คิดจะซิ่ว

[คิดถึงพ่อแม่]

เป็นคนที่คิดจะซิ่วค่ะ กำลังขึ้นปี1 ถ้าแอดไม่ติดแต่คิดซิ่วคือมันไม่น่าเครียดเท่าแอดติดแต่คิดจะซิ่ว แถมเป็นม.รัฐแนวหน้า ไม่พอนะ ยังไม่ทันได้เรียนเลยก็อยากซิ่วซะแล้ว

เรากลุ้มมาก เราติดม.ดัง แต่เราอยากลาออก คนอื่นจะคิดว่าเราบ้ารึป่าว เอาตรงๆเลยนะคือ เราไม่ได้ตั้งใจจะให้ติดม.นี้คณะนี้ด้วยซ้ำ แ ต่ เ สื อ ก ติ ด.......... อืม... นะ.......

นั่นแหล่ะ เรากลัวสายตาคนอื่นที่มองเรา มองพ่อแม่ ไม่กล้าปรึกษาใครเลย แม้แต่พ่อแม่เราเอง เลยตั้งกระทู้ระบาย

อีกปัจจัยเพิ่มเติมในการคิดซิ่วของเราคือ ไกลบ้าน

พ่อแม่เราไม่ได้ให้เราไปเรียนไกลบ้านอยู่ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แต่พอติดม.นี้ซึ่งไกลบ้าน ความคิดของพ่อแม่เราก็... เปลี่ยนไป เนื่องจากเป็นม.ดังไง พ่อแม่ใครไม่อยากให้ลูกเรียนล่ะจริงมั้ย ไกลบ้านก็ช่าง ความคิดเปลี่ยนทันที ตอนแรกที่รู้ว่าติดเราก็ดีใจนะ ตื่นเต้น แต่นับวันทำไมความรู้สึกมันขัดกับเมื่อก่อนที่เราอยากเข้าม.นี้แทบตาย

ยิ่งคณะนี้นี่แล้วใหญ่เลย ไม่โอเคมาก ไม่รู้ตอนเลือกคิดอะไรอยู่ ผิดที่เราเลือกด้วยแหล่ะที่เราคิดน้อยไป เฮ้อ

เพื่อนรู้ รุ่นน้องรู้ คุณครูรู้ โรงเรียนรู้ ญาติรู้ ทุกคนที่รู้จักเรารู้ว่าเราติดม.ดัง

ทุกคนจะคิดไงถ้าเราติดม.ดังแล้วเราซิ่วออกมา มันแลดูโง่ แลดูประหลาด มันน่าอายไปมั้ย น่าผิดหวังไปมั้ย พ่อแม่เสียใจมั้ย หรือเราแคร์ความรู้สึกคนอื่นมากไป สองจิตสองใจอยู่ตอนนี้ จะแคร์ความรู้สึกของตัวเองก็ติดที่ความรู้สึกพ่อแม่อีก

เราอยากซิ่ว แต่เราก็แอบเสียดาย เงิน(โ คตรเสียดาย) เวลา โอกาส แต่ทำไงได้ คนที่คิดจะซิ่ว ต่อให้ม.ดังคับฟ้ายังไงมันก็จะซิ่วให้ได้ 1ปีสำหรับเด็กที่ตั้งใจจะซิ่วมันไม่สายเกินไปหรอกจริงมั้ย

ไม่มีความหมายหรอก ต่อให้อยู่ในสถาบันที่ดีแต่เราไม่มีความสุขที่อยู่กับมันอ่ะ มีผลก็ตอนทำงาน อันนี้เราเข้าใจดีว่าม.ที่จบมามีผลต่อการทำงาน แต่เราเลือกที่มองข้ามไป เราเชื่อว่าไม่ใช่ม.ดังก็มีงานทำดีๆได้อยู่ทีี่ตัวเรา แม้ใบเบิกทางจะไม่ได้ดีกว่า แต่ถ้าเรามีความตั้งใจจะทำอะไรซักอย่าง วันนึงสิ่งนั้นก็จะตอบแทนเรา เราเชื่ออย่างนั้น เด็กซิ่วก็เช่นกัน การซิ่วไม่ใช่เรื่องสนุก แต่เพื่อให้ได้ซึ่งความฝันและความสุขในระยะยาว พวกเขาก็ยอมที่แลกอะไรบางอย่าง แม้จะเสี่ยงก็ตาม

เด็กซิ่วแต่ละคนก็มีเหตุผลของเขานะ เราก็มีเหตุผลของเรา ไม่มีใครเข้าใจบ้าง ไม่เห็นด้วยบ้าง แต่ถ้าได้ลองเป็นดูนะ จะเข้าใจ ตอนแรกไม่เข้าใจเลย แต่ตอนนี้ถ่องแท้ถี่ยิบ

เด็กซิ่วด้วยกันจะเข้าใจหัวอกกันดีนะว่า ต่อให้ม.ดังขนาดไหน แต่พอคิดจะซิ่ว ชื่อมหาลัยก็ถูกมองข้ามไปเลย

หลายคนถามว่า ไม่เสียดายหรอ

คือมันก็แอบเสียดาย แต่ไม่ยึดติดกับมหาลัยไง ชื่อม.เราแค่อวดคนอื่นได้ชั่วคราว แต่คณะอ่ะ มันจะอยู่กับเราตลอด คนอื่นไม่รู้หรอกว่าคณะอะไร เรียนจบไปทำอะไร มีความสุขมั้ย ไม่รู้เลย เค้าจะมองแค่ชื่อมหาลัย สังเกตใช่มั้ย เวลาถูกถามว่าเรียนคณะอะไร ตอบไปเค้าก็เฉยๆ แต่พอบอกชื่อม.เท่านั้นแหล่ะ... ตาลุกวาวเชียว นี่แหล่ะ ค่านิยมของคนส่วนใหญ่

เพราะค่านิยมพวกนี้เราถึงคิดมาก เราไม่ได้กลัวว่าคนอื่นจะมองเรา แต่มองที่พ่อแม่เรา ที่เครียดเพราะกลัวพ่อแม่กลุ้มใจและอาย เราเป็นห่วงความรู้สึกพ่อแม่มาก พ่อแม่เรามีหน้ามีตาในสังคมระดับนึงซึ่ง.. ถ้าเราซิ่ว.. แน่นอน พ่อแม่ต้องรู้สึกเสียใจและขายหน้า

แต่เราไม่เข้าใจอ่ะว่า เป็นเด้กซิ่วมันผิดมากหรอ มันน่าอายมากหรอ เราไม่เห็นว่าการซิ่วมันร้ายแรงตรงไหน แต่ที่ผ่านมาเราหลงทาง พลาด หรือเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ก็แค่นั้นเอง

เราเองก็เสียใจที่เราไม่สามารถสานต่อความต้องการของพ่อแม่ได้ แต่อยากให้พ่อแม่เข้าใจว่าเราเองก็อยากทำตามความต้องการของเราเช่นกัน พ่อแม่ทุกคนอยากให้ลูกเรียนที่ดีๆทุกคน แต่ในเมื่อคณะมันไม่ใช่เรามันก็ไม่มีอะไรดีขึ้น เรียนอ่ะ ควรเรียนอย่างมีเป้าหมายและความสุขที่จะเรียนควบคู่กันไป ถ้าขาดอะไรไปมันก็ไปต่อไม่ได้

การศึกษาคือการลงทุน ยอมเสี่ยง ยอมได้อย่างเสียอย่างแต่ก็เพื่อนาคตเราอ่ะเนาะ ไม่มีใครแก่เกินเรียน ปีเดียวมันไม่สายถ้าคิดจะเริ่มต้นใหม่และมุ่งมั่น อยากให้พ่อแม่คิดแบบนี้ และผู้ใหญ่ทุกคนเลย

อย่างที่บอกซิ่วไม่ใช่เรื่องเล่นๆ ไม่สนุก คิดดูนะ ยอมเสียดายเวลา1ปีเพื่อความสุขระยะยาว กับก้าวต่อไปสักแต่จะให้จบๆแต่ไม่มีความสุข จะเลือกอะไร

ยาวหน่อยก็ขออภัย เราอยากระบายให้คนหัวอกเดียวกันฟัง เราเชื่อว่าหลายคนคงรู้สึกแบบนี้ คนพูดภาษาเดียวกันมันพูดด้วยแล้วสบายใจ ให้อธิบายกับคนที่ไม่เข้าใจ ให้ตายเค้าก็ไม่เข้าใจ

มีอะไรก็ระบายได้นะ เราอยากรับฟัง

สู้ๆนะทุกคน อดทนเพื่ออนาคตของเรา

Comments

[อยากซิ่ว]

เราก็ความรู้สึกเดียวกับเธอเลยยยย

คณะของมหาลัยที่เราอยากเข้าเค้าไม่เคยได้ยินชื่อเสียงไง
เค้าก็เลยอยากให้เราเลือกคณะ(หลักสูตรคล้ายกัน) มหาลัยชื่อดัง
เพราะมีคนมาเล่าให้แม่กับพี่เราฟังว่าคณะนี้มันดีมาก จบมาคนรับทำงานมากกว่าคณะอื่น
เค้าก็มาพูดกับเราเป็นอาทิตย์จนเราเขว เราก็เลยลงๆไปเพราะคิดว่ายังไงก็คงไม่ติด
แล้วมันก็ดันติด (อีกนิดเดียวจะหลุดแล้ว ติดทำไมเนี่ยยย)
เรานี่แบบไม่มีอารมณ์จะไปสัมภาษณ์หรือทำกิจกรรมอะไรของคณะนี้เลย




ที่บ้านเราก็ดีใจนะเพราะเป็นมหาลัยชื่อดัง แต่ใจเราก็คิดว่ามันไม่ใช่อะ
ยิ่งพอไปสัมภาษณ์ ไปปฐมนิเทศมา ยิ่งรู้สึกว่ามันไม่ใช่สถานที่สำหรับเราเลย

เราเป็นเด็กต่างจังหวัด ไม่ชอบอากาศอึดอัด รถติดของกรุงเทพ
แถมบรรยากาศของมหาวิทยาลัยก็ออกแนวอึดอัด เครียดๆ

เราอยากจะซิ่วไปอีกมหาวิทยาลัยนึงที่เราอยากเข้าตั้งแต่แรกแล้ว
แต่เรายังไม่ได้คุยกับที่บ้านเลย เรากลัวเค้าบอกให้เราเรียนๆไปก่อน เสียดายเวลา1ปี
ซึ่งเรารู้สึกว่ามันเสียเวลาถ้าเรียนต่อทั้งที่รู้ตัวว่าจะซิ่ว
แถมต้องเสียเงินค่าเทอม ค่ากินอยู่อีกมาก
เพราะเราหมดเงินไปกับค่าเสื้อผ้า ค่าหอที่จองไว้ ค่าเดินทางเยอะมากจนเราลำบากใจที่จะซิ่ว

แต่ถ้าเราเรียนต่อเราก็เหนื่อย อึดอัดใจ ตอนนี้เราเครียดมาก ไม่รู้จะเรียนหรือซิ่วดี
ใกล้เปิดเทอมแล้วด้วย

[kooneInWมSณ :]

หัวอกเดียวกัน เจ้าของกระทู้คณะไรรึครับ

[Pakz-MK]

ไม่แปลกหรอก เราคิดซิ่วตั้งแต่รู้ผลแอดอะ