เด็กญี่ปุ่นวัย 13 ปีฆ่าตัวตายจากปัญหาที่โรงเรียน
ตั้งกระทู้ใหม่
วันนี้มีข่าวน่าเศร้าจากญี่ปุ่นมาฝาก T___T
เรียว มุระมัตสึ อาศัยอยู่ในเมืองยาฮาบะ จังหวัดอิวาเตะ และเข้าเรียนโรงเรียนในเมืองนั้น ถูกรถไฟแล่นทับจนเสียชีวิตที่สถานียาฮาบะ สาย JR Tohoku Line เมื่อเวลาประมาณ 19.30 น. ในวันอาทิตย์ ตำรวจจังหวัดอิวาเตะสรุปว่าเป็นการฆ่าตัวตาย
เนื้อหาในสมุดบันทึกที่มุระมัตสึต้องแลกเปลี่ยนกับคุณครูระบุถึงปัญหาที่เขามีในเรื่องความสัมพันธ์กับเพื่อนๆ ในโรงเรียน ข้อความตอนหนึ่งเขียนว่า "ผมรู้ว่าผมจะตายที่ไหน" ชี้ให้เห็นถึงความตั้งใจที่จะฆ่าตัวตาย
ในสมุดบันทึกนั้น หลังข้อความดังกล่าวของมุระมัตสึ คุณครูประจำชั้นของเขาเขียนตอบกลับมาในหมึกสีแดงว่า "พรุ่งนี้มาสนุกกับกิจกรรมที่โรงเรียนกันเถอะ"
คุณพ่อวัย 40 ปีของมุระมัตสึบอกกับผู้สื่อข่าวว่าในสมุดบันทึกนี้เริ่มมีเนื้อหาเกี่ยวกับปัญหาที่โรงเรียนและความคิดที่จะฆ่าตัวตายตั้งแต่ช่วงปลายเดือนเมษายนที่ผ่านมา
"เราไม่เคยได้รับโทรศัพท์จากบรรดาคุณครูที่โรงเรียนเลยซักครั้งเกี่ยวกับปัญหาที่เขาเจอ" คุณพ่อพูดทั้งน้ำตา "เนื้อหาในสมุดบันทึกของเขาคือการร้องขอความช่วยเหลือของเขา"
ทางโรงเรียนให้ข้อมูลว่ามุระมัตสึอยู่ชมรมบาสเก็ตบอล เขาขาดเรียน 5 วันนับตั้งแต่โรงเรียนเปิดเทอมในเดือนเมษายน แต่ทางโรงเรียนไม่ทราบถึงปัญหาที่เกิดรอบตัวเขาเลย
แต่คำให้การของเพื่อนร่วมห้องบอกอีกอย่างหนึ่ง คุณแม่ของนักเรียนหญิงคนหนึ่งในห้องบอกว่าลูกสาวเธอเล่าว่ามีนักเรียนคนหนึ่งรังแกมุระมัตสึโดยเททรายใส่ตัวเขาในช่วงฝึกซ้อมกีฬา พ่อแม่นักเรียนอีกหลายคนก็บอกว่าลูกๆ ของพวกเขาเล่าว่าเคยเห็นมุระมัตสึถูกกลุ่มนักเรียนชายทำร้ายร่างกาย
ข่าวจาก http://www.japantimes.co.jp/news/2015/07/09/national/social-issues/iwate-boy-13-apparently-tried-reach-vain-bullying-troubles-suicide/#.VZ3fRvkwDIj
เป็นเรื่องน่าเศร้าจัง จริงๆ เราว่าถ้าผู้ใหญ่สนใจเขามากกว่านี้ก็น่าจะไม่เกิดเหตุการณ์นี้นะ อย่างสมุดบันทึกที่เขาต้องส่งครูประจำชั้นเป็นประจำก็มีเขียนอยู่แล้ว ครูก็น่าจะจัดการอะไรกับปัญหามากกว่านี้ หรือไม่ก็ตอบอะไรที่ดูเข้าใจเขามากกว่านี้ ไม่ใช่เขียนตอบกลับมาแบบนั้น
PusheenTheCat
9 ก.ค. 58 เวลา 10:45 น.
26,275
views
36 ความคิดเห็น
น่าสงสารพ่อแม่น้องมาก
คุณครูก็ไม่ดูแล เพื่อนก็แย่มาก
เด็กบริสุทธิ์ คนหนึ่งต้องจบชีวิตลง
เสียดายค่ะ ชีวิตคนหนึ่งคน
RIP ค่ะ
ไม่ใช่แค่เด็กหรอก บางทีผู้ใหญ่ก้อยังรังแกกันเองเลย มันเป็นเรื่องง่ายที่จะรังแกใครสักคนเพื่อให้ตัวเองรู้สึกว่าไม่ได้อ่อนแอ
RIP ค่ะ
ขอให้พวกที่ทำร้ายนายกรรมตามสนองพวกมัน กลายเป็นเศษสวะของสังคม
ญี่ปุ่นเป็นที่ๆนึงที่กฏเป็นเรื่องสำคัญ การสั่งสอนของครอบครัวที่ถูกสั่งสอนกันมาทอดต่อทอด มันเหมือนกับโซ่ที่คอยรัดคอยดัดให้เด็กไปในทางที่พวกเขาต้องการ ผมมองว่านี้จะเป็นเรื่องปกติที่สุดของประเทษเขา เพราะบ้านเขาทุกๆ1-2นาที่จะมีคนซักกลุ่มนึงไปฆ่าตัวตายกัน เพราะรับเเรงสังคมไม่ไหว เเละจะเชื่อผมมั้ยว่า ถ้าใครฆ่าตัวตายโดยเอารถไฟทับ มันจะโดนด่ามากกว่าโดนดราม่าซธอีก เพราะญีปุ่นเป็นสังคมเร่งรีบ ถ้ามีใครซักคนตายที่รางรถไฟ รถก็ต้องหยุดให้บริการ มันก็ต้องเสียเวลาไปอีก เเละเจ้าหน้าที่เองก็ต้องไปเก็บเงินครอบครัวของผู้เสียชีวิตเพื่อชดเชยค่าเสียหายที่ผู้เสียชีวิตก่อไว้
เเละถ้าตามความเชื่อ เด็กที่ตายก่อนพ่อเเม่ ในญี่ปุ่น พวกนี้จะต่อไปต่อหินไปเรื่อยๆ โดยมีการก่อกวนของพวกยักษ์ตลอดเวลา
ผมเคยได้ยินคนพวกนี้บ่นในเพจเเห่งนึงว่ามีคนฆ่าตัวตายที่ทางรถไฟว่า
"มันน่าจะไปทำที่อื่น"
อย่าว่าผมไร้หัวใจนะ ผมเป็นคน เเต่ผมมองตามความเป็นไปได้เท่านั้น
โลกเราสังคมมันก็เเบบนี้เเหละ ถ้าหนีไปเรื่อย เราก็จะลงเหว เเต่ถ้าลองสู้เเม้รู้ว่าเเพ้ มันก็น่าภูมิใจที่เราทำด้วยความเตมใจเเละเต็มที่ ในสังคมเเบบนี้ ความเข้มเเข็งเเละความอดทน คือสิ่งสำคัณที่สุด.....
เชื่อผมซิ ไม่ใชเเค่เด็กคนนี้ที่คิดเเบบนั้น...
ด้วยเหตุนี้นิเอง คนหลายคนได้มองว่า ประเทศญี่ปุ่น 'ไปเที่ยว'ง่าย แต่ 'อยู่'จริงๆน่ะยาก...
บางทีสังคมญี่ปุ่นก็น่ากลัวเกินเหตุจริงๆ ;-;
ญี่ปุ่น ตายเพราะมีปัญหาเรื่องเพื่อน เรื่องโรงเรียน
ไทย (จะบ้า)ตายเพราะการบ้าน
#gg
เอาไลค์กุไปเเล้วทำการบ้านด้วย
(อยากกระทืบอีตาโรเบโต้นั้นจัง)
พ่อแม่ไม่รักมากกว่า ทางโรงเรียนมันไม่สนใจหลอกความผิดนี้ผู้ใหญ่ล้วนๆเลย
สงสารเด็กญี่ปุ่นจัง
R.I.P....
โห สงสารเขาจัง โดนแกล้งแต่เพื่อนๆก็อาจจะไม่กล้าเข้าไปช่วย
พี่ติวเตอร์ม. เคยเล่าให้เราฟังว่า เค้ามีเพื่อนคนนึงที่เรียนที่ญป.ตั้งแต่ประถม แต่เป็นคนไทย เค้าก็เคยโดนแกล้งเพราะเป็นเด็กต่างชาติ และพี่คนนั้นก็เลยพูดกับพี่ติวเตอร์คนนี้ว่า คนที่นู่นมีไม่กี่ประเภท คือ คนที่แกล้ง กับคนที่ถูกแกล้ง วิธีที่ ทำให้เราไม่ถูกแกล้งคือ จงเป็นผู้แกล้ง หรือไม่ก็จงถูกแกล้งไปซะ หรือไม่ก็อยู่เงียบๆ อย่าทำตัวเด่น พี่คนนี้เองเพราะเคยถูกแกล้งมาก่อน มีช่วงนึงที่เค้าก็ต้องผันตัวเองไปเป็นผู้แกล้ง เพื่อไม่ให้ตัวเองโดนแกล้งเหมือนกัน ถ้าเราจะสังเกตจากในมังงะ อนิเมะ เราก็จะเห็นปัญหาแบบนี้ เวลาใครโดนแกล้ง จะไม่ค่อยมีเพื่อนหรืออ.ยื่นมือไปช่วย เพราะกลัวติดร่างแห โดนแกล้งไปด้วย อ.ก็จะกลัวเด็กนร.โหวตออก มันถึงได้เป็นปัญหาระดับชาติไง ทั้งการฆ่าตัวตาย โรคฮิคิโคโมริ เป็นต้น
ขอให้น้องไปสู่สุขคติค่ะ ..
เป็นเรา เราก็ยอรับว่ากลัวนะคะ แต่เราดูระดับความรุนแรงด้วย รุนแรงน้อย โอเค ไม่สน รุนแรงกลางๆ สนนิดๆ รุนแรงมาก อันนี้สนและปรึกษาเพื่อนๆ อ่านแล้ว ร้สึกชอบสังคมไทย ตรงที่ว่าเรื่องไม่มีปัญหาเด็กๆโดนแกล้งถึงขั้นฆ่าตัวตายขึ้นมาทันใด เพราะถ้าเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมา สังคมไทย เขาไม่สน เรื่องภาพลักษณ์ของตัวเองหรอกค่ะ ออกตรงกันข้าม คือจะไปช่วยเหลือขึ้นมาทันใดซะมากกว่า (... )
#ดีคนละอย่าง
#ไทยดีอย่างนั้น ญีปุ่นก็ดีอีกแบบ
#เห้อ ขอให้เขาไปสู่สุขคตินะคะ
สังคมไทยก็ไม่นะ ผมเคยโดนแกล้งหนักมาก ระดับพอๆกะน้องที่ตายเลย เคยคิดจะตายด้วย เพื่อนในห้องไม่มีใครสน คิดแต่จะรุม เพื่อนที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็กด้วย อยู่ข้างนอกมันคุยกับผม แต่พออยู่ รร มันก็ไม่กล้าคุย ไม่กล้ามอง ด้วยเหตัผลว่าเดี๋ยวมันจะโดนด้วย
ผมล่ะอยากจะเอาตัวมันเข้าไปเชคสมองในเครื่อง MRS จริงๆเลยไอพวกอุบาทว์พวกนี้น่ะ ว่าคลื่นสมองมันจะเน่าเฟะแค่ไหน ไอพวกที่เป็นหัวโจกในการแกล้งเพื่อนรุมเพื่อนนะ มันทำไปเพื่ออะไร แล้วทำไมต้องไปเข้าพวกกับมัน เพลียจิตกับพวกนรกส่งมาเกิด
หนูเห็นด้วยนะ แต่มันก็เกินไป หนูเคยคิดจะฆ่าตัวตายด้วยแหละ แต่ว่าพอคิดถึงผลที่ตามมาแล้ว ไม่ทำดีกว่า
เราว่าหัวโจกไม่เท่าไรพวกคนที่ทำตามอ่าโง่หรือบ้า00 คหสต นะคะ
มันคงแล้วแต่อ่ะนะ เมื่อมีดี ก็ต้องมีเสียอ่ะนะ T3T
เราว่าสังคมไทยก็น่าจะมีอยู่นะ โดยเฉพาะส่วนใหญ่โรงเรียนในเมือง โรงเรียนเอกชน อะไรพวกนี้นะ น่าจะมีมากเลยล่ะ
เพื่อนนิสัยเเย่มากๆเลย ไม่คิดเลยว่าจะมีเรื่องเเบบนี้อยู่ น่าสงสารครอบครัวนี้จริงๆ TT
เมื่อก่อนผมก็เคยโดนรังแกน่ะคับ ตอนเข้าม.1 ใหม่ๆ มีรุ่นพี่ 2-3 คนรังแกผม โดยเอาปลายปากกาทิ่มบนหลังผม จนเลือดออก พอกลับไปบ้านแม่ถามว่าไปโดนอะไรมาสีแดงอย่างนั้น ผมเลยตอบแม่ว่า เพื่อนเอาปากกาแดงที่เสียเอาหมึกมันมาทาบนเสื้อ พอผมเข้าห้องนอนร้องแบบเงียบไม่ให้แม่รู้ ตอนนี้ผมเลยเข้าใจความรู้สึกน้องเค้ามากเลยคับ เหมือนที่ผมเคยโดนมา เสียใจด้วยคับ
เป็นกำลังใจให้นะครับ ยังไงซะตอนนี้ก็ผ่านเหตุการณ์นั้นมาได้แล้ว ถือว่าชีวิตมันต้องมีหนทางดิ้นรนต่อไปของมันแล้วกันนะครับ
ขอบคุณที่ให้กำลังใจคับ :)
น่าจับมาเรียนมวยไทย ต่อยแม่งให้เละ
เคยดูซีรี่ย์ของญี่ปุ่นเรื่องหนึ่งเกี่ยวกับการกลั่นแกล้งนี้ละคือซีรี่ย์สะท้อนสังคมมาก แต่สนุกดีอันนี้ซีรี่ย์นะมันเหมือนเป็นเรื่องปกติที่เกิดในประเทศญี่ปุ่นว่า คนที่ถูกกระทำจะออกมาพูดหรือประท้วงไรรึเปล่าแต่เหตุคนนี้ คือคงทนไม่ได้จริง ๆ นั้นละ
ญี่ปุ่น มันเป็นประเทศที่ซับซ้อนและประหลาดมากๆ
ดูได้จากตอนสงครามโลกครั้งที่2 การสังหารหมู่นานกิงที่ทหารญี่ปุ่นไปทำไว้กับจีน
ทำแต่ละอย่างชนิดที่แบบคนทั่วโลกตะลึงอ่ะ ประมาณว่า '"ไม่คิดว่าจะมีอย่างนี้ด้วย"
ญี่ปุ่นทำอะไรไม่เหมือนประเทศอื่น ไม่มีใครเหมือนญี่ปุ่นอีกแล้ว
ปัญหาการกลั่นแกล้ง การฆ่าตัวตาย ก็เป็นอีกเรื่องนึงที่สะท้อนออกมาถึงความแปลกของสังคมญี่ปุ่น
คุณครูชาวญี่ปุ่น น่ารักตรงที่สอนวิชาได้ดี ใจดี และยินดีให้คำปรึกษาด้านวิชาการ
แต่ในเรื่องของการเข้าใจจิตวิทยาเด็ก บอกตรงๆ ว่ามีน้อยมากๆ ค่ะ
ครูจะเคร่งในด้านการสอน การสอบ อยากให้เด็กได้คะแนนดี
แต่เรื่องให้เด็กพักจะมีแค่ตอนคิวเค (การพัก 10 นาทีก่อนจะเรียนคาบต่อไป) บางทีเด็กก็เหนื่อย อยากมีเวลาพักเยอะๆ
พอเข้าห้องมาก็จะสอนต่อไปเลย
ไม่เหมือนครูที่ปรึกษาไทยบางท่านที่พูดคุยกับเด็กเสมอ ยินดีไปเยี่ยมบ้านบ่อยๆ เพื่อตกลงกับผู้ปกครองเด็ก รวมไปถึงเดินเรื่องการเรียนให้เด็กๆ หาทุนเรียนต่อ แนะนำแบบนั้นแบบนี้
เราเป็นเด็กซิ่ว คุณครูที่ปรึกษาเก่าก็ให้คำปรึกษา ติดต่อประสานงานเรื่องการซิ่วให้
พอมาเจอครูที่ปรึกษาคนใหม่ ท่านดูแลและรักเด็กๆ ในที่ปรึกษามาก ถึงขนาดเรียกว่าลูกๆ (ครูที่ปรึกษาคนเก่าก่อนซิ่วก็เห็นเด็กของตัวเองเป็นลูกสาวเหมือนกัน : โรงเรียนเป็นโรงเรียนสำหรับผู้หญิงน่ะค่ะ) ที่ปรึกษาทุกท่านที่เจอมาจะปกป้องเด็ก ให้คำปรึกษา ต่อรองกับฝ่ายปกครองเมื่อเด็กในที่ปรึกษาไม่ได้ทำผิด เพื่อไม่ให้เด็กถูกตัดคะแนน
แต่สำหรับครูญี่ปุ่น บอกเลยว่าเน้นวิชาการมากๆ ครูจะเห็นว่าการสอนเด็กเป็นเรื่องสำคัญที่สุด ซึ่งก็ดีมากๆ
ในมุมของเราแล้ว เราก็ไม่คิดอะไรกับครูญี่ปุ่นนะ ชอบและหลงรักที่เขาตั้งใจสอนค่ะ ส่วนเรื่องไม่เข้าใจจิตวิทยาเด็กนี่ก็อีกเรื่องแล้วกันเนอะ
เราเองก็เคยคิดจะฆ่าตัวตายตอนอายุเท่านี้เหมือนกัน แต่เกิดแอสสิเด้นอะไรนิดหน่อยเลยไม่ตาย แต่ก็ทำให้รู้ว่า...คนที่ผลักไสน่ะต่อให้เราตายไป เขาก็ไม่เสียใจ แต่เขาแค่กลัวเสียหน้าเลยทำมาบีบน้ำตา แล้วเราก็คิดได้ว่า....ทำไมเราถึงต้องมาหมดหวังในชีวิตเพียงเพราะคนต่ำๆแบบนี้ด้วยอะ?คนต่ำๆแบบนี้ไม่มีค่าพอจะชักจูงชีวิตเราเลย เคยโง่แต่ตอนนี้ขอฉลาดขึ้นสักนิด และอยากฝากบอกนะตะ คิดไว้นะคะว่า 'คนแบบนี้มันต่ำเกินไป ต่ำกว่าที่เราจะต้องใส่ใจ'
ที่ไทยก็มีเยอะ แต่ยังมองเป็นเรื่องธรมดากัน คนที่โดนรังแกก็ได้แต่ทนๆไป คือถ้าผู้ใหญ่และคนรอบข้างไม่แก้ไขอะไรต่อให้เด็กไม่ฆ่าตัวตาย บาดแผลก็จะติดตัวเด็กกลายเป็นปมติดตัวไปจนเป็นผู้ใหญ่ ถึงขั้นร้ายแรงจนกลายเป็นโรคจิต วิปริต ไปเลย น่าเป็นห่วงนะ
แถบเอเซียเรายังอ่อนเรื่องการเอาใจใส่จิตวิทยาเด็กมาก พวกเขาคิดแค่ว่าเด็กที่รับการรักษาต้องเป้นแค่เด็กประเภท สมาธิสั้น เขียนหนังสือไม่ได้ ไม่มีสมาธิ เท่านั้นเอง อยากให้หลายๆคนหันมาสนใจได้แล้วนะ ถึงแม้คนกลุ่มนี้จะมีน้อย แต่ถ้ามองภาพรวมกันก็ครึ่งต่อครึ่งก็ว่าได้กับคนไม่มีปัญหา แต่คนไม่มีปัญหานี้สินิสัยเลวทรามยิ่งกว่าโดยที่ไม่มีการให้ความช่วยเหลืออะไรเลย ผมรู้ว่าการให้ความช่วยเหลือต่อคนกลุ่มนี้เป็นเรื่องยากเพราะความ 'ไม่กล้าทำ' 'เดี๋ยวคงหาย' 'จะช่วยเขายังไงล่ะ?' 'เขาจะยอมให้ช่วยไหม?' ขอบอกเลยว่าในประเทศคอเคเซี่ยนไม่เคยมีคำถามอุบาทว์แบบนี้ มีแต่แค่ว่าถ้ามีปัญหาต้องให้คนที่จัดการปัญหามาให้จนได้ ไม่ว่าจะเป็น พ่อแม่ ครอบครัว นักิจิตวิทยา ครู อาจารย์ ถึงได้กล่าวไปว่าแถบเอเซียยังอ่อนต่อเรื่อวงนี้อย่างแรง
อยากให้คนที่พอจะช่วยเหลือได้ก็ช่วยเหลือนะครับ เช่นครู ผมล่ะอยากให้ครูส่วนมากมีประสบการณ์ทางนี้โดยตรงจังเลย เวลามาเจอเด็กลักษณะนี้จะได้เข้าใจถึงปัญหา และคอยอยู่ช่วยเหลือให้เขาผ่านไปให้ได้ พวกคนธรรมดาไร้ปัญหาก็มัวแต่นอนกลิ้งตัวในความฝันไปวันๆ โดยไม่เข้าใจความรู้สึกพวกเราที่มีปัญหา เพราะยังงี้แหละถึงอยากให้คนที่เคยมีปัญหา มาแนะนำทางแก้อย่างตรงจุด
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?