รู้สึกแย่กับการไปโรงเรียน #เพื่อน

[Unuser]

ตั้งกระทู้ครั้งแรก ผิดถูกประการขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่า เราขึ้นม.4 แล้วรู้สึกไม่มีเพื่อนที่พอจะไว้ใจหรือปรึกษาอะไรได้เลย
ตอน ม.ต้นมีเพื่อนแบกลุ่มใหญ่ มีคนที่สามารถปรึกษาได้ แต่ตอนนี้เพื่อนคนนั้นอยู่คนละห้องค่ะ
มีเพื่อนในกลุ่มที่อยู่ห้องเดียวกับเรา แล้วก็มีเพื่อนจากห้องเก่าเราตอนม.ต้นมาด้วย เค้าก็พากันไปเรียนสิ่งที่เค้าสนใจแล้วเขาก็สนิทกัน จนจากกลับจากเข้าค่าย เขาเหมือนอยู่กันสองคน เล่นกันสองคน แล้วแบบเรากลายเป็นเหมือนของตายอ่ะค่ะที่แบบไม่มีใครไปด้วยจริงๆถึงมาชวนเรา T^T
แล้วเพือ่นเราชอบพูดแบบ เบื่อเราว่ะ ถ้าวันนั้น เพื่อน B ไม่มา ก็จะชอบพูดว่า วันนี้ B ไม่มาไม่มีคนเล่นด้วยเลย
เหมือนเราไม่มีตัวตน แล้วอยู่ในห้องก็แบบ เพื่อนในห้องส่วนใหญ่เกือบครึ่งห้องก็มาจากห้องเดียวกัน ก็ไม่ค่อยอยากคุยกับเรา เวลาเราถามก็ไม่ค่อยตอบ ยิ่งเวลาว่างนะ เราเห็นเพ่อนเค้าเล่นกันเราก็อยากเล่นด้วย แต่พอคิดไปคิดมา ถ้าเราเข้าไปเขาก็จะไม่สนุกอีกแล้วอ่ะ เราเลยเลือกที่จะนั่งเงียบๆมากกว่าที่จะพูด
เวลาไปโรงเรียนเราก็จะรอเวลากลับบ้านอย่างเดียวเลยอ่ะค่ะ เพราะรู้สึกว่าบ้านน่าอยู่มากกว่าซะอีก เรามีคอมพิวเตอร์เป็นเพื่อนตลอดเลย เราจะอยู่แต่กับคอมไม่ใช่เล่นเฟสนะ เพราะเล่นก็ไม่มีคนคุยด้วยหรอก ส่วนมากเอาไว้เช็กข่าวมากกว่า
#อยากร้องไห้มากเลย
#ควรทำยังไงดีค่ะ

Comments

[สุกิต]

ก็ถ้าหนู อยากคุยด้วย แล้วเพื่อนไม่คุย


มันก็ไม่น่าใช่ความผิดหนูนะ

ไม่รู้นะ น้าเป็นคนประเภท ไม่นิยมสังคม

อาจเป็นเพราะน้าเป็นผู้ชายด้วย

เลยมักจะชอบอยู่คนเดียว


น้าเองบอกตรง ๆ ว่า การคบเพื่อน

มันเป็น ความจำเป็น ในแง่ที่ต้อง

ทำงานร่วมกัน เรียนร่วมกัน ช่วยเหลือกัน

ในสิ่งจำเป็น มากกว่า ต้องเข้าอกเข้าใจกันนะ


น้าเอง อยู่ที่ทำงาน มีเพื่อนก็จริง

แต่ตอนเรียน น้าไม่ค่อยมีเพื่อนหรอก

แต่เชื่อเถอะ ถ้าใครอยากคุย แบบเปิดอก

กับน้า น้าก็พร้อมให้คุยเป็นชั่วโมงล่ะ

แม้น้าจะไม่ใช่เพื่อนสนิท ของใครเลยก็ตาม


น้าเลยอยากบอกหนูว่า

บางครั้ง เราอาจต้อง ไม่ไปคาดหวัง

กับ การมีเพื่อนสนิท มากเกินไป

เพราะบางที คนที่คิดว่ามีเพื่อนสนิท

อาจรู้อะไรเกี่ยวกับเค้า ไม่มากเท่า

คนวงนอก ด้วยซ้ำ


คือคนบางคน ก็เหมาะเป็นแค่

เพื่อนที่คบกันห่าง ๆ คุยแค่หายเหงา

มากกว่าจะ ตัวติดกันไปตลอดทั้งวัน


ถ้าเราจะเป็นคนแบบนั้น ก็ไม่เห็นเสียหายนะ

คุยกับคอมพิวเตอร์ แบบน้าสิ

ตอนนี้ น้าก็คุยกับหนูผ่าน คอมพิวเตอร์นะ

ไม่เห็นรู้สึกเหงาสักนิด

น้ายังมอง จักรยานของตัวเอง เป็นเพื่อนเลยนะ

แต่น้ายืนยัน ว่าน้าไม่ต้องไปบำบัดจิตนะ ฮะ ๆ

[Cotton Candy]

ไปขอทำงานกลุ่มร่วมกับเพื่อนคนอื่นในห้องค่ะ
อย่ากลัวค่ะ สิ่งสำคัญที่สุดคือต้องเชื่อมั่นในตัวเอง
เราเคยรู้สึกแบบเธอ ทั้งโลกมีแค่เรา ไม่มีใครสนใจเรา
เรากลัวคนอื่นรำคาญ กลัวเขาเบื่อ
กลัวจน ความกลัวบดบังทำให้เรากลายเป็นคนเงียบๆไม่น่าคบ
เราไม่อยากมีความทรงจำชีวิตม.ปลายแบบนี้
เราเริ่มทักทายคนอื่น ยิ้มและหัวเราะให้มากขึ้น
เราจะคิดเสมอว่า "มั่นใจในตัวเองไว้"
วิธีที่ดีที่สุดเริ่มจากการทำงานกลุ่มค่ะ
มันต้องคุยกัน ใช้จังหวะนั้นพูดคุยทำความรู้จักกัน
ยิ้มเยอะๆนะคะ รอยยิ้มมันเป็นของดึงดูดคนได้ดีค่ะ
สู้ๆนะคะ