อยากระบายประสบการณ์ค่ะ มันปวดหนึบๆในใจจริงๆ TwT

[Chakantara]

สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาวเด็กดีทุกคน นี่เป็นกระทู้แรกที่เราตั้งในเว็บเลย เพราะคิดว่าการได้ระบาย ได้เล่าเรื่องให้ใครๆฟัง มันอาจทำให้เรารู้สึกดีหรือมีกำลังใจมากขึ้นก็ได้ ถ้าเขียนไม่รู้เรื่องต้องขออภัยด้วยค่ะ นี่เป็นกระทู้ระบายกระทู้แรกจริงๆ…

 

เรื่องของเรื่อง …เราเพิ่งอกหักเมื่อวันสองวันมานี้เองค่ะ

ตอนแรกไม่เคยเข้าใจเลยนะว่าอารมณ์ความรู้สึกของคนอกหักมันเป็นยังไง? เศร้าไม่เศร้า จนกระทั่งมาเจอกับตัวนี่แหละ มันเจ็บจริงๆ เจ็บมากๆ ฟีลเหมือนเอาลวดหนามมาพันๆๆๆๆ รอบหัวใจแล้วเอาค้อนธอร์ทุบซ้ำ เอื่อ…!

เอาละ เข้าเรื่องเลยดีกว่า ขอเรียกคนๆนั้นว่า N. ดีกว่าเนอะ

จริงๆ เรามีแฟนแล้วนะคะ แฟนเราเป็นฝรั่งค่ะ เชื้อสายละติน หน้าตาดี เทคแคร์ดีทุกอย่าง แต่เรากลับไปเผลอใจให้ N. ที่เป็นเพื่อนสนิท เรากับ N. ใจตรงกัน… สุดท้ายก็แอบ…อ่า กิ๊กกันโดยที่แฟนไม่รู้

N. เป็นคนที่ดีนะ ถึงแม้ว่าบางครั้งจะชอบทำตัวนิ่งๆ เย็นๆ กับเราต่อหน้าคนอื่น (เจ้าตัวบอกว่าไม่อยากให้ใครรู้) ตรงกันข้ามกับเวลาอยู่ด้วยกันสองคน ทีนี้น่ารักเลยค่ะ เหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคน แต่แบบ... เราก็ขี้น้อยใจไง ชอบตีโพยตีพายไปว่าที่ N. เย็นชากับเราเพราะหมดรักเราแล้ว เราก็โวยวายสารพัด งุ้งงิ้งงอแงโน่นนั่นนี่ N. ก็พยายามรั้งเราไว้ เราก็ใจอ่อนทุกที ทั้งๆที่… เรามีแฟนอยู่แล้วนะ พอเขียนว่าถึงตรงนี้รู้สึกผิดต่อแฟนตัวจริงมากๆเลย

คือจะว่าไงดีละ… เราค่อนข้างจะเป็นโรคประสาทอ่อนๆอะ ตอนเจอหน้ากันที่โรงเรียน N. จะทำเหมือนเราไม่มีอะไรต่อกันตลอด แต่พอเวลาเลิกเรียนเรากับ N. ก็คุยไลน์กันกระหนุงกระหนิง บ่อยครั้งที่เราหึง N. บ่อยๆ เพราะว่า N. เป็นคนเฟรนด์ลี่ค่ะ มีคนมาเกาะแกะเยอะ แต่ N. ก็บอกว่ารักเรา… รักเราๆ… ทุกครั้ง คนที่มายุ่งไม่ใช่คนที่รักซะหน่อย อะไรประมาณนี้

หลายครั้งที่เราทะเลาะกับ N. ค่ะ เกี่ยวกับเรื่องหึงแล้วก็เรื่องทำตัวเย็นชากับเราที่โรงเรียนนั่นแหละ เราเป็นคนที่แบบ… ทุกอย่างมันต้องชัดยิ่งกว่า Full HD ผสมบลูเรย์! ถึงเรื่องของเราจะเปิดเผยไม่ได้! แต่อย่างน้อยก็อย่าเมินกัน! เข้าใจมั้ยยยยย ทราบแล้วเปลี่ยน! อีกอย่างเราใจร้อน ขี้โมโห แต่พอ N. มาเคลียร์ เราก็ทำเหมือนเรื่องทุกอย่างไม่เคยเกิดขึ้น รัก N. ต่ออีกครั้ง แต่ไปๆมาๆ เราก็หึง N. อีก… อื้อหือ โคตรลูปนรกเลย…

คือเราเชื่อว่าเรากับ N. รักกันนะ ถึงจะมีอุปสรรคอะไรไปบ้าง ปากร้ายไปบ้าง แต่เราก็รัก N. สุดหัวใจจริงๆ ตอนนั้นเราห่างกับแฟนเราด้วย

จนกระทั่ง พอเปิดเทอมใหม่ค่ะ…

ต่อในคอมเม้นนะคะ กระทู้ยาวไปซะงั้น แง้!

Comments

[Chakantara]

N. ได้รับเลือกเป็นหัวหน้าห้อง (ความจริงพวกในห้องก็โหวตๆ N. เพราะไม่อยากให้เพื่อนตัวเองทำงานทั้งนั้นแหละ สะเตอะจริงจัง-พวกนี้) แถมยังนั่งห่างกับเรา เราเลยไม่มีจังหวะได้คุยอะไรกับ N. มาก …การเป็นหัวหน้าทำให้ N. งานเยอะมากๆ หน้างี้บูดไม่รับแขก พอเราไปทักก็ทำหน้าแบบ ‘เอิ่ม เมิงมีอะไรเหรอ…?’ แต่พอลงไปข้างล่างตอนพัก เจอเพื่อนปุ๊บ! หน้างี้ยิ้มเผล่ปั๊บ! เราก็แบบ… เฮ้ยๆ แล้วกับตูละ?! กับตูละ!!!!

สุดท้ายเราก็หนีไปร้องไห้กับเพื่อนอีกกลุ่ม N. ก็ตามมาหาเรานะ แต่สักพักก็เดินกลับไปดราม่าต่อที่กลุ่มเดิม บอกว่าเราน่าจะไม่พอใจที่ตัวเองงานเยอะเลยไม่ได้อยู่ด้วย …จริงๆแล้วเราน้อยใจที่เขาทำตัวสองมาตรฐานต่างหาก…

เรื่องมันเจ็บหนึบๆแบบนี้ค่ะ แล้ววันต่อมา เราไม่สบาย เราเจ็บหน้าอก พอ N. มาโรงเรียนเราก็ไปหา พูดประมาณว่า ‘เจ็บหน้าอกอะ หายใจไม่ออก’

แล้ว N. ก็ตอบเราว่า ‘อย่าสำออยน่า’

…

…ฮะ?!

เฮ้ย! ตูเจ็บจริงๆนะ! ซี่โครงจะพังแล้ว! สำออยบ้าอะไรละ!!!!!!

เราที่ทั้งปรี๊ดทั้งน้อยใจก็เลยส่งจดหมายไปขอเคลียร์กับ N. ค่ะ แล้วเราก็คุยกับ N. ประมาณว่า ‘ปล่อยเราไปได้มั้ย?’

เราไม่เห็นหน้า N. นะ เพราะตอนนั้นเราร้องไห้หนักมาก ก้มหน้าตลอด เราก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเราถึงได้เจ็บขนาดนี้ ส่วนN…. รายนั้นบอกว่าแล้วแต่เรา เพราะนี้ตัวเขาเองไม่รู้สึกอะไรแล้ว…

ไม่รู้สึก? อืม แปลว่าหมดรักเราแล้วสินะ?

อ่า… เราก็เลยตอบไปประมาณว่า เออ เค้าขอไปสักพักนะ แล้ว N. ก็ตอบมาว่าอืมๆ

ปรากฏว่าวันนั้นเราไปหาหมอที่โรงพยาบาลค่ะ เรื่องเจ็บหน้าอกนี่แหละ ไปๆมาๆ เราคิดถึง N. มากกกกก เราเจ็บมาก เจ็บที่หัวใจจี๊ดๆ เราเลยตัดสินใจส่งไลน์ไปหา N. ค่ะ ว่าเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย? N. ก็ตอบว่าได้ แต่… มีการร่ายกฎสามข้อมาให้เราทำตาม บอกว่าตอนนี้ตัว N. เองเจ็บมาก เพราะถูกเราบอกลา (อ้าว ไหนว่าไม่รู้สึกอะไรแล้วไง!? เราก็คิดว่าหมดรักเราแล้วสิ!!) ไม่อยากเปิดใจรักใครเพราะกลัวจะเจ็บอีก ตัว N. เองไม่เคยเจออะไรแบบนี้ ความรู้สึกที่มีให้เรามันลดไปกว่าครึ่งแล้ว ถ้าอยากให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมต้องใช้เวลาสักหน่อย

อันที่จริง ตั้งแต่มีกฎมาเราก็ควรจะระลึกได้ว่าเขาไม่รักเราแล้วละ แต่ด้วยความที่ตอนนั้นเราหน้ามืดตามัว ยอมทำตามกฎทุกอย่าง แต่… พอผ่านไปวันนึง N. กลับบอกว่านี่ไม่ใช่เรา… (เออสิ มันจะไปใช่ฉันได้ไงละ! ก็ทำตามกฎอะไรนั่นของเธออยู่เน่!!) พิโธ่… พอเราถามว่า ‘มันไม่เหลืออะไรแล้วเหรอ?’ N. ก็ตอบเราว่า ‘เหลือเป็นในระดับเพื่อนน่ะ…’

…

สุดยอดมาก…

ตอนนั้นเราเจ็บมากค่ะ ทั้งจุก ทั้งเจ็บ ร้องไห้บนรถไฟฟ้า มือก็พิมพ์ไลน์ไปว่าขอโทษที่งี่เง่า กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย? โน่นนี่นั่น แต่ N. ก็บอกว่าไม่แบบอ้อมๆ เราก็เฮิร์ตจัดสิ ตอนนั้นเราร้องไห้ทั้งวันทั้งคืนเลย N.ยังบอกเราว่าเราเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดด้วยนะ… แบบ โอ้แม่เจ้า แค่เธอไม่รักมันก็เจ็บมากพอแล้ว ไม่ต้องมาพ่งมาเพื่อนอะไรทั้งน้านนนนนนนน T[]T!!!

แล้วตอนนั้นเราก็บอกว่าจะรอ… รอจนกว่า N. จะเปิดใจ ซึ่ง N. ก็ไม่ได้ฟันธงอะไรมากมาย เรื่องมันคาราคาซังมาจนถึงเมื่อวานค่ะ

สุดท้าย… พอเราคุยกับ N. เราก็รู้จนได้ว่า N. ไม่อยากให้เรารอค่ะ บอกว่าความรู้สึกของ N. น่ะมันหายไปแล้ว รอไปก็นาน แล้วก็บอกให้เรากลับไปหาพ่อละตินแฟนตัวจริงของเราค่ะ บอกว่ารู้สึกผิดกับนายฝรั่งแฟนเราที่เอาเรามาแล้วดูแลเราไม่ดีเท่า (ไม่ต้องมาทำเป็นโทษตัวเองเลยนะยะ ฮืออออ ไม่รักก็บอกมา!) ณ จุดๆนั้นคือเราเจ็บค่ะ… แต่มันไม่ร้องไห้แล้ว มันชาไปหน่อยนึงแล้ว แต่ถ้าถามมั้ยว่ารัก… เรายังรัก N. อยู่นะคะ แต่ในเมื่อเขาไม่อยากให้เรารอ เราจะรอไปทำไม จริงมั้ยคะ?

 

ที่เอามาเล่าเนี่ยไม่ใช่เพราะอยากจะว่า N. ว่าเป็นคนไม่ดีนะคะ เราแค่อยากแชร์เรื่องให้ใครสักคนรับฟัง แต่เราบอกใครไม่ได้เลย พ่อ แม่ เพื่อน เพราะในสายตาของทุกคน เรากับ N. เป็นแค่เพื่อนสนิทกันค่ะ ก็เลยต้องเอามาลงที่นี่ กำลังใจก็ไม่รู้จะเอามาจากไหน หลายคนคงอยากให้ไปปรึกษาพ่อแม่ แต่มันบอกไม่ได้นี่ค่ะ T^T… ก็มีแค่ที่นี่แล้วละ โฮ…

 

จริงๆเราเป็นคนขี้โมโหมากเลย เวลาโมโหก็ฟาดงวงฟาดงาไปทั่ว อาจเป็นหนึ่งในเหตุผลที่ทำให้ N. ไม่เข้าใจก็เป็นได้นะ จริงๆเราก็มีส่วนผิดแหละ

 

อย่างไรก็ตาม ขอขอบคุณที่อ่านจนมาถึงตรงนี้นะคะ

 

ปล. เมื่อเช้านี้ส่งไลน์ไปหา N. นางยังไม่ค่อยจะอยากตอบเราเลยค่ะ TwT แหม จ้ะ คนมันไม่รักแล้วนี่เนอะ

ปลล. เราควรจะกลับไปดูแลแฟนตัวจริงของเราได้แล้วละ แง… แต่ทำยังไงดีคะ มันยังเจ็บๆอยู่เลย ไปโรงเรียนก็เจอหน้ากันทุกวัน ทำงานกับกินข้าวก็กลุ่มเดียวกันอีก TwT…?