เครียดค่ะ น้องสาวเราคิดมาก ชอบคิดในแง่ร้าย ด่าว่าตัวเองแปลก

[ใบหม่อน]

เรื่องก็มีอยู่ว่าเรามีน้องสาวอยู่คนนึงอายุห่างกัน3ปี พ่อกับแม่เราหย่าแล้วก็แยกกันอยู่ พ่อก็แต่งงานใหม่

ปัจจุบันเราอยู่กับพ่อ ส่วนน้องเราจะไปๆมาๆระหว่างพ่อกับแม่ แต่ส่วนมากจะอยู่กับแม่

เรากับน้องไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่ เพราะน้องเป็นคนไม่ค่อยพูด

น้องเป็นคนแบบแปลกๆ มาตั้งแต่เด็กแล้ว ที่เราสังเกตมานะ คือแบบมันจะเข้ากับคนอื่นไม่ค่อยได้ มันอยากมีเพื่อนนะ แต่เหมือนพูดไม่เก่งอะไรอย่างนี้ ต่อบทสนทนาไม่เก่ง คำพูดบ้างทีก็ดูน่าเบื่อ แบบไม่รู้นะเหมือนมันไม่มีเรื่องที่จะพูดแต่พยายามหาพูดด้วยประมาณนั้น

แต่น้องชอบอยู่กับตัวเองมาก อ่านพวกหนังสือ นิยาย บทความได้เป็นเล่มๆแบบข้ามวัน ไม่พูดไม่คุยยังได้ มันเหมือนมีโลกส่วนตัวของเขา ชอบวาดรูป ดูหนัง ไม่ก็เล่นเน็ตเงียบๆ แต่เขาก็ก็แยกได้นะว่าเวลาไหนต้องแบ่งให้ครอบครัว แบ่งไปทำอย่างอื่นบ้าง แต่ทุกครั้งที่เจอก็ไม่เห็นพูดเลยสักแอะถ้าเราไม่ชวนคุย


ตอนเริ่มเข้าม.1 น้องเราก็มีเพื่อนเป็นกลุ่มใหญ่ๆ มีวันนึงเราไปรับ(อยู่คนละโรงเรียน) เห็นน้องคุย หัวเราะกับเพื่อน เหมือนจะเป็นโจ๊กของกลุ่มด้วยซ้ำ เราก็งงๆ ลองถามไป น้องก็บอกว่า อยากลองเปลี่ยน หนูอยากมีเพื่อน (เมื่อก่อนเขาไม่มีเพื่อนเลย) เราก็แบบเออดีแล้ว แต่อยู่บ้านก็เงียบๆ เหมือนเดิมมั้ง แต่ยิ้มบ่อยขึ้น



เกือบปัจจุบันน้องอยู่ม.3 จุดพลิกมันอยู่ตรงนี้ มีอยู่วันนึงเขากลับมาบ้านพ่อ(ที่เราอยู่) เห็นน้องดูซึมๆ แปลกๆ แล้วก็เหวี่ยง หงุดหงิดใส่พ่อด้วย ว่าเหนื่อยเหมือนกันนะ


เราก็งง ตอนกลางคืนเราก็เข้าไปหาน้อง เห็นมันอ่านนิยายอยู่เลยลองๆถามว่าเป็นอะไร

แต่มันก็ตอบแค่เหนื่อยเรื่องเพื่อนนิดหน่อย ไม่ยอมบอกว่าเป็นอะไร แถมยังบอกว่า อิจฉาเรื่องที่มีเพื่อนที่คุยได้ตามปกติ เราก็งงอีก แต่ไม่เซ้าซี้ต่อ เพราะมันขี้รำคาญ


พอผ่านมาจนน้องเป็นอะไรไม่รู้อยู่ๆก็ ส่งข้อความมาว่า พี่ หนูโดนเพื่อนเกลียด ไม่อยากอยู่โรงเรียนนี้แล้ว เราก็เฮ้ยเป็นไร ลองโทรหาดู ตอนแรกมันไม่ยอมเล่า แต่เราก็ลองๆพูดดู จนมันบอกมาหมดว่า โดนเพื่อนเกลียดเพราะอะไร(อันนี้เราขอไม่บอก) แต่เป็นเพราะเพื่อนสนิทเก่าอะไรสักอย่าง ประมาณว่าน้องมันไม่ช่วยทำงานกลุ่ม เพื่อนก็เลยพากันเกลียดยกห้อง (อันนี้น้องบอกแล้วว่า มีอะไรให้ช่วยก็บอกนะ) พูดแค่นั้นเพราะมันกลัวเพื่อนเก่ามัน


แล้วน้องมันเผือกเป็นคนที่แบบไม่ชอบอธิบายอะไรอ่ะ ปล่อยให้เขาคิดกันไปอย่างงั้น เพราะคิดว่ายังไงเขาก็ฟังฝ่ายนั้นมากกว่า เพราะตัวเองไม่ได้เป็นคนเก่ง คนดีอะไร


เราฟังแล้วก็แบบเฮ้อ จะทำไงดี นี่ก็น้องเรา เล่าไปก็ร้องไห้ไป เพื่อนในห้องเมินทุกคน มีด่าต่อหน้าด้วย คือเราสงสารมากอ่ะ แล้วน้องมันบอกว่าไม่ให้เราบอกแม่กับพ่อด้วย เพราะมันลองไปบอกแม่ดู แม่บอกว่าเรื่องเล็กแค่นี้เอง ทำใจไว้ดีกว่า


เราก็แบบเออเนอะแม่ก็ทำงานหนักเลยไม่ค่อยว่าง ยังดีที่มันยอมคุยเรื่องนี้กับเราบ้าง มันบอกว่ายังไงก็อยากย้ายโรงเรียน เราก็บอกให้มันใจเย็นๆก่อน มันอยู่ช่วงใกล้จบม.3แล้ว เลยให้มันขาดเรียนเป็นบางวันที่ไม่สำคัญจริงๆ แต่ต้องตามส่งงานจนครบ(ซึ่งมันทำได้)

จนใจมันเริ่มเย็นแล้ว ตอนนี้ไม่มีใครคุยด้วยเหมือนเดิมแต่มันบอกเฉยๆแล้ว แต่มันก็ยังเครียดอีก เห็นน้องคิดมากมาหลายวัน

จนมันทนไม่ไหวแล้วมาบอกเราว่า มันกลัวว่าขึ้นม.4(รร.อื่น)มันจะเป็นแบบนี้อีก มันไม่อยากฝืนร่าเริงอีก แต่กลัวว่าเพื่อนจะไม่ชอบมันที่เป็นมัน มันคิดในแง่ร้ายจนเรากลัว น้องบอกว่ามันแปลก พูดก็ไม่เก่งหัวช้า ชอบเงียบ เรียนก็ไม่ได้ดี เราเพิ่งรู้มาด้วยว่า มันสบตาคนเวลาคุยกันไม่ค่อยได้ มันจะสั่นๆเหมือนประหม่า เป็นแบบนี้กับแทบทุกคนเลย กับเราก็เป็น

น้องมันบอกทุกข้อเสียของมันเลย เวลาอยู่ว่างๆก็ชอบคิดมาก ร้องไห้ตลอด จนเรารู้สึกสงสารจนไม่รู้ต้องทำไงแล้ว โคตรเครียดเลย พ่อกับแม่ก็รู้เรื่องเพื่อนแล้วก็ปลอบๆมันไป แต่ไม่รู้เรื่องที่มันกำลังคิดมากอยู่ มันคิดว่าตัวเองแปลก มันกลัวว่าจะอยู่ในสังคมไม่ได้ ชอบย้ำว่าตัวเองแปลกๆๆ เราว่าน่าจะโดนใครด่าหรือไปเก็บมาจากไหนไม่รู้ บอกพ่อแม่เขาก็ไม่เข้าใจอีก


เราก็เริ่มกังวลแล้วเหมือนกัน กลัวว่าน้องจะเป็นอะไร คือตอนนี้น้องมันซึมแล้วคิดมากจนเรากลัวแทนอ่ะ ไม่รู้จะอธิบายยังไง ตอนนี้เราก็อยู่บ้านกับมัน(บ้านแม่)บ่อยๆ เวลาแม่โมโหเรื่องเล็กๆจนว่ามัน มันก็เก็บมาคิดแล้วร้องไห้กับเราอีก


เราจะทำยังไงดีคะ น้องมันไม่ไว้ใจพ่อแม่เลยไม่รู้ทำไม เรากลัวใจมันอ่ะ แล้วเราก็ไม่รู้ด้วยว่าจริงๆ มันคิดอะไรไปมากแค่ไหน

ปล ที่พิมพ์มาอาจจะยาวหน่อยนะคะ แต่เราเครียดมากแล้วจริงๆ อาจจะเผลอพิมพ์ระบายไป

Comments

[คิ้วสาหร่าย]

ลองให้น้องของพี่หมั่นทำกิจกรรมที่ตนเองผ่อนคลายบ่อยๆนะคะ อย่าให้เค้าเก็บไว้คนเดียว แต่ก่อนเราก็ไม่มีเพื่อนเหมือนกันเพราะไม่ค่อยคบคน แต่ค่อยๆปรับตัวก็จะทำได้เอง พยายามให้เค้ามองโลกในแง่ดี เริ่มต้นชีวิตใหม่ตอนมอสี่เลย พยายามหาคาแรกเตอร์ของตัวเองให้เจอนะคะ แล้วทำตามคาแรกเตอร์ของตัวเอง สิ่งนี้จะทำให้เพื่อนสนใจเรามากขึ้น เช่นถ้าเกิดรู้ว่าตัวเองเป็นสายฮา ก็พยายามทำตัวร่าเริงเข้าไว้ ยิงมุขบ่อยๆแป้กช่างมันไรงี้5555 สิ่งที่สำคัญคือเค้าต้องมีความกล้าแสดงออกและเชื่อมั่นในตัวเองค่ะ ลองอ่านหนังสือเสริมสร้างความมั่นใจดูนะคะ มันช่วยได้จริงๆนะ ถ้าเรากล้าพูดกล้าทำนะ อะไรๆมันก็จะดียิ่งขึ้นอย่าอุบไว้คนเดียว พยายามใช้เวลาว่างให้เกิดประโยชน์และทำสิ่งที่ชอบบ่อยๆนะคะ อย่าให้เค้าเครียดเยอะ เราเอาใจช่วยนะ สู้ๆ เรื่องเพื่อนที่รรตอนนี้อ่ะ ลองหาเพื่อนสนิทที่น่าไว้ใจได้คนนึงแล้วเล่าความจริงให้เค้าฟังก็ได้เราเชื่อว่าอะไรๆมันอาจดีขึ้น อย่างน้อยเค้าก็น่าจะมีที่พึ่งซักคนแหละค่ะ ถ้าเกิดเค้าได้ระบายให้เพื่อนฟังอาจทำให้บรรเทาแผลในจิตใจเค้าก็ได้นะ เรากลัวเค้าเป็นโรคซึมเศร้าจังเลยอ่ะ เอาใจช่วยนะสู้ๆค่ะ

[ใบหม่อน]

ขอบคุณมากเลยค่ะ ช่วงนี้ยุ่งๆเพราะจะสอบด้วย แต่เดี๋ยวพยายามทำตามที่บอกมา เราก็แอบกลัวเค้าเป็นโรคซึมเศร้าเหมือนกัน แต่ต้องสู้ๆ

[Nomapol]

เท่าที่อ่านมา ดูน้องคุณ 1 ติดเพื่อน 2 ไม่ค่อยกล้าแสดงความรู้สึก เก็บกด

ซึ่งต้อง ค่อย ๆ แก้ไข อาจจะต้องใช้เวลา โดยครอบครัว ต้องให้ ความสนิทสนมแทนเพื่อน 
แล้ว หากิจกรรม สนุก ทำร่วมกัน เช่น ร้องเพลง เล่นกีฬา หรือถ้าชอบอ่านนิยาย ลองให้เขียนนิยายเล่น ๆ ดูก็ได้ครับ จะได้ไม่ไปคิดเรื่องอื่น ๆ ที่ไม่สบายใจ

[ใบหม่อน]

ไม่น่าจะติดเพื่อนนะคะ แต่ไม่กล้าแสดงความรู้สึกนี่เราว่าใช่เลย เราว่าน่าจะกลัวคนเกลียดมากกว่า เพราะน้องชอบโดนอคติเรื่องหน้าเขาดูดุๆ กลายเป็นขาดความมั่นใจสุดๆ เดี๋ยวจะพยายามทำให้เค้าหาสิ่งที่ชอบไว้เหนี่ยวจิตใจ ขอบคุณความคิดเห็นค่ะ

[white lilly]

เราคนนึงนะ ที่นิสัยคล้ายๆกันน้องเค้า แต่เรามีเพื่อน แล้วก็ไม่ได้เงียบเท่าไร
  เราเป็นคนพูดไม่เก่งนะเวลาต้องคุยกับเพื่อนที่ไม่สนิท แล้วเราไม่ค่อยยิ้ม ซึ่งพอมองเพื่อน เพื่อนมันก็บอกเหมือนเรามองจิก เราก็เลยพยายามยิ้มเวลามองใครหรือพูดกับใคร น้องเธอก็เหมือนกัน เราไปปรับเค้าไม่ได้ เราก็ต้องพยายามหาอะไรเล่นกับเค้าให้เค้าไว้ใจพี่คนนี้และเธอก็ลองหาเกมสนุกๆ(สนุกนะไม่เครียด) มาเล่นกับเค้าให้ยิ้มแย้ม ทีนี้น้องเค้าจะเริ่มมีความสุขละ แล้วพยายามอย่าให้เค้าโทษตัวเองในทุกๆเรื่องระวังคำพูดที่คุยกับน้อง บอกพ่อ แม่ด้วย เพราะเท่าทีอ่านแล้วเหมือนเค้าเป็นคนอ่อนไหว เก็บกด เพราะงั้นค่อยๆเป็นค่อยๆไป อย่าไปพูดกับเค้าตรงๆว่ายิ้มสิๆๆๆ  ทำไมไม่ยิ้ม ถ้าอย่างนี้เค้าจะยิ่งเก็บกด
   มันต้องใช้เวลานะ เวลาที่เค้าจะผ่อนคลายเวลาอยู่กะเธอ แต่ สิ่งนึงเราว่าเธอเป็นคนดีมากๆ เธอใส่ใจน้องเธอมากกว่าคนเป็นพ่อเป็นแม่อีก แต่ผู้ใหญ่ก็มีงานเค้าเนอะ ไงก็สู้ๆ ได้ผลไงบอกด้วยนะ 
ปล. ปรึกษาได้เสมอน้า

[ใบหม่อน]

ขอบคุณมากเลยจ้า ตอนนี้น้องก็เริ่มๆเครียดน้อยลงแล้วค่ะ (แต่แค่นิดเดียวจริงๆ) ปิดเทอมนี่เราว่าจะพาน้องเที่ยวสักหน่อยค่ะ5555 น้ำตก ห้างอะไรแบบนี้ แต่เออตอนนี้เราก็รู้สึกดีใจนะที่เขายอมเปิดใจให้เรา อันที่จริงเราก็ปลอบใครไม่ค่อยเป็นค่ะ ไม่รู้ทำไมถึงไว้ใจเหมือนกัน เราจะไม่ถามเค้าว่า ทำไม ถึงเป็นแบบนี้ ไม่ทำแบบนี้ เพราะตอนเราโดนถามเราก็ไม่พอใจเหมือนกัน555 บางที่น้องก็คิดว่าเราอยากยุ่งกับเค้า แต่เราก็อยากจะบอกนะว่าเป็นห่วง เออดีใจนะที่เอาเรื่องมาปรึกษาเรา เพราะแปลว่าเขาไว้ใจเรา


ปล โทษทีนะคะชอบบ่นอยู่เรื่อย บางทีเราก็อยากบอกความรู้สึกของเราแต่ไม่กล้าบอก5555