พัฒนาการวาดรูปของเราตั้งแต่ ป.6 (2551) ถึง ปัจจุบัน (2558) + เล่าประสบการณ์(?) (ภาพเยอะ โหลดโหดมาก)
(แก้มาหลายรอบแล้วน้า ลงได้สักที TvT)
=========================================
สวัสดีจ้า เรามีนามปากกาว่า KazeRi นะ
เห็นช่วงก่อนหน้านี้มีคนตั้งกระทู้พัฒนาการรูปกันเยอะ เลยอยากตั้งมั่ง ไว้เก็บรวมภาพจะได้มาดูระลึกความหลังทีหลังได้
ของเราก็เหมือนหลายๆ คนนั่นแหละ ชอบอ่าน ชอบดูการ์ตูนกัน เลยชอบวาดการ์ตูนตามไปด้วย แต่ถึงจะอย่างงั้นก็ไม่ได้หมายความว่าอยากจะเป็นนักเขียนการ์ตูนหรอก เราแค่ชอบวาดรูปเพื่อคลายเครียดน่ะนะ สนุกดี ^^
แรกเริ่ม...
ช่วงป.1-3 : ก็ วาดไปตามประสาเด็กล่ะนะ คือแบบ...วาดเฉพาะตอนมีการบ้านแล้วครูสั่งให้วาดรูปประกอบอะ มีแต่คนขี้ก้าง รูปบ้าน ต้นไม้ ทุ่งนา ภูเขาสองลูกและมีพระอาทิตย์ตรงกลาง บนท้องฟ้ามีเมฆกับนกที่วาดแค่เส้นเท่านั้น (เราเชื่อว่าทุกคนที่เคยวาดน่าจะนึกภาพออก เพราะส่วนใหญ่ก็เริ่มต้นกันที่สไตล์นี้หมดแหละ ฮ่าๆ)
(ช่วงนี้ไม่มีรูป ข้ามๆ)
ก้าวสู่ทางวาด(?)
พอเข้าประถมปลายสัก ป.4-5 ได้ เริ่มรู้จักสิ่งที่เรียกว่า ‘การ์ตูน’ (ก่อนหน้านั้นจำได้ว่าชอบอ่านแต่หนังสือเรียน กับพวกประวัตินักวิทยาศาสตร์...//ชีวิตแลดูจริงจัง) คือเห็นเพื่อนอ่านแล้วให้ยืมก็เลยลองเอามาอ่านบ้าง ปรากฏว่าติดเลยจ้า555 เรื่องแรกๆ ที่อ่านคือ โดราเอมอน กับ โคนัน ทำให้ภาพก็ออกมาสไตล์นั้นเลย
นี่คือภาพเก่าสุดที่ขุดหามาได้ วาดตอนป.6 (ทุกรูปหน้าเหมือนกันจนหลอนเลย...)
ยุคแห่งการก็อปปี้ (?)
พอเข้าม.1 ก็เริ่มรู้จักรีบอร์น (ตอนนั้นโคตรฮิตอะ ชอบมาก ตามซื้อแทบทุกเล่ม) ไม่สิ อันที่จริงต้องบอกว่าเริ่มบ้าการ์ตูนแล้ว เรื่องไหนน่าสนใจตามดู ตามซื้อ ซื้อแล้วก็จะมาวาดตามส่งผลให้งานวาดช่วงนั้นเต็มไปด้วยแฟนอาร์ตตัวละครจาก หลายๆ เรื่อง อีกทั้งยังไม่มีเอกลักษณ์ ก็นะ... เล่นวาดลอกมาเลยนี่นา ถึงมันจะเป็นแบบดูแล้ววาดตาม แต่แค่เห็นก็รู้เลยว่าก็อปมาจากภาพไหน 555
อ้อ! ช่วงนั้นก็เริ่มมีออริไร้นามโผล่มาแบบไม่รู้ตัว(ปัจจุบันก็ยังไร้นามอยู่ 555) เป็นตัวที่เอามาใส่ชุดจากเรื่องอื่นๆ (วาดก็อปตามเคยจ้า)
(มีต่อคห.ล่าง)
15 ความคิดเห็น
จุดหักมุม(?)
ขึ้นม.2 ยอมรับว่าลายเส้นเปลี่ยนแบบโค้งหักศอกเลยทีเดียว โปรดสังเกต ทุกรูปหันหน้าด้านเดียวและเบี้ยวสุดขีด สงสัยอยู่เหมือนกันว่ามันมาถึง ณ จุดๆ นี้ได้อย่างไรทั้งๆ ที่ตอนม.1 แลดูเป็นผู้เป็นคนกว่าเยอะเลย TvT
และตอนนี้เป็นช่วงที่เริ่มติดการ์ตูนเรื่อง Shonen onmouyji (ช่อง9 )ชัดเลยว่าชุดญี่ปุ่นมาบ่อยสุดๆ แล้วก็ถ้าใครดูเรื่องนี้ก็จะรู้ว่าอนิเมจบแบบว้อดเดอะ...!? มาก นั่นละ ส่งผลให้เราจิ้นเนื้อเรื่องต่อเอาเอง ก่อกำเนิดเป็นแฟนฟิคและโดจินอีกบาน
แล้วช่วงนี้ก็เริ่มวางพล็อตนิยายตัวเองแล้วจ้า ออริโผล่มาเพียบยุคเฟื่องฟูงานเขียน(?)
ม.3 เริ่มแต่งนิยายของตัว เองแบบจริงจัง(?)แล้ว แต่ด้วยความมือใหม่ไฟกำลังลุกโชติช่วง ก็เลยเขียนมันทั้งยังไม่มีพล็อตนั่นแหละ ทำให้ไฟดับพรึ่บ! ตัน เขียนไม่ออก แล้วใส่ไหดองมันทั้งอย่างนั้นแหละ (เค้าขอโทษคนอ่านทุกท่านด้วย TvT)
เนื่องจากไปเขียนนิยายซะเยอะ ทำให้ไม่ได้วาดรูปเยอะเหมือนตอนม.2 แต่ก็มีวาดภาพตัวละครในนิยายบ้าง วาดแล้วสนุกสุดอะ
ช่วงนี้ก็ได้รู้จักโวคัลลอยด์ ตามดูเพลงเป็นบ้าเป็นหลังอยู่พักนึง โดยเฉพาะเพลง aku no musume อะ ตอนแรกก็สะใจอยู่หรอกนะ แต่พอฟังเพลงที่สองต่อเท่านั้นแหละ... ตามดูเพลงของคู่รินเลนยาวเลยจ้า
แล้วก็เริ่มก้าวสู่โลก CG แล้ว!
โปรแกรมแรกที่ใช้คือ Paint นี่ แหละ ซูมเข้าซูมออก ลบเส้น ลบรอยเกิน จับเมาส์ลากกึกๆ ภาพเดียวนั่งวาดเป็นวัน เช้ายันเย็นอะ แอบคิดในใจ พวกที่วาดรูปสวยๆ นี้มันต้องแข็งแกร่งมากอะ ถึกมากด้วย ทำกันได้ยังไง!
หลายเดือนต่อมาก็รู้จัก photoshop ...อันที่จริงก็รู้จักนานแล้ว แต่เพิ่งมารู้ว่ามันใช้วาดรูปได้เนี่ยแหละ รู้สึกง่ายขึ้นเวลาวาด อย่างน้อยมันก็เซฟแล้วมาแก้ได้ล่ะนะ
พบเจอยอดฝีมือ(?)
ขึ้นม.4 โรงเรียนใหม่ ทุกอย่างใหม่ วันเปิดเทอมก็หากลุ่มนั่งในห้อง แล้วก็นั่งวาดรูปเล่นเพลินๆ คนข้างๆ ทักมา “โอ้ วาดสวยนะ” ในใจเราก็แบบ...อ๊ะ แน่น้อนนน เราอะ วาดสวยที่สุดในห้อง(รร.เก่า)เลยน้า (แลดูน่าหมั่นไส้ตัวเองขึ้นมาทันที =A=) แต่ที่พูดไปคือ “อืม ขอบคุณนะ”
แล้วพลันสายตาก็เหลือบไปเห็นสมุดที่วางอยู่บนโต๊ะเพื่อนเข้า...
...
.......
...เชรดดดดโด้!! สวยมาก! เป๊ะมาก! เซ็กซี่มาก! หล่อมาก! เรทมาก(!?)
ตอนนั้นคืออึ้งอะ ถึงหน้าจะยิ้มๆ แต่ในใจคิดไปไกลละ บ้าน่ะ ตัวเรานี่มันช่าง... อ่อนด้อยยิ่งนัก! หาญกล้าคิดว่าตัวเองเมพพอแล้ว แต่ไม่ใช่! โลกนอกกรอบกะลานี้มันช่างกว้างใหญ่นัก เหนือฟ้ายังมีฟ้า! เหนือเคะยังมีเมะ!(ไม่ใช่ละ)
สายตาที่เรามองอีกฝ่ายประหนึ่งยอดเขาเอเวอร์เรส มันช่างสูงชันยิ่งนัก แต่นั่นล่ะเป้าหมาย! สักวันเราต้องพิชิตมันให้ได้!! (พอมาคิดดูแล้วโคตรน่าอายเลย -////-)
สุด ท้ายก็เป็นเพื่อนสนิทกัน ลามไปถึงนักวาดอีกคน ที่รร.เดียวกันด้วย แล้วก็รู้จักนักวาดในโลกออนไลน์มากขึ้น และทุกคนก็เมพมาก อลังการดาวล้านดวงอะ ส่วนใหญ่อายุน้อยกว่าตั้งสองสามปี แต่ความเมพนี่ไม่ขึ้นกับอายุจริงๆ
ทำให้ช่วงนี้เร่งพัฒนาฝีมือเลยจ้า ออกมาดังที่เห็น
CG ก็ได้รู้จักโปรแกรม sai ที่ทำให้ชีวิตง่ายขึ้นเยอะเลย (บ้าจริง! ทำไมเรารู้จักกันให้เร็วกว่านี้นะ sai รู้ไหมฉันต้องทนตกระกำลำบากกับ paint แค่ไหนน่ะ! )
ม.5 ยุคทองแห่งการวาดรูปของเรา คือมีรูปวาดเยอะมาก
ซีจีก็มากตามด้วย อาจจะเป็นเพราะเราได้ครอบครองสุดยอดอาวุธแห่งวงการCG มาแล้วด้วยก็ได้ นั่นคือ เมาส์ปากกานั่นเอง!!
ตอนแรกๆ ที่นั่งถึกวาดรูปเป็นชั่วโมงน่ะ ก็มีอิจฉาคนที่มีเมาส์ปากกาบ้าง แอบคิดว่าถ้าเรามีเมาส์ปากกาบ้างล่ะก็ ป่านนี้วาดรูปได้เทพๆ สวยๆ ไปนานละ ที่ยังไม่สวยนี่เพราะไม่มีหรอกน่า เฮอะ =3=
ปรากฏว่าคิดผิด! เมื่อ ได้ลองใช้จริงๆ ถึงจะรู้ นอกจากช่วยทำให้ทำงานสะดวกขึ้นแล้วมันไม่มีอะไรเปลี่ยนเลย จริงๆ นะ ทุกอย่างยังเหมือนเดิม ลงสีแบบเดิม ใครที่คิดว่าเมาส์ปากกาทำให้เก่งขึ้น ขอบอกเลยว่าคิดผิดจ้ะ มันอยู่ที่ฝีมือล้วนๆ เลย TvT
ช่วงนี้เนื่องจากได้รู้จักนักวาดในเฟสมากขึ้น ทำให้เรามีมาสค็อตตัวเอง ...เยอะเลยด้วย555
ช่วงเวลาเบรกตัวเอง
ม.6 ช่วงชีวิตที่วุ่นวายที่ สุดในช่วงม.ปลาย ไหนจะกิจกรรม ติว เรียนพิเศษ อ่านหนังสือ การบ้าน งาน ทำให้วาดรูปน้อยลง แอบวาดเล่นในคาบเรียนยังมีบ้าง แต่ CG นี่น้อยลงมากๆ จนถึงช่วงหนึ่ง...ให้สัญญากับตัวเองเลยว่าจนกว่าจะติดที่เรียนจะไม่ขอแตะเมาส์ปากกาอีก ไม่ CG อีกเลย
(นี่เป็น CG รูปสุดท้ายก่อนหยุดไปอ่านหนังสือ)
นับเป็นช่วงเวลาเทอมสองทั้งเทอม ที่เก็บเมาส์ปากกาเอาไว้ บางครั้งเรียนมันก็เครียดอยากวาดรูปมากๆ แต่ก็ต้องอดทน พยายามต่อไป แม้ว่าเราจะได้ที่เรียนแล้ว แต่ในเมื่อมันยังไม่ใช่ที่ต้องการ เราก็ยังต้องพยายามต่อไป
จนวันหนึ่ง ประกาศที่ขึ้นในเว็บบอกว่าติดแล้วที่หนึ่ง เป็นที่ๆ เราพอใจอยู่มาก มันดีใจมาก ดีใจมากๆ รู้สึกเหมือนมีฝูงผีเสื้อบินอยู่ในท้อง ร่างกายสั่นเกร็งขนลุกด้วยความตื่นเต้น ในที่สุดเราก็ติดมหาลัยแล้ว! ติดแล้ว...
.......
.......
...แล้วเราก็พุ่งไปหาเมาส์ปากกาทันที 555
ทำตามสัญญาได้แล้วนะเมาส์ปากกาคุง เราจะได้เจอกันหลังจากพลัดพรากกันมาเกือบ 5 เดือน ฉันคิดถึงนายมากกกก
แต่...! เนื่องด้วยความเอ๋อช่วงขณะที่ไม่ได้เก็บเมาส์ปากกาคุงไว้ในกล่องมิดชิด แต่เก็บพี่แกไว้ในชั้นหนังสือ ปรากฏว่ามดมาทำรัง! มด! มดดดด!! T[]T
เห็นลางจ่ายเงินซื้อของใหม่ลอยมาไกลๆ แล้ว แต่เราก็ยังลองต่อกับโน้ตบุ๊คดูพบว่ามันมีปัญหาเด้งหน้าต่างอะไรไม่รู้ขึ้นมา ...-น้องมด!! ย้ายสำมะโนครัวกันเดี๋ยวนี้เลย!!
แล้ว เราก็ทำวิธีต่างๆ นานาให้ย้ายกันออกไป จนได้เมาส์ปากกาคุงคืนมาพร้อมกับซากรังมดภายในร่างพี่แกที่เราจะขอเมินมันไป ลองต่อดูอีกครั้ง ปรากฏว่ามันยังมีปัญหาอีกเหมือนเดิม ระหว่างที่คิดหนักว่าต้องซื้อใหม่ก็หาข้อมูลเพิ่ม พบว่ามันแค่ต้องลงไดร์ฟเวอร์ใหม่เท่านั้นเอง แล้วก็กลับมาใช้ได้แล้ว เฮ!!
แล้วก็จัดเลย
ปัจจุบัน
ขึ้นปี1 มานี่แทบไม่ได้วาด CG เลย มีวาดก่อนเปิดเทอมรูปสองรูป แต่หลังจากนั้นก็ไม่ได้วาดรูปลงสีอีกเลย รูปลายเส้นก็มีมาประปราย หลังรับน้องคิดว่าคงจะมีเวลาว่างมากขึ้น ที่ไหนได้ ติดสอบอีก!
หลังจากนี้ก็ตั้งใจว่าจะกลับมาวาดรูปลงซีจีอีก (ถ้ามีเวลาล่ะนะ TvT...//ตีแผ่ชีวิตมหาลัย)
หลังจากดูงานทั้งมวลทำให้เราตั้งใจเพิ่มเป้าหมายในการฝึกวาดเพิ่มขึ้นดังนี้
1. อนาโตมี รูปร่าง-ส่วน ทั้งชายหญิงเลย
2. มือ เลิกเอามือหลบด้านหลังกับกอดอกได้แล้ววว
3. ท่าทาง บอกลาท่าเคารพธงชาติกับเอียงหน้าด้านซ้าย 45 องศาสักที
4. มุมมอง มุมตรงทุกภาพ
5. รอยยับเสื้อผ้า ขอเอาแบบที่เป๊ะหน่อยเถอะ
6. BG ฉากพื้นหลัง ตัวละครเพียวๆ ทุกภาพแล้วนะ ฉากล่ะฉากกก
7. แสงเงา บางทีก็อยากลงสีแบบอื่นบ้างน่ะนะ
สุดท้ายนี้ ขอขอบคุณทุกท่านที่อ่านมาจนจบ ยาวมิใช่น้อยนะเออ ยินดีด้วยที่ทุกท่านอ่านเกิน 8 บรรทัดแล้ว ใครที่กำลังพยายามวาดอยู่ก็ขอเป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆ เรียนรู้และฝึกฝนต่อไป สักวันมันต้องออกมาแบบที่ตั้งใจไว้แน่นอน ^^
มุมโฆษณาทิ้งท้าย
- เราเปิดเพจอยู่ แวะมาดูได้นะเออ KazeR
- อันนี้ของเพื่อนยอดเขาเอเวอร์เรส งานภาพสไตล์เซ็กซี่เลือดพุ่ง Mihoฮุฮุ ผู้วาดอย่างจริงจังในคาบเรียน
- อันนี้อีกคน ภาพมุ้งมิ้ง ตากลมโต Nama E
วาดสวยมากค่า
วาดเก่งมากเลยค่ะกาพัฒนาของคุณสุดยอดมาก
ข้าน้อยขอคารวะเป็นศิษย์เจ้าค่ะ
งานสวยมากก // เข้าใจที่ว่า เมาส์ปากกาไม่ได้ช่วยให้งานดีขึ้น T^T
ขอชี้แนะผู้น้อยอย่างข้าพเจ้าด้วยนะขอรับ
ลายเส้นสวยมากกกก
..........
...............เยี่ยมค่ะ // พูดไม่ออก.....- -
สวยมากเบยยย ว่าแต่พี่มีเคล็ดลับตัดเส้นโดยใช้เมาส์ปากกาในโปรเเกรมsaiบ้างมั้ยคะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?