ไม่มีสิทธิ์เลือกทางเดินของตัวเอง

[nfkz]

สวัสดีๆเพื่อน เด็กดี ... เรามีปัญหาเรื่องครอบครัวกับการเรียน 
        
       เราไม่เข้าใจพ่อกับแม่เราเลย ... ท่านบังคับให้เราทำตามที่ท่านสั่งตั้งแต่เล็กจนปัจจุบัน อายุ16  ตอนอยู่ประถมก็บังคับให้เราเล่นกีฬาให้ซ้อมทุกวัน ให้ไปแข่งนู้นแข่งนี่ เราไม่ชอบเลย 
พอเราไม่เล่นให้ ก็โกรธเรามากกก จนไม่พูดหากันดีๆเลย
     พอขึ้นมัธยมต้น เราก็ย้ายโรงเรียนใหม่ ก็ให้เราไปเล่นกีฬาของโรงเรียน ให้ไปคัดนั้นคัดนี่ เราไม่อยากไป เราอึดอัด พอไม่ไปให้ก็โกรธ เวลาเราซ้อมกีฬา เราก็ไม่มีเวลาทำการบ้าน แล้วก็ชอบเอาเราไปเปรียบกับคนอื่น ว่าเค้าดีอย่างนู้นดีอย่างนี้ เราโคตรเสียใจอ่ะ
     พอขึ้นมัธยมปลาย ก็ไม่ให้เราเลือกสายเรียนเอง ต้องบังคับให้เราเรียน เฉพาะสายวิทย์ และห้องแม่งดันไปอยู่กับพวกเด็กเรียนอีก มีแต่ๆคนเรียนพิเศษ มีแต่พวก 4.00 เราแม่งอึดอัด 
เราจะขอไปเรียนพิเศษก็ไม่ให้เรียน เอะอะก็จะให้เล่นแต่กีฬา เพื่อนๆคนอื่นเค้าพร้อมที่จะเรียนทางนี้ แต่เราไม่พร้อม และเราไม่ชอบ เราอยากเลือกของเราเอง 
และสำคัญ เราไม่อยากเป็นครูก็จะบังคับให้เราเรียนครู เรารู้สีกไม่ไหวจริงๆ คนที่บ้านไม่มีใครปรึกษาได้เลย เครียดๆอยู่คนเดียว เก็บปัญหาไว้คนเดียว เหนื่อยมาก ตอนนี้เรียน วิทย์-คณิต มา2ปีละ รู้เหนื่อยมากๆ ไม่มีใครมานั่งข้างๆแล้วคอยปลอบเราเลย 
 เราเคยบอกแม่ว่า เราเรียนเราก็เหนื่อย เราอยากมีคนคอยนั่งใกล้ๆ คอยดูแลใกล้ๆเวลาท้อ แต่แม่กลับบอกว่า คนทำงานไม่มีเวลาดูแลหรอก อุตส่าห์หาเงินมาให้ เรารู้สึกขาดจริงๆนะ 
เพราะนอกจากกีฬาแล้ว พ่อก็ไม่ได้ใส่ใจเราอีกเลย 

   ถ้าขนาดมัธยมปลายเราไม่มีสิทธิ์เลือกเรียนเองแบบนี้ มหาลัยเราก็คงไม่มีสิทธิ์เลือกหรอก
และคงต้องทรมาณต่อไป ... จริงๆ อึดอัดมาก 

#ขอระบายบ้างนะ อยู่คนเดียวแล้วมันไม่มีเพื่อนคุยเลย บนโลกนี้ก็ไม่ได้ต่างจากอยู่คนเดียวจริงๆ  

ถ้ารำคาญเราก็ ขออภัย :'(

Comments

[Emanon]

อย่าคิดมาก ยังมีคนเข้าใจเธอเสมอ 55555 

[Beresta]

เราโชคดีตรงที่เรามาทางด้านที่พ่อแม่เป็นอยู่แล้ว บ้านเรา จิตกรทั้งบ้านมาตั้งแต่รุ่นปู่แล้ว แต่มันเป็นประเด็นเรื่องของการเลือกที่เรียนมากกว่า เรารั้นจะเรียนแบบน้นแบบนีให้ได้ ตอนแรกแม่ไม่ยอมแต่เราก็พิสูจน์ความสามารถตัวเอง จนแม่ใจอ่อนและยอมแม่ยอมเสี่ยงแลกให้เราเรียน ปวช.เอกชนแทนที่จะให้เราเรียนตามความต้องการของตัวเอง คือโรงเรียนรัฐที่สุพรรณบุรี ค่าเทอมเราแพงเท่าๆกับ มหาลัย เลย ซึ่งแน่นอนว่า ถ้าเราไม่ตั้งใจเรียน แม่ก็จะเหนือยฟรี เราไม่ได้ตั้งใจเรียนมาถึงกับได้เกรดดี แต่ก็พยายามมาตลอด เกเร มากเราอะ แต่เราก็ทำเท่าที่เราทำได้ จนตอนนี้ เราทำงานตามสายที่เราเรียนมา แม้เงินเดือนไม่ได้มากเท่าไหร่ แล้วก็ยังไม่ใช่งานในฝันสักเท่าไหร่ แต่เป็นการเริ่มต้นที่ดี ไม่เสียแรงที่เรียนมา ความรู้ไม่ได้มาก แต่ก็มากพอที่จะใช้ทำงานหาเลี้ยงครอบครัวได้ส่วนนึง เราอยากให้ จขกท. พิสูจน์ตัวเองในสิ่งที่เรารักเราต้องการ ถ้ามั่นใจกับมันว่าเรารักสิ่งนี้มากกว่าสิ่งที่พ่อแม่เลือกให้ เราเชื่อว่ามันจะผ่านไปได้ด้วย มันอาจจะยอมรับอยาก แต่พ่อแม่โตพอที่จะฟังเหตุผลนะ เราเชื่อแบบนั้น ลองบอกท่านสิ ท่านบังคับให้เราเรียนในสิ่งที่เราไม่ได้รัก ไม่ถนัด มันเหมือนงมโข่งอะไรสักอย่างที่เลอะเปอะเปื้อนอะไรไปบ้าง โดยที่ไม่รู้ตัว แต่ถ้าเราทำในสิ่งที่รัก เราจะตั้งใจที่จะคว้ามันไว้กับเราจริงๆ มันก็จะไม่เสียเวลาแถมยังได้อะไรมาเต็มๆด้วยซ้ำ มันเสียเวลามากนะค่ะ กับการเรียนอะไรที่มันไม่ใช่เรา มันเป็นเรื่องของอนาคตด้วย อาชีพนั้นๆ อาจจะดีที่เราได้มีความรู้เพิ่มเติมในส่วนนั้น แต่ถามจริงๆแล้ว ตัวเองอยากทำอะไร อยากประกอบอาชีพอะไร ศึกษาหาข้อมูลให้ชัดเจน ลองปรึกษากับพ่อแม่ดูอีกครั้ง เพื่อท่านจะเข้าใจ ทุกวันนี้พ่อแม่เราปล่อยเราจากเมื่อก่อน 100% ตอนนี้ปล่อยเราไปแล้ว 70% เขาเริ่มมองเห็นแล้วว่าเราสามารถทำมันได้ นี้เป็นการเริ่มต้นที่ดี เงินเดือนหมื่นกว่าบาทในอายุ19 สำหรับพ่อแม่เราก็น้ำตาจะไหลแล้วค่ะ สู้ๆนะค่ะ ลองพยายามดู เป็นกำลังใจใ้หนะค่ะ