วัฒนธรรมท้องถิ่นและมารยาททางสังคมจีนที่ควรรู้

[Banrakpasa]

วัฒนธรรมท้องถิ่นและมารยาททางสังคมที่ควรรู้
1. วัฒนธรรมท้องถิ่น
- ชาวจีนมักทักทายกันโดยการจับมือ และกล่าวคำสวัสดีว่า “หนีห่าว” การเรียกชื่อ ให้เรียกนามสกุล (แซ่) ก่อน แล้วตามด้วยคำว่า “เซียนเชิง” สำหรับผู้ชาย ถ้าทราบตำแหน่งก็อาจเรียกนามสกุล + ตำแหน่ง จะเป็นการเหมาะสมที่สุด สำหรับผู้หญิงที่อายุน้อย เช่น พนักงานเสริฟ หรือ พนักงานโรงแรม อาจเรียก “เสียวเจี่ย” หรือ “เสี่ยวเม่ย” ควรเลี่ยงไม่ใช้คำว่า “ถงจื้อ” ซึ่งแปลว่า “สหาย” ซึ่งล้าสมัย และผู้ถูกเรียกไม่ชอบ
- การพูดคุยนับญาติกับจีน โดยระบุว่าสมัยโบราณ เช่น เผ่าไทยเคยอยู่ทางตอนใต้ของจีน และถูกรุกรานจนถอยร่น ลงมาอยู่ในแหลมสุวรรณภูมิในปัจจุบัน อาจสร้างความสับสน และไม่สร้างความรู้สึกร่วมกับคู่สนทนา
- คนจีนโดยทั่วไปจะรับ “dirty joke” ไม่ค่อยได้
- การแต่งกายเมื่อไปชมสถานที่โบราณ หรือมีความสำคัญทางศาสนา เช่น วัด ควรสำรวม เช่นเดียวกับในประเทศไทย ควรระมัดระวังข้อกำหนดเกี่ยวกับการห้ามถ่ายภาพในบางสถานที่

2. มารยาทในการรับประทานอาหาร :
- ในการดื่มสุรา ไม่ควรดื่มโดยไม่ชักชวนผู้อื่นให้ดื่มร่วมกัน เจ้าภาพมักจะดื่มเพื่อเป็นเกียรติแก่แขก โดยพูดคำว่า “กันเปย” ซึ่งหมายถืง ชนแก้ว หรือดื่มให้หมดแก้ว
- การสั่งอาหารเลี้ยงชาวจีนควรสั่งให้อาหารเหลือบ้าง ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเจ้าภาพมีฐานะดี และให้เกียรติแขก
- ตอนท้ายของมื้อ มักจะมีการเสิร์ฟข้าว หรือ ก๋วยเตี๋ยว เป็นการแสดงความถ่อมตนของเจ้าภาพว่า อาจจะเลี้ยงแขกไม่อิ่มจึงต้องสั่งข้าวมา
- แขกและเจ้าภาพสามารถตักอาหารให้แก่กันได้ โดยใช้ตะเกียบ หรือ ช้อนกลาง หากไม่มี ควรใช้ตะเกียบ หรือ ช้อนของผู้ที่เราต้องการตักอาหารให้ ตักอาหารแทน
- ปกติงานเลี้ยงอาหารกลางวันมักจะเสร็จสิ้นภายในเวลา 1 ชั่วโมง และอาหารเย็นประมาณ 1 ชั่วโมงครึ่ง
- ร้านอาหารบางแห่งอาจมีระเบียบไม่ให้พนักงานรับทิป และบางร้านได้รวมค่าบริการไว้กับค่าอาหารแล้ว
บ้านรักภาษาภูเก็ต

Comments

[unun]

ขอแก้ไขนะคะ เดี๋ยวนี้พนักงานเสริฟ ไม่ให้เรียกว่า เสียวเจี่ย แล้วค่ะ เพราะว่า เหมือนเป็นการดูถูกว่าเป็นผู้หญิงขายบริการ เพิ่งรู้ตอนไปจีนล่าสุดค่ะ