มาแนะนำตัวละคร [ลูกรัก] ของตัวเองกัน!
ตั้งกระทู้ใหม่
ต่อให้เขียนซักกี่เรื่อง มีพระเอกนางเอกซักกี่คน ก็ยังรักเจ้าลูกคนนี้ที่สุด
เอาเด็กๆ มาแนะนำตัวกันดีกว่า
:3
แก้ตัน 5555+
(ผมนี่ก็ตันบ่อยเหลือเกิน)
ลูกรักของผมมีสองคน คนเล็ก(ล่าสุด) ก็เนเวิสครับ
แต่ให้เกียรติพี่คนโตก่อนก็แล้วกัน
คนนี้รักมาก ทั้งที่ตัวนิยายกากไม่ใช่น้อย
ลูเซียน คาเรนดอฟ จากเรื่อง Tharanthear
ลูเซียนเป็นเด็กหนุ่มอายุ 18 ปี มีเชื้อสายครึ่งหนึ่งของมนุษย์หมาป่า เติบโตอยู่ในคุกโคเรนยาสที่ได้ชื่อว่าเป็นคุกเถื่อนที่สุดในอาณาจักร เขาเป็นหัวโจกตัวแสบในคุกและอยู่อย่างนั้นเรื่อยมาจนกระทั่งมีบุรุษสูงศักดิ์เข้ามาเสนออิสรภาพ แลกกับการฆ่าเด็กสาวคนหนึ่ง ซึ่งก็คือ เซลิเนียร์ นางเอกของเรื่องนั่นเอง
ก็ตามสูตรครับ แนวโรงเรียน เข้าไปเป็นเพื่อนกันแล้วก็ฆ่าไม่ลง
แต่ลูเซียนไม่ใช่พระเอก
ย้ำ...ไม่ใช่พระเอก ไม่ได้คู่กับเซลิเนียร์
:3 อิอิ
แต่ความสัมพันธ์ระหว่างลูเซียนกับเซลิเนียร์พิเศษมาก เป็นเหมือนเพื่อนคู่หู เป็นพี่น้อง เป็นเหมือนเงาให้กัน ผูกพันกันมาแต่ชาติปางก่อน ตอนที่คนอื่นยังคลางแคลงสงสัยกัน สองตัวนี้กลับเป็นตัวที่เชื่อในกันและกันแบบไม่ต้องใช้เหตุผล 55555+
พระเอกเหรอ...หลบไปไกลๆ //โดนทีมพระเอกตบ...
อิมเมจ ขี้เกียจบรรยายอ่ะ เอาภาพไป
ใจจริงยังหวงลูกชายคนนี้ไม่น้อย แต่ก็จำใจต้องส่งมันเป็นฝั่งเป็นฝา ให้กับผู้หญิงที่แก่ว่ามัน 200 ปีได้ แต่เผอิญว่าดองไป สุดท้ายลูเซียนก็เลยยังโสดจนปัจจุบัน 5555555+
....แหม่ะ พูดแล้วก็คิดถึง
ท่านๆ ล่ะครับ เอาลูกรักออกมาโชว์ตัวกันหน่อย :)
ลูเซีย The jar's modeller
25 พ.ย. 58 เวลา 19:26 น.
2,881
views
46 ความคิดเห็น
ตัวแรก สาวหูแมว (เสือ)
ตอนเขียนตอนแรกนี่มาเป็นตัวประกอบเต็มรูปแบบมากๆ แต่เอาไปเอามาบทเด่นกว่านางเอกซะงั้น เพราะดันได้คู่กับเพื่อนนางเอก เป็นคู่กัดตามธรรมชาติประจำเรื่อง บทพูดก็เลยมากที่สุดตามไปด้วย
อีกสองตัวก็ภาพล่างครับ (อยากวาดใหม่อยู่ รู้สึกหน้าไม่สวยเลย)
ตัวหน้า สวยสุด ตู้มสุดในเรื่อง แต่ไม่ได้ชอบเพราะเหตุผลนั้น ที่ชอบเพราะเป็นตัวร้ายที่ตอนแรกสร้างขึ้นมาให้ร้ายสุดๆ ร้ายแบบร้ายบริสุทธิ์ แต่พอเขียนไปเขียนมา เหตุผลในการกระทำชักเยอะ และเอาไปเอามาดูเหมือนจะเป็นตัวที่มีอุดมการณ์ที่สุดด้วย
ส่วนตัวหลัง ชอบเพราะเป็นตัวที่รักมั่นคงมาก แม้จะรู้ว่าคงไม่สมหวังก็ยังรัก แถมยังสู้เก่งด้วย
ขนสาวๆ ตานีมาเพียบเลย 555
ชอบเรื่องนี้มาก ดองไว้รอให้มีหลายๆตอน ไปตามอ่านต่อดีกว่า เอิ๊กๆ
ไม่ได้เห็นชื่อนี้นานมากเลยค่ะ ^^
ขอมาจองพื้นที่ครับ ไปเลือกลูกแป๊ป
โห ไม่ต้องจริงจังขนาดนั้นก็ได้ครับ
ลูกรักที่ทิ้งไม่ลงก็มีคนเดียวค่ะ พาดา ตัวเอกที่อายุน้อยสุด (17ปี)
ตอนนี้คนแต่งอายุมากกว่าแล้ว 55555
ผมทอง ตาฟ้า หน้าตาธรรมดาๆ แต่ตาจะสวยผิดปกติ (เกี่ยวกับพลังในเรื่อง) พูดช้า หัวช้า เพราะความจำเสื่อมจนสมองถูกรีเซตใหม่หมดเลยเหมือนเด็กเงียบๆคนนึง ความคิดก็ออกจะเรียบง่ายกับตรงมากจนตัวละครอื่นเอ็นดูอย่างน่าสงสาร 555555
ตัวละครที่ดันถูกยกให้เป็นตัวเอกนิยายแนวบ้าพลัง บู๊แหลกลาน เลยต้องมีคนมาช่วยผลักดัน(ให้ซวยหนักกว่าเดิม)อีกคนนึง เลยรอดมาได้ตลอด เพราะถ้ามีคนเดียวเพียวๆคิดว่าตายตั้งแต่ยังไม่ทันเริ่มบทนำ
ส่วนตัวชอบความเรียบง่ายไม่มีอะไรเลยของตัวละครแบบนี้มาก แต่ที่รักสุดเลยคือความใสซื่อไม่ได้ตั้งใจจนเหมือนบื้อนิดๆนี่ล่ะนะ แต่ที่ยากสุดจนนึกไม่ชอบก็มีคือตามคนอื่นไม่ทัน(พัฒนาตอนท้าย แต่คนแต่งก็เขียนช้าเป็นเต่าคลาน)
ขอใช้ภาพแฟนอาร์ตนิยายนะคะ
เหมือนผมเลย เขียนตั้งแต่เรียกตัวละครเป็นพี่ได้ ตอนนี้เรียกเพื่อนยังกระอักระอ่วนใจ 5555
พวกตัวละครใสซื่อ บริสุทธิ์นี่มีเสน่ห์นะครับ
น่าร๊าากกกกกกก
เสน่ห์ที่แต่งให้ตัวละครในเรื่องหลงรักได้ แต่ต้องวัดใจคนอ่านพักใหญ่เหมือนกันค่ะ เพราะคนอ่านขัดใจเยอะมากเลยช่วงแรก ไม่รู้ว่านานๆไปเพราะปลงรึอะไร คนเริ่มชอบมากขึ้น (ดีใจนิดๆ) 5555555
อิจฉาตัวละครเหมือนกัน อายุไม่เพิ่มขึ้นเลย หน้าตาอมตะกันทั้งนั้น
จะอมตะยิ่งขึ้น ถ้านักเขียนดอง 55555
กรี๊ดดดด ขุ่นแม่ว์ เอฟซีค่า *O* #ผิด 55555
ลูกที่รักมากสองคนมาจากเรื่องเดียวกันค่ะ Lethearic
พระเอกเลยละกัน วิลเลียม ครีเมอร์ ค่ะ
เป็นคนเฉยๆ ค่อนไปทางเฉยชากับชีวิต เงียบบ้างไรบ้าง ไม่ค่อยคิดอะไรซับซ้อน แต่ก็เก่ง และดวงซวยมักจะตกที่นางเสมอ
จริงๆ ตัวละครจากนิยายเรื่องนี้มาจากการรับสมัครตัวละครค่ะ แต่ก็เข่ียนเรื่องนี้มา 5 ปีแล้วเนาะ รักและผูกพันมากกกกกก อยากจะได้มาเป็นพ่อของลูก (ไม่เอา มัลฟอยอย่าร้องไห้ 5555555)
ลูกรักอีกคนก็นางเอกอะค่ะ เซลีนนานีย่า
เป็นคนเรียบร้อย อ่อนโยน หวานๆ ดูเลอค่า แต่นั่นก็แค่ภายนอก เพราะภายในนางเถื่อนและดาร์กมาก เป็นคนเลวเงียบภายใต้รอยยิ้มใจดีกับประชาชน
เป็นนิสัยที่เราชอบอะค่ะ ผู้หญิงเรียบร้อยนี่ รู้สึกนางดูดี 5555 ก็รักและผูกพันไม่ต่างกับวิล เหมือนพี่สาว เหมือนลูกที่โตกว่าเรา (เอาจริง เขียนให้นางอายุ 18 ทั้งที่เราตอนนั้น 14 เขียนจนเราอายุ 18 ละ นางก็มีลูกไปแล้นนนนน T^T)
เอฟซีอะไรหือ ลูกซอ
พี่ชอบเซลีนนานีย่าแฮะ (แต่ชื่อเรียกยากชะมัด ลิ้นพันกันเลยเนี่ย 5555)
ชอบความดาร์กและเถื่อนใต้หน้าสวยๆ เลอค่า
-////- อ่าห์ แค่คิดก็แซ่บแล้ว
ช่างเป็นหญิงสาวที่น่าหลงใหลจริงๆ!
ปล.พี่ก็เขียนลูเซียนตั้งแต่อายุ 13-14 ปี ตอนนี้เหรอ....ลูเซียนก็ยัง 18-19 ปีเหมือนเดิม
เอฟซีขุ่นแม่ปั๊กไงคะ 555555555
มาจากรับสมัครตัวละครอะค่ะ แล้วแฟนคลับเขาก็ตั้งมางี้ แต่ชื่อเรียกสั้นๆ ก็ เซลีน นะคะ 5555
แต่จริงๆ นางเป็นนางเอกที่คนอ่านบางคนบอกไม่ชอบในช่วงแรกๆ เพราะตอนนั้นความเฬว(?)ยังไม่ปรากฏ หลังๆ นี่มีแต่คนกรีี๊ดกร๊าด 55555555555555
ป.ล. //จ่อไมค์
รู้สึกถึงความแก่ของตัวเองที่เพิ่มขึ้นไหมคะ #ผิด ถถถถถถถถถ
5555555555555
พี่กลายเป็นปั้กไปแล้วจริงๆ ใช่มั้ยเนี่ย
ช่วงแรกก็น่าจะน่าหมั่นไส้แหละ ดีเกินไปผิดเสมอ 5555 พอความเลวออกคนก็รู้สึกว่าตัวละครกลมขึ้น มีมิติขึ้น ดูเหมือนคนจริงๆ
ปล. เลาดองแล้ว เลาเป็นอมตะตามลูเซียน
ลูกรักเรามีสองคนค่ะ เป็นพี่น้องกัน อายุห่างกันสองปี คนพี่เป็นผู้หญิง คนน้องเป็นผู้ชาย
คนน้อง (พระเอก) เป็นพวกห่วงคนอื่นจนลืมห่วงตัวเอง นิสัยเป็นมิตร เข้ากับคนง่าย ใจดี และชอบกินลูกอม... เรื่องบางเรื่องก็รู้ แต่ไม่พูด แกล้งโง่หลอกถามให้หลุดสารภาพออกมาเองค่ะ
ในนิยาย น้องชายคนนี้จะได้เป็นผู้กล้า ไปเก็บจอมมารเข้าฮาเร็มค่ะ (ฮา)
คนพี่ (เป็นแค่พี่นั่นแหละ...) เป็นสาวน้อยใจดี มีมารยาท พูดจาไพเราะเพราะพริ้ง แต่ไม่รู้ทำไมถึงทำให้คนรอบข้างกลัวได้ .. และแอบ S เบาๆ ชอบพูดแทงใจดำคนแล้วตบท้ายว่า "ล้อเล่น"
...ยังหารูปไม่เจออะค่ะ ฮ่าๆ
ค่ะ แค่นี้แหละค่ะ
ทักษะการบรรยายนิสัยตัวละครเรานี่ช่าง.... orz
...พวกด่าเสร็จแล้วล้อเล่นนี่มัน!
เจอได้ในชีวิตจริง 5555
ตอนอ่านก็สนุกสะใจดี แต่เจอกับตัวนี่เกลียดขี้หน้านะครับ
อย่างนี้ก็ยาวสิคะ5555
ตอนนี้ลูกรักคนปัจจุบันของเราเป็นสาวน้อยวัยเก้าขวบที่โดนคนอ่านประนาม (?) ว่าโลลิมาก ส่วนตัวเราก็ยังไม่รู้ว่าไปเขียนให้หนูน้อยโลลิตอนไหน ชื่อน้องคอรินน์ ชื่อเล่นคอรี่ค่ะ เราชอบเด็กผู้หญิงที่ชื่อเล่นเหมือนผู้ชาย ฮ่า
ก็ชีวิตรันทดเบาๆ เพราะดันไปเป็นตัวเอกในนิยายผจญภัยสยองขวัญที่อุดมไปด้วยสิ่งที่ไม่เหมาะสมต่อสายตาของเด็กเก้าขวบเป็นอย่างมาก หลังๆ นางโหดขึ้นมาก แต่เราก็ยังชอบบุคลิกเรียบร้อย ไร้เดียงสา (แม้จะโหดอย่างไร้เดียงสาก็ตาม) อ่อนหวาน สุภาพ มารยาทงามมากๆ แต่บางทีก็หลุดคาแรคเตอร์ไปนิด คาดว่าจะได้ฤกษ์รื้อตัวละครใหม่ในเร็วๆ นี้
มีรูปด้วย เราวาดเองแหละค่ะ อาจจะไม่ค่อยสวย55
ส่วนลูกรักในใจเสมอมาคือพระเอกเรื่องที่เราเคยแต่ง แล้วเหลืออีกสองบทจะจบค่ะ เป็นแนวสืบสวน ไม่เคยเอาลงเด็กดี และเหตุผลเดียวที่เรามีความคิดจะเอาพล็อตเรื่องนั้นมาแต่งใหม่ก็เพราะว่าเราชอบพระเอกมากๆ นั่นเอง
พระเอกตื่นมาความจำเสื่อม จำไม่ได้แม้กระทั่งชื่อตัวเอง แถมถูกขังไว้ในโรงละครร้าง ต้องหาทางหนีและตามหาความทรงจำที่หายไป เป็นคนบุคลิกมึนๆ เอ๋อๆ เวลาเครียดมักจะพูดตลกประชดชีวิต อาจเพราะเรายัดความซวยให้พระเอกคนนี้มาก จึงรู้สึกสงสารและรักเป็นพิเศษมั้งคะ ยัดความซวยแบบไหนน่ะหรือ
ตอนจบพระเอกเป็นฆาตกรค่ะ
ฮ่าฮ่าฮ่า
สะใจมาก
หวังว่าถ้าเราเอาเรื่องนี้มาแต่งใหม่ในอนาคต จะไม่มีใครเห็นสปอยล์นี้นะ555
วาดสวยออกครับ ผมเห็นแล้วหลงรักเลย 5555
เรื่องหลังนี่น่าสนใจนะครับ อยากเห็นจัง แต่จริงๆ มันก็ไม่เชิงซวยล่ะมั้ง
ผมว่าหักมุมดีออก
น่าสนใจ *o*
ปล. ผมก็ชาวโลลิ 555555 ทำไงได้ ก็เด็กตัวเล็กๆ มัน โมเอ้มากๆ เลยนี่เนอะ
วาดสวยจังเลยค่ะ ไม่ทราบว่ารับสมัครลูกเขยไหมคะ 555555
/สะกิดซอ
แล้วเอามัลฟอย กับ เซคอนไปไว้ไหน
แหม พื้นที่หัวใจมีเหลือตั้งเยอะค่ะ
มัลฟอยร้องไห้น้ำตาเป็นสายเลือดแล้วเธอ
ขอบคุณทั้งสองท่านมากๆ ค่ะ55555
เรื่องลูกเขยนี่ รอน้องอายุมากกว่านี้สักหกปีแล้วจะตามหาให้ค่ะ แต่นิยายมันเป็นเมืองที่กาลเวลาหยุดนิ่งเนี่ยสิ ตอนนี้ไม่มีใคร นักอ่านก็จับจิ้นกับพี่ชายไปเรียบร้อย55
ผมก็เพิ่งมีจะมีลูกๆ เป็นของตัวเองครับ(?)
ก่อนหน้านี้แต่งแต่เรื่องสั้น ตัวละครเลยไม่ค่อยมีรายละเอียดหรือความผูกพัน เหมือนจ้างมาเล่นหนังเฉยๆ (ฮา)
การันต์ เด็กหนุ่มม.ปลายหน้านิ่ง เงียบเฉยไม่ค่อยมีมนุษยสัมพันธ์ ชอบคิดมาก คิดแต่ความเหมาะสมไม่กล้าออกจากกรอบที่ตัวเองหรือใครๆ กำหนด
// เพราะลูกคนนี้ ผมคนเขียนเลยต้องเวิ่นมาก ผมไม่ผิดนะครับ (ฮา)
ขวัญกมล สาวผมสั้นร่าเริงสดใส แต่ขี้อาย แอบคิดลึกกับการันต์มานาน
// เป็นตัวละครที่ชอบให้บทบาทที่คาดไม่ถึง เป็นตัวโก๊ะตัดอารมณ์ซีเรียส (ฮา)
นารี สาวแว่นหัวหน้าชั้น มีความรับผิดชอบสูง เด็ดเดี่ยวแน่วแน่ เป็นที่พึ่งให้เพื่อนได้เสมอ
// ใช้เป็นสาวซึนเดระได้อย่างเต็มที่(ฮา) แต่ยังเขียนได้ไม่ดีเท่าไร ดันไปใช้ในฉากต่อสู้มากกว่า
รีเบคก้า สาวลูกครึ่งรุ่นพี่ ไอดอลพราวเสน่ห์ ซื่อตรงต่อความรู้สึกตัวเอง เชื่อมั่นในตัวเองและเพื่อนๆ
// ชอบใช้ความตรงๆ ของเธอ ทั้งบทฮา บทจริงจัง หรือกระตุ้นการันต์ สรุปหน้าที่เยอะมาก (ฮา)
รูปหมู่ชาบู (ไม่)เนียนโฆษณานิยาย
สีสันสดใสจริง ๆ เลยนะคะ ^^
ขุ่นพี่ครับ มีลูกแล้ว แม่ของลูกล่ะมีหรือยัง
สนใจรื้อฟื้นขนมปังเมล่อนไหมครับ 555555555555555555555555+
หยอกๆ
รูปสวยเสมอเลยนะครับพี่
ว่าแต่...ทำไมผมรู้สึกเหมือนสาวๆ ของพี่ช่างแข็งแกร่งจังเลย *O*
เธอทรงพลังในตัวเองค่ะ 55555
ไม้เอกล่ะ TT
โถๆๆๆ...ไม่ติดโพลลูกรักไม่เป็นไรนะ มามะ...เจ้จะปลอบหนูเอง *v*
//เป็นนางงามเลยต้องรักเด็กค่า ไม่ได้คิดนอกเหนือจากนี้เลยจริงๆ อิอิ
7-1 ฉากหลังผมไม่ได้วาดนะครับ หยิบมาจากเกม
เห็นโทนสีมันเข้ากับรูปวาดของผมน่ะครับ
7-2 เพราะพวกเธอนั้น สตรองงง (ฮา)
ดูจากภาพก็รู้แล้วว่าใครเป็นใหญ่ ผู้หญิงแถวหน้าทั้งนั้นครับ
7-4 สารภาพเลยว่าไม้เอกยังไม่ติดโผจริงๆครับ
ต้องแสดงบทบาทมากกว่านี้อีกนิด วางเรื่องไว้แล้ว แต่กำลังดูจังหวะใส่อยู่น่ะครับ
ถึงตอนนั้นรับรองกลิ่นมิตรภาพลูกผู้ชายจะโชยรุนแรงมาก (ฮา)
ของเรา ลูกชายคนโปรด เป็นเจ้าชาย ในเรื่องเจ้าชายหิมะ
ชื่อ เรียว แรร์เน็ส อเมนิท ผมสีเทา หน้าเย็นชาตลอดเวลา พูดน้อย มีจิตใจมั่นคง กล้าหาญ เด็ดเดี่ยว สมเป็นนักรบ ผู้มีพลังเย็น ที่ถูกปิศาจหิมะยัดเยียดให้ และถูกเลือกมาเป็นทายาทปิศาจ
ดวงตาสีสนิมเหล็ก มีอาวุธ คือ ดาบสีเงิน
ภารกิจ ปกป้องผู้อ่านคาถา ให้ปลอดภัยจาก ผู้ที่ต้องการแย่งชิงตัวไปเพื่ออ่านคาถาบนดาบทองสีรุ้ง ซึ่งเป็นดาบวิเศษในตำนาน ดาบจะกลายเป็นดาบวิเศษไม่ได้ ถ้าไม่มีผู้อ่านคาถามาอ่านคาถาโบราณบนดาบให้กลายเป็นดาบวิเศษ
เรื่องนี้เขียนไว้ 19 ตอน แต่ไม่ค่อยเข้าเรื่องการตามหาดาบวิเศษซักเท่าไหร่ ต้องปรับปรุงหลายอย่างเลย ทิ้งเจ้าชายหิมะ ไป 7 ปี คือไปตามหาดาบอยู่ว่า อยู่ที่ไหน ฮา...ตอนนี้กลับมาเขียนต่อ เริ่มจะหาเจอแล้ว ^^
รูปเจ้าชายหิมะ อยากให้เป็นประมาณนี้ ขอขอบคุณภาพจากเวปด้วยค่ะ
อยากจะวาดให้ได้แบบนี้นะ แต่ไม่รู้จะมีปัญญาหรือเปล่า ><
เอาเป็นว่า เข็นให้จบให้ได้ก่อน ค่อยว่ากัน
แต่ที่เราวาดเองเป็นแบบนี้ ><
ฝีมือเหมือนเด็กประถมเลย ฮา...
อืม จริงๆ ลายเส้นก็ไม่เลวนะครับ แค่สียังไม่ค่อยดี 5555
ปรึกษาพี่เดธเลย รายนั้นสีสันตระการตา
ขอบคุณค่า...ต้องฝึกอีกมากเลยค่ะ ^^
ลูกรักของผมมีหลายคนครับ ส่วนใหญ่จะเป็นผู้หญิงเสียส่วนมาก แต่คนที่คิดว่ามีอุปนิสัยโดดเด่น และเป็นที่น่ารักถูกใจผมมากๆก็คือคนนี้เลย
ชะเอม
เด็กสาวอายุราวๆ 15 17 เป็นเด็กสาวร่าเริงมาก ผมทรงทวินเทล ชอบการกินเป็นที่สุด กินได้ทั้งวัน กินได้ไม่หยุด... ในหัวสมองของเธอไม่ค่อยมีอะไรมาก หากจะเคาะออกมาดู ก็จะมีแค่ พระเอก กับ ของกิน เท่านั้น นอกนั้นก็เป็นอากาศธาตุอันว่างเปล่า
แม้ดูภายนอกจะเป็นเด็กสาวน่ารัก แต่จริงๆแล้วร่างจริงของเธอคือมังกรขนาดตัวเท่ารถบัส ถึงจะแปลงร่างเป็นมังกร นิสัยแบ๊วๆก็ยังตามไปในร่างมังกร และมักทำอะไรเป้อๆเพี้ยนๆตลอดเวลา ทำเอาพระเอกและเพื่อนๆปวดกระบานมานักต่อนักแล้ว
แต่ในความใสๆไม่รู้เดียงสานี้ หากใครคิดว่าเธออ่อนแอละก็ คงต้องจองโลงกันตั้งแต่ตอนนั้นเลย เพราะผิวหนังของเธอแข็งแกร่งดุจเพชร ไฟไม่ละคาย กระสุนยิงไม่เข้า และไม่ว่าจะของมีคมใดๆก็ล้วนแต่บิ่นทั้งหมด เรี่ยวแรงของเธอทุบภูเขาพังได้อย่างชิวๆ และตบรถถังลอยไปได้ไกลเหมือนนักเบสบอลตีโฮมรัน
โชคดีของศัตรู ที่ความไร้เดียงส่าทำให้เธอไม่โจมตีใครก่อน (ยกเว้นต้องปกป้องพระเอก) ศัตรูจึงปลอดภัย นอกเสียจากศัตรูจะมาเหยียบตีนพระเอก นั้นแหละฮะ ตัวใครตัวมัน....
//โทษทีที่กล่าวถึงลูกสาวคนนี้เยอะ ก็คนมันปลื้มอะ พูดทั้งวันยังได้เลย อิ อิ
เอาเลยครับ เต็มที่ 55555555555
ชัดเจนมากว่าลูกรักจริงๆ ฮ่าาาา ลูกรักลูกหลงก็อย่างนี้ล่ะนะครับ
บรรยายได้น่าอ่านมากเลย
ดูท่าสาวน้อยมังกรจะน่ารักน่าหยิกไม่เบา
เธออยู่ในเรื่องไหนหรือครับ เผื่อผมจะแอบตามไปส่องซักหน่อย
ลูกรักของผมมีอยู่ไม่กี่ตัวหรอกครับ ^^
ทีเวลเลส ชอว์ เดอ เทอรีเรซ จากเรื่อง Road of Rose ครับ
เขาเกือบจะเป็นพระเอก... มั้งนะครับ มาที่ภาคบรรยายกันก่อน เขาเป็นจอมเวทสามสายเลือด พ่อของเขาเป็นพ่อมดที่มีเลือดปีศาจและแม่ของเขาเป็นเทพ เขามีผมสีเงินยวงหรือดำตามแต่อารมณ์ ตัวสูงโย่งเกือบ 2 เมตร เขามีดวงตาสีน้ำแข็งแสนสะดุดตา ผิวขาวดังหิมะ คนทั่วไปมักเห็นเขาเป็นศาสตราจารย์จอมเวทผู้เคร่งขรึมในชุดไว้ทุกข์อันตรมตรอม ทว่าใครสักคนที่ได้เข้าใกล้หัวใจของเขาจะได้รู้ว่าแท้จริงแล้วเขาเป็นคนอย่างไร
รอยยิ้มของเขาเหมือนจะละลายโลกทั้งใบได้...
ที่ผมชอบตัวละครนี้ ก็คงเพราะอยู่กับเขามานานมากเลยครับ คือแต่งนิยายเรื่อง Road of Rose เพื่อเขาเลยก็ว่าได้ เนื่องจากตอนเด็กๆเคยวาดฝันตัวละครที่อ่อนโยนภายในแต่แข็งแกร่งแบบคุณพ่อไว้สักคน ถึงวันหนึ่งที่ท่านจากไป ผมจะได้ระลึกถึงท่านเสมอ (แม้ว่าความสามารถอย่างอื่น พ่อของผมจะทำไม่ได้ก็ตาม เช่นเล่นดนตรี แต่พ่อผมทำอาหารอร่อยที่สุดในโลก ประมาณนั้น 5555)
เขามีอดีตที่ค่อนข้างหมองมัว มีพ่อที่ข่มขืนแม่ กลายเป็นลูกเลี้ยงที่ต้องทำทุกอย่างเพื่อเอาใจผู้ปกครอง ถูกน้องสาวบุญธรรมและเพื่อนรักปั่นหัวเล่น เป็นคนโง่ในสายตาของคนทุกคน แต่สิ่งที่ทำให้ผมชอบทีเวลเลส ก็คือ เขาไม่ยอมที่จะเป็นแค่คนที่ถูกทำร้าย แต่เขาจะเป็นคนปกป้องคนที่ถูกทำร้ายคนอื่น เขาทำทุกอย่างเพื่อปกป้องคนอื่น เป็นนักเสียสละที่หาตัวจับยาก(นั่นเป็นสาเหตุว่าทำไมเขาถึงมีเคมีไม่เข้ากับนางเอกในสายตาของผม)
ว่าง่ายๆ ชีวิตของผู้ชายคนนี้ดราม่าหนัก... แต่เขาก็ไม่ยอมแพ้ เขาเลือกที่จะทำประโยชน์แก่คนอื่นแทนที่จะนั่งจมปลักกับความเศร้าของตัวเอง นั่นคือสิ่งที่ทำให้ผมชื่นชมเขามากครับ
อีกคนที่ผมรักแสนรัก คือ เกรย์ จากเรื่องเดียวกันครับ!!!
เขาเป็นเหมือนเงาของทีเวลเลสก็ว่าได้ครับ เพราะหน้าตาราวกับฝาแฝด(แต่ความสัมพันธ์ไม่เปิดเผย) แต่เขาก็แตกต่างจากทีเวลเลสโดยสิ้นเชิงในด้านอุปนิสัยครับ
เกรย์ชอบยิ้ม ยิ้มของเขามักจะเหยียดหยันและดูเจ้าเล่ห์เหมือนคนที่รู้ตัวว่ากำลังถือไพ่เหนือกว่าคนอื่น เขาเป็นตัวกุมความลับภายในเรื่องแทบทุกอย่าง ฟันเฟืองในเรื่องของผมล้วนหมุนเดินก็เพราะเขา เกรย์เป็นคนฉลาดและมีไหวพริบอย่างน่าหมั่นไส้ สิ่งที่ทำให้ผมชอบเขาคือ ภาพลักษณ์อันฉลาดล้ำลึกและเจ้าเล่ห์ของเขาที่หาไม่ได้ในพ่อพระของผมนั่นเอง 5555
ส่วนตัวนิยายจริงก็... มีอะไรมากกว่านั้นเยอะครับ นั่นแค่เบื้องลึกของหนึ่งในตัวเอกชายที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของนางเอก ว่างๆผมคงเขียนเรื่องที่ผู้ชาย 2 คนนี้เป็นตัวดำเนินเรื่องละมั้งครับ
นี่มันดราม่าสุดติ่งเลยครับ
อารมณ์พระเอกสู้ชีวิต
ผมนี้ยอมใจเลย
...สู้ชีวิตกันเลยทีเดียว
ตอนสร้างคนคนนี้ขึ้นมา ก็กะจะไม่ให้ดราม่าเท่าไหร่ แต่ไปๆมาๆ ต้มมาม่าหนักมากเสียอย่างนั้น เฮ้อออ
ถ้าตัวละครนี้เป็นตัวเอกด้วย ก็เลี่ยงดราม่าไม่พ้นหรอกครับ
แต่ถ้าเป็นแค่ผ่านมาและผ่านไปก็น่าจะพอไหว
ลูกรักในนิยายเหรอ...
อันดับหนึ่งคือเฟลอร์ บลูสกาย ตัวละครหลักเลย
เป็นนางเอกที่วางไว้ว่า
1. ค่อนข้างถึก แบบพอตัว ใช้ดาบ
2. ซึนเล็กน้อย
3. เป็น..ง...สัญญาณหาย(ไม่สปอยนิยายตัวเองหรอก55)
4. ใสๆซื่อๆ (บื้อๆ)
5. เล่นๆฟลุต ฟรุ้งฟริ้ง
คิดว่าเป็นตัวละครที่เราชอบสุดในบรรดาตัวละครทั้งหมดแล้ว แบบ...มโนไว้ว่าน่ารักมาก55
รองลงมาเป็นเบลล่า พี่สาวฝาแฝดของพระเอก
เป็นตัวละครที่แต่งให้แบบ...ไม่ค่อยเรียบร้อย ผมสีขาวตาสีแดง เน้นว่าถึกเหมือนกัน อาจจะแรงเยอะกว่าพระเอก กวนเยอะกว่า
เน้นการต่อสู้ด้วยมือเปล่า ไม่ถนัดใช้อาวุธยกเว้นธนู ซึ่งยิงแม่นกว่าพระเอก
เล่นเครื่องดนตรีฮ....ตัดสัญญาณ
รองลงมาอีก เคมป์ น้องชายฝาแฝดของเบลล่า
ฟินมากก~ ขี้เล่น กวนตีน แต่ก็เก่งในเวลาเดียวกัน
ถนัดใช้ธนู มีสายเลือดของนักรบอยู่ในตัว
ผมสีน้ำเงินแซมฟ้า(สีนี้เหมาะสุดล่ะ) ตาสีฟ้าน้ำทะเล
เล่นไวโอลิน//น่าร๊ากกก
ความลับเยอะนะครับเนี่ย (ฮา)
ช่วงนี้โชว์ตัวบ่อยนะพี่หมอ อยากเล่นด้วย เดี๋ยวเลือกลูกแป๊บ...
โอเค เลือกได้ล่ะ ขอนำเสนอลูกรัก 'นาธานีล คิม วิลเลียมส์' จากเรื่อง Sweet, My Baby เด็กคนนี้หวานใจผมครับ
น้องแนทเป็นเด็กหนุ่มลูกครึ่ง ไทย-อเมริกา/เกาหลี (เยอะไปล่ะ) อายุ 16 ปี เป็นหนุ่มน้อยน่ารักที่โชคชะตาเล่นตลก ทำให้เขาและครอบครัวประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ พ่อแม่ของแนทเสียชีวิตคาที่ ส่วนเขารอดมาได้คนเดียว เนื่องจากไม่เหลือใครแล้วเลยจำต้องย้ายจากอเมริกาไปอยู่กับคุณอาหนุ่มที่เป็นญาติเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ในประเทศไทยและโดนคุณอากินไปตามระเบียบ #ผิดมาก
จริงๆ ชีวิตน้องเศร้ามาก เพราะเสียคนที่รักไปเลยกลายเป็นเด็กเก็บกด ไม่ร่าเริงเหมือนแต่ก่อน กลัวความผูกพัน เลยปิดกั้นตัวเองจากคนอื่น เพราะกลัวจะเจ็บถ้าต้องเสียคนที่รักไป เป็นตัวละครที่แต่งยากมากตัวนึงเลยแหละค่ะ -..-
สงสัยขุ่นแม่เครียดจากออร์โธนะคะ ซอว่า เลยมาโชว์ตัวบ่อย 5555555555
อย่าพูดคำว่าออโธให้พี่หมอได้ยินเชียว 5555
มาออร์โธอะไรแถวเน๊ นี่หลุดพ้นมาอยู่สกินแล้วเฟร้ยยยยยยยยย
แต่ก็นั่นแหละ ชีวิตดีๆ ใกล้จบ...
พี่เครียด! พี่ตัน! พี่จะสอบวันศุกร์! แต่พี่ขี้เกียจเหลือเกิน....
ง่อว พี่รอน้องแนทมาอยู่ในอ้อมอก แล้วค่อยละเลียดเปิดอ่านทีละหน้าดีกว่า คริคริ
ได้ข่าวว่ารีวิวนิยายดีงามเลยนี่นา
ขายดิบขายดีเน้อ ไหหมิง
พี่หมอตัวร้ายกับนายออร์โธ 5555555
รีวิวเป็นอะไรที่ดีงามมากค่ะ ฮืออออ //ปาดน้ำตา
ถ้าหนังสือมาปุ๊บจะรีบแพ็คส่งเลยค่าาา ขอบคุณฮับ จุ้บๆ 55555
ได้มาอีกหนึ่งฟิค 555 คราวก่อนอะไรนะ
บาริสต้าอะไรของแน้ปก็ยังไม่เขียนเลย พี่นี่รอจริงจัง
หนูทวงให้เอาไหมพี่ 5555555
ซอขอรีเควสต์นศพ.ตัวร้ายกับนายหมาป่าดราม่า 55555555555555555555
สะดุ้งเลย...
มีคนรู้ตัว....
ตามสบายครับ
ก็รักตัวละครเด็กน้อยอมนุษย์ ที่เป็นตัวหลักๆสามสี่ตัวในเรื่องเท่าๆกันแหละครับ
(อายุพวกนี้ก็ราวๆ 12-13)
ก็มี โซริน ครีเดลเทียร์ เป็นคนเล่าเรื่อง (คนล่างสุดในรูป)
เป็นพวกเลือดผสม (ในเรื่องจะมีชื่อเรียกอยู่) ซึ่งผมจะเรียกโซรินว่า เป็น ตัวเอก เพราะเป็นคนที่เล่าอะไรต่างๆในเรื่อง ถึงบางครั้งจะไม่ใช่เรื่องของตัวเองทั้งหมด
จัสปาร์ (ขวา) คนนี้จะดูร่าเริงที่สุดในกลุ่มละ เป็นสีสันของกลุ่มเลยก็ว่าได้ แซว กวนเพื่อนได้ตลอด (เพื่อนผมบอก "จัสปาร์เกรียน" ฮา) แต่ก็มีบางโมเม้นในเรื่องที่จะรู้สึกแบบ โดดเดี่ยว หรือรู้สึกไม่ Belong to เมืองที่อยู่ เพราะเป็นเด็กกำพร้า อพยพมาจากถิ่นอื่นคนเดียวตั้งแต่เด็ก
และเป็นเผ่าเมนาร์วัลหรือเผ่าจากทางใต้ที่คนในอาณาจัการทางเหนือ(ซึ่งตัวละครนี้อาศัยอยู่ในปัจจุบัน) จะชอบเรียกว่า พวกปีศาจ หรือเป็นสิ่งไม่ดี
ปล. ตัวนี้เป็นอัจฉริยะทางคณิตศาสตร์ด้วย เป็นคนที่รู้สึกว่าเลขนั้น"สนุก" - -;
อีกตัวชื่อ อาร์เดน ครับ เผ่าเดียวกับจัสปาร์ แต่ไม่ได้วาดอยู่ในรูปนี้ด้วย และแค่ถูกกล่าวถึงสั้นๆในภาคปัจจุบัน
แต่ที่วาดออกมาบ่อยที่ก็คงจะเป็น
คาลิออน อิลาร์เดล (คนซ้าย) ครับ
เป็นพระเอกของเรื่อง และเรียกได้ว่าน่าสงสารที่สุดคนนึงของเรื่องเลย
ถึงตอนนี้ชีวิตอาจจะดูเรียกได้ว่าสุขสบายที่สุดเทียบกับเพื่อนๆแล้ว
เป็นลูกชายคนรองของนายทหารจากกองทัพของสภากลาง
แถมเป็นเอลฟ์หนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่อีกด้วย
แต่ว่านั่นล่ะฮะ บางครั้งหลายๆอย่างก็กลับเป็นไปอย่างมืดหม่นก็ได้...
แปะรูปพระเอกส่งท้าย
ผมชอบจูล่งครับ /เผ่น
โลซกให้ตกใจ นี่มันเกี่ยวอะไร กันเจ้าข้า~~
ลูกรักเรามีตั้งหลายคนแหนะ จะแนะนำสั้น ๆ ก็แล้วกันนะคะ
คนแรกคืนอวิ้นหยางค่ะ ฮ่องเต้แสนน่ารัก ผู้ซึ่งรักนางเองยิ่งกว่าชีวิตตัวเอง (แต่ได้ข่าวมาว่านางเอกปกป้องชีวิตคุณเธอตลอดเลย 55555 )#ทีมฮ่องเต้
ต่อมาคือฮั๋วเล่อ น้องชายแสนร้ายของอวิ้นหยางนะคะ ลูกรักคนนี้เชื่อฟังแต่ดื้อรั้นมาก ชอบทำอะไรตามใจตัวเองเป็นประจำ เลือดเย็นเล็กน้อย (ฆาตกรฆ่านางเอก นิสัยไม่ดีมากเลย) แต่ยังดีที่มีจิตสำนึก #ทีมองค์ชาย
คนสุดท้ายคือจิงอิ้งค่ะ คนนี้เป็นเหมือนตัวช่วยฮ่องเต้แต่ก็รักนางเอกเหมือนกันนะ ออกแนวอยู่ห่าง ๆ อย่างห่วง ๆ เพราะไม่อยากจะไปแย้งกับพี่ชายตัวเอง #ทีมท่านอ๋อง
ลูกรักของหมิง ก็คนนี้เลยค่ะ "พ่อแก้ว" จากกลิ่นแก้วพี่เอย
รักมาก ปลุกปล้ำตัวละครนี้มานาน บางฉากที่เขียนให้ลูกชายต้องร้องไห้ นี่ถึงกับร้องไห้ตามลูก T^T สงสารแต่เพื่อบทที่เข้มข้นนะลูกนะ โอ๋ๆ..อย่าทำหน้างอ
ชื่อพ่อแก้ว เกิดปี พ.ศ. 2294 ในยุคกรุงศรีอยุธยา เป็นลูกชายหมอหลวงค่ะ
ตอนเด็กน่ารัก ช่างพูดช่างถาม ฉลาด หัวไว แก่นแก้วสมชื่อ พอโตมาก็รับราชการเป็นหมอหลวงตามพ่อ รักชาติบ้านเมืองไม่แพ้ใครเลยค่ะ >__<
แวบเข้ามาอวยน้องแก้วแป๊บ
เคยแอบเข้าไปอ่านแล้วครับ สองสามตอน น่ารักน่าหยิกมากทีเดียว
ขอบคุณค่ะ แต่ถ้านับจากปีพ.ศ.แล้ว เรียกน้องไม่น่าจะไหว 555
เพิ่งเห็นกระทู้ สารภาพว่าลูกรักมีเยอะมาก แต่ขอเลือกมา 2 ตัวแบบรักที่สุดแล้วกัน
ทายูยะ
เด็กสาววัย 17 ปี ที่มีดีกรีความเจ้าเล่ห์ และชั่วร้ายสูงมาก
ใครว่ามนุษย์ชอบคนดี เปล่า มนุษย์เทิดทูนคนดี แต่ชอบคนชั่วต่างหาก ทายูยะคือนางเอกที่อยู่ในคอนเซ็ปนั้น ผมเองยังตกหลุมรักความเจ้าเล่ห์ของตัวละครตัวนี้ถึงขั้นยกให้เป็นลูกรักที่หนึ่งในใจ สร้างเธอมีชีวิตมาเกือบสิบปีแล้ว จนถึงตอนนี้ก็ยังคิดถึงเธออยู่
ทีน่า
เด็กสาวอีกเช่นกัน แต่ต่างที่ว่าสร้างคนนี้ให้เหมือนมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่ง
ตอนแรกที่เขียนยังไม่รู้ว่าจะตกหลุมรักทีน่าหรือเปล่า เพราะเป็นตัวละครตัวแรกที่สร้างมาจากศูนย์จริงๆ ไม่ได้แรงบันดาลใจจากไหน ตอนเริ่มเขียนก็กำหนดให้เธอเป็นเด็กสาวอ่อนต่อโลกธรรมดา เขียนไปเขียนมาเธอก็เติบโตขึ้นตามประสบการณ์ ตอนนี้อยู่กับทีน่ามาหนึ่งปีแล้ว รู้สึกรักและผูกพันครับ (เหมือนขอแต่งงาน 555) เป็นตัวละครที่ไม่คิดว่าจะกลายมาเป็นลูกรักได้
เข้ามาอวยทายูยะ 555 เราว่ามันดูดิบๆ แต่ก็มีเสน่ห์มากจนความดิบทำอะไรเธอไม่ได้เลย
มีลูกรักอยู่ 3 คนค่ะ
เอาที่เป็นลูกชายก่อนเนอะ
ชื่อเอล็กซ์ค่ะ ปกติเราจะเรียกเค้าว่าจอมพลเอล็กซ์ เพราะเค้ายิ่งใหญ่ 555 รักตัวละครตัวนี้ที่ตรงเรามีอะไรเราให้เค้าหมดค่ะ เก็บนิสัยน่ารัก ๆ จากคนรอบตัวมาใส่ให้เค้า ใส่มิติลึกตื้นหนาบางให้เค้า กว่าจะสร้างเค้าออกมาได้ เหงื่อหยดติ๋ง ๆ เลยค่ะ
ส่วนลูกสาวชื่อแก้วหิมาลัยค่ะ
อ่อนหวาน เรียบร้อย เข้มแข็ง อดทน และเข้าใจในสิ่งที่คนอื่นบอกไม่ได้เสมอ
อีกคนเป็นกระเทยค่ะ 555 ชื่อแอ๋นจัง
แม่ค้าไส้อั่ว ริมฝีปากคมกริบ แต่รักใครรักจริง ไม่มีมารยา รักที่คำพูดของเค้าค่ะ ดูใส่ใจคนอื่นดี
ของเราเป็นเรื่องสั้น 10 กว่าหน้าเอสี่ มีตัวละครไม่กี่ตัว ก็รักเท่ากันหมดแหละ แต่ขอเลือกคุณซานตาคลอสของเรื่องดีกว่า
เขาเหมือนกับซานต้าทั่วๆไปก็คือเป็นคุณลุงใจดีเคราสีขาวยาวเฟื้อย คุณซานต้าในเรื่องเป็นคนดี เขาใส่ใจและอยากให้เด็กๆทุกคนมีรอยยิ้ม แต่สปอยเรื่องสุดๆก็ตรงนี้ค่ะ
ใครจะรู้ว่าคุณซานต้าคนนี้เป็นเพียงเด็กหนุ่มอายุ 15-16 ปีเท่านั้น เขามีคุณสมบัติในการเป็นซานต้า เมื่อ 5 ปีก่อน เขาได้รับจดหมายรับเชิญ เขาก็เลยตอบรับจดหมายนั้นและย้ายบ้านออกมา ซึ่งเหตุผลก็เฉลยอยู่ในเรื่องค่ะ
เราว่าเราชอบพี่ซานมาก เป็นตัวละครที่น่ารักใช้ได้ เราแต่งนิยายไม่เก่ง ทั้งเรื่องสั้นเราก็ไม่ได้ลงรายละเอียดแล้วก็ที่มาที่ไปของตัวละครให้ชัดเจน เพราะเราอยากให้คนอ่านจินตนาการไปเองดีกว่า ดังนั้นพี่ซานจะเป็นตัวละครแบบไหนก็แล้วแต่คนมองนั่นแหละ
เราชอบเรื่องนี้เพราะมันเป็นเรื่องสั้นเรื่องแรก ชอบมากขึ้นไปอีกเมื่อเรื่องนี้วาย แล้วพี่ซานก็กลายเป็นซานต้าของน้องเจค ตัวเอกอีกคนในเรื่อง อะคึๆ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?