กวนมึนโฮ โฮ โฮ (ภาคไทย)ภาคชีวิตจริง)

[ความบ้าบอ]

บางคนที่อ่านเรื่องนี้จบอาจบอกว่า ฉันบ้าบอมาก
แต่นั่นคงไม่สำคัญ หรือมีคุณค่ามากพอเท่ากับความรู้สึกและความทรงจำที่เกิดขึ้น

วันที่ 11 พฤษภาคมที่ผ่านมา
ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในประเทศไทย
ฉันได้รู้จักกับผู้ชายคนนึง เป็นคนสิงคโปร์ที่มาเก็บข้อมูลวิจัย
ตอนที่เจอกันครั้งแรก เราไม่ได้คุยอะไรกันมาก
แต่เราก็มีโอกาสคุยกันมากขึ้นตอนที่เดินไปกินผัดไทกับทีมงาน

เมื่อถึงเวลาที่ต่างคนต่างต้องแยกย้าย
ฉันต้องหาทางขึ้นรถไปที่อนุสาวรีย์พร้อมกับเขา
เราก็เลยต้องไปทางเดียวกัน
แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ใครเริ่มต้นความคิดนี้ก่อนกัน
"เราสองคนก็เลยเลือกที่จะเดินจาก ... ไปถึงอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ"
(ซึ่งไกลมาก) 555

ตลอดทางเดินเราคุยกันเกือบทุกเรื่อง
ทั้งเรื่องเรียน เรื่องกิน เรื่องเที่ยว เรื่องครอบครัว
เดินผ่านสนามมวย เดินผ่านยูเอ็น เดินผ่านสวนสัตว์
เราคุยกันไม่หยุด ไม่มีเหนื่อย แล้วก็ไม่เหมือนคนที่เพิ่งรู้จักกันมาแค่ 4 ชั่วโมง
(ตอนที่เล่าให้ใครฟัง เค้าก็บอกว่าเราบ้ามาก แต่เราว่ามันเป็นความบ้าที่งดงาม)

เราสองคนเดินกันไปเรื่อยๆ แล้วก็ถามทางกับคนแถวๆนั้น
มีป้าคนนึงบอกว่า มันอีกไกลมากเลยนะหนู จะเดินเหรอ 555
แต่เราสองคนก็เลือกเดินต่อไป ...

ใครจะไปเชื่อ สุดท้ายเราเดินไปถึงอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ เย้ๆ
แล้วเราก็ไปนั่งกินไอติม คุยกันต่อ
ตอนนั้นเองที่เค้าขอเบอร์กับอีเมลของฉันไว้ติดต่อ

ตอนที่นั่งคุย ฉันบ่นว่าอยากจะได้หนังสือเล่มนึง
เค้าก็เลยบอกให้รีบจ่ายเงิน
(ฉันยังเก็บใบเสร็จไว้เลย) 5555
แล้วขึ้นบีทีเอสไปที่สยามทันที

เมื่อไปถึง เราเดินเลือกหนังสือด้วยกันเป็นชั่วโมง
เพราะฉันชอบเรียกเค้าว่า นาย
เค้าก็เลยเรียกฉันว่า นาง 5555
มันตลกมาก สุดท้ายร้านกำลังจะปิด
เราเลยออกมานั่งตรงที่มีไฟสวยๆ
นั่งคุยกัน หัวเราะ (ยังจำรอยยิ้มเค้าได้เลย มันติดตา)
แต่เพราะว่ามันดึกมาแล้ว เราก็เลยรีบขึ้นบีทีเอส
และแยกกันที่อนุสาวรีย์ เขาขอให้ฉันไปลงที่บีทีเอสจตุจักร
แต่ฉันปฏิเสธ เราเลยต้องกล่าวลากันบนรถไฟฟ้า

ตอนเดินลงมา ฉันหันกลับไปมองเขา
รอยยิ้มนั้นยังอยู่ในความทรงจำของฉันเสมอ
และอาจเป็นความทรงจำของฉันคนเดียว
แต่ใครจะไปสนล่ะ

ถึงแม้ใครจะบอกว่า เขาอาจเหงาที่ไม่มีเพื่อน
เลยต้องการหาเพื่อนเที่ยวด้วย
ฉันก็ยินดีเป็นเพื่อนกับเขา


หลังจากวันนั้น ...
ฉันรอข้อความและเบอร์โทรศัพท์ของเขา

และยังรออยู่ ...


แด่ความทรงจำ

Comments

[หฟหกฟหก]

คิดไปเองป่าวว

[หฟหกฟหก]

คิดไปเองป่าวว

[เรามันเด็กบ้านๆ เด็กกรีดยาง]

ฟินนนค๊าาาาาาาาาา // ใส่ชุดบัลเล่ต์สีชมพูวิ่งไปกลางดงดอกไม้แล้วดมมมม ~

--------------------—------------------

Ps.พ่อฮะ ผมเปนตุ๊ดฮะ 

[Green's Bord]

ความบ้าที่งดงาม TT โอ้ย ซึ้ง

[immienmk27]

ซึ้งมากมาย พี่ขา หนูฟินตามมากกว่าหาว่าบ้าอีกนะ

[ฉันเองจ๊ะ]

น่ารักหว่าาาาาาาาา 

[baiyokk]

ฟินมากกกกก นั่งอ่ทนบนรถอ่ทนไปแล้วก็ยิ้มรถข้างๆหันมามองเลย-*-

[momay]

น่ารักจังงเป็นความทรงจำที่สวยงามอ้ะบ้าๆต๊องๆดีอ้ะอ่านแล้วยิ้มเลย

[<tew>]

ซึ้งจริงๆ น้ำตาจะไหลแล้วเนี่ยโอ้ว 

[ไกด์]

นี่มันเรื่องสั้น มี Ep.2 ไหมค้าบบ
น่าสนุกๆๆ

[wildchildinla]

กรี๊ดดดดดดฟินหงะ

[29316]

ฟินง่าชอบบ 55