โหมโรง เดอะ มิวสิคัล..สิ!!

[Maiya]

"เสียงไกลไกล เสียงนั้นเสียงหนึ่งที่นำฉันมา 

ราวจะกระซิบว่า ให้ฉันก้าวเดินไปตามหัวใจ

เสียงกังวาน หวานแว่วดังแผ่วละมุนละไม

เป็นเสียงจากที่ใดหรือ จากข้างในช่างไพเราะเกินจะเอ่ย..."

เพลงนี้ยังคงติดหูมาอยู่แม้ละครจะจบไปหลายชั่วโมงแล้วก็ตาม

Review: โหมโรง เดอะ มิวสิคัล

อันที่จริงเนื้อเรื่อง โหมโรง มีเสน่ห์และความสวยงามในตัวมันเองอยู่แล้ว ยิ่งเมื่อนำมาทำเป็นละครเวที ยิ่งทำให้ผู้ชมสัมผัสได้ถึงเสน่ห์และความสวยงามเหล่านั้นได้อย่างชัดเจนขึ้น เรื่องราวอันซาบซึ้งของผู้รักดนตรีคนหนึ่งได้ถูกถ่ายทอดมาในรูปแบบใหม่ ผ่านบทเพลงที่คลอด้วยเสียงระนาดเอกที่เข้ากันอย่างลงตัว

ผู้กำกับและนักแสดง..
ไม่พูดมากเนอะ เพราะแต่ละคนก็ฝีมือไม่ใช่ย่อยกันอยู่แล้ว การแสดงกินใจมาก พอยิ่งได้บทช่วยนี่ยิ่งทำผู้ชมกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่จริงๆ บอกเลยว่าเสียน้ำตาให้กับการแสดงมากที่สุดเลย TT *ซาบซึ้ง*

บทละคร..
ประทับใจบทมาก คือดีงาม!! คำพูดแฝงแง่คิดและเปรียบเทียบแนวความคิดของผู้พูดกับสิ่งต่างๆได้อย่างชัดเจน มุกต่างๆเอามาเล่นได้อย่างเหมาะสม ไม่เยอะเกินไป ไม่มาผิดเวลา มีพอหอมปากหอมคอแต่ก็ไม่เคยแป้ก แล้วยังแนบเนียนไปกับบทพูดโดยที่เราไม่รู้สึกด้วยซ้ำว่ามันเป็นมุก แต่มองว่าเป็นบทพูดที่น่าขันบทหนึ่ง

เพลง..
เสียงหลักของเรื่องนี้ต้องยกเป็นเสียงระนาดเอกแน่นอน ปกติเราจะเห็นว่าเสียงดนตรีไทยมักจะเข้าคู่กับโขนหรือรำไทย แต่ใครจะคิดว่าการเอาเสียงระนาดเอกมาเป็นเหมือนเพลงประกอบละครเวทีมันจะลงตัวขนาดนี้ เพลงที่ประทับใจที่สุดก็คงเป็นเพลง ‘เสียงนั้นเสียงหนึ่ง’ คือมันดังก้องตลอดเวลาถึงจะลุกออกมาจากที่นั่งแล้ว ตอนพักเข้าห้องน้ำเพลงนี้ก็ยังคงดังในหัวอยู่ ฟังเพลงแล้วอยากกลับไปหาเพลงดนตรีไทยฟัง (นี่ก็นั่งฟังลาวดวงเดือนอยู่555) ขอชมเชยนักดนตรีที่ทำให้ผู้ชมคนนี้ได้มีโอกาสฟังดนตรีไทยที่หาดูได้ยากในสมัยนี้ ประทับใจมากจริงๆ

ฉาก..
ถามว่าอลังมั้ย? ก็อลังอยู่นะ คือดูสวยสมจริง ไม่ค่อยเก่งบรรยายเรื่องนี้แหะ แต่รวมๆคือโอเคมาก แบบไม่ได้ “โอ้โห!!” แต่แบบ... “เฮ้ย สวยดีอ่ะ” อธิบายไม่ถูกแหะ ก็นั่นแหละ คือฉากเยอะมากจริงๆ กราบคนทำฉากจริงๆ ชอบที่สุดคือฉากที่ท่านครูพูดสอนพันโทวีระ คือการเอารูปบุคคลเก่าแก่ไปติดอย่างนั้นเป็นความสวยงามมาก!!! เปิดไฟมาเห็นฉากนี้เลื่อนลงมาแล้วเหมือนมีความรู้สึกบางอย่างกระแทกเข้าไปในใจ ไม่รู้เพราะเราเป็นคนอินมากไปรึเปล่า 555 แต่คือชอบที่สื่อออกมาด้วยรูปภาพหลายๆรูปนั้นมากเลย

Backstage..
ชอบเทคนิคการเปลี่ยนฉากหลายๆฉากไม่รู้ว่าเพราะมีเทคโนโลยีที่ดีช่วยด้วยรึเปล่า 555 แต่คือคุยกับคนเขียนบท คนทำฉากดีมาก เปลี่ยนได้แบบไม่มีสะดุดเลย ส่วนเรื่องไฟนี่ก็ชอบนะ ดูใส่ใจรายละเอียดเรื่องเงาดี555 แบบบางฉากที่เหมือนอยู่ในบ้านก็จะไม่ใช้ไฟเปล่าๆ แต่มีการเล่นเงาเหมือนมีแสงทะลุหน้าต่างเข้ามา คือแอบสังเกตเห็นไม่รู้ว่าตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ แต่นับว่าเป็นรายละเอียดที่ดีมากเลย

Costume..
ดูไม่เป็น555 คงดีมั้ง ไม่รู้แหละ ไม่มีความรู้... แต่พระเอกนุ่งโจงกระเบน สวมเสื้อราชประแตนแล้วหล่อมาก >///< เอาเป็นว่าคอสตูมดีละกัน

รวมๆคือประทับใจมากไม่เสียแรงที่ตัดสินใจซื้อบัตรอย่างรวดเร็ว (ประมาณไม่ถึงชั่วโมง)

กระแสดีมาก..ซึ่งก็เห็นว่าสมควรจะกระแสดีล่ะนะ ^^

อันนี้คือวิจารณ์ครั้งแรกดังนั้นอาจไม่ได้เขียนดีมากนะ ><

อยากเขียนเพราะอยากให้ทุกคนได้ดู (ได้ยินว่ารอบสุดท้ายจะ sold out แล้ว)

ปล.ไว้จะมารีวิวละครเวทีดีๆอีก

ps.เป็นคนไม่ชอบเข้าโรงหนัง เข้าโรงละครแทนแล้วกัน^^