แชร์ประสบการณ์ความรัก
ตั้งกระทู้ใหม่
ปอนเป็นรุ่นพี่ปีนึงถ้านับจากระดับชั้นแต่ถ้าตามปีเกิดเราก็รุ่นเดียวกันเขาแค่เข้าก่อนเกนเลยเหมือนแก่กว่า
แต่หนูก็ไม่เคยเรียกเขาว่าพี่เลย
ปอนเป็นเพื่อนที่โรงเรียนค่ะ เรารู้จักกันตั้งแต่ หนูอยู่ ม.3ละเขาอยู่ ม.4
ก็สนิทกันมาก คือเวลาหนูมีปันหาอะไร จะชอบมาปรึกษาเขา เขาให้คำปรึกษาได้ดีมาก
ชอบคุยกับเขาเพราะปอนเปนผู้ชายเฟรนลี่ ปากหวาน คุยสนุก ยิ่งเราเปนเพื่อนกัน เวลาอยู่กับเขาจะมีแต่เสียงหัวเราะ
เขาเป็นผู้ชายคนแรกที่หนูร้องเพลงให้ฟัง ทั้งที่มันเพี้ยนมาก แต่เขากับบอกว่ามันเพราะดี
ตอนนั้นหนูมีแฟนค่ะ ชื่อเดช อายุเท่ากันคบกันมาตั้งแต่ม.1 หนูรักแฟนคนนี้มาก แต่เขาจะชอบทำร้ายจิตใจหนู ไม่สนใจ เราทะเลาะกันบ่อยมาก และทุกครั้งก็จะมีปอนเปนที่ปรึกษาคอยปลอบใจ
ปอนมันไม่ชอบเดชอะค่ะเพราะเดชชอบทำหนุเสียใจก็เตือนหนูอยู่บ่อยๆนะคะ ให้เลิกกับเดชเหอะจะทนทำไม
แต่หนูก้ไม่เคยฟังค่ะ จนบางทีที่ปรึกษาก้เหนื่อยค่ะ รำคานบ้างก็มีแบบ ถ้าพูดไม่ฟังจะมาปรึกษาทำไม
จนวันนึงหนูอยู่ ม.4 เดชบอกเลิกหนู เพราะเจอคนใหม่
หนูเสียใจมากก็โทรไปร้องไห้กับปอนตอนกลางคืน คืนนั้นเขาไม่ได้นอนเลย เพราะต้องอยู่ปลอบใจหนูทั้งคืน
เราคุยกันแบบนี้มาตลอดค่ะ คุยกันทุกวัน พอกลับจากโรงเรียนก้มาคุยกัน ขนาดอยู่โรงเรียนยังมีไลนคุยกัน
คือเราสนิทกันมาก แต่เปนแค่เพื่อนกันค่ะ
อ้อหนูลืมบอก ปอนเป็นผู้ชายที่สูง หน้าตาดี หล่อมากๆเลยค่ะ สาวๆติดเยอะ และยิ่งเปนคนเฟรนลี่ด้วย
หนูเหมือนโชคดีที่มีเพื่อนสนิทต่างเพศหน้าตาดีขนาดนี้
แต่มันก้เหมือนโชคร้ายอะค่ะ ที่หนูดันมีความรู้สึกหวั่นไหวทุกครั้งที่เราคุยกัน ในช่วง2ปีหลัง
เหมือนหนูกำลังรักเพื่อนสนิท ด้วยความที่ว่าเราคุยกันตลอด หนูมีความสุขมากเวลาที่ได้อยู่ด้วยกัน ได้คุยกัน
วันนึงเขาไปส่งหนูกลับบ้านหนูถามเขาว่าเขารู้สึกไงกับหนูเหมือนไปสารภาพรักอะพี่
แต่เขาไม่ได้ตอบอะไร แค่ยิ้มๆละบอกหนูเพ้อเจ้อ เขาลูบหัวหนูแล้วทำทุกอย่างเหมือนปกติ เขาไม่ได้ตอบหนูเลยไม่ถามต่อ
พอถึงบ้าน ตอนกลางคืนเราก็คุยกันปกติ ในไลนอะค่ะ
หนูตัดสินใจถามเขาอีกครั้ง ว่าเขารู้สึกยังไง แล้วบอกไปว่าหนูชอบเขา แต่ไม่ใช่ในฐานะเพื่อนแต่มากกว่าเพื่อนความรู้สึกมันเปลี่ยนไปตอนไหนไม่รู้มารู้อีกทีมันก้ชอบไปแล้ว
เขาเงียบไปสักพักแล้วตอบกลับมาว่า
เขาก้ชอบหนูเหมือนกัน
เราเลยตกลงเปนแฟนกันค่ะ
และเราก็คบกันปกติเหมือนแฟนกันทั่วไปอะพี่ แต่มีความสุขมาก เพราะเขาเอาใจเก่ง เหมือนเพื่อนๆก็อิจฉาเลยเพราะเขาค่อนข้างฮอตในโรงเรียน
เราคบกันได้3เดือนค่ะ เขามาบอกหนูว่า ต้องย้ายไปอยู่กับแม่ที่สวีเดน
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้กลับ
อีกหลายปี หรืออาจจะไม่ได้กลับเลย
คือตอนรู้แรกๆ ตกใจ แบบใจหายอะค่ะ
เขาถามหนูว่า หนูจะรอเขาไหม หรือจะเลิกกับเขาก็ได้นะ เผื่อจะเจอคนที่ดีกว่าและดูแลหนูได้
แต่หนูตัดสินใจตรงนั้นเลย ว่าไม่เลิก รอได้ คือรักจิงๆ
แล้วเราก็คบกันต่อ จนเขาไปสวีเดน
หนูไปส่งเขา ตอนนั้นก้มีน้ำตากันบ้างอะค่ะ ตามประสาคนที่ต้องห่างกัน
เขาสัญญาว่าจะรอ จะกลับมา จะไม่มีใคร
แล้วตั้งแต่วันนั้นหนูกับปอนก็คุยกันแค่ในไลนอะค่ะ มีวีดีโอคอลกันบ้าง
เวลาก็ไม่ตรงกัน ส่วนมากจะเป็นหนูที่ยอมนอนดึกๆ เพื่ออยู่รอคุยกัน
แต่ก็คุยกันได้ตลอดทั้งวันอะค่ะ ว่างก็มาคุย พอเขาไปนู้นก้ต้องไปเริ่มเรียนใหม่
เวลาคุยก้น้อยลงคบกับปอน หนูไว้ใจเขามาก เชื่อใจเขาเพราะคิดว่าเขาคงไม่นอกใจหนูหรอกคนอื่นก็ชอบถาทว่า ปอนหล่อขนาดนั้นแถมอยุ่ไกลกันไม่กลัวเขามีคนอื่นหรอ หนูตอบแบบไม่คิดเลยค่ะว่าไม่กลัว เพราะเขาไม่ใช่คนแบบนั้นคือเป็นเพื่อนกันมาก่อนรู้จักเขาดี หนูไม่ขอรหัสเฟสหรือไลนเลย เพราะความเชื่อใจค่ะ
แต่ก็มีความสุขดีค่ะ ไม่ค่อยมีปัญญาอะไร เพราะหนูเข้าใจด้วย ว่าเขาไม่ว่าง
ก็คบกันแบบนี้มาจน หนูจบ ม.6อะค่ะ
เขาก็ไม่ได้กลับไทยเลย
จนหนูคิดว่าปีหน้าจะบินไปเที่ยวหาที่สวีเดน แบบให้เขาเขียนจดหมายเชิญมา ก็อยู่ได้3เดือน
เขาบอกไม่ได้กลับเลย หนูลยบอกจะไปเที่ยวหานะ
เขาก็โอเค !
คบกันแต่อยู่ไกลกัน มันทำให้คิดถึงกันมากกว่าเวลาอยู่ใกล้กัน เวลาคุยโทรศัพหนูจะบอกรักกันทุกวัน หนูชอบถามเขาบ่อยๆว่าเขาจะรอหนูไหม เขาก็ตอบว่ารออะค่ะ
จนเขาเหนว่าปีหน้าหนูตั้งใจจะไปเที่ยวหาเขาที่สวีเดนจิงๆ
เขาเลยมาบอกว่าไปคุยกับแม่มาแล้วนะ ปีหน้าอยากเอาหนูไปอยู่ด้วย คือจะได้ไม่ต้องเปลืองตังไปมาหลายรอบ และไม่รู้ว่าอีกกี่ปีจะได้กลับ
แต่ตอนนี้หนูเพิ่ง 18 กำลังจะ 19 แล้วปีนี้หนูต้องเรียนมหาลัย แล้วถ้าไปหนูต้องทิ้งทุกอย่างที่นี่สิ หนูคิดอยู่เป็นอาทิตเลยค่ะว่าจะเอายังไง ถ้าหนูเรียนต่อแล้ววันนึงต้องไปอยู่สวีเดน ก็เท่ากับวุฒิใช้ที่สวีเดนไม่ได้เสียตัง เสียเวลา แต่ถ้าหนูไม่เรียนต่อแล้วคบกันไปเขาทิ้งหนูล่ะ เท่ากับหนูเลือกทางผิดเลย หนูไปปรึกษาแม่กับเพื่อนๆว่าจะเอาไงดี ทุกคนก็ให้หนูตัดสินใจเอง จนหนูไปคุยกับปอนอีกครั้ง
ปอนบอกว่า รักจิงๆหวังแต่ง จิงจัง ไม่ทิ้ง ละก็ถ้าไปอยู่นู้นยังไงก็ต้องเรียนอยู่ดี ถ้ามานี่ก็จะให้เรียน และก็ทำงานจะได้ มีตังส่งให้พ่อกับแม่ด้วย และเขาจะจดทะเบียนสมรสด้วยเพื่อยืนยันว่าเขาจิงจังจิงๆ
หนูเลยตัดสินใจ จะไปค่ะ และไปคุยกับพ่อแม่ เพราะปอนบอกว่า ถ้าพ่อแม่โอเคปีหน้าปอนจะกลับมาจดทะเบียน
จะได้พาไปง่ายๆอะไรแบบนี้
หนูก็ไปคุย พ่อกับแม่ดูไม่ค่อยเหนด้วย แต่ก็ไม่ขัดอะไร ให้ปีหน้าปอนมาเจอพ่อกับแม่แล้วให้ผู้ใหญ่มาคุยกัน เพราะมันไม่ใช่เรื่องเล็กๆ
ในระหว่างนี้ หนูก้ออกไปหางานพาสไทมทำ เก็บตังไปเรื่อยๆ จนผ่านไปไม่ถึงสองอาทิตย์ค่ะ
อยู่ๆ เขาก้หายเงียบไป 3วัน
คือทักไลนไป ไม่ค่อยอ่าน
ไม่ตอบ
คือมันแปกๆ
นานๆๆตอบที
แต่หนูก้เข้าใจว่าเขาคงไม่ว่างหรือป่าว เพราะต้องเรียนและทำงาน ทำงานเพิ่งมาทำหลังหนู2อาทิตย์
จนเราได้คุยกัน หนูเลยถามเขาไปว่า เป็นอะไรป่าว เหมือนเขาเปลี่ยนไปตามเซ้นของผู้หญิงอ่ะค่ะเวลาแฟนเปลี่ยนไปจะดูออก
เขาบอกว่า ไม่ได้เป็นอะไร
แล้วหนูไปเห็นเขาโพสอะไรแปกๆในเฟสบุ้คเหมือนเขากำลังสับสนอะไร เลยถามไปว่า มีคนอื่นปะ
เขาตอบกลับมาว่า ไม่มีค่ะ ถามเหมือนไม่เชื่อใจกันเลย
หนูเลยบอก ป่าวๆถามเฉยๆ และก็ขอตัวไปนอน
และปอนก็หายไปอีก2วัน
ตอนนั้นคิดถึงมากค่ะ แบบไลนไปหาตลอดโทรไปก็ไม่รับเลย
วันนั้นหนูไปเดินห้าง เพื่อจะซื้ออุปกร ถักผ้าพันคอให้เขา จะส่งไป
กะจะเซอไพรเขา หนูนั่งถักวันเดียวเสร็จแบบตั้งใจด้วยอะค่ะ คือไม่ทำอะไรเลย แต่ความจริงหนูทำอะไรแบบนี้ไม่ป็นเลยนะ ต้องเปิดยูทูปดูไปด้วยค่ะ
ตั้งใจไว้ว่าจะบอกเขาทีหลัง
อีกวันหนูตื่นเช้ามา ได้ยินเสียงไลนเด้งพอดี
เห็นเขาทักมา ก็ดีใจมาก
แล้วเขาก็พิมข้อความที่ยาวมากมาให้หนูอ่าน พร้อมกับคำบอกเลิก
ในข้อความยาวมากของเขาสรุปได้ว่า เขาบอกหนูว่า เขาไปคุยกับที่บ้านที่ไทยเรื่องหนูที่บ้านไม่โอเค เพราะอะไรหลายๆอย่าง หนูบอกเขาไปว่า ถ้ารักกันจิงมันต้องมีทางออกอยู่แล้ว
และเขาบอกว่า
เขาไม่อยากรอแล้ว
หนูไม่ได้ถามอะไรเขามากเลยค่ะ หนูช็อคมาก คือถามไปแค่ว่า จะเลิกใช่ไหม
เขาตอบว่าใช่
หนูไม่รั้งเขาไว้เลยค่ะวินาทีนั้น หนูปล่อยเขาไปและไม่ได้ถามอะไรเลย
คือตอนนั้นเสียใจมากค่ะ
ร้องไห้คนเดียว
มีคำถามอยู่ในหัวมากมาย
เขาหายไปอาทิตนึงค่ะ เราไม่ได้ติดต่อกันเลย
จนเพื่อนหนูมาบอกว่า ปอนมีแฟนใหม่แล้ว
เห็นตั้งสถานะคบกันเมื่อ6วันที่แล้ว แต่คิดว่าหนูรู้แล้ว
คือหนูไม่รู้ค่ะ
หลังจากที่เขาบอกเลิก เขาก็หายไปและบล็อกเฟส
และไอ่6วันที่แล้วคือหลังจากบอกเลิกหนูแค่วันเดียว
เขาก็มีแฟนใหม่เลย คือตอนนั้นหนูเจ็บมาก
แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรค่ะ
หนูขอเฟสเพื่อนไปดูเอง เห็นเขาโพสดูมีความสุข
ไม่ได้เสียใจเลยที่เลิกกับหนู
คุยกับแฟนใหม่แบบเปิดเผย ดูรักกันดี
หนูเห็นแบบนั้นร้องไห้มากเลยค่ะ คำพูดวันที่เขามาบอกเลิกหนูเหตผลวันนั้นมันขัดกับการกระทำของเขามาก
ผ่านไป2วันหนูเอาแต่เสียใจไม่หิวอะไรเรย
หลังจากวันนั้นที่เขารู้ว่าหนูเสียใจและไม่ค่อยกินอะไรเลยเอาแต่นอนซึมมา2วันเพราะเพื่อนไลนไปบอก เขาก็ทักไลนมาหาหนูว่าหนูเป็นไงบ้างเขาบอกว่าเป็นห่วงนะ หนูร้องไห้เอาแต่ถามว่าทำแบบนี้กับหนูทำไม เขาไม่ได้แก้ตัวอะไรนอกจากบอกให้หนูดูแลตัวเองให้ดีๆอย่าเสียใจ หนูถามเขากลับมาคุยกับหนูอีกทำไม เขาตอบว่าเป็นห่วง การคุยกันอีกครั้งวันนั้นทำให้ความรู้สึกโกดเขามันหายไป และความรู้สึกเดิมๆก็กลับมา ปอนไลนมาหาทุกวันหลังจากวันนั้น มันยิ่งทำให้หนูตัดใจไม่ได้ เราคุยกันปกติ ที่แต่ไม่เหมือนเดิมคือไม่มีคำว่ารักกับบอกคิดถึง หนูอยากเจอปอนอีกครั้งอย่างที่ตั้งใจไว้ หนูเลยตัดสินใจจะไปหาเขาที่สวีเดน
หนูอยากรู้ว่าความจริงมันเป็นยังไง หนูรู้ว่าถึงพิมไปผ่านหน้าจอยังไงก็คุยกันไม่รู้เรื่อง อยากคุยต่อหน้ามากกว่า
หนูมีตังเกบในบันชีพอสมควร หนูไปทำพาสปอต และยื่นวีซ่าท่องเที่ยว ไปสวีเดน วีซ่าผ่านค่ะ เพราะมีสเตดเม้นกับใช้บันชีแม่ค้ำประกันด้วย
หนูเดินทางไปสวีเดนทั้งที่ไม่รู้เลย
ว่าเขาอยู่ไหน
แต่หนูมีเบอร์เขาค่ะ
หนูตัดสินใจไป ทั้งที่ไม่รู้ว่าขาจะมาเจอไหม แต่หนูรู้ว่าเขาจะมา อย่างน้อยก้คนเคยรักกัน
เขาคงไม่ทิ้งหนูหรอก
หนูไปถึงสวีเดน และให้ฝรั่งที่นั่นโทรให้
พอเขารู้ว่าหนูมา เขาตกใจมากเพราะหนูไม่ได้บอก แต่ก็เป็นอย่างที่คิดค่ะ อีก2ชั่วโมงเขามาหาหนูที่สนามบิน
เราเจอกันอีกครั้ง จากที่ไม่ได้เจอกันมา4ปี
ครั้งแรกน้ำตามันจะไหลอะค่ะ มันมีทุกความรู้สึก หนูเดินเข้าไปหาเขา เขาบอกหนูแค่ว่า อยากตบก็ตบได้นะ
หนูพนักหน้า น้ำตาไหลเลยค่ะ ก่อนจะเดินเข้าไปกอดเขาไว้หนูตบเขาไม่ได้ถึงอยากจะทำมาก
หนูพูดแค่ว่า รู้ว่าเขาต้องมา
เขากอดหนูไว้ ก่อนจะบอกว่า ไม่ทิ้งหรอก
เท่านั้นแหละค่ะ หนูออกจากตัวเขาแล้วถามทุกอย่าง
เขาบอกจะตอบให้ แต่คือให้ไปคุยกันที่อื่น เขาพาหนูไปที่ห้อง เขาย้ายออกมาอยู่คนเดียวที่อพาดเม้น
เราตัดสินใจเคลียกันทุกอย่างต่อหน้าอีกครั้ง
เขายอมรับค่ะ แล้วก็ขอโทด
หนูร้องไห้อยู่ต่อหน้าเขา ความรู้สึกทุกอย่างมันกลับมา
หนูยอมเสียศักศรีอ้อนวอนให้เขากลับมา
เขาบอกว่ากลับไม่ได้เขาเลือกไปแล้วต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ทำและ
ไม่อยากให้หนูต้องรอ ไม่อยากให้เหนื่อย มันเหมือนเหตผลที่ฟังไม่ขึ้นนะคะ
เขาบอกว่า อยากให้หนูเกลียดเขา
จะได้ไม่ต่องมาคุยกะนอีก เพราะถ้าไม่ทำแบบนี่ เราก้ต้องกลับมาคุยกันเหมือนเดิม
มันเหมือนคำแก้ตัวมากกว่า หนูไม่เชื่อคำพูดเขาเลย
แต่ใจหนูเหมือนให้อภัยเขาได้
หนูบอกให้เขาเลิกกับคนนั้น ถ้ารักหนูจิงๆ
เขาบอกว่าเลิกไม่ได้
คนใหม่ไม่ได้ำอะไรผิดจะให้ไปบอกเลิกได้ไง
หนูเลยถามว่าแล้วหนธอะทำไรผิด
ถึงทำแบบนี้กับหนู
คือคิดว่าคนนั้นจะเจ็บแล้วไม่คิดบ้างหรอว่าหนูจะเจ็บเหมือนกัน
ปอนเงียบค่ะ ไม่ได้ตอบอะไร
เขาบอกหนูมาว่าเขาไม่อยากทำชั่วอีก
ไม่อยากทำกับใครอีก
เขาจะกลับมาหาหนู
ถ้าแฟนใหม่บอกเลิกเขา
ได้ยินแบบนี้มันก็เจ็บนะคะ
ต้องรอเขาเลิกกัน แล้วกลับมาคบกับเรา
คือภาพในอดีตมันย้อนมาอีก ผู้ชาบคนนี้ คนที่ทำหนูเสียใจในวันนี่
ครั้งนึงเขาเคยเปนเพื่อน เปนรอยยิ้ม เป็นความสุข เปนที่ปรึกษา เปนคนที่เราอยู่ด้วยละมีความสุข คอยอยู่ข้างๆมาตลอด
เป็นคนที่บอกจะไม่ทำให้เสียใจ เจ็บมากเลยค่ะ
ตอนนั้นหนูเสียใจมากแต่ก็ไม่อยากเสียเขาไป
เลยรับข้อเสนอ จะรอเขากลับมา คือรอวันที่เขาเลิกกันและกลับมาหาหนู
หนูอยู่สวีเดน1อาทิตยค่ะ
อยู่ด้วยกัน
แต่ไม่ได้มีอะไรกันนะคะ
นี่ก้เปนอีกอย่างนึงที่หนูอยากทำให้เขา
หนูซักผ้า ทำความสะอาด คือดูแลเท่าที่ทำได้
เขาพาออกไปกินข้าว ตอนเขสไปทำงาน ก้ตามไปด้วย นั่งรออยู่แถวนั้น
ถามว่ามีความสุขไหม
ก็มีความสุขในระดับนึงค่ะ ตอนอยู่ด้วยกัน
แต่ลึกๆแล้ว รู้สึกผิดดและเสียใจมากค่ะ รู้สึกผิดคือตอนนี้เขามีแฟนใหม่แล้ว แล้วหนูทำอย่างนี้ถ้าหนูเป็นแฟนใหม่แล้วแฟนเก่ายังมายุ่งคงไม่โอเคแน่ๆเวลาที่แฟนใหม่โทมาเขาจะออกไปคุยที่อื่น รู้สึกเสียใจอะค่ะ มันเปนสุขที่ไม่เต็มร้อยถึงเราจะมาก่อน แต่เขาก็เลือกแล้ว
วันนั้น เสียใจมากเลยค่ะ นั้งร้องไห้อยู่คนเดียว จนเขามาเห็น เขาบอกไม่อยากเห็นหนูร้องไห้ มันทำให้เขาเจ็บปวด ถ้ารู้ว่าหนูจะเปนแบบนี้เขาจะไม่ทำ แต่ตอนนี้เขาต้องรับผิดชอบแฟนใหม่
หนูโทไปเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนฟัง เพื่อนบอกว่า การกระทำของปอนเหนแก่ตัว หนูก็โง่ทนอยู่ทำไมให้เขาทำร้ายแบบนี้
พรุ่งนี้หนูต้องกลับแล้ว หนูเลยจะเคียกับเขาอีกรอบ ว่าเขาจะเอายังไงความจริงหนูก็รู้ค่ะว่าถึงถามไปคำตอบก็เหมือนเดิมแต่ก็อยากลองถามเผื่อคำตอบจะเปลี่ยนบ้าง
และวันนั้นเขาทำงานกับมาพอดี ตอนหนูชวนคุย
เขาบอกเหนื่อย ยังไม่อยากคุย
แต่หนูยังยืนยันจะคุยต่อ ตั้งแต่รู้จักกันมาหนูไม่เคยเป็นแบบนี้กับเขาเลยค่ะขนาดตอนคบกันบางวันแทบไม่ได้คุยกันหนูก็ยอมและให้เขาไปนอน
สุดท้ายเขาก็ตะคอกมา แล้วบอกให้หนูไปจากชีวิตเขาซะ ถ้าไม่ไป หรือมายุ่งกับเขาอีก
เขาจะให้คุยกับแฟนใหม่แทน
แล้วก็ไล่หนูบอกว่าถ้ากลับไปก็ไม่ต้องมาเจอกันอีก จบแค่นี้แหละ
คือหนูเสียใจมาก ร้องไห้กอดเขา เขาดึงหนูออกแล้วบอกว่าเลิกงี่เง่าได้แล้ว
คือนั่งร้องไห้แทบจะกอดเข่าขอร้องอยู่แล้ว เขากับบอกว่า
เลิกร้องไห้ให้เขาเหนด้วย แล้วเขาก้ออกไปข้างนอก ไม่กลับห้อง
หนูร้องไห้ละอยู่ๆก็อยากคุยกับแฟนใหม่เขาตอนนั้นที่คิดคือมันคงเปลี่ยนอะไรไม่ได้แล้วแต่อยากรู้ว่าเขานิสัยเป็นไง
หนูตัดสินใจเอาเฟสของเพื่อนทักเฟสไปหาพี่ บ. แฟนใหม่ปอนหนูอยากรู้ว่าพี่เขานิสัยยังไง เป็นคนดีไหม เขาคุยกับหนูดีค่ะ แต่เขาไม่รู้ว่าหนูเป็นใคร เราคุยกันได้สักพัก แล้วเขาก็พิมมาว่า ตอนนี้อยู่สวีเดนหรอ หนูตกใจนิดหน่อย ก่อนจะถามไปว่า พี่รู้? เขาบอกว่าใช่ปอนบอกตอนแรกก็ไม่รู้หรอกมารู้จอนถามถึงแฟน ปอนบอกว่านี่เป็นเฟสเพื่อนของหนู คนที่ทักมาคงเป็นหนู ตอนนี้ปอนอยู่กับพี่ บ. ที่ห้อง หนูรู้แบบนั้นก้ยิ่งเจ็บและเสียใจมากน้ำตาไหลไม่หยุดหนูไม่รู้จะพิมอ่ะไรต่อ
และพี่ บ.เขาก็บอกว่ามีอะไรจะถามเขาก็ถามมาตรงๆเลยก็ได้ หนูตัดสินใจถามเขาทุกอย่างและบอกความรู้สึกข งหนูไป พี่ บ. เขาบอกขอโทษ หนู เขาบอก เขาไม่ได้อยากให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ ไม่ได้อยากจะทำร้ายผู้หญิงคนนึง แต่จะให้ทำไงเรื่องมันมาขนาดนี้แล้ว จะให้เขาทำไง
ในตอนนั้นหนูนึกถึงคำพูดปอนที่บอกว่า ถ้าพี่ บ.เป็นคนบอกเลิกก่อน เขาจะกลับมาหาหนู หนูอยากพิมกลับไปว่า ให้เลิกกับปอน แต่หนูก็ทำไม่ได้ หนูนั่งร้องไห้อยู่คนเดียวสักพัก
ก่อนจะพิมไปว่า หนูรักปอนมาก และรอเขามาตลอด จนมีพี่ บ. เข้ามาปอนก็เปลี่ยนไป เขาทิ้งคนที่รักผ่านอะไรมาด้วยกันอยุ่กับเขาอยู่กับเขามา4ปี และไปเลือกกับคนที่เพิ่งรู้จักกันไม่ถึงเดือน ตอนนี้มันทำอะไรไม่ได้แล้ว ปอนไม่กลับมาแล้ว หนูเลยอยากให้พี่ บ.ดูแลเขาแทนหนู อย่าทำให้เขาเสียใจ เพราะแน่นอนว่าถ้าปอนคบกับหนู หนูจะไม่มีวันทำให้เขาเสียใจ ถ้าเขาแย้งไปก็อยากให้ดูแลดีกว่าพี่ บ. ก็รับปากว่าจะดูแลปอน พี่เขาขอโทษหนูอีกครั้ง แต่หนูไม่ให้อภัยเพราะสิ่งที่พวกเขาทำกับหนูมันตั้งใจ พี่ บ.ก้รุ้ว่าปอนมีแฟนแล้วและก้รุ้ว่าหนูรักมากแต่ก้แย้งไป ส่วนจะโทษแต่ผุ้หญิงก้ไม่ได้ถ้าคนของเราไม่เล่นด้วยซะอย่างคงไม่เป็นแบบนี้ หนูเอาแต่ร้องไห้คนเดียว ภาพวันเก่าๆวันเข้ามาอีกแล้ว หนูเสียใจมากนอนหลับไปแบบนั้น
อีกวันนึงเขากลับมาและพาหนูไปส่งที่สนามบิน เราไม่ได้คุยอะไรกันเลยค่ะ
จนหนูกลับ ก็ไม่ได้คุย
เรื่องทุกอย่างมันจบลงแค่นั้น
หนูกลับบ้านมาร้องไห้กลับแม่ แม่ก็คอยปลอบ
ความรักครั้งนี้ทำให้หนูเข็ดกับการมีความรักไปอีกเลย
ไม่อยากรักใคร แล้วไม่ยากให่ใครเข้ามา
เรื่องเพิ่งผ่านมาไม่กี่วัน ตอนคบกันหนูก้มีเขาคนเดียว รอเขา เชื่อใจ ไว้ใจ
แต่สุดท้ายกับลงเอยแบบนี้
เสียใจมากเลยค่ะ
ไม่คิดเลยว่าจะมีความรู้สึกแบบนี้กลับคนนี้ คนที่เมื่อก่อนเคยเปนคนที่เราอยู่ด้วยละมีความสุขมากๆ เปนเพื่อนเปนคนที่เราไว้ใจ
ผิดไหมถ้ายังจะรักเขาต่อไปยังอยากทำเพื่อเขา หรือควรจะเลิกรัก ถ้าวันนึงเขากลับมาเราไม่ควรกลับไปใช่ไหมคะ
lilbunny
1 ก.ค. 58 เวลา 14:23 น.
208
views
7 ความคิดเห็น
เราชอบเธออ่ะ
โหเหมือนในนิยายเลยอะ แต่ถ้าเราเป็นเธอเราคงไม่กลับไปเพราะเราคิดว่าเธอทำเต็มที่แล้วแล้วถ้าเขารักเราจริงๆเขาต้องกลับมาเลย ไม่ใช่กลับมาตอนไม่มีใคร คงรักต่อไปแต่คงไม่กลับไปอ่ะๆ
อย่ารออีกเลยค่ะ เขามีคนใหม่ไปแล้ว ให้โอกาสตัวเองได้เจอคนที่ดีๆ รักเรา. ซื้อสัตย์กับเราดีกว่าค่ะ
สู้ๆนะคะจขกท. ขอให้ลืมเขาให้ได้
ของเรานี่
เราแอบชอบเขาก่อน เขาก็ไม่รู้ เราคิดว่าเขารู้แล้วว่าเราชอบ
แต่พอหลังๆมา เขาก็มาบอกว่าชอบเรามากๆ เราก็บอกว่าเรากก็ชอบเขา เขาบอกว่าเขาไม่รู้เลยว่าเราแอบชอบเขาอยู่ก่อนแล้ว สรุปแล้วชอบกันแบบเพื่อนนะ เพราะเราขอเอาเรื่องเรียนก่อน เรียนสำคันกว่าน้า เรื่องรักอย่ารีบ..บ่าย
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?