นิยายบรรยายเร็วไป ช้าไป ดูอย่างไรคะ
ตั้งกระทู้ใหม่
Crochier
2 ก.ย. 58 เวลา 19:33 น.
2,439
views
6 ความคิดเห็น
พูดแบบนี้ก็ยังอาจจะงงได้อีก เพราะเราอยู่ในมุมคนเขียน ไม่ใช่คนอ่าน
ลองอ่านทวนดูอีกครั้ง แล้วพยายามคิดภาพตามให้เป็นหนังครับ ถ้ามันดูไปเร็ว คือหนึ่งนาทีกำลังอยู่ที่หนึ่ง ทำอะไรอยู่แป๊บเดียว แล้วจู่ๆก็ตัดไปอีกฉากเลยโดยที่ยังเก็บรายละเอียดของเหตุการณ์แรกไม่ครบตามที่มันควรจะเป็น ก็แปลว่าเร็วไป
คำว่า "ตามที่มันควรจะเป็น" ก็อาจจะดูน่างงอีก เอาเป็นว่าให้สมดุลกับสำนวนที่คุณเขียนครับ ถ้าคุณบรรยายฉากไหนที่มันสำคัญน้อยกว่ามายาวๆแล้ว ฉากที่สำคัญมากก็ควรจะยาวด้วย เพื่อให้คนอ่านสามารถเก็บรายละเอียดของฉากและคิดภาพตามในหัวได้ทัน และไม่ขัดกับสำนวนโดยรวมของคุณเกินไป
แต่ถ้าคุณเขียนสั้นๆเป็นนิสัยอยู่แล้ว ฉากสำคัญก็เขียนสั้น ฉากที่สำคัญน้อยกว่าก็ควรจะสั้นด้วยเช่นกัน ไม่ใช่ฉากหลักๆ เขียนสั้น แต่ฉากเรื่อยๆเฉื่อยๆ แบบตัวละครนั่งเล่นมุกกันที่ไม่ได้มีผลต่อเนื้อเรื่องกลับเขียนได้ยาวเป็นวรรคเป็นเวร อย่างนี้ก็เรียกได้ว่าช้าไป
ตัวอย่างของฉากที่เร็วเกินก็เช่น ถ้าเคยอ่าน Harry Potter เล่มสุดท้าย ฉากโวลเดอมอร์ตายนับว่าเร็วไปครับ คือตูมเดียว ย่อหน้าเดียว คาถาสะท้อนกลับ ลงไปกองกับพื้นแล้ว จบ ไม่มีเอ่ยถึงฉากการตายของโวลเดอมอร์อีกเลย ทั้งๆที่มันเป็นฉากที่ถือว่าสำคัญมากของเรื่อง ควรจะบรรยายให้มากกว่านั้น และก่อนหน้านั้นสงครามระหว่างพ่อมดแม่มดสองฝ่ายนี่กินเวลามาตั้งหลายตอนยาวๆ ขนาดตอนงูตายนี่ยังดูอลังการกว่าเลย
ส่วนตัวอย่างที่ช้าเกิน ถ้าเคยอ่านการ์ตูนเรื่องคุณครูจอมเวทเนกิมะ (Magister Negi Magi เก่าแล้วแหละ) ฉากการประลองหลายๆคู่ที่เขียนซะยาวเป็นเล่ม ทั้งที่มีจุดประสงค์แค่โชว์ออฟตัวละคร หรือการพัฒนาตัวละครแต่พัฒนาแค่นิดเดียว ไม่สมกับจำนวนตอนจำนวนเล่มที่กินไป แบบนี้ก็สามารถเรียกได้ว่าช้าเกินไป หรือ "ดึงเรื่อง" ครับ
ส่วนหนึ่งเป็นความชอบหรือจริตของแต่ละบุคคลด้วยครับ จังหวะเร็วช้าของนักอ่านจึงไม่เท่ากัน
แต่มันก็มีมาตราฐานความพอดีอยู่ จขกท.ลองหานิยายมาอ่านหลายๆ เรื่อง แล้วลองศึกษาลักษณะการบรรยาย
"เร็วไป" สำหรับนิยายน่าจะรวมถึง"ห้วนไป"ด้วยครับ
คือบรรยายกระชับจนขาดอารมณ์สื่อสารกับนักอ่าน เรื่องดำเนินไปรวดเร็วแต่นักอ่านนึกตามไม่ทัน
ช้าไปสามารถอ่านข้ามได้ แต่ห้วนไปค่อนข้างแย่ อ่านแล้วเสียอรรถรสไปเยอะ
เร็วไป = ไม่รู้เรื่อง/งง
ช้าไป = ง่วง/น่าเบื่อ
ครับผม
คนอ่านจะเป็นคนตัดสินครับ คนเขียนจะรู้สึกไม่ตรงกับคนอ่านเท่าไหร่ นักเขียนอาจคิดว่านิยายที่ตนเขียนดำเนินเรื่องเร็ว แต่คนอ่านอาจคิดว่าช้าก็ได้
หากคนอ่านบอกว่าเร็ว ก็ให้เพิ่มรายละเอียดในฉากบรรยายเข้าไป ให้เพิ่ม "การกระทำ" เข้าไปอีกหน่อยเพื่อให้มันดูช้าลงอีกนิด หรือเพิ่ม "ความคิดของตัวละคร" เข้าไปก็สามารถทำให้ฉากนั้นช้าลงได้เหมือนกัน
หากคนอ่านบอกช้าไป ให้คนเขียนกลับไปดูที่การบรรยาย ว่ามีส่วนไหนที่ไม่เกี่ยวข้องกับฉากที่กำลังบรรยายอยู่หรือเปล่า หากมีก็ให้ตัดออก ... สาเหตุส่วนใหญ่ที่ทำให้เรื่องเดินช้าก็คือ "ความคิดของตัวละคร" พยายามตัดทอนความคิดที่คิดว่าไม่จำเป็นออก หรือจะเขียนใหม่ทั้งหมดเลยก็ได้ โดยตั้งเป้าเอาไว้ว่าจะไม่ให้เกินกี่บรรทัด เมื่อเขียนเสร็จแล้วก็กลับมาอ่านใหม่ หากฉากมันดูเคลื่อนไปเร็วขึ้น ก็ให้หยุดแก้ แต่หากฉากยังช้าเหมือนเดิม ก็ให้ปรับแก้ใหม่
สรุปคือ ไม่มีบรรทัดฐานหรอกครับ อยู่ที่ความรู้สึกของคนอ่านซะมากกว่า
แรกๆอาจต้องสังเกตจากฟี๊ดแบ็กผู้อ่านจำนวหนึ่งล่ะครับ
แต่ถ้าแต่งไปนานๆจะพอจับจังหวะได้เอง
มองแบบภาพรวมจะเห็นได้ครับ
- บรรยายช้าเกินไป นิยายเราจะยาวเฟื้อย แต่เนื้อหาไม่ขยับไปไหนสักที
- บรรยายเร็วเกินไป นิยายเดินเรื่องไวมาก ผ่านไปไม่กี่ย่อหน้าก็ข้ามฉากนั้นไปแล้ว
การคุมจังหวะนิยายก็เหมือนเราเป็นผู้กำกับหนังครับ ซึ่งจะมีมุมมและความคิดในการตัดฉาก การดึงเรื่องในแบบฉบับตัวเองอยู่ ซึ่งบางทีก็อาจไม่ต้องพ้องกับข้อเท็จจริงเสียทั้งหมดก็ได้ แต่ผู้อ่านควรคล้อยตามจังหวะเรื่องนั้นๆนะครับ
ฉากในตำนานคงเป็นดราก้อนบอลตอนดาวนาเม็กจะระเบิดใน 5 นาที แต่พี่เล่นลากออกมาได้ตั้งหลายตอน แล้วก็เป็นช่วงที่น่าจะพีคที่สุดในภาคนั้นด้วยสิ
หรือแนวที่เล่นกับเวลา เช่นหนังเรื่องอาร์มาเก็ดด้อน ช่วงที่ดราม่าบนยานอวกาศก่อนจะหยุดนิวเคลียร์ นั่นถ้าเอาจริงก็คงตูมไปนานแล้ว แต่หนังก็ดึงเรื่องไว้ครับ ให้คุยปรับความเข้าใจได้ในเวลาที่จำกัดจำเขี่ยซะงั้น
ก็เป็นอะไรที่ผมว่ายากไปอีกระดับนะ การดึงการเร่งจังหวะเนี่ย
ต้องมององค์รวมนิยายให้ออก เห็นภาพเสียก่อนว่าช่วงไหนสำคัญอยากเน้น ความไหนไม่สำคัญอยากเร่ง ถ้ามองจุดพวกนี้ขาดก็สามารถเล่นกับจังหวะได้ครับ แล้วจะตัดปัญหานิยายช้าไป เร็วไปได้เยอะเลยทีเดียว
ส่วนหนึ่งขึ้นอยู่กับอารมณ์ของเรื่องในตอนนั้นด้วยครับ
สมมุติว่าเรื่องอยู่ในช่วงตื่นเต้น กำลังลุ้น อันนี้อาจจะต้องไปเร็วๆ เพื่อเร้าใจคนอ่านนิดนึง ถ้ามัวแต่บรรยายสิ่งแวดล้อมเสื้อผ้าตัวละคร คนอ่านก็อาจจะลืมลุ้นไปเลย
แต่ถ้าเรื่องอยู่ในจังหวะที่กำลังละเอียดอ่อน กำลังซาบซึ้ง กำลังใคร่ครวญ อันนี้ก็ต้องให้เวลากับรายละเอียด ให้พื้นที่กับการบรรยายสิ่งต่างๆ ที่ตัวละครรับรู้หรือสัมผัส หรือคิด หรือเวิ่นเว้อ เพื่อให้คนอ่านได้ซึมซับกับอารมณ์ตรงนี้ครับ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?