ประสบการณ์บนสแตน "งานฟุตบอลประเพณี ธรรมศาสตร์-จุฬา ครั้งที่ 71"
สวัสดีครับ ก่อนอื่นนี่ไม่ใช่กระทู้แรกของผมครับ ผมเคยตั้งกระทู้ไปครั้งนึงเรื่องเส้นเอ็นใต้ลิ้นขาดซึ่งมีคนตอบอยู่2คน แล้วมันก็ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอะไรกับกระทู้นี้เลยสักนิด แค่อยากจะมีความสั้นๆเกริ่นนำแบบกระทู้อื่นเค้าบ้าง แต่ขอเตือนก่อนเลยนะครับ กระทู้นี้ค่อนข้างยาวผมอยากเป็นนักเขียนครับอยากเขียนอะไรแบบนี้มานานแล้วแต่นี่เป็นโอกาสอันดีครั้งแรก อย่าด่าว่าผมเขียนยาวเลยนะครับ
เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อหลายเดือนก่อนที่ผมได้เห็นการโปรโมท "งานฟุตบอลประเพณี ธรรมศาสตร์ จุฬาฯ ครั้งที่71" ด้วยเลือดเหลืองแดงที่พลุ่งพล่านอยากจะร่วมกิจกรรมทุกอย่างที่มหา'ลัยมี (เป็นนิสัยที่ติดตัวมาตั้งแต่สมัยมัธยม) ผมเลยตั้งหน้าตั้งตารองานนี้มาตลอดตั้งแต่รู้ว่าตัวเองสอบติดที่มหา'ลัยย่านท่าพระจันทร์ และแล้ววันนี้ก็มาถึง
วันนี้เป็นวันที่ผมตื่นเต้นและตื่นเช้ามาก ผมไลน์หาเพื่อนทุกคนที่จะไปด้วยกันเพื่อตามให้เพื่อนตื่นไปอาบน้ำ หลักจากนั้นผมก็ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ใช่ครับเมื่อกี้ผมฝัน เพราะความจริงคือ.. ผมตื่นสาย! และเพื่อนทุกคนที่ผมบอกว่าไลน์หาความจริงคือวันนี้ผมนัดเพื่อนไว้แค่คนเดียวครับ อ่านไม่ผิดหรอกครับ 1 สัปดาห์ก่อนงานบอล ผมชวนเพื่อนแทบจะทุกคนในที่พอจะรู้จักในสาขา "แกไปงานบอลไหม?" "ไปๆ" "ขึ้นสแตนป่ะ" "ไม่อะ ร้อน" แล้วบทสนาก็จบลงแค่นั้นทุกราย เอาไงดีวะอยากไปงานบอลฯ อยากลองขึ้นสแตนสักครั้งในชีวิต ตั้งแต่เรียนมัธยมก็คอยตามข่าวงานบอลตลอด บางปีเห็นมีกระทู้ในพันทิปตามหาคู่หลังงาน อีเรามโนไปไกลว่าตัวเองคงจะมีบ้างหลังจากเพิ่งโสดมาไม่นาน 3 วันสุดท้ายก่อนวันงานผมได้บ่นลง Facebook ของตัวเองว่าอยากไปขึ้นสแตนถือเพลทในงานบอลมาก แต่ไม่มีเพื่อน มีคนมาคอมเมนต์ 2-3คน บ้างก็ว่าให้ไปคนเดียวแล้วไปหาเพื่อนที่โน่นเลย แต่ผมยังไม่กล้าขนาดนั้นอะ คิดว่าถ้าไม่มีเพื่อนก็คงจะไปกับเพื่อนกลุ่มอื่นที่ไม่ได้ขึ้นสแตนนั่นแหละ จนแล้วจนรอดสวรรค์ก็เป็นใจ เพื่อนทักแชทเฟสผมมา บทสนทนาของเราสั้นๆได้ใจความว่า มันก็ไม่มีเพื่อนขึ้นสแตนเหมือนกัน และมันจะไปกับผมครับ (มันหน้าตาดีกว่าผมมาก และการที่ผมไปกับมันแล้วยังหวังจะไปเต๊าะหนุ่มๆในงานคงเป็นเรื่องยากซะละ อีช..หาย) เอาวะ ยังดีกว่าไม่มีเพื่อนไป
ถึงวันงาน... ก็อย่างที่บอกไปแหละครับ ผม ตื่น สาย ไม่ได้ตื่นเต้นจนนอนไม่หลับหรืออะไรเลยแต่ผมเป็นคนตื่นสายอยู่แล้วครับ ตอนนั่งรถไปแล้วรถติดผมบ่นลง Twitter ก็มีเพื่อนในสาขาเมนชั่นมา "รีบๆไปให้ทัน ตื่นสายทุกงานสำคัญเลย-นี่" ตอนแรกผมนัดกับเพื่อนไว้ที่สยามตอน 10:30 เพื่อไปหาอะไรกินก่อนแล้วจะได้เผื่อเวลาเข้าสนาม อยากเดินเข้าสนามแบบชิลๆไม่ต้องรีบเพราะบ้านผมอยู่บางบัวทอง ซึ่งไกลมาก (ก.ไก่ 39ล้านตัวเยอะพอๆกับค่าไฟสีงานปีใหม่ของกทม) และเวลาที่ผมตื่นมาก็คือ 10:25 วินาทีที่มองนาฬิบนจอ iPhone ในใจได้แต่กรีดร้องว่าจะไปยังไงให้ทันนัดเพื่อน หมดเวลารีรอผมรีบตั้งท่าอย่างไม่ลีลาที่จะก้าวเท้าซ้ายขวาลงบันไดไปอาบน้ำทันที หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จผมกะจะโทรหาข้อแก้ตัวกับเพื่อนว่าทำไมผมถึงสาย "เพิ่งตื่นอะ- ว้ายยยย" อ้าวอีนี่ กูว่ากูสายแล้วนะ ทำไมทำกับกูแบบนี้เล่า กี๊ดดดดดดดดด
“เต็มช้า ... แต่เร็วกว่า regchula” เฮ้ยยยย เอาเรื่องว่ะ จิกได้ตั้งแต่สแตนยังไม่เต็ม เริ่มสนุกแล้วล่ะครับ แต่ก็แอบคิดในใจว่าถ้าเค้าเอาเรื่องเกรดออกช้ามาล้อบ้างชาวธรรมศาสตร์ก็คงจะเงิบกันไม่น้อย
หลังจากที่นั่งตากแดดฟังการแนะนำอุปกรณ์และวิธีการใช้ในการแปรอักษรต่างๆกันอยู่หลายชั่วโมง เวลาประมาณ 15:30 เสียงที่ทุกคนรอคอยก็มาถึงครับ พี่ภูเขาแม่ทัพเชียร์ของเราประกาศออกไมค์หน้าสแตนว่า “สแตนของเราเต็มแล้วค่าาาาา” รู้สึกได้เลยว่าใจผมเริ่มเต้นแรงมันตื่นเต้นมากครับตอนนั้น ทุกอย่างกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว เลือดในร่างกายสูบฉีดไปทั่วช่วยบรรเทาอาการเหน็บชาบริเวณก้นกกที่เกิดจากการนั่งนานได้เล็กน้อย ระหว่างนั้นการแข่งขันฟุตบอลกำลังจะเริ่มขึ้นแล้วครับ นักฟุตบออลทีมชาติ เอ้ย นักฟุตบอลทีมธรรมศาสตร์(อิอิ) เดินลงสนามท่ามกลางเหล่าชะนีเก้งกวางทั้งที่มีสามีแล้วและยังไม่มีส่งเสียงเชียร์กรีดร้องโหยหวนทั้งส่งแรงใจและพร้อมถวายกายให้กับเหล่านักบอลในสนาม เสียงหนึ่งที่ผมได้ยินบนสแตนคือ “สารัชผัวหนู สารัชผัวหนู” ค่ะ กระโดดลงไปเอาเลยสิชะนี! ในขณะที่ลูกฟุตบอลกำลังถูกเตะโด่งไปมาในสนามพวกเราชาวธรรมศาสตร์บนสแตนก็แปรอักษรกันอย่างสนุกสนาน ชนิดที่ว่าจิกทุกเม็ดเผ็ดทุกช่วง ยิ่งช่วงพีคๆที่เปลี่ยนบ่อยๆต้องคอยฟังหน้าสแตนว่าให้ใช้โค้ดอะไรแล้วมีเวลาแค่ 4-5 วิต้องหยิบโค้ดนั้นขึ้นมาชูให้ทันตอนได้ยินเสียงสั่งว่า “ยกเพลทครับ” มันเป็นความมันส์แล้วก็ตื่นเต้นตลอดเวลาจริงๆครับ(พูดแล้วเยี่ยวเหนียวไม่หาย) ขอกลับมาพูดถึง-เจ้าใบโค้ดส่วนบุคคลอีกทีนะครับ เจ้านี่ถือว่าเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับการขึ้นสแตนต้องรักษาเท่าชีวิตเลยครับ(แต่ถ้าหายก็แจ้ง Staff ให้ปริ้นให้ใหม่ได้นะ) ไม่งั้นเวลาหน้าสแตนสั่งมาว่าให้เปิดโค้ดอะไรเราจะไม่รู้เรื่องเลยว่าเราต้องเปิดสีอะไร คำสั่งจากหน้าสแตนก็เช่น “เตรียมตัวเปิด Code 1:1 ที่ 159 (ย้ำ2รอบ) 1 2 3 ยกครับ” เวลาตรงนี้จะตื่นเต้นมากทุกครั้ง ต้องคอยฟังหรือไม่ก็ดูจากป้ายที่หน้าสแตนจะขึ้นบอกตลอดว่าตอนนี้ให้เปิดโค้ดอะไรแล้วเราก็ยกให้ทันตามที่หน้าสแตนสั่ง ส่วนเพลทแบบ 1:20 คำสั่งก็เช่น “ทุกคนเตรียม Code 1:20 ที่ 5 ครับ” ทุกคนก็จะรีบเร่งจัดการเจ้าเพลทเหล็กของตัวเองตามใบโค้ดส่วนบุคคลอย่างไม่รีรอแล้วหน้าสแตนก็จะคอยถามอยู่เรื่อยๆว่ามีใครยังไม่เสร็จไหม ถ้าทุกคนเสร็จแล้วหน้าสแตนก็จะสั่งว่า “เตรียมตัวยกเพลท 1:20 โค้ดที่ 5 ครับ 1 2 3 ยกครับ” ฟังดูยุ่งยากแต่พอทำจริงๆแล้วมันก็สนุกดีนะครับ ส่วนตัวผมชอบมากๆ ใครที่กลัวว่ามาแล้วจะทำไม่เป็นตรงนี้ไม่ต้องห่วงเลยครับเท่าที่ผมเจอคนที่นั่งรอบตัวผม(พวกชะนีทั้งหลายนี่แหละ)มาใหม่เหมือนกันทั้งนั้น
Code หนึ่งที่ผมประทับใจมากก็คือไอเจ้า Code ต่อเนื่องที่เสียดสีการเมืองอย่างทุกคนเห็นกันตาม Social ต่างๆ อ่านถึงตรงแล้วอย่าเพิ่งเกลียดผมเลยนะครับ ผมรู้สึกประทับใจช่วงเวลาตรงที่ว่า ที่ตรงนี้เป็นเหมือนพื้นที่ที่เราสามารถจะพูดในสิ่งที่เราคิดได้ ผมเชื่อว่าชมรมเชียร์หรือคนที่คิด Code คำวลีเหล่านี้ขึ้นมาไม่ได้มีจุดประสงค์จะโจมตีให้ประเทศชาติวุ่นวายหรือมีปัญหาหรือทำให้คนในชาติแตกแยก แต่เป็นการดึงเอามาพูดให้ได้ฉุกคิด ผมเชื่อว่าหลายคนคงจะมี Moment ที่ “เออว่ะ” “จริงว่ะ” เราไม่ได้บอกว่าทุกคนต้องเชื่อในสิ่งที่เราพูด แต่เรายกในด้านที่เราเห็นมาพูดเท่านั้นเองครับ การเอาอะไรสักอย่างมาแสดงออกให้ทุกคนมองให้ครบทุกด้านไม่น่าจะเป็นการสร้างความแตกแยกนะครับ ถ้าเปรียบทรงกระบอกยักษ์สักอันแล้วเราบอกว่ามันคือปัญหาที่เราต้องช่วยกันมองว่ามันคืออะไร ฝ่ายหนึ่งมองจากด้านข้างก็จะเห็นมันเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า แต่ถ้าอีกฝ่ายมองจากด้านบนก็จะเห็นมันเป็นวงกลม ถ้าเราไม่จูงมือกันแล้วพากันเดินไปดูอีกมุมนึงของอีกฝ่ายเราก็จะเห็นแค่มุมของตัวเอง พอเราเห็นในมุมของคนอื่นแล้วเราจะได้เข้าใจกันมากขึ้นครับ
หวังว่ากระทู้นี้จะเป็นการแบ่งปันความประทับใจในงานบอลและเป็นอีกตัวช่วยในการตัดสินใจให้กับเพื่อนๆที่นึกลังเลและยังเสียดายที่ไม่ได้ขึ้นสแตนในงานบอลฯปีนี้ ปีหน้ายังมีครับ ไม่ต้องกลัวมาแล้วจะแปรผิดนะครับ ชมรมเชียร์ไม่ฆ่าคนแปรผิดหลังจบงานครับ ผมเองก็แปรผิดอยู่ครั้งนึง ตอนถืออยู่งงมากว่าเฮ้ยทำเราไม่เหมือนของใครเลยวะ สักพักได้ยินหน้าสแตนบอกว่า "มีสีแดงโผล่มาด้วย" ของผมเองครับแหะๆ ปีหน้าจะมาแก้ตัวใหม่นะ
(ขอให้ได้นั่งข้างผู้ชายดีๆเถ๊อะ สาธุ๊.....)
ปล.ทุกภาพประกอบในกระทู้ผมถ่ายจาก iPhone4s ที่ใกล้จะเจ๊ง อาจจะมีภาพไม่ค่อยชัดบ้างต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ
เตรียมตัวก่อนออกจากบ้านครับ
ภาพแรกที่มาถึงที่นั่งบนสแตนของตัวเองครับ
ชาวธรรมศาสตร์กำลังทยอยขึ้นสแตน
ภาพแรกของฝั่งจุฬาในขณะที่ฝั่งธรรมศาสตร์กำลังสอนการใช้เพลทแบบ 1:20
เจ้าเพลท 1:20 ที่ว่า แล้วก็ใบโค้ดส่วนบุคคลครับ มีทั้งหมดสองหน้า บอกได้เลยว่ามีโค้ดที่คิดมาไว้เผื่อใช้แล้วไม่ได้ใช้จริงเยอะมากๆ
แดดเริ่มร่มคนก็มากันเต็มสนามแล้วครับ
ดูบอลกันอย่างขมักขเม่น
คนแน่นสนามเลย
งานเลิกแล้วครับ แย่งกันไปถ่ายรูปกับนักบอล ผู้นำเชียร์แล้วก็คฑากรกันใหญ่
ของทั้งหมดที่ได้กลับมาครับ ทุกอย่างฟรีหมดเลย มีตั้งแต่ขนม ยา ครีมกันแดด หมวก หมอน ผ้าพันคอ บลาๆๆ
บัตร M-Gen ลายเสื้อเชียร์ธรรมศาสตร์ และบัตรส่วนลดในเครือ Major
ครั้งหนึ่ง เราได้สร้างความทรงจำร่วมกัน
ผมกับอีเพื่อนที่ว่า ทายเอาเองนะว่าใครเป็นใคร อิอิ
30 ความคิดเห็น
ปรบมือกับความมุ่งมั่น
ในการขึ้นแสตนด์ของ จขกท.
และคำว่าชะนีเยอะมากจริงๆ
#ขอโทษที่โฟกัสผิดจุด
55555555555555555
อยากขึ้นมากจริงๆครับ อาจจะมีคำหยาบบ้างแล้วก็คำว่าชะนีที่เต็มไปหมดผมอยากให้มันสนุก ขอบคุณที่อ่านจนจบนะ ^^
นึกว่านั้งอ่านนิยายอยู่เหรอค่ะพี่
ปรบมือรัวๆครับ
ขอบคุณที่มาสร้างประวัติศาสตร์ไปกับพวกเรานะ
เจอกันปี72
อยากขึ้นบ้าง แต่สงสัยว่าปวดฉี่นี่ทำไงอะ
ไม่ปวดเลยครับ น้ำที่กินเข้าไปออสโมซิสออกมาเป็นเหงื่อหมดเลย 555555555
ความจริงผมไม่ได้กินข้าวตอนไปด้วยเพราะตื่นสาย ก็ยาวยันเย็นเลย แต่สนุกจนลืมความหิวเลยครับ
ไปเข้าห้องน้ำได้ค่ะ จะมีสต๊าฟมานั่งแทนให้ แต่ต้องทำเวลานิดนึงเพราะเราจะไม่รู้ว่าเค้าจะแปรกันตอนไหนบ้างซึ่งฝั่งของมธ.ก็แปรบ่อยมากๆด้วย
มาชื่นชมในการตั้งใจขึ้นแสตนและพยายามรีวิวการขึ้นแสตนของน้องพี่ทายว่าน้องน่าจะปี155+ จริงอย่างที่น้องพิมทุกอย่างเลยย ปีหน้าไปอีกนะไปสร้างประสบการณ์ดีๆ ปีหน้าฝั่งร่มสนุกกว่านี้อีกก
เค้ากลัวหาเพื่อนไปขึ้นด้วยไม่ได้อีก แง 555555
ขอบคุณมากนะครับพี่ ถ้ามีโอกาสต้องขึ้นอีกแน่ๆ ^^
มธ ปังตั้งแต่ แม่ทัพเชียร์ ลีด เพลท นักบอล ยันผลแพ้ชนะ ปรบมือๆๆๆๆ
ชอบเจ้าของกระทู้จังเลยครับ ภูมิใจเช่นกันที่ได้เป็นส่วนหนึ่งชองแสตนด์ในปีนี้
มาบอกชอบกันแบบนี้หมายความว่าไง เฮ้ยเราโสดนะ
อยากหลังไมจังเลยครับ ^^ #เด้กทุ่งรังสิตอยากมีแฟน ง่อวววว
ขอเล่าบ้าง เมื่อวานไปขึ้นแสตนด์แปรอักษรธรรมศาสตร์มาเหมือนกันค่ะ นั่งตำแหน่ง G7
เรามาคนเดียวเลย เพราะเพื่อนไม่ค่อยมากัน บางคนก็ไม่ขึ้นแสตนด์ แต่ก็คิดว่า เอาเว้ย ไหนๆก็ไหนๆแล้ว เรียนมา3ปีละต้องขึ้นสักครั้ง เห็นในทีวีมาตั้งแต่เด็กๆ ตอนนั้นไม่รู้หรอกว่ามันเป็นยังไง แต่เห็นแล้วมันสนุกดี อยากลองทำบ้าง จนในที่สุดก็ได้มาขึ้นแสตนด์กับชาวบ้านเค้าซะที เรามาถึงบ่ายโมงกว่าๆ แล้วยิ่งมาคนเดียวด้วย ขึ้นแสตนด์เลยแล้วกัน ไม่ต้องรอใคร ขึ้นบันไดไปถึงคือตื่นเต้นมาก มันดูยิ่งใหญ่อ่ะ แล้วก็ร้อนมากด้วย55 คนที่นั่งข้างๆเราเป็นน้องปี1จากศูนย์ลำปางสองคนค่ะ อุตส่าห์เดินทางมาตั้งไกลเพื่อขึ้นแสตนด์ นับถือจริงๆ ส่วนอีกข้างก็เป็นผู้หญิงที่มากับแฟน คุยกันนิดนึงได้ความว่า แฟนเค้าเรียนธรรมศาสตร์แต่จบแล้ว งานนี้ไม่ว่ารุ่นไหนก็มาค่ะ เราได้คุยกับคนข้างๆอยู่บ้าง บ่นนู้นนี่กัน หัวเราะกัน ช่วยเปิดสมุดสีกัน มันก็โอเคนะคะ มาคนเดียวไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด
อีกอย่าง เราชอบที่พี่ภูเขาบอกว่า แสตนด์ธรรมศาสตร์เป็นแสตนด์ของประชาชน ใครๆก็สามารถมาขึ้นแสตนด์แปรอักษรกับเราได้ทั้งนั้น ปีหน้าก็กะว่าจะชวนเพื่อนจากมหาลัยอื่นมาดูบ้าง เพื่อนก็อยากมากันนะ
ปีหน้าถ้ามีโอกาส คงได้เจอกันค่ะ
ขอบคุณนะครับที่มาเป็นส่วนหนึ่งของแสตนด์ธรรมศาสตร์ปีนี้
ถ้าไม่มีนายและทุกคนๆบนแสตนด์ ภาพที่พวกเราฝ่ายแปรอักษรทำกันมาหลายเดือน
คงไม่ได้สมบูรณ์แบบขนาดนี้ ขอบคุณที่ตั้งใจมาและขอบคุณที่ทนความร้อนไปด้วยกันนะ
ตอนแรกคิดว่าภาพที่เราและเพื่อนๆตั้งใจทำกันมาหลายเดือนจะไม่ได้แปรแล้วเพราะแสตนด์ยังไม่เต็ม
แต่แล้วในที่สุดทุกๆคนก็มา เราและเพื่อนๆที่คอยเช็คภาพแปรอักษรอยู่ด้านล่างดีใจมากๆเลยนะ
ขอบคุณมากๆนะครับ ขอบคุณจริงๆจากหัวใจ อ่านจบแล้วรู้สึกหายเหนื่อยเลย เวลาที่ทุ่มเทไปคุ้มค่ามากๆ
ภาพแปรอักษรตอนที่ทุกคนช่วยกันแปร เพลทกว่าสองพันเพลทที่ถูกยกขึ้นเป็นแต่ละภาพ
ตอนที่มันอยู่บนแสตนด์มันสวยกว่าตอนที่เราทำมากๆ ขอบคุณจริง ขอบคุณที่มา
หวังว่าปีนี้เราจะได้มาร่วมสร้างประวัติศาสตร์ให้กับงานฟุตบอลประเพณีอีกครั้งนะครับ
จากตัวแทน #teamcodeTU
ตกใจเห็นแถว เราได้นั่งแถวเดียวกัน
ผมนั่ง F12 ตอนอ่านกระทู้นึกว่าเพื่อนผมที่นั่ง F13 มาตั้งกระทู้หรือเปล่า 55555
เห็นรูปมีรูปผมในนั้นด้วยแต่ไม่บอกว่าคนไหน 5555555
ผมมาเป็นปีที่2 แล้วครับ มันสนุกมากจริงๆ แต่ปีแล้วของแจกเยอะกว่านี้มากก
หวังว่าปีหน้าจะเยอะกว่านี้นะครับเพราะไม่งั้นผมจะไปฝั่งจุฬาฯ 5555
ปีหน้าอยู่ฝั่งธรรมศาสตร์ครับผมว่า เราได้นั่งฝั่งเย็นแล้วอย่าไปทรมานตัวเองอีกเลย 55555555
พี่ก็เพิ่งมาขึ้นสแตนปีนี้ปีแรกค่ะ มาขึ้นตอนเรียนจบแล้ว ตอนเรียนไม่รู้จักขึ้น555. สนุกมาก ปีหน้าฝั่งร่ม ถ้าสแตนไม่เต็มก่อน. ขึ้นแน่นอน
พี่ F26 จบมาหลายปี ไม่อยากบอกเลยว่า นี่ครั้งแรก ประทับใจมาก ชักติดใจละสิ คราวหน้า ถ้าไม่ติดไร มาร่วมอีก แน่นอน
ปรบมือ ใครๆ ก็ว่าร้อนก่อนขึ้น แต่พอขึ้นนะ มันเป้นประสบการณ์เจ๋งๆ ที่หาไม่ได้นะเออ ว่าแล้วก็อยากไปขึ้นอีก
แต่ร้อนมันก็ร้อนจริงๆ แหละ แต่มันต้องขึ้นให้ได้สักครั้งในชีวิตนะแกๆๆๆๆ
สนุกจริงค่ะ เคยขึ้นเมื่อสี่ปีก่อน ตื่นเต้นและภูมิใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งในการแปรเพจมากๆ สีพิกเซลมีหลายเบอร์ แผ่นกระดาษก็เปิดเร็วจนแทบจะขาด แต่ก็สนุกมากๆๆ ถ้าได้ขาวล้วนสุดก็ดีสิ 555
ร้อนจริงอะไรจริง ลงมาหน้าไหม้ ลอกเป็นแผ่น
แต่ภูมิใจมากกกก
ติดภาพกลุ่มพวกเค้า แกอยู่หัวเค้า555
อยู่ข้างหน้าเราจริงอะ ขอโทษนะที่ตอนนั้นทำเพลทล้มไปโดนหลัง TT
ขอชื่นชมด้วยใจ...สุดยอดจริงๆ
ขอบคุณ จขกท. มาก ๆ นะครับที่เป็น 1 ใน 2,112 คนที่เสียสละเวลาขึ้นสแตนด์นะครับ
ฝ่ายสแตนด์ดีใจมากครับที่ คนบนสแตนด์สนุกสนานกัน
แม้ว่าอากาศจะรุนแรงไปหน่อยก็ตาม
หากฝ่ายสแตนด์ผิดพลาดประการใด
ต้องขออภัยด้วยนะครับ.
ขอบคุณครับ.
Staff STAND #TUCUBall71 ⚽️ ⚽️ ⚽️
บรรยากาศอบอุ่นมากครับ ทั้งตอนขึ้นแล้วก็ตอนลงจากสแตน รู้สึกว่าการตอนรับยิ่งใหญ่มาก 555555 ตอนเดินขึ้นบันไดไปมี Staff ส่งเสียงให้ด้วย ตอนกลับที่มี Staff มารอส่งก็ประทับใจมากๆเลยครับ ได้เห็นรอยยิ้มของพวกเราทุกคนหลังจากเหนื่อยด้วยกันมาทั้งวันแล้วก็หายเหนื่อยเลย ทีมงานเตรียมงานมาดีมากๆครับ ชื่นชมจริงๆ
ถ้ามีโอกาสอีกสแตนปีหน้าผมจะเอาตูดไปแปะบนนั้นแน่นอนครับ :)
เราก็ขึ้นเป็นปีแรก อยู่ B24 ข้างบนเลยยย 5555555 เรามาจากดินแดนลำปาง ตั้งใจมาขึ้นแสตนโดยเฉพาะ เราอยากขึ้นมาตั้งแต่มัธยมแล้ววว ตอนขึ้นแสตนมาเรารู้สึกได้ถึงการต้อนรับที่อบอุ่นมากๆจากกลุ่มสตาฟ แต่ที่อบอุ่นกว่านั้นคือแดดบนแสตน555555 เราขึ้นไปเป็นช่วงแรกๆเข่นกัน รอนานมาก คิดเหมือนกันว่ามันจะเต็มไหม แต่ในที่สุดก็เต็ม ตอนนั้นดีใจมากกกกกก แต่แดดแบบ เรายอมรับว่าเราบ้านนอกนะ ไม่เคยเข้ากรุง เลยค่อนข้างที่จะรู้สึกร้อนมากกว่าใครเพราะลำปางมันไม่ร้อนขนาดนี้ 555555555 คือแดดมันสูบขีวิตมาก เหมือนโดนดูดวิญญาณ ดมยาดมตลอดเวลาา แต่สนุกมาก มันประทับใจบอกไม่ถูก ช่วงนั่งรอชอบอยู่ 2 คำของเอ็มซีรือ ตอนนี้แสตนเต็มแล้ว และ อีกสีกพักเราจะแจกจองแช่ คือโอ๊ยยยยย นั่นมันเสียงสวรรค์ชัดๆ พอได้สปอนเซอร์เย็นๆมา 1 กระป๋องนี่คือแรงมาทันที พร้อมแล้วววววว คือประทับใจจริงๆ สัญญาว่าปีหน้าและปีต่อๆไปจะร่วมเป็นส่วนหนึ่งของการแปรแน่นอน จะร้อนจะเย็นก็จะอยู่ด้วยกัน ถึงจะอยู่ไกลแต่ใจพร้อมเสมอ ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ใหม่ๆจากพี่ๆเพื่อนๆสตาฟที่ร่วมกันสร้าง และขอบคัณเจ้าของกระทู้ที่แชร์ประสบการณ์แสนสนุกที่เราได้รับเหมือนกันค่ะ ^^
รู้สึกเหมือนเราเลย ตอนได้ยินว่าสแตนเต็มคืออยากจะกรี๊ด 5555555 สปอนเซอร์ก็ช่วยให้รู้สึกสดชื่นขึ้นเยอะเลย ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ ผมรู้ว่ามันยาวมากจริงๆ ><
เพราะเรารู้ว่ามันสนุกและน่าประทับใจแค่ไหน แค่นี้ยังรู้สึกว่ามันยังอธิบายได้ไม่หมดเลยด้วยซ้ำอยากจะเขียนให้ยาวกว่านี้ แต่ จขกท. เล่าได้สนุกมากกกก นึกถึงช่วงเวลานั้นแล้วก็ยังอบอุ่นในใจไม่หาย ^^
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?