งอาจจะไม่ใช่นักเขียนที่โด่งดังหรืออะไรมากนก แต่ก็อยากออกมาเล่าประสบการณ์ให้เพื่อนๆ ที่กำลังหมดกำลังใจได้ฟังค่ะ เผื่อจะเป็นกำลังใจอะไรให้ได้บ้างแม้ว่าจะเล็กน้อยก็ตาม
สำหรับตัวแป้งเองนั้นเป็นนักเขียนที่ไร้พรสวรรค์ ไร้จริงๆ ( ฮ่ะๆ ) พื้นฐานอะไรก็ไม่มี ตอนเขียนนิยายแรกๆ ก็ไม่ค่อยมีบทความแนะนำการเขียนเท่าไหร่นัก แต่แป้งพูดได้เต็มปากนะว่ามีความพยายาม เราอาจจะเห็นผลสำเร็จของความพยายามช้าเร็วแตกต่างกันไปแต่ความพยายามนั้นจะ ไม่สูญเปล่าแน่นอนค่ะ ถึงตอนนี้อาจจะยังไม่ได้ตีพิมพ์แต่ก็ได้พัฒนาฝีมือการเขียนค่ะ
แป้งคิดว่าสิ่งที่นักเขียนจะต้องมีคือ "มุ่งมั่น อดทน ฝึกฝน และพยายาม" ค่ะ
ขนาดคนที่ไม่เก่งด้านการเขียนอย่างแป้งยังพยายามทำให้สำเร็จได้เลย เพราะงั้นทุกคนก็ทำได้เหมือนกันเนอะ
หวังว่ากระทู้นี้จะเป็นกำลังใจให้นักเขียนหลายๆ ท่านได้บ้าง ไม่มากก็น้อยนะคะ
สุดท้ายนี้แป้งขออวดปกนิยายเรื่องล่าสุดสักหน่อยนะคะ เน้นไปทางแนวรักวัยรุ่นใสๆ มีแฟนตาซีมาผสมเล็กน้อยค่ะ อืม...คล้ายๆ กับแนวพาราโนมอลค่ะ
ชื่อเรื่อง : Devil Hunter รักนี้สุดวุ่นเพราะมีคุณภูตมาเอี่ยว
นามปากกาที่ใช้ : ฮารุฮิเมะ
ตีพิมพ์กับ : สำนักพิมพ์ชูการ์เรน
กำหนดวางแผง : 14 - 15 พ.ค. 2558
ส่วนนี้คือรูปปกค่ะ
ขอบคุณสำหรับพื้นที่โปรโมทนิยายและเล่าประสบการณ์นะคะ ^^
ถ้าหากแป้งตั้งกระทู้ผิดหรือมีข้อผิดพลาดประการใดต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
By : แป้งโกกิ
ปกน่ารักมากๆเลยค่ะ ยินดีด้วยนะจ๊ะ ^-^
ขอบคุณมากค่า ^^
ปกน่ารักเวอร์
ป.ล.ชอบตรงที่ผู้ชายหน้าเหวอเนี่ยแหละ
แป้งก็ชอบมากเลยค่ะ
วันนี้ได้หนังสือจากสนพ. แล้ว เห็นในเล่มบอกไว้ว่าท่าน SUKI เป็นคนวาดค่ะ >..<
เก่งมาก ๆ เลยค่ะ
แถมยังสู้มาก ๆ
ยินดีกับนิยายที่ได้ตีพิมพ์เรื่องใหม่ด้วยนะคะ
ปกน่ารักมากค่ะ :)
ขอบคุณมากค่า ^^
สู้สุดใจเลยค่ะ ฮ่ะๆ
ดีใจด้วยนะคะท่านแป้ง
ปกงามมากๆเลยค่ะ55
เราเองก็ตามนิยายท่านอยู่เหมือนกันนะ<3
ขอบคุณมากจ้าาา
แอบดีใจมีแฟนนิยาย >..<
ยินดีด้วยค่ะ ปกสวยมากชอบตาสีฟ้าพระเอกมากเลย ดูเด่นและมุ้งมิ้งมาก แอร๊ยยย หนุ่มๆ2Dจงเจริญ!
ขอบคุณมากค่า
หนุ่ม 2D จงเจริญ ชูป้ายไฟค่ะ!
ขอบคุณสำหรับการแบ่งปันประสบการณ์ดี ๆ
ยินดีด้วยสำหรับการตีพิมพ์ ปกมีเสน่ห์มาก ๆ ขนาดไม่ใช่คอนิยายรักยังอยากจะซื้อเก็บเลย (ฮา)
ถ้าเป็นประโยชน์ได้บ้างก็ยินดีมากเลยค่ะ
ขอบคุณมากค่าาา
อ่านแล้วรู้สึกมีกำลังใจที่จะแต่งนิยายให้จบเพิ่มขึ้นเยอะเลยค่ะ
ขอบคุณที่นำประสบการณ์ดีๆมาแบ่งปันกันนะคะ
ดีใจมากเลยค่ะที่เป็นกำลังใจให้ได้
สู้ๆ นะคะ เรามาพยายามไปด้วยกันค่ะ ^^
เราจะพยายามนะคะ ^^
อ่านแล้วก็อยากมีวันที่จะได้เขียนเส้นทางนิยายจากศูนย์จนถึงได้ตีพิมพ์แบบนี้บ้างจังเลยครับ
ท่านกวีเข้ามาเม้นด้วยยย แอบเป็นแฟนคลับท่านกวีในบอร์ดนักเขียนแบบเงียบๆ ค่ะ!
ท่านกวีทำได้อยู่แล้วค่ะ ดีใจที่เป็นกำลังใจให้ได้ค่ะ ^^
ยินดีด้วยนะคะ อยากให้มีวันที่ได้ตั้งกระทู้แบบนี้มั่ง T^T คงต้องเริ่มจากการทุบไหสินะ...
ขอให้นิยายขายดีเป็นเทน้ำเทท่านะคะ ^ ^
ขอบคุณมากค่าาา
เรามาใช้สกิลหุบไหกันค่ะ >..<
หายท้อแท้เลยค่ะ ยังไงก็ยินดีด้วยนะคะ เคยอ่านนิยายเรื่องนึงของท่านแป้งโกกิมาก่อนแล้วสนุกมากค่ะ อยากเขียนจบบ้าง
ดีใจมากเลยค่ะที่สามารถเป็นกำลังใจให้ได้
ดีใจๆ เจอแฟนนิยายด้วย ขอบคุณมากค่าะ
สู้ๆ เขียนจบได้อยู่แล้วค่าาา
.....เอาล่ะ โอเคแล้ว
ปกสวยจังเลยค่ะ ได้ตีีพิมพ์แล้วสินะคะ ยินดีด้วยค่ะ
สักวันเราจะฝันให้ไกลแล้วไปให้ถึงบ้างค่ะ! (ถ้าไม่ดองนะ)
ขอบคุณมากค่า
ไปถึงได้อยู่แล้ว เรามาทุบไหกันค่ะ! 555+
//แวะมาโบกป้ายไฟ
ขอให้ขายดีนะคะ ;w;
มีป้ายไฟด้วย 555+
ขอบคุณมากค่า ^^
อ่านแล้วรู้สึกว่าตัวเองเหมือนท่านแป้งในช่วงแรกมากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ555
-พล็อตก็คิดในหัวแต่ไม่จด
-เรื่องแรกที่เขียนก็ลบไป
เอาล่ะค่ะ กำลังใจมาแล้ว เราจะตามรอยท่านให้ได้ค่ะ555
เหมือนกันเปี๊ยบเลยค่ะ ไม่จด เขียนแล้วลบๆ 555+
มาเลยๆ เราจะเดินไปด้วยกันค่ะ!
ขอเดินตามท่านแป้งแล้วกันค่ะ ท่านแป้งนำเราไปหลายก้าวมากๆ555
ได้เลยค่ะ ยินดีๆ ค่าาา 555
ยินดีด้วยครับ
ผมจะพยายามแต่งนิยายของตัวเองต่อไป แม้จะท้อแต่ก็ไม่ขอยอมแพ้ ฮึบ!
ขอให้ขายดีนะคร้าบบบบ
ขอบคุณค่า
สู้ๆ ค่ะ ทำได้อยู่แล้วค่ะ!
รู้สึกว่าต้องพยายามบ้างแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ :)))
ีดีใจที่เป็นกำลังใจให้ได้ค่ะ :)
ปกติไม่อ่านนิยายแนวนี้ แต่เดี๋ยวจะลองไปส่องดูนะคะ :)
ขอบคุณมากค่ะ ^^
มีความพยายามมากเลย นับถือเลยค่ะ เพราะตัวเราเองนี่ถ้าโดนปฏิเสธซ้ำหลายๆ รอบคงพาลขี้เกียจแต่ง ขี้เกียจส่งไปแล้วแน่ๆ
แต่ตอนนี้ก็มีส่งเรื่องนึงไปให้ สนพ พิจารณาอยู่ค่ะ จะครบสี่เดือนแล้วยังไม่รู้ผลเลย ฮืออออ ทาง สนพ. เขาจะรู้มั้ยว่าเรานั่งเฝ้าอีเมล์ทุกวันเลยนะ ฮรึก
ปล.ปกสวยงามน่ารักมากเลยค่ะ อิจฉารัวๆๆๆ ฮืออออ
เข้าใจความรู้สึกตอนรอเมลแจ้งผลจากสนพ. เลยค่ะ แบบว่าตื่นเต้นแล้วลุ้นระทึกมากเลยค่ะ ฮ่ะๆ
ยังไงขอให้ผ่านนะคะ ^^
ปล. ขอบคุณมากค่าาา
ขอบคุณมากนะคะ
แวบกลับมาอีกครั้ง...
ท่านแป้งคะ เราทำสำเร็จแล้วค่ะ! //ร้องไห้ด้วยความดีใจ
ยินดีด้วยค่าาาาา
ว่าแต่ตีพิมพ์กับสนพ. อะไรคะเนี่ย แล้วเรื่องอะไรเอ่ย
เผื่อแป้งจะได้ไปติดตามบ้างค่ะ *O*
นิยายวายอะคะท่านพี่แป้ง แหะๆ ขออนุญาตแปะลิ้งวาร์ป
http://writer.dek-d.com/pencil007/writer/view.php?id=1187816 กับ สนพ.มีดีส์ค่ะ
แป้งไม่ใช่สายวายซะด้วย อาจจะไม่ได้อ่านค่ะ กระซิกๆ T^T
แต่จะตามไปกดไลค์ที่เพจสนพ. น้า
สนพ. นี้ปกสวยน่ารักดีค่ะ *O*
ไม่เป็นไรค่าาาาา ขอบคุณมากค่ะ ><//
อ่านแล้วมีกำลังใจปั่นนิยายต่อขึ้นมาเลย...
ขอบคุณที่มาแชร์ประสบการณ์ดีๆ นะคะ...เอ่อ...อืม...เดียร์ควรจะเรียกว่าท่านแป้งหรือแอดแป้งดีเนี่ย 5555
ป.ล. ปกน่ารักดีค่ะ ขอให้ขายดิบขายดีนะคะ
สู้ๆ ค่ะท่านเดียร์ ดีใจที่เป็นกำลังใจให้ได้จ้า
เรียกแบบไหนก็ได้ค่ะ 555+
ปล. ขอบคุณมากค่า ขอให้สมพรปากค่ะ เพี้ยงๆ >..<
ดีใจด้วยนะคะ เอลเองก็จะทำให้ได้แบบพี่เหมือนกัน
จะพยายามให้ถึงที่สุดเลยล่ะค่ะ
ขอบคุณพี่มากๆเลยนะคะที่มาตั้งกระทู้นี้
เครื่องร้อนขึ้นมาเลยล่ะค่ะ !
ปล.ปกสวยมากขอให้งานได้เยอะๆเลยนะคะ ถ้าไปร้านหนังสือเมื่อไหร่จะไปสอยมาไว้ในกำมือค่า
ทำได้อยู่แล้วค่า
ดีใจที่เป็นกำลังให้ได้จ้า >..<
มาเครื่องร้อนไปด้วยกันค่ะ! 555
ปล. ขอบคุณมากจ้าาา
อ่านแล้วมีกำลังใจขึ้นมาเลย ToT
สิ่งที่เราต้องทำตอนนี้ก็คือพยายามแต่งให้จบให้ได้สินะ!
สักวันเรื่องของเราจะต้องตีพิมพ์ให้ได้!!
ดีใจที่เป็นกำลังใจให้ได้จ้า
ทำได้อยู่แล้วค่ะ สู้ๆ ค่ะ!
ขอบคุณมากๆๆๆๆ ค่ะ แต่เราจะทำได้จริงหรือเปล่าก็ไม่รู้นี่สิ...
ได้อ่านกระทุ้นี้แล้ว รู้สึกตัวเองมีกำลังใจแต่งขึ้นมาเป็นกองเลยค่ะ เราเองก็ไม่ค่อยมีพรสวรรค์ในเรื่องแต่งนิยาย แต่เพราะความชอบและอยากแต่งก็เลยทำให้ตัวเองต้องมี
สวงด้วยการมุมานะพยายาม อดทน ที่จะทำตามความฝันของเราให้้ป็นผลสำเร็จ จริงๆแล้วเราแต่งนิยายไม่เคยจบสีกเรื่องเลยค่ะ พอแต่งเรื่องนีัสมองตันก็ไปแต่งเรื่องอื่นที่สนุกกว่า เป็นอย่างนี้ต่อไปเรื่อยๆจนไม่เคยแต่งจบ เคยลงคนอ่านและคอมเม้นก็น้อยนิดและคิกว่าคงจะไม่ได้มาต่ออีกแล้วเลยลบเรื่แงตัวเองทิ้ง พอคิดได้วันนี้ก็รู้สึกใจนิดๆค่ะ แต่เราตระหนักตัวเองได้แล้วและสัญญาว่าจะแต่งให้จบสักเรื่องเลยลงใหม่และจะไม่คิดลบมันอีกแล้ว ถึงแม้จะไม่ค่อยมีคอมเม้นตอชมแต่เราเชื่อว่าถ้าเราตั้งใจเขียนจริงๆอย่างน้อยก็ต้องมีใครสักคนเห็นความพยายามของเรา อย่าเพิ่งไปท้อง่ายๆ..ขอบคุณจขกท.ด้วยนะคะที่มาแชร์ประสบการณ์ดีๆแบบนี้ให้อีกหลายคนที่มีความฝันอยากเป็นนักเขียนให้ลองกล้าและทำตามสิ่งที่ตัวเองรัก เป็นกำลังใจให้คะ :)
เข้าใจความรู้สึกเลยค่ะ ตอนแรกที่แต่งแล้วไม่มีคอมเม้นท์นี่มันท้อจริงๆ จนอยากจะลบเรื่อง ฮ่ะๆ
แต่ถ้าพยายามจนถึงที่สุดต้องได้รับผลที่ดีกลับมาแน่นอนค่ะ
เป็นกำลังใจให้เช่นกันนะคะ :)
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?