(ระบาย)เจอแบบนี้แล้วมันจี๊ดในใจจริงๆค่ะ เป็นนักเขียนไม่ควรทำแบบนี้เลย
ตั้งกระทู้ใหม่
สวัสดีค่ะชาวบอร์ด
เนื่องด้วยตัวดรีมเองก็พอจะท่องบอร์ดมาได้ช่วงหนึ่งแล้ว เจอกระทู้มากมาย เข้าไปเม้นก็เยอะพอสมควร
หนึ่งในกระทู้ที่เจอมาบ่อยๆคือกระทู้โปรโมทนิยายค่ะ
พอเรื่องไหนที่ใช่แนวหรือเห็นแววสนุกดรีมก็จะเข้าไปอ่านค่ะ หรือเรื่องไหนครึ้มอกครึ้มใจเข้าไปอ่านเองก็มี
ดรีมไปเจอกระทู้โปรโมท...ของนักเขียนท่านหนึ่งที่น่าจะเป็นมือใหม่
ว้อนท์คอมเม้น ว้อนท์แฟนคลับ ว้อนท์ยอดวิว เอานิยายของตัวเองมาโปรโมท และพอเห็นว่าคนอ่านน้อย...
บอกว่านิยายตัวเอง...ไร้ค่า...
นักเขียนที่ดูถูกงานของตัวเอง ไม่มีวันประสบความสำเร็จหรอกค่ะ สำหรับคนอื่นๆอาจจะมองผ่านมันไป...แต่ดรีมกลับรู้สึกอยากจะร้องไห้
กรุงโรมไม่ได้สร้างในวันเดียวฉันใด นิยายก็ไม่ได้มีคนพากันมาอ่านเยอะๆในวันเดียวฉันนั้นค่ะ
อัพสม่ำเสมอรึเปล่า แต่งหน้านิยายน่าสนใจไหม และคำโปรยเรื่องดึงดูดคนอ่านรึเปล่า
ถ้าคุณยังไม่พยายาม ยังไม่พร้อมที่จะให้ ก็อย่าหวังว่าจะได้รับอะไรตอบกลับมาค่ะ...
เพราะถ้าคุณอยากจะได้คอมเม้น คุณต้องแลกด้วยความสนุกของเนื้อเรื่อง ไม่ใช่แค่ความเห็นใจ
ถ้าคุณเขียนเพราะต้องการให้คนสนใจ ไม่ใช่เพราะใจรัก ก็เลิกเขียนไปเถอะค่ะ
ปล. นิยายของดรีมกว่าจะมีคนมาสนใจก็ใช้เวลาเหมือนกันนะคะ
ปล.2 ยาวมาก เวิ่นเว้อ ขออภัยด้วยค่ะ
ปล.2 ยาวมาก เวิ่นเว้อ ขออภัยด้วยค่ะ
DreamerDoll
16 พ.ค. 58 เวลา 18:17 น.
1,096
views
26 ความคิดเห็น
โอ้โห รู้เลยค่ะว่าใคร เห็นผ่านบอร์ดมาเหมือนกัน
ไม่มีอะไรจะบอกนอกจาก เห็นด้วยกับจขกท.ค่ะ
รู้สึกสงสารนิยายค่ะ
รู้สึกเหมือนกันค่ะ ทำอะไรก็ต้องทำจริงสิ...สร้างเขาขึ้นมาแล้วจะปล่อยค้างๆคาๆไว้ได้ไงเนาะ
โอ้ว...เป็นกระทู้ดีๆ อีกกระทู้หนึ่งค่ะ
แต่ขอแย้งนิดนึงตรงประโยคนี้ "แต่งหน้านิยายน่าสนใจไหม"
คือหน้านิยายจำเป็นต้องสวยงามถึงจะสามารถดึงดูดคนอ่านได้หรือคะ? เดียร์ว่ามันไม่ใช่สำหรับทุกคนนะ ;w;
แต่งหน้านิยายสวยงามไม่ใช่สำหรับทุกคนจริงๆค่ะ แต่มันเป็นอีกหนึ่งวิธีดึงดูดคนอ่านที่ถ้าทำได้ก็ควรจะลองไงคะคุณเดียร์
สวยที่ว่าคือไม่ใช่ธีมนะคะ แต่เป็นการใส่รูปให้สอดคล้องกับเนื้อหา รวมถึงการเว้นวรรคข้อความ การจัดย่อหน้าด้วยค่ะ
ผมมองว่าสื่ออีกชนิดที่สามารถดึงดูดคนให้มาอ่านได้คือ'รูปภาพ'ครับ
ถ้ารูปภาพนั้นเป็นอะไรที่สามารถสื่อถึงคนอ่านได้และมีความสดุดตา/สวยงาม
มันจะสามารถดึงดูดคนอ่านได้จริงๆครับ
//เห็ด้วยกับเจ้าของกระทู้ในข้อนี้ครับผม
เราเองก็เห็นด้วยกับคุณ เดียร์รี่ เดอะ เพอเพิล นะ ในฐานะที่เราเป็นนักอ่านคนหนึ่่ง ปัจจัยหลักที่ทำให้เราคลิ๊กเข้าไปอ่านนิยายเรื่องหนึ่งๆ ของนักเขียนที่ยังไม่ได้มีผลงานตีพิมพ์ อันดับแรกมักอยู่ที่เรื่องย่อที่ใช้แนะนำนิยาย แล้วถึงตามด้วยชื่อเรื่อง แต่เราไม่ค่อยให้ความสนใจกับการแต่งธีมและภาพประกอบเท่าไร จากนั้นถึงเป็นเรื่องของภาษาและสำนวน นานๆครั้งถึงจะมีนิยายที่ขื่อเรื่องดึงดูดมากจนเราต้องคลิ๊กเข้าไปอ่าน
ตอนเลือกซื้อนิยายผมมองหน้าปกว่าถูกใจตรงธีมกับที่ชอบไหม ก่อนจะพลิกอ่านเนื้อหาครับ
ส่วนตอนอ่านนิยายในเว็บผมไม่ค่อยสนใจภาพเท่าไหร่
แต่ก็เห็นว่ามีส่วนครับถ้าปวดตาหรือว่าไม่ตรงธีมเรื่องอย่างแรงก็ไม่ไหว
ถ้าจะวางก็ขอให้คำนึงถึงคนที่ใช้อินเตอร์เน็ตมือถือ ที่มี limit จำกัดจำเขี่ยด้วยนะครับ
แต่งหน้านิยายเราว่ามันเป็นส่วนน้อยมากๆๆๆ สำหรับนิยายที่ยังไม่ได้วางขายตามแผงหนังสือน่ะ แต่ชื่อเรื่องกับเรื่องย่อต่างหากที่ดึงดูด จำเป็นมากสำหรับการอ่านในเว็ปแบบนี้
บางคนเน้นแต่งหน้านิยายมากกว่าการอัพนิยายซะอีก ก็แล้วแต่ความชอบอ่ะนะ แต่ส่วนตัวเราไม่ค่อยชอบหน้านิยายที่รกๆ ใส่รูปใส่บีจีเว่อร์วัง นอกจากโหลดยากขึ้นแล้วยังไม่ถูกจริตคนชอบสไตล์เรียบๆแบบเราด้วย 5555
เราเคยเห็นเรื่องที่ใช้ธีมธรรมดา แถมจัดหน้าได้ปวดหัวมาก ตัวอักษรตัวเล็กอีกต่างหาก ยังติดทอปเลย
ขณะที่เราเคยแต่งธีม แบบอุตส่าห์ทำเอง ทำแบ็คกราวน์เอง เปลี่ยนพอยเตอร์เมาส์ ทำทุกอย่างให้เข้ากับโปสเตอร์นิยาย แต่คนอ่านน้อยมาก
ฉะนั้นเราเลยได้รู้ว่า ธีมสวย ธีมหรู ไม่ใช่ประเด็นที่ทำให้คนติดตามนิยายเลยบ ตราบใดถ้าคำโปรยไม่น่าสนใจ คนก็คลิกเข้ามาดูน้อยตั้งแต่ตอนแรกแล้วล่ะ แต่ธีมเป็นแค่ผลพลอยได้สำหรับเรื่องที่มีคนคลิกอ่านเยอะอยู่แล้ว ทำให้ดูมีสไตล์ขึ้นแค่นั้นเอง แต่ส่วนตัวคิดว่าธีมไม่ใช่ตัวเรียกคนอ่านเลยค่ะ
เพราะต่อให้ธีมสวย แต่ถ้าเนื้อหานิยาย แนวนิยายมันไม่ใช่ เราก็คงไม่อ่าน จะให้แอดเฟบแค่เพราะธีมสวยมันคงไม่ใช่อ่ะ
ก็ต้องเข้าใจอะนา ว่าในเว็บมีนักเขียนรุ่นเยาว์ นักเขียนอ่อนประสบการณ์ หัดเขียนเยอะ
หลายๆคนอาจยังไม่เข้าใจธรรมชาติของการเป็นนักเขียน (หรือแม้แต่การทำงาน การใช้ชีวิต)
ว่ามันไม่มีทางจะประสบความสำเร็จได้ในทีเดียว หรือจะประสบความสำเร็จได้ตลอดไปหรอก
อีกอย่างคือแม้จะเขียนเพราะใจรัก
แต่เวลาทำผลงานอะไรออกมาสักชิ้น ทุกคนก็ย่อมคาดหวังให้มันประสบความสำเร็จ
มีคนมาอ่านเยอะๆ ให้คุ้มค่ากับเวลาและความทุ่มเทที่เราลงไป
ขนาดนักเขียนที่จัดว่าประสบความสำเร็จ(มั้ง) หลายๆคน ที่มีนิยายขึ้น Top ได้
เวลายอดวิวตก แฟนคลับถอนตัว ก็ยังเกิดอาการใจสั่นได้เหมือนกัน (ฮา)
ดังนั้นสำหรับมือใหม่จะมีความรู้สึกแบบนั้นบ้างก็คงไม่แปลก
แต่เรื่องแบบนี้เชื่อว่าทำๆไป ใช้ชีวิตไป ก็จะเข้าใจสัจธรรมเองแหละนะ
ให้คำแนะนำไปตามสมควร แต่อย่าไปเสียอารมณ์เลยจ้า
เดี๋ยวขัดนิดนึงนะคะ หนูยังสิบถึงสิบเอ็ดปีเลยนะคะ แต่กลับคิดว่ายอดแฟนคลับลดคือเรื่องธรรมชาติ มีขึ้นก็ต้องมีลงใช่ไหมคะ
คิดได้แบบนั้นก็ดีแล้วจ้า
แต่มันไม่ใช่ทุกคนจะคิดได้เหมือนกันอะนา
นั่นคือสิ่งที่ทำให้เกิดคนพิเศษขึ้นมาไงล่ะ ^^
ก็ตริงเรื่องที่ไม่ได้คิดทุกคนแต่บางคนถึงจะรู้แต่ก็ยังเรียกร้องก็มีนะคะ
คนพิเศษคือ...?
รู้แต่ก็ยังทำ ก็มีค่าไม่ต่างจากไม่รู้เท่าไหร่อะนะ (ผลลัพธ์เหมือนกัน)
คนพิเศษก็คือคนที่สร้างความประทับใจให้กับผู้อื่นด้วยความรู้จักคิดและการแสดงออกไง ^^
คือส่วนตัวไม่อยากแยกว่าอันไหนคือพฤติกรรมที่ไม่ดี อันไหนคือพฤติกรรมที่ดี
เนื่องจากเป็นเรื่องของวุฒิภาวะด้วย อย่าว่าแต่เด็กเลย บางคนโตแล้วยังไม่เข้าใจเรื่องนี้ก็มี
เลยขอแยกเป็นความคิดแบบธรรมดา กับความคิดแบบพิเศษละกัน
นักเขียนที่มีความคิดธรรมดาอาจไม่เข้าใจเรื่องนี้ หรืออดที่จะเรียกร้องไม่ได้
ส่วนนักเขียนที่เข้าใจในสิ่งนี้ หรือรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องที่จะเรียกร้องเอาได้ นี่คือนักเขียนที่มีแนวคิดแบบพิเศษ
อาจเป็นแนวคิดแบบเฉพาะตัวไปหน่อยอะนะ อย่าถือสาเลย ^^
ไม่เป็นไรหรอกค่ะ จริงๆหนูออกจะเป็นคนที่มองโลกในแง่ความเป็นจริงค่อนไปทางร้ายค่ะ จะชอบมองความจริงมากค่ะ ถึงจะอายุน้อยแต่เพราะว่าโลกนี้มมันไม่แน่อย่างเช่นมีชอบก็ต้องมีเกลียด มีฉลาดก็ต้องมีโง่ ถึงบางเรื่องจะไม่อยากยอมรับก็ต้องทำใจยอมรับให้ได้ค่ะ
ต้องขอบคุณที่ทำให้เข้าใจมากๆเลยค่ะ
ยอดวิวเราน้อย แต่ก็จะแต่งต่อไปปปปปปค่ะ
ไม่มีทางลบหรอก อุตส่าห์สร้างลูกสาวลูกชายให้มีชีวิตขึ้นมาแล้ว จะทอดทิ้งพวกเขาได้ไง
ขอบคุณ จขกท. ที่ตั้งกระทู้ให้กำลังใจคนที่ยอดวิวน้อยเจ้าค่ะ
สู้ต่อไปค่ะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
เราคิดว่านักเขียนหลายๆคนย่อมต้องการแรงผลักดันค่ะ
นักเขียนที่ว้อนท์อะไรแบบนี้ก็มีอยู่เยอะนะคะ
แต่เราสะดุดตรงที่บอกว่าผลงานของตัวเองไร้ค่า...
ใช่ว่าแค่ลงไปแปปเดียวยอดวิวจะพุ่งปรี๊ดหรือคอมเม้นถล่มทลายสักหน่อย
มันสะดุดใจดรีมตรงคำนั้นแหละค่ะ จี๊ดที่สุด น้ำตาปริ่มที่สุด และนอยกับนักเขียนคนนั้นมากที่สุด
เป็นเราคงปิดหน้านิยายทิ้งโดยไม่แคร์เลยล่ะค่ะ...
แต่ผมก็ว่านิยายตัวเองบ่อยๆว่า ห่วย ไม่ใช่ไม่รัก แต่ผมต้องการสร้างแรงผลักดันเพื่อสร้างสรรผลงานจนจบ และผมก็ทำได้สำเร็จ ถึงแม้จะห่วยในสายตาของนักอ่าน แต่ตอนนี้ในสายตาผมมันเป็นผลงานที่ดีงาม
ถึงจะว่าจะด่ายังไง คุณเป็นหนึ่งก็คงไม่เคยว่านิยายตัวเองไร้ค่ทใช่ไหมคะ
"ไร้ค่า" เป็นคำที่จี๊ดใจดรีมที่สุดค่ะ แบบ...ทำไมนักเขียนถึงมองนิยายตัวเองเป็นถึงขนาดนี้
มันเป็นคำสั้นๆที่ความหมายลึกมากเลยนะคะ...
จริงอยู่นะว่านิยายตอนยาวๆ แต่งนานๆ กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญ
แต่ผมว่านักเขียนหน้าใหม่หลายคนก็ใจร้อนเกิน บางทีเพิ่งลงไป 2 ตอน ผ่านมาไม่ถึง 3 วัน คนอ่านก็กำลังทะยอยเข้ามา เริ่มสร้างฐานผู้อ่านแล้ว แต่กลับไม่พอใจเพราะเปรียบเทียบกับนิยายเรื่องอื่นที่เขาสร้างฐานผู้อ่านมานานแล้ว
คือสงสัยแปลกใจเรื่องว่าทำไมนิยายไม่ได้กระฉูดแบบนั้น ผมว่าไม่เป็นไรหรอกครับ
แต่ถ้าถึงขั้นเอามาขู่ผู้อ่าน กดดันกัน หรือถึงขนาดเดิมพันว่าจะไม่แต่งต่อแล้ว แบบนั้นก็ไม่ไหวนะ...
อย่างน้อยก็น่าจะรักในนิยายตัวเองกันหน่อย เหนื่อยท้อจนอยากพักก็ว่ากันไป แต่เลิกแต่งเพราะไม่ได้ดั่งใจทั้งที่เพิ่งเริ่มต้น แบบนี้สงสารผู้อ่าน สงสารนิยายเอาครับ
นิยายเรื่องที่นักเขียนคนนั้นแต่งแล้วดรีมเอามาพูดถึงถูกลบไปแล้วค่ะคุณกวี
อืม... บางทีอาจตั้งเป้าไว้สูงมากโดยไม่ได้วิเคราะห์ความเป็นไปได้ก็ได้นะครับ
พอพลาดทีแล้วผิดหวังแรงเลย...
ลงจนจบยังไม่มีคอมเมนต์เลย มีแต่คนอ่านแถมยังน้อยอีกด้วย ไม่เคยสนใจอยู่แล้ว สิ่งเดียวที่เราสนคือเขียนให้จบ
ถ้านิยายของเราเปรียบเสมือนสิ่งที่เรารัก/คนที่เรารัก
แล้วเค้ามารู้ว่าเรามองว่าเค้าไร้ค่านี่.. คิดดูเล่นๆ ว่า
เค้าจะเสียใจแค่ไหน ผู้เขียนท่านนั้นน่าจะคิดถึงจุด
นี้ก่อนที่จะคิดถึงความโด่งดังหรือการได้รับการยอมรับ
อีกนะครับ
.. ขนาดตัวเองยังไม่เห็นคุณค่าของผลงานที่ตัวเองสร้างขึ้น
แล้วจะมาหวังให้ผู้อื่นมองเห็นคุณค่าของสิ่งนั้นได้ยังไง ..
ปล.แหม่ะ.. อย่างหล่อ(อย่าด่าผมกันนะครับ)
เห็นด้วยอย่างที่สุดค่ะ
เผลอคลุมดำ...
10-2 สารภาพว่าเผลอเหมือนกันค่ะ
คาดหวังอะไรกันอยู่เอ่ย..
ช่องว่างของผมไม่ค่อยมีอะไรซ่อนอยู่หรอกครับ
ผมเปิดเผยจริงใจ บ้าก็บอกบ้า รั่วก็บอกรั่ว
นานๆ จะมีซ่อนที แต่ส่วนใหญ่ไม่ค่อยซ่อนครับ ^^"
เห็นด้วยกับ จขกท. มาก ๆ ครับ
รู้สึกเสียใจแทนลูกสาว ลูกชายของนักเขียนเหล่านั้นจริง ๆ นะ เอ็นดูเขาหน่อยสิ เพราะส่วนตัวเองก็รักลูกชายมาก ๆ (ถึงแม้จะดองก็ตามที ฮา)
ก็อยากฝากถึงเพื่อน ๆ นักเขียนมือใหม่ อย่าเอาเรื่องพวกนี้มาเป็นปัจจัยสี่ของนิยายเลยนะครับ อะไรก็ตามถ้าเรารักด้วยใจจะดีกว่า
ดังนั้นมาพยายามและรักลูก ๆ ไปด้วยกันนะครับ !
(ผมเองก็เป็นคนนึงที่ไม่ค่อยอะไรกับเมนต์ วิว เฟบนะ ถ้าได้คือดีใจกระโดดโลดเต้นตีลังกาบนเสื่อเลยตกเตียง แต่ถ้าไม่ได้ยังไงก็ไม่มีทางทิ้งลูกชายแน่นอนครับ ! )
ถึงลาเต้และลูก ๆ ทุก ๆ คน ป๋ารักพวกหนูนะครับ !
เรามีหน้าที่เลี้ยงดูประคับประคองนิยายของเราเอาไว้ คอยเค้นจินตนาการ จนตันก็ยังไม่ปล่อยมือ คุณทำดีแล้วค่ะ
0-0 ชอบกระทู้นี้จังเฮะ กำลังท้อกับนิยายเลยครับ ลงได้สูงสุดหกตอนผมก็ทำท่าจะวางมันลงแล้ว(เล-มาก)
แต่ก็ไม่เคยวอนท์เม้นวิวเฟบอะไรนะ ไม่รู้จะวอนท์ไปทำไม คนยิ่งหนีอ่ะดิ - -
สู้ต่อไปเถอะค่ะ เพราะความจริงอีกหนึ่งสิ่งที่จะดึงคนมาอ่านคือจำนวนตอนค่ะ คนอ่านจะได้ไม่ค้างกัน
อย่าทิ้งนะคะ
ขอบคุณมากครับ T T
สู้ๆนะคะ ของหนูก็เพิ่งลงได้8บทเองค่ะ ยังไงก็อย่าเพิ่งทิ้งนะคะ เราให้กำเนิดพวกเขามาแล้ว เราก็ต้องทำให้เขามีบทบาทในสังคมค่ะ(ไม่ใช่แล้ว)
โห มีพวกละ 0-0
ขอบคุณนะครับ ขอตัวปั่นนิยายต่อกลัวหมดไฟซะก่อน ตอนนี้กำลังฮึด *-*
นี้เป็นปัญหาที่ทำลายนักเขียนหน้าใหม่ร้ายแรงที่สุด
ในนักเขียนหน้าใหม่ 100 คน เจอปัญหาเรื่องยอดวิวไม่เป็นที่น่าพอใจ จนนำไปสู่การเลิกแต่งต่อเสีย 90 คน (คาดการส่วนตัว)
ปัญหานี้ผมเคยเจอมาด้วยตัวเองเลยล่ะ... มันรู้สึกแย่จริงๆ แย่เสียจนอยากจะไปทำอย่างอื่นที่มันประสบความสำเร็จกว่านี้ ไม่น่ามาหมกมุ่นเสียเวลากับสิ่งที่คนอื่นไม่สนใจ
//จึงอยากวอนให้นักเขียนหน้าใหม่ทุกคน "อดทน" แต่งไปสัก 10 ตอน 20 ตอน ค่อยมาดูผลลัพธ์อีกที อย่าเพิ่งด่วนสรุป หรือหากกลัวไม่มีคนอ่าน ให้แต่งนิยายตามกระแส(เกมส์ออนไลน์ ต่างมิติ นิยายรัก) พอมีคนอ่านเป็นที่พอใจ เราจะมีความสุขกับการแต่งนิยายเอง ถึงตอนนั้นจะไปเขียนเรื่องใหม่ หรือเรื่องเดิมก็ตามสบาย
ยอดวิวก็ส่วนหนึ่งนะครับแต่ที่ผมจิตตกนี่คือคนอ่านแล้ว แล้วเงียบ มันทำให้เราคิดไปเองอ่ะครับว่านิยายมันเวอร์ไปหรือบรรยายได้ไม่ดี
จากความคิดนักเขียนใหม่คนหนึ่งครับ T T
ของเราก็เป็นค่ะ เพราะเนื้อเรื่องออกแนวดราม่าน้ำตาเล็ด แต่เราอยากเขียนให้จบ อย่างน้อยแม้มีคนอ่านแค่คนเดียวเราก็จะเขียนต่อ ต้องมีสักคนล่ะน่าที่ชอบงานของเรา ในแบบที่เรานำเสนอ เรื่องคอมเม้นท์ของเราก็น้อยนะ แต่บางคนก็มาเม้นท์ประจำ ทำให้มีกำลังใจขึ้น แต่ที่สำคัญเราต้องให้กำลังใจตัวเองด้วย เพราะเราคือคนสร้างนิยายเรื่องนั้นมาจากสองมือและมันสมองของเราเอง
สู้ๆนะคะ นักเขียนทุกท่าน
นาคเหรา
เป็นการคัดสรรตามธรรมชาติตามทฤษฎีของ Charles Darwin ขอรับ
พูดแบบนี้อาจโดนถีบได้ แต่มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ ขอรับ ไม่ว่าวงการไหนก็เหมือนกัน ธรรมชาติจะเลือกผู้รอดเสมอ มันคือสิ่งโหดร้ายที่เป็นความจริงขอรับ
ทัศนคติเป็นสิ่งสำคัญมาก เราไม่มีทางบังคับคนอ่านให้มาอ่านเรื่องของเราได้ ไม่มีทางบังคับให้คนอ่านคอมเมนต์ได้ ไม่มีทางบังคับให้คนอ่านไม่ปิดเรื่องของเราได้ สิ่งที่เราทำได้ มีแค่ปรับมุมมองของตัวเองเพื่อความอยู่รอดที่จะช่วยได้
ตามที่ท่านจขกท และคห.บนๆ กล่าวไว้ ทั้งเรื่องทัศนคติ ความอดทน ความพยายาม ความเพียร เป็นสิ่งจำเป็นทั้งสิ้นขอรับ
ผู้ที่(ใจ)แข็งแกร่ง คือผู้ที่อยู่รอดในวงการนักเขียนสินะคะ
อย่างที่หลาย ๆ คนบอกไปแล้ว บางทีพวกนักเขียนหน้าใหม่ก็ต้องการแรงผลักดันกันบ้าง เพียงแต่แค่แรงจากภายนอกอย่างเดียวมันไม่พอหรอกนะ มันต้องมีกำลังใจจากข้างในตัวเองมาเสริมอีกแรงถึงจะไปต่อได้
ผมย้ำเสมอว่า ให้คิดว่าวงการนี้ไม่มีทางลัด เห็นคนอื่นดังเร็ว เขียนเรื่องแรกก็ได้ตีพิมพ์ ก็อยากลองมั่ง พอลองแล้วไม่ได้ดีอย่างเขาก็มานั่งเสียใจ ที่จริงผมก็ผ่านช่วงนั้นมาเหมือนกันแหละ เสียใจ นอยด์ พาลอยากเลิกเขียนไปเลย 55
เลยไม่อยากให้หน้าใหม่หลาย ๆ คนต้องมาสะดุดกับอุปสรรคแค่นี้นะครับ...
ขอให้ช่วยอ่านสำหรับมือใหม่เป็นสิ่งที่โอเคครับ
แต่ถ้าถึงขั้นว่านิยายตัวเองซะสุดกู่อันนี้ต้องปรับปรุง
ให้เขาชี้แนะให้เก่งขึ้น
อย่าถึงขั้นดูถูกงานของตัวเอง มันเหมือนดูถูกคนที่ชอบงานนั้นด้วย
กระทู้นี้ทำให้กระผมสะอึกเรื่องนึง คือการโปรโมทขอรับ
กระผมเป็นนัก(หัด)เขียนใหม่ที่พึ่งเขียนนิยายมาไม่นาน เพราะมันเป็นเรื่องที่ผมรักและออกมาจากผู้ที่เคยเกลียดการเขียน ผมเลยไม่เคยคิดว่ามันไร้ค่าสักครั้ง กระผมโชคดีหน่อยที่จุดประสงค์แรกของผมคือเขียนไว้อ่านเอง ซึ่งผมก็ทำจริงๆ ผมเขียนเล่นๆมา10กว่าตอน (ตอนแรกก็ไม่คิดว่าจะเขียนถึง)แล
วคิดขำๆว่าถ้าเขียนถึงจะนำมาลงเด็กดี มันบ้ามากๆ และกระผมก็นำมาทยอยลงวันละตอน พร้อมทั้งเขียนไปด้วย นั่นเป็นจุดเริ่มต้นในการลงนิยายของผม
สิ่งที่ผมไม่มีคือความกล้า กระผมรอผู้หลงมาอ่านทุกครั้ง แต่ไม่เคยคิดจะกล้าโปรโมทนิยาย ไม่ใช่เพราะไม่มั่นใจว่านิยายเราไม่ดี แต่กลัวเสียใจเมื่อคนเลิกอ่านเหมือนถูกยัดเยียด มันเป็นเรื่องบอบบางมาก เพราะเพื่อนกระผมเองไม่มีใครอ่านถึงตอนปัจจุบันสักคน และผมก็คุยกับใครแทบไม่ได้ทั้งนั้น(ส่วนใหญ่ไม่อยากเชื่อกันด้วยซ้ำว่าคนอย่างผมมาเขียนนิยาย) สุดท้ายคนที่จะคุยกับกระผมดีสุดคือรีดเดอร์ขอรับ ผมมาพบทีหลังว่ากระผมมีรีดเดอประจำอยู่ด้วยคอยคอมเม้นตลอด อารมณ์มันต่างจากเขียนแล้วนั่งอ่านคนเดียวมากขอรับ บางทีผมก็อยากตะโกนว่ามาลองอ่านนิยายผมเถอะนะ ผมต้องการความกล้าขอรับ
ขอบคุณจขกท คุณดรีมมากขอรับที่ทำให้ผมเริ่มที่จะกล้าโปรโมท ทำให้ผมคิดได้ว่าก่อนที่จะนั่งเสียใจผมลงมือทำให้สุดๆไปหรือยัง ทุกวันนี้ผมจะไม่มัวนั่งรอคำวิจารณ์ด้านลบ แต่ผมจะหามันด้วยตัวเองขอรับ
ขอบคุณจากใจ
ปล.ขอโทษที่เวิ่นเว้อขอรับ ยาวเลย(ฮา)
ปล2.สิ่งที่ต้องคิดตอนนี้คือคำโปรยอย่างจริงจังสินะ!
นิยายเรื่องปัจจุบันของดรีมก็มาจากการคิดเล่นๆกับเจ้แค่สองคนค่ะ และด้วยปัญหาเรื่องเวลาทำให้เจ้โยนงานมาให้แล้วขอไปอยู่เบื้องหลังคือออกแบบตัวละคร วางพล็อต เพราะทั้งดรีมทั้งเจ้มีสำนวนคล้ายๆกันอยู่แล้ว
การโปรโมทนิยายไม่ใช่เรื่องผิดค่ะ แนะนำว่าลอง...
ตั้งดักแก่ดู 555
เพราะจากการทดลอง กระทู้โปรโมททั่วไปคนเข้ามาอ่านน้อยมากค่ะ!(ฮา)
สู้ต่อไปนะคะ
ฮา ต้องดักสินะขอรับ
แต่ไม่เป็นไรขอรับ กระผมแค่ต้องการกระทู้เดียวเท่านั้น ไม่ได้ต้องการยอดวิวมากมาย แค่อยากเขียนคำโปรยได้โปรโมทเป็น แค่นั้นพอขอรับ=w= /ยังคงความชอบเดิม รอผู้หลงเข้ามา..
ขอบคุณท่านดรีมมากขอรับ
เขียนคำนิยมเรียบร้อยค่ะ...
QwQ คำนิยมแรก.. ขอบคุณท่านดรีมมากขอรับ ดีใจจริงๆที่ชอบ ตกใจมากเลยเจอคอมเม้นถล่มนิยาย(ปกติเงียบเป็นป่าช้า555) ขอบคุณจริงๆขอรับ
ปล.ส่วนเรื่องอิลเล็ตกระผมจะไปอธิบายข้อสงสัยท้ายตอนปัจจุบันนะขอรับ (ฮา)
เข้ามาดู+นั่งอ่านคอมเม้น
อ่านจบแล้วมีกำลังใจขึ้นมาเลยค่ะ นั่นสินะ คนเราคงไม่เก่งตั้งแต่เกิดหรอก จะฝึกไปเรื่อย จะแต่งไปเรื่อยๆจนจับทางได้ ฉันเชื่อว่ามันต้องได้ค่ะ ขอบคุณนะคะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?