นิยาย มัดใจนายกะล่อน ตอนที่1

[p]

นิยาย มัดใจนายกะล่อน ตอนที่1...
กริ๊งงง เสียงนาฬิกาปลุกเอมิตั้งแต่6โมงเช้า "โอย เบื่อจัง วันหยุดแทนที่จะได้ตื่นสายหน่อย กลับตื่นเช้าากว่าเดิมอีก แย่จริงๆ"หลังจากที่บ่นได้ซักพักก็เดินเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัว 10นาทีก็ออกมา และได้ยินเสียงแม่บ่น "เอมิ ตื่นหรือยังเนี่ย ลงมาข้างล่างหน่อย จะย้ายบ้านกันวันนี้อยู่แล้ว" เมื่อได้ยินอย่างนั้นก็ต้องรีบแต่งตัวแล้ววิ่งลงไป "ว่าไงแม่ หนูตื่นนานแล้วนะ บ่นเป็นยายแก่อยู่ได้" หลังจากสิ้นเสียงก็มีชายหนุ่มเดินเข้ามา ท่าทางมีฐานะน่าดู แต่เจ้าหนุ่มก็พูดขึ้นอย่างรู้จักกันมานานแล้วงั้นแหละ "เอ่อ ขายบ้านเหรอครับ พอดีญาติๆผมจะขอติดต่อหน่อยน่ะครับเห็นป้ายแปะอยู่"
ทั้งที่เจ้าหนุ่มพูดแบบนั้นแต่เเม่ฉันก็ไม่ได้มีท่าทีอะไรเหมือนที่ฉันโดนดุเวลาพูดแบบนี้ รวมถึงยังตอบดีซะอีก รู้สึกเกลียดเจ้าหนุ่มคนนี้แล้วน่ะสิ "จ้าๆ ป้าขายบ้านหลังนี้แหละ พอดีจะย้ายไปเกียวโต ไปอยู่กับญาติที่ป่วยสักหน่อย กว่าจะรักษาหายและฟื้นความจำก็ราวๆ3-4ปีแน่ะ แล้วนี่หนูอายุเท่าไรจ๊ะ" แม่กลับพูดดีแบบนี้-..- ฮึ น่างอนมั้ยล่ะ
"ฮ่าๆ คนแก่ก็งี้แหละสินะครับ อายุ19แล้วหล่ะครับคุณป้า ฮ่าๆๆๆ" นายนี่หัวเราะอะไรกันนะ บ้าชะมัดยาก "โอ้ โรคคนแก่ก็แบบนี้แหละจ้ะ ป้าเลยต้องไปดูแลซักหน่อย แต่หนูอายุเท่าลูกสาวป้าเลยสิเนี่ย" อ้าวแม่ ไปพูดงั้นอีก ชิ
"ใช่ ฉันอายุ19แล้วแหละ ตกลงนายจะมาซื้อบ้านหรือหาเพื่อนบ้านคุยกันล่ะยะ" ฉันตอบมันแบบนี้แหละ ตอบพลางเก็บน้ำหอมสุดโปรด6ขวดไปด้วย แต่เมื่อหันหน้าไปหาหนุ่มนั่น ก็ต้องตะลึง โฮ้บร๊ะเจ้า หล่อจัง ฮุๆๆ นัยต์ตาสีแดงดังแสงไฟ ผิดกับฉันตาดำๆ เฮ่ออ เมื่อเราทั้งคู่สบตากันก็ชะงักกันไปพักหนึ่งจนแม่พูด "เป็นไง เอมิ หล่อพอจะเป็นคู่แกได้หรือยังล่ะ ฮ่าๆๆ' พูดแล้วหัวเราะแบบนี้ ไม่รู้หรอว่าชั้นชอบนายนั่นเข้าแล้วจริงๆน่ะแม่ ว๊ากกกกกก
---------------------------------------------------------รอต่อภาค2นะจ๊ะ---------------------------------------