ลำบากใจเพื่อนในกลุ่มเข้ากันไม่ได้เลย

[เด็กหลังห้อง]

นามสมมติเราชื่อเอ หลังจากที่ย้ายห้องมา จากตอนม.4 อยู่ 4/12 มาอยู่ ม.5/11 เพื่อนเดิมที่เคยรู้ใจก็แยกกันหมด เพื่อนสนิทก็แยกกัน ได้เพื่อนมาคนนึงอยู่กลุ่มเดียวกับเรานะ นามสมมติ บี แต่ไม่สนิทเลยไม่ค่อยจะรู้ใจ ตอนแรกก็คิดว่าจะอยู่ได้ไม่เป็นอะไรหรอก พอนานๆไป มีเพื่อนอีก 3 คนที่ได้รู้จักกันและคิดว่ามาจากห้องอื่นเหมือนกัน คุยกันรู้เรื่อง สนุกเฮฮา เรียนเป็นเรียน ตอนนี้ในกลุ่มเลยมีกันอยู่ 5 คน ต่อมาเพื่อนแต่คนต่างกันมากแบบไม่สามารถที่จะปรับตัวเข้าหากันได้เลย ต่างคนต่างขี้น้อยใจ เพื่อนที่เคยมากันสามคน คนนึงเขามาคุยกับเราเยอะ พวกนู้นก็จะน้อยใจ และเวลาทำงานก็มักจะมีแต่เราที่กระตื้อรื้อร้นอยู่ และเพื่อนใหม่อีกคนนึง ทำกันอยู่แค่นั้น คนอื่นไม่เคยสนใจอะไรเลย และเวลาที่ทำงานที่รีบๆส่ง ตอนเราทำเพื่อนมันไม่ยอมทำ ทั้งที่ๆนั่งโต๊ะเดียวกัน ทำอยู่พร้อมกัน <br>
แตไม่ยอมทำ และบอกว่าทำไม่เป็น รอเราทำเสร็จก่อน พอเราเสร็จก็หมดคาบว่างพอดี แล้วเพื่อนคนนั้นละ ยังไม่เสร็จไง บอกว่าเออ-จะเรียนก็ขึ้นไปนะ กูอยู่คนเดียวได้ พวกเราคนอื่นก็มองหน้ากัน เออเพื่อนพูดแบบนี้รู้เลยละ ว่าพอเราขึ้นเรียนมันต้องโกรธ พวกเราเลยโดดอยู่เพื่อนมันทำการบ้าน และเพื่อนใหม่อ้ะชอบชวนโดด พอเราไม่โดดเขาก็ไม่โดด เราลำบากใจ แต่ส่วนเยอะเราจะพาเขาขึ้นเรียนมากกว่า คือทุกคนในกลุ่มมีนิสัยที่แตกต่างกันมากและไม่สามารถจะเข้ากันได้เลย คนนึงขี้วีน อารมณ์ร้อน ขี้น้อยใจ แต่เรียน อีกคนนึงเพื่อนโกรธไม่ง้อปล่อยไป ไม่สน เหนื่อยละไม่อยากง้อ มันควรจะปรับตัวเองได้แล้ว (คนที่ขี้น้อยใจคือคนที่กล่าวมาคนแรก) อีกคนนึง ไม่ค่อยสนใจงาน ไม่ค่อยเรียน เวลาสอบเดาลูกเดียว ไม่สนใจอะไรเลย วันๆพูดแต่เรื่องผู้ชายมาเล่าให้เราฟังทุกวัน แต่เรื่องอื่นเพื่อนนี้ดีนะเหมือนจะไปไหนมันก็ไปเพื่อนตลอด ข้อดีแค่นี้แหละ ) และคนสุดท้าย หนักกว่าเพื่อน ไม่ค่อยจะอยู่ในกลุ่มแตกกลุ่มตลอดเพราะเขามีเพื่อนที่เล่นบาสด้วยกัน เพื่อนต่างห้อง เขารู้จักคนเยอะ เวลาพักอะไรก็ไม่ค่อยอยู่กับพวกเรา และเวลามันโดดอะไรมันก็ชอบบอกว่าเออ ไม่บอกมัน ถึงเพื่อนคนอื่นมันคิดว่า ทำไมไม่คิดจะตามเอง ไม่คิดจะสนใจเอง ให้เพื่อนคอยบอกมันทุกอย่างเออว่ะ พอเพื่อนมันพูดมันก็โกรธอีกแล้วมาพูดหลับหลังมาบอกเราว่าไม่ชอบที่เขาพูดแบบนั้น บอกกันดีๆก็ได้ คราวหลังมันไม่ถามอะไรละ พึ่งไม่ได้สักคน พอเราได้ยินแบบนี้ ขึ้นสิ ทั้งๆที่ก็ช่วยอยู่หลายวิชา งานที่ค้างบอกให้ช่วยก็ช่วย พอมาได้ยินแบบนี้ ท้อเลยหว่ะ งานมันเยอะหลายวิชามาก อยู่สายวิทย์-คณิต และมันก็ไม่ตั้งใจเรียน หลับเกือบจะทุกคาบเวลาเรียน ไม่สนใจการบ้านเลย ถ้าเป็นงานกลุ่มถ้าอยู่กับมันนะ เหนื่อยใจเลย ไม่ทำแน่นอน แต่ทิ้งได้ไงอ้ะนะเพื่อนตัวเอง ถึงบางทีมันจะคิดว่าเราไม่ใช่เพื่อนสนิทแบบเพื่อนที่เล่นบาสมันก็ตาม เวลาเลิกเรียนก็ช้ากว่าคนอื่นตลอดช้าแบบออกคนสุดท้ายอ้ะ พวกเราก็รอดิ แล้วเป็นแบบนี้ทุกคาบ มันน่าเบื่ออ้ะ พอไม่รอก็สงสารมันอีก อยู่คนเดียว เดินอยู่คนเดียวแต่มันคงชินแล้วละ เพราะมันก็ไม่ค่อยจะอยู่กับพวกเรา เราคิดว่าเราอยากจะย้ายกลุ่มไปอยู่กับเพื่อนห้องเดิม แต่ไม่ใช่เพื่อนในกลุ่มตอนม.4 นะ เป็นเพื่อนในห้องเดียวกันตอนม.4 อยู่กับพวกนั้นมันน่าโอเคกว่า อีกอย่างก็รู้จักกันมาแล้ว แต่เรากลัวว่าเพื่อนเดิม มันจะไม่ชอบเรา แต่เราไม่ไหวหว่ะ ไม่มีความสุขเลย ไม่รู้จะอธิบายยังไง<br>
<br>
อยากจะมาขอคำแนะนำ ตอนนี้ร.รก็ใกล้จะเปิดเทอมแล้ว<br>
ในหัวเรายัง ตึบ อยู่เลย <br>
เครียดมากจริงๆ<br>
เรื่องเรียนไม่ค่อยเท่าไร อยากมีคนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจ แบบมองตาก็รู้ใจ <img class="sticker" src="https://www0.dek-d.com/assets/board/images/sticker/big_stickers/bb-004.gif" alt="เศร้าจัง">

Comments

[White Frangipani]

สวัสดีค่ะ เจ้าของกระทู้

อ่านจบแล้วก็ส่ายหัว  ถอนหายใจยาวววววววววววววววววววววววววววววววววววววว แบบนี้เลยค่ะ (ยาวกว่านี้อีกด้วย ถอนหายใจยาวๆๆๆๆ ลึกๆสักยี่สิบนาทีมั้งกว่าจะทำการลงมือโหลกอินเข้ามาเพื่อเม้นต์เป็นกำลังใจให้คุณนี่นะ)

อาการที่ดิฉันเป็นแบบนั้นเพราะอ่อนเปลี้ยเพลียแรงกับคำบอกเล่าของคุณค่ะ จริงนะคะ

อ่านแล้วสงสารคุณจับใจหล่ะ

คุณมีแต่ความคิดที่ติดลบ....นะคะนี่ คุณคิดแต่เรื่องราวที่คุณคิดว่าเขาทั้งหลายติดลบร่ายยาวแต่เรื่องติดลบ คุณเห็น จับตามอง ใส่ใจ ใส่พลังพยายามมองแต่ในมุมที่ติดลบและอาการที่คุณคิดว่าเขาเพื่อนๆทั้งหลายติดลบนี้นะคะ ซึ่งอาจจะเป็นมุมมองของคุณเองก็เป็นได้ค่ะ


เพราะตามที่คุณร่ายมานี้นะดิฉันไม่รู้จักเขาทั้งหลายไม่เห็นเตุการณ์ด้วยค่ะ(จึงต้องคุยหรือต้องสนทนากับคุณในเรื่องของคุณเป็นดีที่สุดเนอะ)


ช่วยแนะนำหรือวิเคาะห์เรื่องของเหตุการณ์ที่เล่าไม่ได้ว่าใครเป็นอย่างไร ก็ไม่มีประโชยน์ เพราะฉนั้นคุยเรื่องคุณดีกว่าเนอะ (นี่ต่างหากหล่ะที่ควรจะเป็น คุยเรื่องของคุณต้องกับคุณสิเนอะ) อาการที่คุณเป็นอยู่นี้คุณกำลังยํ่าแย่ค่ะ ดิฉันรู้สึกเช่นนั้นนะ


จึงเป็นเรื่องที่ดิฉันสงสารคุณค่ะ และเข้าใจว่าคนที่มีสตินะคะ ใครจะเป็นเช่นไร เพื่อนๆนะคะ เราก็อย่านำเหตุเหล่านั้นมาเผาผลาญตัวคุณเท่านั้นคุณก็มีความสุขได้แล้วค่ะ หรือใครจะเป็นอย่างไรในบางครั้งก็ไม่ใช่เรื่องดีที่คุณจะจัดฉากการเกิดขึ้นและเป็นไปในการกระทำของเขาทั้งหลายเช่นที่คุณทำอยู่นี้นะคะ


นี้เป็นอะไรที่เผาผลาญคุณค่ะ รักเพื่อนนะคะหวังดีก็ตักเตือน หาวิธีบอกเขาทั้งหลายตรงๆด้วยความหวังดีแต่หากเขาไม่เห็นด้วย ไม่เปลี่ยนแปลงตัวเขาเอง และเข้ากันไม่ได้คุณก็ต้องถอยห่างออกมาค่ะ นำพลังที่คุณคิดติดลบต่อเขาทั้งหลายนี้มาทำอะไรๆเพื่อตัวคุณเองเถิดค่ะ


คุณดีจริงเก่งจริงเอาตัวเองให้รอดก่อนเถิดนะคะ (นี่อ่านแล้วคล้ายซํ้าเติมเนอะ จริงแล้วไม่เพราะเลยเนอะหากดิฉันจะพูดตรงๆแบบนี้กับคุณ รู้ว่าแรงขออภัยค่ะ) อยากบอกว่าคุณอย่าเอาเวลามานินทาเพื่อนลับหลังฉอดๆเป็นรายคน รายบุคคลแบบนี้จนอารมณ์ติดลบนี้เผาไหม้คุณจนเกรียมเลยนะคะ (นี่ก็แรง ขออภัยค่ะ ดิฉันเริ่มจะติดนิสัยไม่ดี พูดแรงๆ จะเป็นการทำร้ายนํ้าใจผู้อื่นด้วยคำที่ตนพูดแรงๆ หรือใช้คำพูดไม่เป็น ไม่ดีเลยเนอะ)

จะติดเป็นนิสัยที่ไม่ดีกับคุณด้วยค่ะ  เป็นห่วงนะคะ  (เป็นห่วงตัวดิฉันเองด้วยนะคะนี่เริ่มติดนิสัยไม่ดีไปด้วยแล้วค่ะ รู้ตัว ขออภัยค่ะ)

ดูคุณสับสนวุ่นวายไปหมดยุ่งกับการคิดเรื่องของคนอื่น(เพื่อนๆคุณ) คุณทำไม่คิดสักนิดว่ามีเวลาที่จะใส่ใจตัวคุณเองบ้างไหมคะนี่ เวลาพลังที่เสียไปมีแต่เผาไหม้คุณค่ะ  คุณรู้ไหมคะวาระการเป็นไปเกิดขึ้นที่เป็นเช่นเพื่อนๆของคุณหรือแม้แต่ตัวคุณนั้นไม่มีใครเปลี่ยนแปลงให้ใครได้เลยค่ะ ตัวเขาทั้งหลายเท่านั้นที่จะเปลี่ยนแปลงได้ เพราะฉนั้นอย่าตำพริกละลายแม่นํ้า และผลที่ได้ที่ติดลบเพื่อตัวคุณเลยค่ะ  (ไม่คุ้มนะ)


อยากจะมาขอคำแนะนำ ตอนนี้ร.รก็ใกล้จะเปิดเทอมแล้ว
ในหัวเรายัง ตึบ อยู่เลย
เครียดมากจริงๆ

ให้แล้วนะคะคำแนะนำ ให้กับตัวคุณโต้งๆเลย หวังว่าคุณจะรับได้ และรู้สึกได้ว่าดิฉันหวังดี (หวังดีก็บอกกับตัวคุณโต้งๆนี่หล่ะ ไม่เหน็บแนมด้วย ที่บอกนี้จากใจค่ะ และคุณจะเปลี่ยนตัวคุณหรือเปล่าก็ขึ้นอยู่ที่ตัวคุณค่ะ ดิฉันช่วยได้เพียงเท่านี้)


"เรื่องเรียนไม่ค่อยเท่าไร อยากมีคนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจ แบบมองตาก็รู้ใจ"...คนเหล่านี้นะคะ เป็นอะไรที่ไม่ง่ายที่คุณจะสามารถใกล้กรายเขาได้ เพราะเขาเหล่านี้มีเซ้นส์ เขาใช้เซันส์ เขาจะรู้ทันทีว่าใครเป็นอย่างไรจะนำอะไรมาสู่เขา คนเหล่านี้หลบเลี่ยงเป็น รับรู้เป็น เห็นเข้าใจได้ คนเหล่านี้ที่เป็นสุขและสงบได้จริงสินะคุณก็เข้าใจได้นี่นะ เพียงมองตาก็เข้าใจปล่อยยิ้มให้กันได้อย่างเป็นสุข

หากคุณอยากจะสัมผัสคนเหล่านี้ได้ต้องมีเคมีตัวเดียวกันค่ะ เป็นธรรมชาติที่คุณต้องศึกษาและปฎิบัติอย่างตั้งใจค่ะ แท้จริงคุณก็รู้นี่นะว่าคนที่เงียบสงบนั้นเป็นคนที่มีสุข และคนที่มีโอกาสอยู่ด้วยเป็นสุขคุณจึงอยากวันนาได้ใกล้ชิดกับเขา เมื่อรู้แล้วก็ลงมือค่ะ


เป็นกำลังใจค่ะสู้ๆนะคะ ตั้งใจปลดปล่อยบุคลิกที่ติดลบของคุณนั้นทิ้งไปก่อนที่มันจะเกาะกินจิตใจคุณจะกร่อนคุณจะทุกข์ทรมานแสนสาหัสค่ะ  สู้สู้นะคะ สงบ สงบค่ะ


ของฝาก ที่จะช่วยเป็นกำลังใจที่จะดีได้เพื่อคุณอย่างแท้จริงค่ะ













ฟังคำสั่งสอนเหล่านี้ค่ะ จะช่วยคุณได้ ฟังนะคะ ตั้งใจฟังค่ะ เพื่อตัวคุณเองอย่างยิ่งยวด(ดิฉันจะฟังด้วยค่ะ รู้สึกว่าจะติดนิสัยไม่ดี พูดไม่เพราะรู้ตัวเองค่ะ เจ็บปวดทั้งตัวเลย สิ่งไม่ดีเริ่มกัดกิน)

ขอให้คุณพบทางพ้นทุกข์ค่ะ และพ้นความลำบากใจจนทำให้คุณเกิดเป็นความทุกข์ทรมานนี้ด้วยเทอญ


สู้สู้นะคะ



สุดท้ายกระทู้นี้ขอ (ได้หรือเปล่าเอ่ย) ขอผู้ที่ต้องการแจ้งลบ(หากมีนะคะ  เห็นๆบางกระทู้หายสาบสูญไปอย่างไม่มีสาเหตุในบางครั้ง เสียดายค่ะ)และท่านผู้มีหน้าที่ย้ายกระทู้ค่ะ

ขอไม่ต้องย้ายนะคะ  บอร์ดนี้เป็นบอร์ดสัพเพเหระ ในบางกรณีก็อยากที่จะมีเปรอร์เซ็นต์ของเรื่องราวที่แตกต่างติดอยู่บ้าง ซึ่งเป็นเรื่องสัพเพเหระค่ะเข้าใจแบบนั้น  และกระทู้นี้ไม่ทราบว่าเจ้าของกระทู้ตั้งใจส่งถึงเพื่อนๆที่นี่หรือว่าโพสต์ผิดบอร์ด แต่ก็อยากขอค่ะกระทู้นี้

อยากให้อยู่บอร์ดนี้ค่ะ เด็กที่เข้ามาอ่านหรือเพื่อนๆนักเขียนซึ่งมีมากมายที่เป็นมือหัดใหม่ทั้งหลายได้เห็นข้อความที่แตกต่างในบางครั้ง จะเกิดเป็นไอเดียหรือความคิดเห็นที่แตกต่างได้ ได้มีโอกาสหัดเรียบเรียงความคิดที่แตกต่างเป็นตัวหนังสือค่ะ

เช่นดิฉันนี้เป็นนักเขียนหัดใหม่และยินดีที่จะตอบรับกระทู้นี้ด้วยความเต็มใจ และมีโอกาสหัดเขียน- ตอบรับประเด็น(เช่นที่เห็นนี้) เป็นการฝึกหัดมือไปในตัวด้วยค่ะ

และแน่นอนความเห็นนี้เป็นความคิดที่แตกต่างอย่างแน่นอน หวังว่าเจ้าของกระทู้จะสัมผัสได้ถึงความจริงใจ ที่ดิฉันมีต่อความเห็นนี้เพื่อส่งให้คุณนะคะ ด้วยรักและห่วงใย เพื่อนร่วมบอร์ดค่ะ^____^

[x'mas]

อ่านแล้วตึบ เป็นการเรียนมอปลายที่หดหู่มาก ปกติมอปลายควรมีชีวิตสดใสไปไหนไปกันนะ(ตอนรุ่นของพี่นะ) แต่เหมือนเด็กสมัยนี้จะโลกส่วนตัวสูงและเอาตัวเองเป็นใหญ่เลยไม่ค่อยรักษาน้ำใจกัน และพี่อยากบอกอย่างเดียวเลย

ทำใจนะ

คบทางไหนแล้วสบายใจก็ไปทางนั้น เพราะเรียนก็หนักแล้วมาเจอเพื่อนแบบนี้อีก ตายกันเถอะ หมดกำลังใจจริงๆ