อยากจะพูดตรงๆนะ #แต่เราระบายกับใครไม่ได้เลย

[MayLove Janggunsuk]

เรื่องมันมีอยู่ว่า เริ่มเลยนะ ตอนนี้เมย์อายุ 23 แล้ว ทำงานอยู่ที่แห่งหนึ่งในจังหวัดสมุทรปราการ คือเมย์จะเล่ายาวนิดนึงนะ เมย์มีปัญหามากกับการทำงาน ทั้งเพื่อนร่วมงาน และหัวหน้างาน ตำแหน่งของเราไม่สูงมาก เงินเดือนก็ไม่สูงมาก แต่งานเราเยอะมาก เราต้องทำเงินเดือน เบิกเงินทุกสิ่งอย่าง และหลายๆอย่าง เมย์มีหน้าที่รักษาความลับของสำนักงานด้วย ไม่งั้นผู้รับเหมารู้เมย์อาจจะติดคุกได้ เมย์ทำงานที่นี่นานมากแล้ว 3 ปีได้ตั้งแต่อายุ 20 ตอนนี้เมย์เรียนปริญญาตรีอยู่ด้วย อยู่ปี 3 แล้วค่ะ ใกล้จบแล้ว แต่มันเหนื่อยมากเลยค่ะ เมย์อยากจะลาออกไปทำงานที่อื่น แต่มันติดที่ว่าเมย์ต้องเอาเงินเดือนมาจ่ายค่าเทอมปริญญาตรี เมย์ไม่เหนื่อยกายเลยค่ะ เมย์เหนื่อยใจกับพี่ๆที่ทำงาน เมย์ท้อ เมย์เหนื่อยมาก ไม่ไหวแล้ว เมย์พยายามหาหนังสือมาอ่านเพื่อให้เกิดกำลังใจอ่านพันทิปเพื่อจะดูคนที่เค้าแย่กว่าเมย์ แต่ตอนนี้มันสุดจะทนค่ะ เมย์ต้องทำงานทุกอย่างที่อยู่ในสำนักงาน เป็นเลขาอ่ะค่ะ หน้าห้อง เหนื่อยมากค่ะ เหนื่อยใจ เมย์มีพี่คนนึงเค้าจบปริญญาตรีแล้ว คือเค้าจบแล้วแก่กว่าเมย์ด้วย ทำไมต้องให้เมย์สอนงานทุกอย่าง เมย์ยังเรียนไม่จบค่ะ ทำไมต้องทำกับเมย์แบบนี้เมย์ทำงานไปร้องไห้ไป มันเหนื่อยมากล่าสุดเค้าทำสัญญาของปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่ง ที่มาทำสัญญากับหัวหน้าของเมย์หาย เมย์ทำงานอยู่กับเค้าเมย์ก็ต้องรับผิดชอบไปกับเค้าด้วย เค้าหาแต่เรื่องมาให้มันเหนื่อยมันท้อ เค้าอายุ 40 กว่าแล้วไม่คิดบ้างหรือไงว่าต้องคอยให้เด็กอายุ 23 มาแก้ไขงานทุกสิ่งอย่างที่เค้าทำไว้แล้วผิดพลาด เมย์โดนด่าเยอะมาก ไม่รู้จะแก้ไขยังไง อยากให้มีคนใหม่มาทำแทนเค้า แต่ก็หาคนคนนั้นไม่ได้ อีกปี2 ปีเมย์เรียนจบเมย์ว่าจะลาออก แต่ตอนนี้เมย์ทนไม่ไหวแล้วค่ะ เมย์พิมพ์ไปร้องไห้ไป จะให้ทำไงดีค่ะ เมย์ไม่เหลือแม้ใจจะสู้ต่อ มันเหนื่อยใจมากๆ ยิ่งเรียนสูง งาน โปรเจ็กต์อาจารย์ การบ้าน งานที่สำนักงาน ใครว่าทำงานออฟฟิตสบาย เมย์ว่าไม่ใช่เลยซักนิด เมย์ท้อมากๆค่ะ กับการกระทำของพี่เค้าครั้งล่าสุด อายุเมย์เท่านี้ เมย์จะมัวเป็นเด็กอยู่ไม่ได้ เมย์จำเป็นต้องโต แต่คนเราอ่ะ อายุขนาดนั้นให้เด็กมาตามล้างตามเช็ดตามแก้ปัญหากับสิ่งที่เค้าทำไว้ เมย์เหนื่อยค่ะบอกตามตรง งานแค่นี้เมย์ไม่เคยเหนื่อยเลยค่ะ ให้งานเยอะแค่ไหน การบ้านจะมากเท่าไหร่เมย์ไม่แคร์ค่ะ เข้าคำว่าไฟแรงมั้ยคะ แต่เมย์ไม่ไหวกับคนในสำนักงานจริงๆ ค่ะ บอกตามตรงอีกเรื่องนะคะ เมย์อยากออกซักวันพรุ่งนี้แล้วไม่สมัครเป็นแม่บ้านค่ะ เมย์รู้สึกว่าแม่บ้านเป็นงานที่สบายมาก ไม่ต้องคิดอะไรให้รกสมอง ไม่ต้องเหนื่อยใจกับเพื่อนร่วมงาน เพื่อนๆในนี้ว่าไง เมย์คิดถูกแล้วใช่มั้ยคะ เมย์มีความฝันนะคะ เมย์อยากทำงานเป็น CEO นักบริหารงาน อยู่ฝ่ายบริหารค่ะ เมย์เรียนเอกการจัดการค่ะ เมย์จะต่อโททันทีที่เรียนตรีจบ ที่บ้านไม่ให้เปลี่ยนงานค่ะ เค้าให้ความเห็นว่าถ้าเราเปลี่ยนงานแล้วค่าเทอมจะทำไง ถ้าเราไม่เปลี่ยนงานเราจะทำไงกับเพื่อนร่วมงานที่เห็นแก่ตัวคนนี้ดีคะ บอกก่อนนะคะ พี่เค้าเงินเดือนเท่าเรา ตำแหน่งเท่าเรา เมย์คิดจนหัวจะผุแล้วค่ะ ไมรเกรนขึ้นหลายรอบ เมย์จะทำยังไงกับเพื่อนร่วมงานคนนี้ดีคะ หรือเมย์จะต้องเป็นฝ่ายลาออกไปเอง เค้าจะได้สบายใจ เมย์ไม่ไหวแล้วจริงๆ อยากพักซัก เดือนคิดคิดคิดว่าจะทำอะไรต่อดีชีวิต แต่ไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกค่ะใบเปย์อินค่าเทอมมาแล้วค่ะ ปริญญาตรี จ่ายช้าจะโดนค่าปรับ คือเมย์ไม่มีสิทธ์พักค่ะ แต่เมย์อยากไปสมัครเป็นแม่บ้านจริงๆนะคะ อยากได้ประสบการณ์ใหม่ๆ อยากไปให้ไกลจากที่ทำงานแห่งนี้เมย์ควรจะทำอย่างไรดีคะ ขอบคุณที่รับฟังนะคะ ไม่มีใครรับฟังเมย์เลย แม้แต่เพื่อนร่วมงานที่เราสนิทที่สุด เค้ายังว่าเป็นความผิดของเมย์เลยเค้าบอกว่า เมย์อายุน้อยยังเด็กอยู่ พวกคนแก่ๆ ในที่ทำงานเค้าไม่เชื่อเมย์หรอก มันพูดอะไรคนอื่นเชื่อมันหมด แต่พอเมย์พูดบ้างเมย์กลายเป็นคนผิดทันทีค่ะ เมย์รอไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวแล้วจริงๆ เมย์จะได้วุฒิปริญญาตรี อีก 1.30 ปีครึ่ง เวลาแค่นี้ตอนแรกคิดแบบนี้แต่ตอนนี้มันช่างยาวนานเหลือเกิน ใครที่คิดว่าทำงานในออฟฟิต จะสบายคุณคิดผิดค่ะ ยาวนะคะ ขอบคุณอีกครั้งที่ยังมีที่ให้ระบาย ถ้ามีไรเข้า Facebook ไปอย่าโพสหน้า Timeline นะคะ เดี๋ยวพี่ที่ทำงานรู้ค่ะ โพสในข้อความแทนนะคะ 

Comments

[Thomus]

คุณเมย์ใจเย็นๆนะคะ ทุกปัญหามีทางออก ลองพูดคุยกับคนที่เรามีปัญหาก่อน เค้าก็มีจิตใจเหมือนกันค่ะ ถ้าเค้ารู้ว่าคุณเครียดมากขนาดนี้ เค้าอาจรู้สึกแย่มากนะคะที่ทำให้คุณรู้สึกแบบนี้ ชีวิตคือการฝ่าฟันค่ะ การทำงานหนักไม่เคยทำให้ใครตายค่ะ ต้องมีวันนึงที่เป็นวันของเราค่ะ วันนี้สู้ต่อไปนะคะ อย่าท้อ อย่าถอย อย่ายอมแพ้ต่อโชคชะตาค่ะ พรุ่งนี้จะดีกว่าวันนี้ค่ะ สู้ๆนะคะ

[MayLove Janggunsuk]

ขขอบคุณนะคะ