Dek-D.com ใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสบการณ์ของ
ผู้ใช้ให้ดียิ่งขึ้น เรียนรู้เพิ่มเติมที่นี่
ยอมรับ

มาแชร์เรื่อง #พี่รหัส

ตั้งกระทู้ใหม่
ตั้งกระทู้ใหม่
สวัสดีจ้าาาาาาาา เราชื่อไนท์น้าาาา อายุ 20 อยู่ม.ที่จ.เชียงใหม่ คณะนิเทศศาสตร์ สาขาสื่อวิทยุ
วันนี้จะมารีวิวพี่รหัสซะหน่อย 55555 (แปลกไหม?) เหตุการณ์นี้เกิดได้ไม่นาน แต่ก็พอมีเรื่องมาเล่าให้ชาวเด็กดีฟัง Let's Go!!!
ตอนนั้นเราได้คำใบ้จากพี่รหัสว่า "I Like Sun ^^"  ด้วยความที่เราเป็นคนสมองช้ามากกกก ตื้ออยู่นาน ก็คิดถึงเพื่อนที่สนิทกันตั้งแต่ม.ปลายอ่ะ เพื่อนคนนั้นชื่อฝ้ายเป็นคนตัวเล็กๆ อวบๆ น่ารักๆ ก็ให้คำใบ้เพื่อนอ่านเพื่อนบอกว่าให้เราไปที่ร้านกาแฟตรงข้ามกับม.เพราะว่าเป็นร้านกาแฟ 3 ชั้นให้เราไปที่ชั้น 3 ตอนเช้าประมาณ 6.30 - 7.30 น. วันต่อมาเราก็ไป ตอนนั้นเรียกว่าชั้น 3 นี่นั่งสมาธิได้เลยอ่ะ ไม่มีใครเลยแต่วิวสวยมากกกกก >< แดดก็ไม่แรงอย่างที่คิดไว้ คือตอนนั้นโบ๊ะครีมกันแดด 4 ชั้นอ่ะ -"- เราก็นั่งตรงโต๊ะนั่งฝั่งที่มองไปข้างน่าจะเห็นวิวทั้งหมด ในร้านมีกลิ่นดอกกุหลาบอ่อนๆ ด้วย สักพักเด็กเสิร์ฟก็เอาลาเต้ร้อนๆ มาให้ (เราสั่งตั้งแต่อยู่ข้างล่างแล้วบอกเค้าให้เอาขึ้นมาให้บนชั้น3) เราก็มองไปตรงโต๊ะฝั่งซ้ายเค้ามีป้ายตั้งอยู่ว่าเป็นโต๊ะ V.I.P เราก็ไม่อะไรอ่ะ (ก็ร้านมันเงียบจะให้เราเต้นกาโว?) สักพักเราดื่มกาแฟหมดก็คิดว่าจะกลับและ กำลังลุกอ่ะ มีพี่ผู้ชายคนนึงได้มาแบบ... ออ-ี้ปลิวใส่ตาอ่ะ ดูจากชุดนักศึกษาแล้วอืม... ม.เดียวกัน ชายเสื้อพี่เค้าอยู่นอกกางเกง แขนเสื้อพี่เค้าพับขึ้น สะพายกระเป๋าข้างเดียว ใส่รองเท้าหุ้มข้อสีดำ เค้าย้อมผมสีควันบุหรี่อ่ะ คือบอกเลย หล่อสึด! (อาจจะดูเกินจริงไปหน่อยนะ แต่มันคือเรื่องจริง เรื่องเรียล) ตอนนั้นคือเราลุกพอสำรวจร่างกายพี่เค้าเสร็จ เรานี่นั่งลงเลยค่ะ เห็นพี่เค้านั่งตรงโต๊ะ V.I.P เราก็อ่อ... พี่เค้าเป็นเจ้าของโต๊ะนั้น แต่นั่งมาสักพักพี่เค้าก็ไม่ได้สั่งอะไรมาดื่มตั้งแต่เดินเข้ามา อืมก็ไม่กล้าลุกอ่ะ เอาคำใบ้พี่รหัสออกมาอ่านซ้ำไปซ้ำมาอย่างนั้นอ่ะ เงยน่ามาอีกพี่เค้าก็หายไปแล้ว พอลงมาข้างล่างจ่ายเงินค่ากาแฟ แล้วพนักงานเค้าก็เอาตุ๊กตาริลัคคุมะมาให้ เป็นแบบของเซฮุน EXO 
(ติ่งศลป.เกาหลีน้ะจ้ะ)
แล้วก็ให้กระดาษสีฟ้าอ่อนให้มันเขียนว่า "ชอบไหม? พี่รู้มาว่าเราชอบเลยหาซื้อมาให้ ต้องขอบคุณพี่ด้วยนะ 555" แอบเขินเล็กนะ แต่อยากรู้มากว่าพี่รหัสคือใคร หลายคนคงคิดว่าทำไหมเราโง่ขนาดนี้ พี่รหัสอาจจะเป็นพี่ที่เจอกันบนชั้น3ก็ได้ แต่เราก็มั่นใจแค่ 1 เปอร์เซ็นอ่ะ เพราะตอนนั้นรุ่นพี่ที่ม.เดียวกันก็เยอะอยู่ เราเลยตัดใจเรื่องที่ว่าพี่รหัสคือพี่ที่เจอกันกันชั้น3
ตอนบ่ายก็ไปม.เพราะไปช่วยงานอ.เรื่องกิจกรรมพี่รหัสน้องรหัส พอไปถึงรู้สึกว่า เหอะ ฉันไปฆ่าพ่อแม่ใครรึเปล่าเนี่ย ทำไหมพวกรุ่นพี่ผู้หญิงมองเราเยี่ยงนั้น? 
เราโทรหาฝ้ายแล้วนัดเจอที่น่าคณะเพื่อจะให้ฝ้ายเดินไปที่ห้องอ.เป็นเพื่อน ฝ้ายถามว่ารู้ยังว่าพี่รหัสเป็นใคร? ตอบอย่างมั่นใจเลยว่า ไม่ -_- ฝ้าย็ใบ้ว่าพี่รหัสเราเป็นเดือนคณะแต่ไม่บอกว่าคณะอะไร เราก็ถามฝ้ายจนมันแทบจะตบเราตายคาที่ตรงนั้นอ่ะ เราก็บอกว่าขอถามเป็นคำถามสุดท้ายและ ฝ้ายก็พยักน่า เราเลยถามว่าทำไหมรุ่นพี่มองเราอย่างนั้น ฝ้ายมันก็เงียบไปสักพัก แล้วบอกว่าก็เกือบทั้งม.เค้ารู้หมดแล้วว่าพี่รหัสเราเป็นใคร เราก็งงอ่ะ แค่เดือนคณะหนาเว้ยยยย มองยังกะตรูไปกัดเหม่งท่านพ่อพวกคุณอย่างนั้นอ่ะ :3 แล้วตอนขากลับหลังจากช่วยอ.เสร็จก็รอฝ้ายอยู่ทางเข้าม. ก็มีออร่าวิ้งค์เตะตาเข้าอีก ขุ่นพี่ชั้น3เดินผ่านต่อน่าต่อตาแถมยังยิ้มให้ด้วยยยยย >3< เข่านี่แทบทรุด พี่เค้าคุยโทรศัพท์อยู่ แอบเห็นที่ห้อยโทรศัพท์พี่เค้าเป็นตัวมาริโมะสาหร่ายนำโชคด้วย คงห้อยมาตั้งแต่อยู่ในท้องแม่อ่ะ ถึงได้โชคดีที่มีน่าตาหล่ออลังขนาดดดด พอฝ้ายวิ่งมาก็รีบกลับคอนโดกัน ก็จบเรื่องของวันนั้น
วันต่อมามีเรียนซ้าววววว T3T 
เดินเข้าห้องมาก็ตรงปลี่ไปที่โต๊ะประจำเราเลย มีโพสต์อิทแปะแหมะอยู่ด้วยเขียนว่า "Lucky" ใช่ ฉันโชคดีที่วันนี้รถไม่ค่อยติดเลยมาเรียนทัน สมองตอนนั้นมีแต่เรื่องเรียนเลยอ่าาาา T^T ตอนเที่ยงก็ไปอ่านหนังสือแล้วก็กินข้าวไปด้วยกันกับฝ้าย ฝ้ายมันก็ทักว่ารู้ยังพี่รหัสเป็นใคร เราก็ตอบตามความจริงอ่ะยังไม่รู้อะไรเลยโว้ยยยยยย ฝ้ายก็พูดต่อว่าพรุ่งนี้วันสุดท้ายแล้วนะ หื้อออออ เรานี้ขึ้นเลยยย เพราะเห็นคนส่วนใหญ่เค้าเริ่มรู้แล้ว บ้างคนก็รู้ไปแล้วด้วย แต่เรา จมปักอยู่กับที่คร้าาา พอกินข้าวอ่านหนังสือเสร็จก็พากันเก็บของแล้วเดินเล่นอยู่แถวนั้น เดินได้สักพักพี่ปี 2 คนหนึ่งเค้าเดินมาหาแล้วเอาดอกไม้มาให้ พี่เค้าบอกว่าพี่รหัสให้เอามาให้น้องเรา เราก็รับไว้แล้วเอาไปเก็บในรถ แล้วก็จะแวะไปหาป้าที่เค้าคอยทำความสะอาดอยู่แถวที่นักศึกษาไปกินข้าวกัน ปกติเราก็จะเดินไปทักป้าเค้าแล้วก็คุยกันไปเรื่อยเปื่อย แต่ครั้งนี้มันทำเหมือนปกติไม่ได้เพราะว่าขุ่นพี่ชั้น3เค้าก็คุยอยู่กับป้าเค้าด้วยเราก็เดินกลับไปช้าๆ แต่ป้าเค้าก็ตะโกนเรียกจนเราต้องเดินไปหาป้าเค้า พี่ชั้น3เห็นก็ยิ้มให้เวลายิ้มตาพี่เค้าดูสวยมากกกก เราก็ยิ้มแบบฝืนๆ ให้พี่เค้าเพราะมันเขินด้วยแล้วก็รู้สึกอึดอัดด้วย แล้วพี่เค้าก็ทักเราว่า....
เดี๋ยวๆๆๆๆๆ พอก่อนยาวไปและ 55555
เดี๋ยวมาเล่าต่อน้ะมันยาวจริง

แสดงความคิดเห็น

>