จากO-Net 4/100 สู่มนุษย์อิ้ง

[Pomelo]

นี่คือประสบการณ์ตรงของเราเลยเลยอยากมาแชร์ให้เพื่อนๆและน้องๆได้อ่านกัน
เเรกเริ่มคือไม่ชอบภาษาอังกฤษด้วยความที่เราเป็นเด็กต่างจังหวัด
หลายๆเรื่องไม่ค่อยพร้อมและส่วนตัวชอบคำนวนมากกว่า(ตอน ม.ต้นก็เงี้ย 55555)ด้วยเลยไม่สนภาษาเลย

จนวันที่สอบนั่นแหละ พอเห็นข้อสอบนะมีคำเดียวเลยในหัวคือ   ตาย!!!!!!!
เช้ดเด้นี่มันอะไรอ่านไม่ออก สะดุดไปเลยตอนนั้นแต่ยังนะ ยังไม่สนใจอีก
พอคะแนนออกอึ้งไปสิ 4/100แกฝนยังไง แกเป็นญาติโนบิตะรึเปล่า

พอคาบอิ้งก็อยากกัดลิ้นตายอ่านก็ไม่ออกทำข้อสอบก็ไม่ถูก จบเทอมมาด้วยเกรดอิ้งเรี่ยดิน
เตรียมขึ้นม.4ปิดเทอม2เดือน

ก็ยังนะ ยังไม่สำนึกแต่พอดีติดซีรีย์ไงจำได้เลยว่า gossip girl
ตลอด2เดือนคือดูแต่นี่เลย ฟังไม่ออกหรอกอ่านซับเอา
แต่หลังจากนั้นเริ่มมีความรู้สึกละว่า เห้ยอยากอ่านออกว่ะ เห้ยอยากพูดได้ว่ะ
หลังจากนั้นเริ่มแสวงหาละ เริ่มอ่านการ์ตูนอิ้งง่ายๆ ฟังเพลงบ่อยๆ
ถึงยังแปลไม่ได้ก็ขอให้เข้าหัวไว้ก่อนตอนนั้นคิดแบบนี้

เราทำแบบนี้มาตลอด ม.ปลายเลย คำไหนอยากรู้ก็เปิดดิค เปิดเน็ตดู
จนเริ่มฟังออกแบบไม่รู้ตัวเลยนะ จากที่ชอบคำนวนตอนนี้คิดละว่าเจอสิ่งที่ชอบมากกว่า
ตัดสินใจแอดเลยว่าเอาภาษาละ

เราไม่ได้ซีเรียสกับมันมาก เราค่อยๆอ่านค่อยๆแปล อาศัยว่าเรารักเราชอบ
ทำวันละนิดละหน่อย

อยากจะแชร์ว่ามันไม่ได้ยากเลยนะภาษาเนี่ย แค่ต้องใช้เวลาหน่อย
จากเด็กบ้านนอก 4/100 ยังมีวันนี้ได้
อยากเป็นกำลังใจให้ เด็กๆและเพื่อนๆอีกหลายๆคนที่คิดว่าภาษาอังกฤษยากเกินไป
ได้เห็นว่าเรื่องแบบของเรามันก็เกิดขึ้นกับตัวเพื่อนๆได้
อยากให้สู้ๆ อย่าพึ่งยอมแพ้นะ

Comments

[Deathing]

เจ๋งอะ กำลังหาเทคนิคฝึกภาษาอังกฤษอยู่เลย 

[Pomelo]

สู้ๆนะไม่ยากเกินไป-อกค่ะ