รับวิจารณ์นิยาย ถึง 20.20 น. (ไม่ STRONG อย่าแปะ)
ตั้งกระทู้ใหม่
และอย่างที่บอก ไม่ STRONG อย่าแปะครับ
เพราะผมเป็นพวกไม่อ้อมค้อม พูดตรงๆ เลยคือขี้เกียจมานั่งเกลาให้นุ่มละมุนแล้ว
ผมอ่านแล้วรู้สึกยังไง คิดอะไร จะขอสะท้อนออกไปแบบดิบๆ เลยแล้วกัน
ถ้าหวังคำวิจารณ์มาเสริมความมั่นใจ ท่านมาหาผิดคนแล้ว
แต่ถ้า STRONG พอแล้ว มาเพื่อหาข้อบกพร่องเพื่อพัฒนาตัวเอง
ท่านมาถูกที่แล้ว
อยากรู้ว่าต้องสตรองแค่ไหน >>จิ้ม<<
ถ้าคิดว่าได้ประโยชน์ก็เชิญแปะได้เลยครับ
- ไม่จำกัดแนว ไม่จำกัดตอน
- ไม่รับประกันว่าจะอ่านกี่ตอน
- ไม่สนว่าจะเอาคำวิจารณ์ไปปรับแก้หรือไม่ ไม่มารับก็ได้
- จะเรียกเป็นแค่คอมเม้นต์ก็ได้ ไม่ใช่งานวิจารณ์ ผมก็ไม่ซีเรียสอีกนั่นแหละ
เอาที่สบายใจครับ
สรุปแล้ว ไม่มีเกณฑ์อะไรเลยยกเว้นสตรองให้พอ 5555+
ลูเซีย The jar's modeller
19 พ.ย. 58 เวลา 19:41 น.
1,134
views
18 ความคิดเห็น
ฝากด้วยนะครับ สตรองมาก เพราะมันด้านชาไปแล้ว
แวะเข้าไปดูหน้านิยาย และบทแรก ยังไม่น่าสนใจ ขออนุญาตข้ามนะครับ
ปล.ถ้าต้องการคำอธิบายของ "ไม่น่าสนใจ" ก็บอกได้ครับ
โอ๊ย เจ็บกว่าโดนวิจารณ์ก็อันนี้นี่แหละ 5555
อธิบายก็ดีนะครับ อันไหนปรับปรุงได้จะได้ทำให้มันดีขึ้น
ชื่อเรื่อง : ไม่โดดเด่น แต่ก็ไม่แย่อะไร
แนะนำเรื่องย่อๆ : เข้าใจแค่ว่ามันจะมีสงครามระหว่างอาณาจักร แล้วที่เหลือก็ว่างเปล่า...ไม่รู้อะไรมากขึ้น แค่ to be continue สำหรับผม ค่าเท่ากับไม่แนะนำล่ะครับ
ข้อมูลเบื้องต้น : มีบอกตัวละครแย้มมาอีกนิด ว่าเป็นหญิงสาว ชาวนา เจ้าชาย...ก็ไม่ได้น่าสนใจอะไร ตัวละครปกติก็ประมาณนี้อยู่แล้ว คะแนนความสนใจ +0.1 แต้ม
ตามปกติแล้ว ผมพิจารณาถึงแค่นี้ก็เลิกแล้ว กดปิด
ตอนแรก : ย่อหน้าแรกนั้นต้องการอะไรครับ? ผมอ่านแล้วรู้สึกวกวน ไม่เข้าใจ การเล่าสะเปะสะปะไปหมด เหมือนอยากใส่อะไรก็ใส่ ขาดความต่อเนื่องลื่นไหล
การไปเยือนสถานที่แปลกใหม่น่าตื่นเต้นสำหรับไอริชเสมอ แต่ไม่ใช่ที่นี่เวลานี้ อีกครั้งที่เขาต้องเจอผู้คนมากมายและต้องเสแสร้งเป็นเจ้าชายผู้สง่างามให้ผู้สูงศักดิ์ทั้งหลายชื่นชม เขาอยู่คนเดียวในห้องพักชั่วคราวของเขา แม้ว่ามันจะไม่ใช่ห้องที่เขาเคยอยู่มาตั้งแต่เด็ก แต่ห้องนอนในปราสาทก็คล้ายๆ กันไปหมดไม่ว่าจะเมืองเหนือหรือเมืองใต้ ถึงแม้ว่าไอริชจะเคยไปแค่ไม่กี่อาณาจักรเท่านั้น เขานั่งเฉยๆ เพราะเหนื่อยกับการแต่งตัวเต็มยศ บางครั้งเขาก็ชอบนั่งเหม่อลอย ไม่รู้ทำไมเหมือนกันเขายังถามตัวเองบ่อยๆ
ผมลองแก้ให้นะ
การไปเยือนสถานที่แปลกใหม่น่าตื่นเต้นสำหรับไอริชเสมอ แต่ไม่ใช่ที่นี่เวลานี้
อีกครั้งที่เขาต้องเจอผู้คนมากมายและต้องเสแสร้งเป็นเจ้าชายผู้สง่างามให้ผู้สูงศักดิ์ทั้งหลายชื่นชม เขานั่งเฉยๆ ด้วยความเหน็ดเหนื่อยจากการแต่งกายเต็มยศ อยู่คนเดียวในห้องพักชั่วคราวที่รูปแบบคล้ายคลึงกับห้องนอนที่เขาเคยอยู่มาตั้งแต่เด็ก
ห้องนอนในปราสาทก็คล้ายๆ กันไปหมดไม่ว่าจะเมืองเหนือหรือเมืองใต้
//สามารถจบได้ตั้งแต่ตรงนี้
บางครั้งเขาก็ชอบนั่งเหม่อลอย ไม่รู้ทำไมเหมือนกันเขายังถามตัวเองบ่อยๆ
//ส่วนประโยคนี้เป็นส่วนเกินอย่างชัดเจน จะนำมาห้อยท้ายขึ้นประเด็นใหม่ก็ได้ แต่ไม่ควรเอาไว้ในวรรคแรก เพราะท่านไม่ได้เอ่ยว่าเขานั่งเหม่อลอย แต่กลับพูดถึงชอบเหม่อลอย? มาแบบไม่มีหัวไม่มีหาง ไม่รู้จะใส่มาทำไมให้สับสนเปล่าๆ
ผมว่าย่อหน้าเดียวพอเถอะ 5555+
สิ่งที่ควรฝึกฝน คือการเล่าเรื่องครับ
- ย่อหน้านึง ควรมีประเด็นเดียว หรือเล่าสิ่งที่ต่อเนื่องกัน
จะพูดถึงอันนี้แล้วย้อนไปทางโน้นอีก ขึ้นวรรคใหม่เถอะครับ จะได้ไม่เป็นภาระแก่คนอ่าน
- เล่าเฉพาะส่วนที่สำคัญ ที่คิดว่าคนอ่านอยากรู้(หรือเราทำให้เขาอยากรู้เรียบร้อยแล้ว) ไม่ใช่สิ่งที่เราแค่อยากเล่า ไม่เกี่ยวอะไรเลยกับจุดๆ นั้น ถ้าไม่เข้าใจจะยกตัวอย่างให้
สมมติ กำลังเขียนฉากต่อสู้ ดุเดือดเลือดพล่าน...
ทันใดนั้นดาบก็ฟันไปโดนสร้อยของพระเอก!
สร้อยเส้นนี้ลักษณ์บลาๆ สลักเสลาประดับประดาบลาๆๆๆ ถูกสร้างจากพลังบลาๆ ตั้งแต่ยุคบลาๆ ช่วยปฐมกษัตริย์สถาปนาอาณาจักรบลาๆ มีตำนานเล่าขานอาถรรพ์สร้อยบลาๆๆๆๆๆ (เล่ามานานนม สรุปคือโคตรพ่อโคตรแม่สำคัญ)
สร้อยช่วยกันดาบพระเอกไว้ พระเอกเลยสู้ต่อได้ ฟันกันเปรี้ยงปร้างๆๆๆๆๆ ต่อไป
...แล้วจะพล่ามถึงสร้อยทำไมตั้งเป็นย่อหน้า! -___-; พอจะเห็นภาพนะครับ?
ขอแบบนี้ม่างงงงง ได้รึเปล่า ^^
มันยากตรงที่จะทำไงให้น่าสนใจนี่แหละค่ะ
ยาวสะใจดีมาก ขอบคุณมากๆครับผม มีประโยชน์มากๆครับ ;P
แวะมาแปะเผื่อไว้ จะสนใจเข้าไปอ่านค่ะ =w=;
อันที่จริง ดูจากชื่อเรื่องแล้วเป็นแนวที่ผมค่อนข้างชอบเป็นพิเศษ
แต่พออ่านตอนแรก กลับรู้สึกว่าไม่ใช่
ช่วงต้นเรื่องนั้นเปิดด้วยตำนาน...โอเค ไม่ว่ากัน
ต่อมาอีก บรรยายพรืดดดดดด
....
จะหาว่าผมเป็นพวกอ่านหนังสือไม่เกิน 7 บรรทัดต่อปีก็ได้ครับ ยอม 555 ยอมแพ้จริงๆ
มันตาลาย ลองอ่านแล้วก็ไม่รู้สึกว่ามันตอบสนองความอยากรู้อยากเห็น และไม่ทำให้เพิ่มขึ้นด้วย
เข้าใจว่าเป็นการแนะนำตัวละคร เล่าภุมิหลัง
แต่ผมคิดว่ายังไม่จำเป็นต้องแนะนำในขณะที่คนอ่านยังไม่อยากรู้จัก
อ่านจนจบตอนแล้วครับ จบด้วยความรู้สึกที่ว่า
เหมือนจะมีอะไร แต่ก็ยังไม่มีอะไร
ผมชอบความทุรนทุราย 5555 ดังนั้นขอข้ามนะครับ
ขอบคุณสำหรับคำติชมค่ะ เอาไว้จะปรับปรุงการเปิดเรื่องในงานหน้า -..-
มาแอบเกาะติดสถานการณ์ด้วยคนครับ ^_^
มีบริการพากย์สดมั้ยครับ
ถ้าจะมีคนหลั่งไหลเข้ามาเยอะขนาดนี้สงสัยต้องเป็นแนวพากษ์เรื่อยาวแล้วละครับ ไม่งั้นบรรยายไม่ทัน ^__^
ทำไมไม่แปะด้วยล่ะ น้องบัล ^^
คราวหน้าต้องรีบน้า...
ผมทันรอบที่แล้วไปเรียบร้อยละครับ แห่ๆ วันนี้เลยเข้ามาให้กำลังใจทั้งผู้วิจารณ์และผู้ถูกวิจารณ์ครับ เรียกง่ายๆ ว่าโหนกระแสนั่นแหละครับ ^__^
ก็ไม่ได้โหนกระแสอะไรนี่ครับ
แวะเวียนมาได้อยู่แล้ว ผมดุ แต่ไม่กัดพร่ำเพรื่อ 5555+
อ้าว! 555
ติดโผตั้งแต่รอบที่แล้วเหรอ ^^
ปล.
ถ้าผมพูดถึงว่า ไม่น่าสนใจ ไม่สนุก ฯลฯ
ผมพูดจาก ณ จุดๆ นั้นที่ผมอ่านถึงนะครับ
ไม่ต้องบอกว่าต้องอ่านถึงตอน 10+ สิถึงจะน่าสนใจ
คือมาน่าสนใจตอนที่ 10+ หรือหน้าที่ 50+ มันสายไปแล้วครับ
ผมหยุดอ่านตรงไหนก็คือเลิกสนใจตรงนั้น โอกาสหมดตรงนั้น
นี่พูดจากมุมนักอ่าน(ที่เรื่องมากพอสมควร)
นักอ่านแต่ละคน ความอดทนไม่เท่ากัน
ดังนั้น หากหวังจะจับนักอ่านกลุ่มใหญ่ ควรเร่งทำให้น่าสนใจเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
หวังว่าคงเข้าใจกันนะครับ
ขอลองสักครั้งละกันครับ
Mystic Heart : Headless
ใส่มาได้เลยครับหน้าผมทั้งหนาและทน ชนได้ทุกอย่าง
ถึงนิยายอาจจะไม่ค่อย Strong แต่หน้าคนเขียน Strong นะครับ ฮ่าๆ
รับเรื่องนี้ครับ นิยายเรื่องนี้ Strong มากๆ
จับผมอยู่หมัดจนหันไปหาเรื่องอื่นไม่ได้เลยแฮะ
จะละเลียดอ่าน อาจจะนานซักหน่อยนะครับ
ขอบคุณมากนะครับ ผมเตรียมยาแก้อาการปวดหัว ปวดใจรอไว้เรียบร้อยแล้วครับ
ปล.จับท่านอยู่หมัด สงสัยจะโดนท่านเล่นหนักเช่นกันสินะครับ
ดีใจด้วยน้า...^^
ที่ทำให้ท่านลูหันมามองได้
เพราะว่า...ท่านลูเป็นนักเขียนที่ได้ตีพิมพ์แล้ว
ถือว่า โชคดีมาก ๆ เลยนะ
ขอบคุณครับพี่ริ
ผมก็คิดว่าตัวเองโชคดีเช่นกันครับ ที่ท่านลูเซียได้เลือกนิยายผมไปอ่าน เพราะผมจะได้เห็นข้อบกพร่องในงานเขียนของตัวเองมากขึ้นครับ
เขียนจบไปแล้วรอบนึง เผลอกดปิดแท็บ TT____TT ร้องไห้หนักมาก
เอาแบบคร่าวๆ ไปแล้วกันครับ ผมหมดแรง
ตอนแรกที่อ่านนั้น เป็นการอ่านคร่าวๆ แล้วมันสนุกมาก แต่พออ่านแบบละเลียดผมกลับทำไม่ได้ เผลออ่านข้ามตลอด มาไตร่ตรองดูดีๆ ถึงได้พบว่าที่จริงแล้ว การบรรยายบางช่วงยังมีปัญหาอยู่
"โอ พระเจ้า..." บลาๆๆ บ่นไปสามบรรทัด แล้วก็บลาๆ ต่ออีกสองบรรทัดถึงเข้าใจว่าที่แท้ก็บ่นฝน
>>ลูกเล่นเยอะไป ทำให้สับสนมากกว่าสนุก
พร้อมกับกวาดตาเพื่อมองหาบางสิ่งซึ่งใช้เวลาไม่มากนักเขาก็เจอสิ่งที่เขาต้องการโดยง่าย เพราะมันคือเสื้อโค้ดสีเทาจนเกือบจะดำตัวหนาใหญ่เท็ดไม่รอช้าเขารีบดึงมันออกมาสวมทับ
>> ลองแก้ << พร้อมกับกวาดตามองหาบางสิ่ง ไม่มากนักเขาก็เจอสิ่งที่ต้องการโดยง่าย เท็ดไม่รอช้ารีบดึงเสื้อโค้ดสีเทาจนเกือบดำตัวหนาใหญ่ออกมาสวมทับ
>> ผมกำลังพูดถึงการใช้คำมากไป ไม่กระชับ แต่อันนี้ก็แล้วแต่สไตล์ บางคนก็ชอบยาวๆ แต่ผมอ่านแล้วรู้สึกเวียนหัวเลยชอบกระชับแต่เห็นภาพมากกว่า
ติดการใช้ "มัน" คล้ายสำนวนแปลก็จริง แต่ใช้มากไปก็รกครับ เช่นฉากที่หญิงสาวช่วยเท็ดเก็บเอกสาร
ปัดผมเธออกจากใบหน้า ซึ่งมันเผยให้เห็นถึงดวงตา...
>>ลองแก้<< ปัดผมเธอออกจากใบหน้า เผยให้เห็นถึงดวงตา...
>> ผมว่ามันก็เข้าใจได้ รกน้อยลง และไม่ได้สละสลวยน้อยลงอะไรนะ แต่อย่างว่า แล้วแต่สไตล์ครับ
ฉากหมอ(?)ฉีดสารเข้าน้ำเกลือ โดยปกติแล้วหมอมักไม่ฉีดเอง แต่เป็นคนสั่งแล้วพยาบาลทำ และเวลาคนไข้คลั่ง ยาที่ฉีดให้สงบคือ valium หรือ diazepam ปกติแล้วต้องการฤทธิ์เร็วก็มักใช้ฉีดเข้าเส้นเลือดดำ ดังนั้นจึงไม่มาฉีดใส่ขวดน้ำเกลือครับ รอหยดยาเข้าเส้นทีละหยด รพ.พังก่อนพอดี
ขอบคุณมากครับ จะรีบแก้ให้ไวที่สุดเลยครับผม
แนวการเขียนที่ท่านลูแนะนำมาผมจะพยายามปรับใช้กับนิยายแล้วการเขียนของตัวเองให้ได้มากที่สุดนะครับ
เพราะผมรู้ตัวในปัญหาด้านการใช้คำซ้ำและการอธิบายยืดเยื้อดีครับ และกำลังหาทางแก้ไขให้มันดีขึ้น
จากบทสองบทสาม ผมชอบนะที่มีการหย่อนปริศนาไว้เรื่อยๆ ทั้งตัวอักษรขาดๆ หายๆ แล้วก็อาการของเท็ด แต่ความที่มีปริศนาแต่ไม่มีความคืบหน้า มันก็เบื่อเหมือนกัน
บทสองสามนี้ ผมรู้สึกว่าเรื่อง(ที่สนใจ)ไม่คืบหน้าเลย มีแต่ศึกสาวๆ ตบตีกัน เปิดตัวว่ารักคนนั้น รักคนนี้วุ่นวายไปหมด แต่อาจจะเพราะตัวตนของตัวละครเป็นอะไรที่คนอ่านยังไม่อยากรู้จัก เพราะตอนแรกสุดเปิดมาแค่เท็ด..แล้วบทต่อมาเท็ดไม่คืบหน้า ไปโฟกัสความรัก ริษยา ของคนรอบข้าง ตามปกติแล้วเจออ่านจบบทสามแบบนี้ผมก็หยุดแล้ว
การเปิดเรื่องความสัมพันธ์นัน้ทำได้แต่ต้องมีจังหวะที่ดี ทำโดยที่เนื้อเรื่องยังเดินต่อไปข้างหน้า จะเปิดเผยปริศนาต่อ จะมีเหตุการณ์อะไรที่เดินไปข้างหน้าก็ทำไป อย่ายัดเยียดให้รู้จักตัวละครจนเกินไป ผมก็ไม่รู้ว่านี้เป็นเมนหลักของเรื่องหรือเปล่า ความรักซับซ้อนซ่อนเงื่อนนี้ แต่จากบทแรก จากการแนะนำเรื่องทำให้คาดหวังไปอีกทาง อย่างน้อยๆ ก็รัก 60 อื่นๆ 40 แต่ตอนนี้กลายเป็นว่ารัก 95 ไปแล้ว
ลิมิตของผมตอนนี้อ่านถึงต้นบทที่ 6 อาจเพราะความหลอน อาถรรพ์ มันยังไม่ถึงอารมณ์ เลยดูคล้ายสาวๆ มาตะแง๊วอะไรกันก้ไม่รู้ ผมชอบบรรยากาศสบายๆ ของเรื่องนี้ แต่ก็ต้องยอมรับกันนะครับว่าทำส่วนดาร์กได้ไม่ดีเลย เรียกว่าเห็นภาพ แต่ไม่รู้สึก
ฝากไว้เท่านี้แล้วกันครับ มีอะไรสงสัยถามได้ หวังว่าจะได้ประโยชน์พอสมควร
ขอบคุณมากครับ ท่านลู คำแนะนำของท่านนับว่ามีประโยชน์กับผมมากเลยทีเดียว ชี้จุดบกพร่องได้ชัดเจนและตรงประเด็นดีครับ ทีแรกผมนึกว่าท่านจะเลิกอ่านไปตั้งแต่บทแรกแล้วนะครับเนี่ย แต่ยังทนอ่านมาจนถึงบทที่ 6 ต้องขอบคุณจริงๆครับ
เปิดโอกาสให้อีกครั้งค่ะ
เต็มที่นะคะ ปูนนี้แล้ว รับได้หมดค่า...^___^
เรื่องยาว กลัวเธอจะเปลี่ยนไป
จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อพี่รหัสของเธอกลายเป็นคนที่เธอเคยประทับใจมานานตั้งแต่ยังเด็ก แต่ต้องจากกันไปนาน พอได้เจอกันอีกครั้ง กลับมีเรื่องไม่เข้าใจกัน อดีตและความทรงจำแสนดีจะทำให้เขาและเธอเข้าใจกันได้หรือไม่?
http://my.dek-d.com/risait444/writer/view.php?id=1361915
แวะไปดูหน้านิยายมาแล้วครับ
การแนะนำเรื่องในส่วนของข้อมูลเบื้องต้นยืดยาวและชวนสับสน
เท่าที่ดูมันเป็นสปอยที่ค่อนข้างเยอะ และไม่ชวนให้ติดตามเปิดเรื่องต่อ
ถ้าสามารถดึงเอามาเฉพาะส่วนที่เป็นประเด็นสำคัญ และมาขยายให้ดีๆ
จะสามารถดึงความสนใจของนักอ่านได้มากกว่านี้
ขอข้ามนะครับ
ปล. ชื่อเรื่องยังไม่ดึงดูดด้วยครับ
ขอบคุณมากค่า...^^
รู้ตัว...ค่ะ
ขอบคุณอีกครั้งนะคะ อย่างน้อยก็ได้คำวิจารณ์เบื้องต้นแล้วค่า...^^
บางคนอาจจะมองส่วนนี้เป็นเรื่องเล็ก
แต่ความจริงแล้วเป็นส่วนสำคัญในการหานักอ่านเลยครับ
เพราะการเขียนแนะนำเรื่อง เป็นการใช้ทักษะนำเสนอของคนเขียนด้วย
การเขียนย่อๆ ให้น่าสนใจได้ ย่อมบอกว่าทักษะการนำเสนอของนักเขียนนั้นมีดีพอสมควร
ขณะที่เขียนให้เวียนหัว ก็ย่อมสะท้อนเนื้อในได้ไม่มากก็น้อย
ส่วนนี้จึงมีผลต่อการตัดสินใจของนักอ่านมาก
รู้สึกว่ายากมากกกกกก ค่ะ คิดไม่ออกเลยว่าจะเขียนยังไงให้น่าสนใจดี ><
เป็นสกิลครับ ต้องฝึกฝนและหมั่นทบทวนตัวเอง
ไม่ต้องให้คนอื่นดูหรอกครับ ตัวเองนี่แหละดูเอง อ่านเอง
แล้วดูว่าสนุกแค่ไหน พอใจรึยัง ถ้ายังก็แก้จนกว่าจะพอใจ
ขอบคุณค่า...^^
จริงๆ ท่านลู ใจดีนะคะ
แม้จะขู่ว่า ไม่สน ไม่แคร์
จะพยายามต่อไปค่ะ
ขอความกรุณาด้วยขอรับ //โค้ง
เรื่องนี้ทำผมลำบากใจมากทีเดียว ด้วยประเด็นหลัก 2 ประการด้วยกัน
1. ชื่อเรื่องโหมโรง เหมือนกับภาพยนตร์เกี่ยวกับดนตรีไทยที่โด่งดังในอดีต แม้แนวเรื่องจะฉีกไปคนละทาง แต่ผมก็ไม่รู้ว่าในอนาคตจะมีปัญหาตามมามากน้อยแค่ไหน รวมถึงอดรู้สึกตงิดใจไม่ได้
2. แม้ว่าการจัดเรียงหน้าจะประหลาดไปหน่อย แต่สนุก! ด้วยแนวเรื่องที่น่าสนใจ การหยิบยกเรื่องราวมาเล่า สำนวน จังหวะจะโคน นับเป็นงานดีทีเดียวครับ (ผมนี้รีบแอดเก็บเลย...) เผลอแวบเดียวก็อ่านจบไป 3 ตอนแล้ว แต่ด้วยความที่มีอีกเรื่องซึ่งผมตัดใจไม่ได้มากกว่า จึงต้องตัดใจข้ามเรื่องของท่านไป
แต่จากที่อ่านมาแล้ว 3 ตอน มีจุดซึ่งเห็นเด่นชัดได้คือ
- คำผิด : ผิดแบบคิดว่าคนเขียนเข้าใจผิดเลยครับ การใช้วรรณยุกต์ - เนี้ย ฯลฯ ไปลองศึกษาคำดูด้วยนะครับ งานจะเนี้ยบกว่านี้มาก
- เนื้อหาในนิยายน่าสนใจกว่าที่แนะนำตรงข้อมูลเบื้องต้นแบบคนละขั้วเลยครับ ความเห็นผมนะ ควรจะทำไปในทางเดียวกัน เพราะเราต้องการจับนักอ่านกลุ่มเดียวกันกับตัวนิยาย มิฉะนั้นนักอ่านสายเข้มมาหลงกลหน้านิยายเข้าไปจะเฟล ขณะที่นักอ่านสายมุ้งมิ้งเข้ามาก็จะถอยหนีไปก่อนเปิดอ่านตอนแรก แต่ผมเป็นพวกอ่านจับฉ่าย จะไปทางลึกลับหรือทางน่ารักก็จับผมได้หมดนั่นล่ะ 5555+
เต่าน้อยสู้ๆ ~! เฮ้~!
ขอบคุณมากมายเลยนะขอรับ -w- // โค้งงามๆ
เป็นคำวิจารณ์ที่มีทั้งขอดีและข้อเสีย
@ลูเซีย The jar's modeller
สู้ๆ นิยายยังไม่จบ ก็คงต้องรบต่อไป ~ @ฝันสีหมอก
แฮะๆ เลยมา 10 นาที แต่ช่างมันเถอะ คิดซะว่าเขาเข้ามาโฆษณาแล้วกันนะคะ ขอบคุณค่ะ
แต่ถ้าจะบอกว่ามันน่าสนใจไหม ก็จะขอบคุณมากๆ ค่ะ
เจ้านายครับผมเป็นแมวนะครับ (ไม่ใช่เมีย~~!) Y
ฮือ~! มาไม่ทัน(อีกแล้ว)~! เราคงไม่มีวาสนาต่อกันจริงๆ TT^TT
เดี๋ยวท่านลูก็เปิดอีกน่า...^^
ครั้งหน้าเราจะต้อง....มาให้ทัน~~~!!!
เฮ้อ...
ไม่มีโควต้าในเราหน่อยหรอ พลาดมาสองครั้งแล้วนะ
ผมก็เปิดมาสองครั้งแล้วนะ ^^
จับมือๆ //เราเองก็พลาดมาสองครั้งแล้วเหมือนกัน
อะไรเนี่ย กำลังจะมาแปะเลย!
//แตงกวากระโดดถีบ แต่พี่ยืนหยัด เพราะพี่ STRONG
5555555 มาให้กำลังใจคนวิจารณ์กับคนเขียนท่านอื่นนะครับ สู้ๆ ครับ
เก็บกระทู้หนีพี่พลดีมั้ย 555555
เมพมาลง ใครจะไปสู้
อัลลัยน้องเอ้ย....เขียนเรื่องใหม่ ก็เท่ากับเรามือใหม่ทุกคนแหละ
คุณพลไม่เปิดรับวิจารณ์นิยายให้น้อง ๆ บ้างหรือคะ ^^
.........สารภาพว่าปีหนึ่งๆ ผมอ่านนิยายเฉลี่ยแล้วไม่น่าถึง 1 เล่มน่ะครับ = ="
เป็นพวกเขียนได้ แต่อ่านไม่ได้ วิจารณ์ไม่ได้น่ะครับ //ผมอ่านทุกอย่างนอกจากนิยายน่ะครับ ตลกตัวเองเหมือนกันครับ
คุณพลทำผิดกฏนักเขียนนิยายที่ดีนะคะ ที่ไม่อ่านนิยายเลย หรืออ่านน้อยมาก เคยได้ยินแต่ว่า ต้องอ่านนิยายมาก ๆ นะคะ ฮา....
อยากทราบว่า มีวิธีทำให้สำนวน ถ้อยคำของเราแปลกใหม่ ได้อย่างไรบ้างคะ
ผมเป็นแบบอย่างที่ไม่ค่อยดีน่ะครับ5555
ไม่อยากให้น้องๆ เลียนแบบน่ะครับ
ส่วนเรื่องสำนวนคำ ตอบเหมือนที่ คุณ Whiteflower Ri ถามผมกระทู้ก่อนๆ หลายครั้งนั่นแหละครับ
เขียนเยอะๆ ครับ^^
จำได้อีก ฮา....^^
ขอบคุณที่จำได้นะคะ
คุณพลเขียนนิยายหลายแนวไหมคะ
ส่อง My ID ง่ายกว่าครับ...555
เคยไปส่องแล้วค่ะ แฟนคลับเพียบเลย ฮา...
เดี๋ยวคุณพลไม่มีเวลาตอบ ^^
ไม่ทันอีกแล้ว
....ไม่ทันอะเกน
ไม่ทัน...
ไปไหนมาละจ๊ะ
นั่งรอรอบหน้าครับ
ไม่รู้มาแปะทันมั้ยนะครับ แต่เปะไว้เผื่อพี่แกเข้ามา^^
Giant World Online ฉันนี่ล่ะ เทพสุด!?
เริ่มหัดแต่งได้เดือนกว่าแล้ว ลองวิจารณ์ดูนะครับ เรื่องนี้ "ไม่" เน้นความเป็นจริงและ "ไม่" อิงตามประวัติศาสตร์จริง
สาระค่อนข้างหายาก กะเขียนเอามันส์นะครับ
ปล. เรื่องแรกครับ พิมพ์ผิดเยอะ เพราะกระผมไม่ใช่คนไทย หุๆๆๆ ฝากด้วยนะ เผื่อจะได้คำเห็นเอาไปปรับปรุง^^
อ่านกติกาก่อนแปะด้วยครับ
ท่าต้นฉบับที่ยังไม่เเก้พี่ดูให้ได้หรือเปล่าครับพอดีภาษาไทยผมก่ากมากเลย555
รอบหน้านะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?