Dek-D.com ใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสบการณ์ของ
ผู้ใช้ให้ดียิ่งขึ้น เรียนรู้เพิ่มเติมที่นี่
ยอมรับ

ประสบการณ์บนสแตน "งานฟุตบอลประเพณี ธรรมศาสตร์-จุฬา ครั้งที่ 71"

ตั้งกระทู้ใหม่
ตั้งกระทู้ใหม่
*** ที่จริงกระทู้นี้เราตั้งใจจะลงพันทิปแต่สมัครสมาชิกไม่ได้เลยขออนุญาตเพื่อนๆเว็บเด็กดีมาแบ่งปันประสบการณ์ขึ้นสแตนงานบอลครั้งแรกของเรานะ


          สวัสดีครับ ก่อนอื่นนี่ไม่ใช่กระทู้แรกของผมครับ ผมเคยตั้งกระทู้ไปครั้งนึงเรื่องเส้นเอ็นใต้ลิ้นขาดซึ่งมีคนตอบอยู่2คน แล้วมันก็ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอะไรกับกระทู้นี้เลยสักนิด แค่อยากจะมีความสั้นๆเกริ่นนำแบบกระทู้อื่นเค้าบ้าง แต่ขอเตือนก่อนเลยนะครับ กระทู้นี้ค่อนข้างยาวผมอยากเป็นนักเขียนครับอยากเขียนอะไรแบบนี้มานานแล้วแต่นี่เป็นโอกาสอันดีครั้งแรก อย่าด่าว่าผมเขียนยาวเลยนะครับ
เรื่องที่เกี่ยวกับงานบอลจริงๆให้ข้ามไปที่ย่อหน้าที่ 4 ได้เลยครับ

          เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อหลายเดือนก่อนที่ผมได้เห็นการโปรโมท "งานฟุตบอลประเพณี ธรรมศาสตร์ จุฬาฯ ครั้งที่71" ด้วยเลือดเหลืองแดงที่พลุ่งพล่านอยากจะร่วมกิจกรรมทุกอย่างที่มหา'ลัยมี (เป็นนิสัยที่ติดตัวมาตั้งแต่สมัยมัธยม) ผมเลยตั้งหน้าตั้งตารองานนี้มาตลอดตั้งแต่รู้ว่าตัวเองสอบติดที่มหา'ลัยย่านท่าพระจันทร์ และแล้ววันนี้ก็มาถึง

          วันนี้เป็นวันที่ผมตื่นเต้นและตื่นเช้ามาก ผมไลน์หาเพื่อนทุกคนที่จะไปด้วยกันเพื่อตามให้เพื่อนตื่นไปอาบน้ำ หลักจากนั้นผมก็ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ใช่ครับเมื่อกี้ผมฝัน เพราะความจริงคือ.. ผมตื่นสาย! และเพื่อนทุกคนที่ผมบอกว่าไลน์หาความจริงคือวันนี้ผมนัดเพื่อนไว้แค่คนเดียวครับ อ่านไม่ผิดหรอกครับ  1 สัปดาห์ก่อนงานบอล ผมชวนเพื่อนแทบจะทุกคนในที่พอจะรู้จักในสาขา "แกไปงานบอลไหม?" "ไปๆ" "ขึ้นสแตนป่ะ" "ไม่อะ ร้อน" แล้วบทสนาก็จบลงแค่นั้นทุกราย เอาไงดีวะอยากไปงานบอลฯ อยากลองขึ้นสแตนสักครั้งในชีวิต ตั้งแต่เรียนมัธยมก็คอยตามข่าวงานบอลตลอด บางปีเห็นมีกระทู้ในพันทิปตามหาคู่หลังงาน อีเรามโนไปไกลว่าตัวเองคงจะมีบ้างหลังจากเพิ่งโสดมาไม่นาน 3 วันสุดท้ายก่อนวันงานผมได้บ่นลง Facebook ของตัวเองว่าอยากไปขึ้นสแตนถือเพลทในงานบอลมาก แต่ไม่มีเพื่อน มีคนมาคอมเมนต์ 2-3คน บ้างก็ว่าให้ไปคนเดียวแล้วไปหาเพื่อนที่โน่นเลย แต่ผมยังไม่กล้าขนาดนั้นอะ คิดว่าถ้าไม่มีเพื่อนก็คงจะไปกับเพื่อนกลุ่มอื่นที่ไม่ได้ขึ้นสแตนนั่นแหละ จนแล้วจนรอดสวรรค์ก็เป็นใจ เพื่อนทักแชทเฟสผมมา บทสนทนาของเราสั้นๆได้ใจความว่า มันก็ไม่มีเพื่อนขึ้นสแตนเหมือนกัน และมันจะไปกับผมครับ (มันหน้าตาดีกว่าผมมาก และการที่ผมไปกับมันแล้วยังหวังจะไปเต๊าะหนุ่มๆในงานคงเป็นเรื่องยากซะละ อีช..หาย) เอาวะ ยังดีกว่าไม่มีเพื่อนไป

          ถึงวันงาน... ก็อย่างที่บอกไปแหละครับ ผม ตื่น สาย ไม่ได้ตื่นเต้นจนนอนไม่หลับหรืออะไรเลยแต่ผมเป็นคนตื่นสายอยู่แล้วครับ ตอนนั่งรถไปแล้วรถติดผมบ่นลง Twitter ก็มีเพื่อนในสาขาเมนชั่นมา "รีบๆไปให้ทัน ตื่นสายทุกงานสำคัญเลย-นี่" ตอนแรกผมนัดกับเพื่อนไว้ที่สยามตอน 10:30 เพื่อไปหาอะไรกินก่อนแล้วจะได้เผื่อเวลาเข้าสนาม อยากเดินเข้าสนามแบบชิลๆไม่ต้องรีบเพราะบ้านผมอยู่บางบัวทอง ซึ่งไกลมาก (ก.ไก่ 39ล้านตัวเยอะพอๆกับค่าไฟสีงานปีใหม่ของกทม) และเวลาที่ผมตื่นมาก็คือ 10:25 วินาทีที่มองนาฬิบนจอ iPhone ในใจได้แต่กรีดร้องว่าจะไปยังไงให้ทันนัดเพื่อน หมดเวลารีรอผมรีบตั้งท่าอย่างไม่ลีลาที่จะก้าวเท้าซ้ายขวาลงบันไดไปอาบน้ำทันที หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จผมกะจะโทรหาข้อแก้ตัวกับเพื่อนว่าทำไมผมถึงสาย "เพิ่งตื่นอะ- ว้ายยยย" อ้าวอีนี่ กูว่ากูสายแล้วนะ ทำไมทำกับกูแบบนี้เล่า กี๊ดดดดดดดดด
          ผมลงจากรถเมล์ที่หน้า Siam Cen. ตอน 12:50 ซึ่งเป็นเวลาที่ประตูสแตนฝั่งธรรมศาสตร์เปิดไปแล้ว 20 นาที!! จังหวะนั่นวิ่งอย่างเดียวครับ กลัวสแตนจะเต็มแล้วอดขึ้น เพื่อนผมโทรมาบอกว่าเจอกันหน้า MBK ผมวิ่งไปเจอมันเท่านั่นแหละ โอโหยอีนี่พากูวิ่งแบบไม่คิดเลยว่ากูเพิ่งวิ่งจาก Siam Cen. เมื่อผมไปถึงหน้าประตู5 ประตูสำหรับขึ้นสแตนฝั่งธรรมศาสตร์ ภาพที่ผมกับเพื่อนเห็นคือ สแตนโล่ง..... คือลืมไปว่าธรรมศาสตร์เป็นเจ้าภาพงานปีนี้ สแตนเลยอยู่ฝั่งร้อน(มีแดดที่แรงมากๆ) ส่วนจุฬาฯอยู่ฝั่งเย็น(ไม่มีแดด)ที่ผมรู้มาคือทั้งสองมหา’ลัยจะสลับฝั่งสแตนกันทุกปี ใครเป็นเจ้าภาพนั่งฝั่งร้อน ซึ่งนี่อาจเป็นอีกเหตุผลทีปีที่แล้วสแตนฝั่งธรรมศาสตร์เต็มก่อน แต่เดี๋ยว อีเพื่อน เมื่อกี้-พากูวิ่งมาทำไมเนี่ย ผมได้ที่นั่งแถวต้นๆเลยทำให้ต้องรอชาวธรรมศาสตร์มาขึ้นสแตนจนกว่าจะเต็มอีกนาน แต่ก็ไม่คิดว่าจะนานเป็นชั่วโมง.... ความเบื่อเริ่มแล้วครับแดดร้อนแบบร้อนมากๆ ร้อนจนจะละลาย ร้อนจนแทบตาย จะแกล้งเป็นลมหวังให้ผู้ชายมาช่วยหรอ อย่างหวังเลย หันซ้ายก็เจอชะนี หันกว่าก็เจออีเก้งที่มาด้วย ข้างหลังก็ชะนี ข้างหน้าก็ชะนี! ความหวังที่จะมาเต๊าะหนุ่มๆในงานพอกันที หมดสิ้น หมดกัน ที่แย่ไปกว่านั้นคือเพิ่งรู้ว่าถ้าขึ้นสแตนต้องอยู่ด้วยทั้งวันจนจบงาน...

           ระหว่างที่เพื่อนๆกำลังทยอยขึ้นสแตนกัน พี่ภูเขาแม่ทัพเชียร์ธรรมศาสตร์และน่าจะเป็นพี่ๆจากชุมนุมเชียร์อีกจำนวนหนึ่งก็แนะนำอุปกรณ์การแปรอักษรและสอนวิธีการแปรอักษรอย่างละเอียดทุกขั้นตอน ทุกคนที่ขึ้นแปรอักษรเลยไม่ต้องไปซ้อมอะไรทั้งนั้น ไม่ต้องเตรียมอะไรทั้งสิ้นครับ ข้าวก็ไม่ต้องกินมา เพราะเค้าสอนให้หมดเลยอุปกรณ์ครบ ที่สำคัญคือขนมเพียบ สิ่งที่ทุกคนจะได้รับคือเพลท 1:1 เป็นกระดาษสีแผ่นใหญ่ๆมีทั้งหมด3แผ่น แต่ละด้านจะไม่เหมือนกัน เท่ากับว่าทุกคนจะมีเพลท 1:1 คนละ 6 สีเพื่อใช้ในการแปรอักษรเป็นรูปต่างๆ ที่ไม่ได้ต้องการความละเอียดของภาพมาก ส่วนภาพที่ต้องการความละเอียดมากๆอย่างภาพในหลวงและพระราชินี ภาพนักฟุตบอล หรือภาพอนุสาวรีย์ประชาธิปไตยที่ทุกคนเห็นกัน แต่ก่อนผมคิดว่าทุกคนถือชิ้นส่วนของภาพแบบเป็นจิ๊กซอว์เล็กๆแล้วมาถือต่อกันบนสแตนให้เกิดเป็นภาพใหญ่ แต่ผิดครับ มันเกิดขึ้นจากการที่ทุกคนบนสแตนกว่าพันชีวิตถือเจ้าแผงเหล็ก 1:20 ที่มีสมุดสีเล็กๆติดอยู่ข้างในแผงละ20เล่ม แล้วเปิดสมุดสีทีละสีของตัวเองมาถือประกอบกันเป็นภาพใหญ่ทั้งสแตน ลำพังผมตัวผมถือแค่เพลทของตัวเองเป็นพิกเซลเล็กๆของภาพเหล่านั้นบนสแตนก็ว่ายุ่งยากแล้ว แต่พอผมนึกถึงคนที่มานั่งคิดโค้ดเหล่านี้แล้วก็นับถือเลยครับ ถ้าให้ผมทำเองคงต้องตำยาพาราผสมเปปทีนกินทุกวันก่อนจะทำเสร็จแล้วนอนสมองระเบิดตายอยู่ในห้องชมรมเชียร์ นอกจากนี้ยังมีอุปกรณ์อีกเยอะแยะเช่นร่ม คันฉ่อง(เป็นแผ่นโลหะมีสองสีด้านนึงสีฟ้าด้านนึงสีเงิน ตอนแนะนำอุปกรณ์พี่ๆหน้าสแตนเรียกมันว่าคันฉ่องแรกๆผมก็คงว่าคันฉ่องคืออะไร แล้วเค้าก็เฉลยว่าคันฉ่องในภาษาในหมายถึงกระจกครับเค้าเลยเรียก-เจ้าแผ่นนี้ที่มีมีคุณสมบัติกรสะท้อนแสงได้เหมือนกันว่าคันฉ่องซะเลย อืม ชื่อเรียกมันน่ารักดีแฮะ) และที่ขาดไม่ได้เลยก็คือใบโค้ดส่วนบุคคล ทุกคนบนสแตนจะได้รับคนละ1ใบโดยที่จะไม่มีของใครเหมือนกันเลยครับ เป็นโค้ดเฉพาะสำหรับแต่ละที่นั่งเท่านั้น ในใบจะระบุเลขที่นั่งและสีต่างๆที่แต่ละที่นั่งจะแสดงสีไม่เหมือนกันในแต่ละโค้ด การขึ้นสแตนคือ Staff จะแบ่งให้เราขึ้นทีละครึ่งครับ ผมไปตั้งแต่ช่วงแรกๆที่เปิดให้ขึ้นเลยได้นั่งแถว F 14 ฝั่งซ้าย(ฝั่งแรกที่เปิด)และอยู่บนๆของสแตนเลย พอสแตนครึ่งแรกขึ้นครบ Code ที่ได้เปิดถึงแม้สแตนจะยังไม่เต็มแล้วผมชอบมากๆก็คือเพลท 1:1 ที่เขียนว่า ...


          “เต็มช้า  ... แต่เร็วกว่า regchula” เฮ้ยยยย เอาเรื่องว่ะ จิกได้ตั้งแต่สแตนยังไม่เต็ม เริ่มสนุกแล้วล่ะครับ แต่ก็แอบคิดในใจว่าถ้าเค้าเอาเรื่องเกรดออกช้ามาล้อบ้างชาวธรรมศาสตร์ก็คงจะเงิบกันไม่น้อย

          หลังจากที่นั่งตากแดดฟังการแนะนำอุปกรณ์และวิธีการใช้ในการแปรอักษรต่างๆกันอยู่หลายชั่วโมง เวลาประมาณ 15:30 เสียงที่ทุกคนรอคอยก็มาถึงครับ พี่ภูเขาแม่ทัพเชียร์ของเราประกาศออกไมค์หน้าสแตนว่า “สแตนของเราเต็มแล้วค่าาาาา” รู้สึกได้เลยว่าใจผมเริ่มเต้นแรงมันตื่นเต้นมากครับตอนนั้น ทุกอย่างกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว เลือดในร่างกายสูบฉีดไปทั่วช่วยบรรเทาอาการเหน็บชาบริเวณก้นกกที่เกิดจากการนั่งนานได้เล็กน้อย ระหว่างนั้นการแข่งขันฟุตบอลกำลังจะเริ่มขึ้นแล้วครับ นักฟุตบออลทีมชาติ เอ้ย นักฟุตบอลทีมธรรมศาสตร์(อิอิ) เดินลงสนามท่ามกลางเหล่าชะนีเก้งกวางทั้งที่มีสามีแล้วและยังไม่มีส่งเสียงเชียร์กรีดร้องโหยหวนทั้งส่งแรงใจและพร้อมถวายกายให้กับเหล่านักบอลในสนาม เสียงหนึ่งที่ผมได้ยินบนสแตนคือ “สารัชผัวหนู สารัชผัวหนู” ค่ะ กระโดดลงไปเอาเลยสิชะนี! ในขณะที่ลูกฟุตบอลกำลังถูกเตะโด่งไปมาในสนามพวกเราชาวธรรมศาสตร์บนสแตนก็แปรอักษรกันอย่างสนุกสนาน ชนิดที่ว่าจิกทุกเม็ดเผ็ดทุกช่วง ยิ่งช่วงพีคๆที่เปลี่ยนบ่อยๆต้องคอยฟังหน้าสแตนว่าให้ใช้โค้ดอะไรแล้วมีเวลาแค่ 4-5 วิต้องหยิบโค้ดนั้นขึ้นมาชูให้ทันตอนได้ยินเสียงสั่งว่า “ยกเพลทครับ” มันเป็นความมันส์แล้วก็ตื่นเต้นตลอดเวลาจริงๆครับ(พูดแล้วเยี่ยวเหนียวไม่หาย) ขอกลับมาพูดถึง-เจ้าใบโค้ดส่วนบุคคลอีกทีนะครับ เจ้านี่ถือว่าเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับการขึ้นสแตนต้องรักษาเท่าชีวิตเลยครับ(แต่ถ้าหายก็แจ้ง Staff ให้ปริ้นให้ใหม่ได้นะ) ไม่งั้นเวลาหน้าสแตนสั่งมาว่าให้เปิดโค้ดอะไรเราจะไม่รู้เรื่องเลยว่าเราต้องเปิดสีอะไร คำสั่งจากหน้าสแตนก็เช่น “เตรียมตัวเปิด Code 1:1 ที่ 159 (ย้ำ2รอบ) 1 2 3 ยกครับ” เวลาตรงนี้จะตื่นเต้นมากทุกครั้ง ต้องคอยฟังหรือไม่ก็ดูจากป้ายที่หน้าสแตนจะขึ้นบอกตลอดว่าตอนนี้ให้เปิดโค้ดอะไรแล้วเราก็ยกให้ทันตามที่หน้าสแตนสั่ง ส่วนเพลทแบบ 1:20 คำสั่งก็เช่น “ทุกคนเตรียม Code 1:20 ที่ 5 ครับ” ทุกคนก็จะรีบเร่งจัดการเจ้าเพลทเหล็กของตัวเองตามใบโค้ดส่วนบุคคลอย่างไม่รีรอแล้วหน้าสแตนก็จะคอยถามอยู่เรื่อยๆว่ามีใครยังไม่เสร็จไหม ถ้าทุกคนเสร็จแล้วหน้าสแตนก็จะสั่งว่า “เตรียมตัวยกเพลท 1:20 โค้ดที่ 5 ครับ 1 2 3 ยกครับ” ฟังดูยุ่งยากแต่พอทำจริงๆแล้วมันก็สนุกดีนะครับ ส่วนตัวผมชอบมากๆ ใครที่กลัวว่ามาแล้วจะทำไม่เป็นตรงนี้ไม่ต้องห่วงเลยครับเท่าที่ผมเจอคนที่นั่งรอบตัวผม(พวกชะนีทั้งหลายนี่แหละ)มาใหม่เหมือนกันทั้งนั้น

          Code หนึ่งที่ผมประทับใจมากก็คือไอเจ้า Code ต่อเนื่องที่เสียดสีการเมืองอย่างทุกคนเห็นกันตาม Social ต่างๆ อ่านถึงตรงแล้วอย่าเพิ่งเกลียดผมเลยนะครับ ผมรู้สึกประทับใจช่วงเวลาตรงที่ว่า ที่ตรงนี้เป็นเหมือนพื้นที่ที่เราสามารถจะพูดในสิ่งที่เราคิดได้ ผมเชื่อว่าชมรมเชียร์หรือคนที่คิด Code คำวลีเหล่านี้ขึ้นมาไม่ได้มีจุดประสงค์จะโจมตีให้ประเทศชาติวุ่นวายหรือมีปัญหาหรือทำให้คนในชาติแตกแยก แต่เป็นการดึงเอามาพูดให้ได้ฉุกคิด ผมเชื่อว่าหลายคนคงจะมี Moment ที่ “เออว่ะ” “จริงว่ะ” เราไม่ได้บอกว่าทุกคนต้องเชื่อในสิ่งที่เราพูด แต่เรายกในด้านที่เราเห็นมาพูดเท่านั้นเองครับ การเอาอะไรสักอย่างมาแสดงออกให้ทุกคนมองให้ครบทุกด้านไม่น่าจะเป็นการสร้างความแตกแยกนะครับ ถ้าเปรียบทรงกระบอกยักษ์สักอันแล้วเราบอกว่ามันคือปัญหาที่เราต้องช่วยกันมองว่ามันคืออะไร ฝ่ายหนึ่งมองจากด้านข้างก็จะเห็นมันเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า แต่ถ้าอีกฝ่ายมองจากด้านบนก็จะเห็นมันเป็นวงกลม ถ้าเราไม่จูงมือกันแล้วพากันเดินไปดูอีกมุมนึงของอีกฝ่ายเราก็จะเห็นแค่มุมของตัวเอง พอเราเห็นในมุมของคนอื่นแล้วเราจะได้เข้าใจกันมากขึ้นครับ
          ทำไมเขียนไปเขียนมาผมเองก็เริ่มจะรู้สึกว่ามันยาวแล้วก็เริ่มจะเวิ่นเว้อยังไงชอบกล สรุปให้เลยแล้วกันครับว่าประสบการณ์ขึ้นสแตนในงานบอลสักครั้งในชีวิตเป็นอะไรที่ควรค่าแก่การยอมตากแดดตากลมอมลูกอมกลั้นฉี่กลั้นขี้เป็นอย่างยิ่ง ไม่ว่าจะฝั่งจุฬาฯ-ธรรมศาสตร์ ผมเชื่อว่าสแตนของเราทั้งสองฝั่งมีช่วงเวลาที่ประทับใจ ช่วงเวลาที่ได้มองลูกบอลเข้าโกลของฝ่ายตรงข้ามแล้วเราทั้งสแตนส่งเสียงเฮดีใจไปพร้อมๆกัน ตอนที่หน้าสแตนอ่านว่าตอนนี้เรากำลังแปรอักษรเป็นคำว่าอะไรบ้างเป็นช่วงเวลาที่ผมมีความสุขมากๆที่ได้เป็นเล็กๆของภาพเหล่านั้น การขึ้นสแตนทั้งวันมีช่วงเวลาที่สนุกมากๆแล้วก็เบื่อบ้างสลับกันไป แต่โดยรวมมันสนุกจริงๆครับ ส่วนหนึ่งผมยกให้พี่ภูเขาเลย รักนางจริงๆ


          หวังว่ากระทู้นี้จะเป็นการแบ่งปันความประทับใจในงานบอลและเป็นอีกตัวช่วยในการตัดสินใจให้กับเพื่อนๆที่นึกลังเลและยังเสียดายที่ไม่ได้ขึ้นสแตนในงานบอลฯปีนี้ ปีหน้ายังมีครับ ไม่ต้องกลัวมาแล้วจะแปรผิดนะครับ ชมรมเชียร์ไม่ฆ่าคนแปรผิดหลังจบงานครับ ผมเองก็แปรผิดอยู่ครั้งนึง ตอนถืออยู่งงมากว่าเฮ้ยทำเราไม่เหมือนของใครเลยวะ สักพักได้ยินหน้าสแตนบอกว่า "มีสีแดงโผล่มาด้วย" ของผมเองครับแหะๆ ปีหน้าจะมาแก้ตัวใหม่นะ


(ขอให้ได้นั่งข้างผู้ชายดีๆเถ๊อะ สาธุ๊.....)

ปล.ทุกภาพประกอบในกระทู้ผมถ่ายจาก iPhone4s ที่ใกล้จะเจ๊ง อาจจะมีภาพไม่ค่อยชัดบ้างต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ

แสดงความคิดเห็น

>

30 ความคิดเห็น

มามาซัง 14 ก.พ. 59 เวลา 22:27 น. 1

ปรบมือกับความมุ่งมั่น
ในการขึ้นแสตนด์ของ จขกท.
และคำว่าชะนีเยอะมากจริงๆ
#ขอโทษที่โฟกัสผิดจุด
55555555555555555

ตลกจัง

1
misterrbank 14 ก.พ. 59 เวลา 22:43 น. 1-1

อยากขึ้นมากจริงๆครับ อาจจะมีคำหยาบบ้างแล้วก็คำว่าชะนีที่เต็มไปหมดผมอยากให้มันสนุก ขอบคุณที่อ่านจนจบนะ ^^

0
misterrbank 14 ก.พ. 59 เวลา 23:29 น. 5-1

ไม่ปวดเลยครับ น้ำที่กินเข้าไปออสโมซิสออกมาเป็นเหงื่อหมดเลย 555555555
ความจริงผมไม่ได้กินข้าวตอนไปด้วยเพราะตื่นสาย ก็ยาวยันเย็นเลย แต่สนุกจนลืมความหิวเลยครับ

0
eiei 15 ก.พ. 59 เวลา 00:39 น. 5-2

ไปเข้าห้องน้ำได้ค่ะ จะมีสต๊าฟมานั่งแทนให้ แต่ต้องทำเวลานิดนึงเพราะเราจะไม่รู้ว่าเค้าจะแปรกันตอนไหนบ้างซึ่งฝั่งของมธ.ก็แปรบ่อยมากๆด้วย

0
พี่ปี4 14 ก.พ. 59 เวลา 23:13 น. 6

มาชื่นชมในการตั้งใจขึ้นแสตนและพยายามรีวิวการขึ้นแสตนของน้องพี่ทายว่าน้องน่าจะปี155+ จริงอย่างที่น้องพิมทุกอย่างเลยย ปีหน้าไปอีกนะไปสร้างประสบการณ์ดีๆ ปีหน้าฝั่งร่มสนุกกว่านี้อีกก

1
misterrbank 14 ก.พ. 59 เวลา 23:31 น. 6-1

เค้ากลัวหาเพื่อนไปขึ้นด้วยไม่ได้อีก แง 555555

ขอบคุณมากนะครับพี่ ถ้ามีโอกาสต้องขึ้นอีกแน่ๆ ^^

0
misterrbank 14 ก.พ. 59 เวลา 23:43 น. 8-1

มาบอกชอบกันแบบนี้หมายความว่าไง เฮ้ยเราโสดนะ

0
C REAM 14 ก.พ. 59 เวลา 23:56 น. 9

ขอเล่าบ้าง เมื่อวานไปขึ้นแสตนด์แปรอักษรธรรมศาสตร์มาเหมือนกันค่ะ นั่งตำแหน่ง G7
เรามาคนเดียวเลย เพราะเพื่อนไม่ค่อยมากัน บางคนก็ไม่ขึ้นแสตนด์ แต่ก็คิดว่า เอาเว้ย ไหนๆก็ไหนๆแล้ว เรียนมา3ปีละต้องขึ้นสักครั้ง เห็นในทีวีมาตั้งแต่เด็กๆ ตอนนั้นไม่รู้หรอกว่ามันเป็นยังไง แต่เห็นแล้วมันสนุกดี อยากลองทำบ้าง จนในที่สุดก็ได้มาขึ้นแสตนด์กับชาวบ้านเค้าซะที เรามาถึงบ่ายโมงกว่าๆ แล้วยิ่งมาคนเดียวด้วย ขึ้นแสตนด์เลยแล้วกัน ไม่ต้องรอใคร ขึ้นบันไดไปถึงคือตื่นเต้นมาก มันดูยิ่งใหญ่อ่ะ แล้วก็ร้อนมากด้วย55 คนที่นั่งข้างๆเราเป็นน้องปี1จากศูนย์ลำปางสองคนค่ะ อุตส่าห์เดินทางมาตั้งไกลเพื่อขึ้นแสตนด์ นับถือจริงๆ ส่วนอีกข้างก็เป็นผู้หญิงที่มากับแฟน คุยกันนิดนึงได้ความว่า แฟนเค้าเรียนธรรมศาสตร์แต่จบแล้ว งานนี้ไม่ว่ารุ่นไหนก็มาค่ะ เราได้คุยกับคนข้างๆอยู่บ้าง บ่นนู้นนี่กัน หัวเราะกัน ช่วยเปิดสมุดสีกัน มันก็โอเคนะคะ มาคนเดียวไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด
อีกอย่าง เราชอบที่พี่ภูเขาบอกว่า แสตนด์ธรรมศาสตร์เป็นแสตนด์ของประชาชน ใครๆก็สามารถมาขึ้นแสตนด์แปรอักษรกับเราได้ทั้งนั้น ปีหน้าก็กะว่าจะชวนเพื่อนจากมหาลัยอื่นมาดูบ้าง เพื่อนก็อยากมากันนะ

ปีหน้าถ้ามีโอกาส คงได้เจอกันค่ะ

0
ฝ่ายภาพแปรอักษร 15 ก.พ. 59 เวลา 00:35 น. 10

ขอบคุณนะครับที่มาเป็นส่วนหนึ่งของแสตนด์ธรรมศาสตร์ปีนี้
ถ้าไม่มีนายและทุกคนๆบนแสตนด์ ภาพที่พวกเราฝ่ายแปรอักษรทำกันมาหลายเดือน
คงไม่ได้สมบูรณ์แบบขนาดนี้ ขอบคุณที่ตั้งใจมาและขอบคุณที่ทนความร้อนไปด้วยกันนะ
ตอนแรกคิดว่าภาพที่เราและเพื่อนๆตั้งใจทำกันมาหลายเดือนจะไม่ได้แปรแล้วเพราะแสตนด์ยังไม่เต็ม
แต่แล้วในที่สุดทุกๆคนก็มา เราและเพื่อนๆที่คอยเช็คภาพแปรอักษรอยู่ด้านล่างดีใจมากๆเลยนะ
ขอบคุณมากๆนะครับ ขอบคุณจริงๆจากหัวใจ อ่านจบแล้วรู้สึกหายเหนื่อยเลย เวลาที่ทุ่มเทไปคุ้มค่ามากๆ
ภาพแปรอักษรตอนที่ทุกคนช่วยกันแปร เพลทกว่าสองพันเพลทที่ถูกยกขึ้นเป็นแต่ละภาพ
ตอนที่มันอยู่บนแสตนด์มันสวยกว่าตอนที่เราทำมากๆ ขอบคุณจริง ขอบคุณที่มา
หวังว่าปีนี้เราจะได้มาร่วมสร้างประวัติศาสตร์ให้กับงานฟุตบอลประเพณีอีกครั้งนะครับ

จากตัวแทน #teamcodeTU

0
TUCUball71 15 ก.พ. 59 เวลา 08:40 น. 11

ตกใจเห็นแถว เราได้นั่งแถวเดียวกัน
ผมนั่ง F12 ตอนอ่านกระทู้นึกว่าเพื่อนผมที่นั่ง F13 มาตั้งกระทู้หรือเปล่า 55555
เห็นรูปมีรูปผมในนั้นด้วยแต่ไม่บอกว่าคนไหน 5555555
ผมมาเป็นปีที่2 แล้วครับ มันสนุกมากจริงๆ แต่ปีแล้วของแจกเยอะกว่านี้มากก
หวังว่าปีหน้าจะเยอะกว่านี้นะครับเพราะไม่งั้นผมจะไปฝั่งจุฬาฯ 5555

1
amoneybutnotcoin 15 ก.พ. 59 เวลา 13:45 น. 11-1

ปีหน้าอยู่ฝั่งธรรมศาสตร์ครับผมว่า เราได้นั่งฝั่งเย็นแล้วอย่าไปทรมานตัวเองอีกเลย 55555555สู้สู้

0
MANDMASD 15 ก.พ. 59 เวลา 08:58 น. 12

พี่ก็เพิ่งมาขึ้นสแตนปีนี้ปีแรกค่ะ มาขึ้นตอนเรียนจบแล้ว ตอนเรียนไม่รู้จักขึ้น555. สนุกมาก ปีหน้าฝั่งร่ม ถ้าสแตนไม่เต็มก่อน. ขึ้นแน่นอน

0
LensoVW 15 ก.พ. 59 เวลา 09:10 น. 13

พี่ F26 จบมาหลายปี ไม่อยากบอกเลยว่า นี่ครั้งแรก ประทับใจมาก ชักติดใจละสิ คราวหน้า ถ้าไม่ติดไร มาร่วมอีก แน่นอนช็อค

0
ชอบบ 15 ก.พ. 59 เวลา 09:16 น. 14

ปรบมือ ใครๆ ก็ว่าร้อนก่อนขึ้น แต่พอขึ้นนะ มันเป้นประสบการณ์เจ๋งๆ ที่หาไม่ได้นะเออ ว่าแล้วก็อยากไปขึ้นอีก
แต่ร้อนมันก็ร้อนจริงๆ แหละ แต่มันต้องขึ้นให้ได้สักครั้งในชีวิตนะแกๆๆๆๆ

0
สกายวอล์คเกอร์ตัวน้อย 15 ก.พ. 59 เวลา 09:49 น. 15

สนุกจริงค่ะ เคยขึ้นเมื่อสี่ปีก่อน ตื่นเต้นและภูมิใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งในการแปรเพจมากๆ สีพิกเซลมีหลายเบอร์ แผ่นกระดาษก็เปิดเร็วจนแทบจะขาด แต่ก็สนุกมากๆๆ ถ้าได้ขาวล้วนสุดก็ดีสิ 555

0
amoneybutnotcoin 15 ก.พ. 59 เวลา 13:47 น. 17-1

อยู่ข้างหน้าเราจริงอะ ขอโทษนะที่ตอนนั้นทำเพลทล้มไปโดนหลัง TT

0
สตาฟฝ่ายสแตนด์ 15 ก.พ. 59 เวลา 12:25 น. 19

ขอบคุณ จขกท. มาก ๆ นะครับที่เป็น 1 ใน 2,112​ คนที่เสียสละเวลาขึ้นสแตนด์นะครับ
ฝ่ายสแตนด์ดีใจมากครับที่ คนบนสแตนด์สนุกสนานกัน
แม้ว่าอากาศจะรุนแรงไปหน่อยก็ตาม
หากฝ่ายสแตนด์ผิดพลาดประการใด
ต้องขออภัยด้วยนะครับ.
ขอบคุณครับ.
Staff STAND #TUCUBall71 ⚽️ ⚽️ ⚽️ เยี่ยม

1
amoneybutnotcoin 15 ก.พ. 59 เวลา 13:50 น. 19-1

บรรยากาศอบอุ่นมากครับ ทั้งตอนขึ้นแล้วก็ตอนลงจากสแตน รู้สึกว่าการตอนรับยิ่งใหญ่มาก 555555 ตอนเดินขึ้นบันไดไปมี Staff ส่งเสียงให้ด้วย ตอนกลับที่มี Staff มารอส่งก็ประทับใจมากๆเลยครับ ได้เห็นรอยยิ้มของพวกเราทุกคนหลังจากเหนื่อยด้วยกันมาทั้งวันแล้วก็หายเหนื่อยเลย ทีมงานเตรียมงานมาดีมากๆครับ ชื่นชมจริงๆ

ถ้ามีโอกาสอีกสแตนปีหน้าผมจะเอาตูดไปแปะบนนั้นแน่นอนครับ :)

0
เราเด็กลำปาง 15 ก.พ. 59 เวลา 12:31 น. 20

เราก็ขึ้นเป็นปีแรก อยู่ B24 ข้างบนเลยยย 5555555 เรามาจากดินแดนลำปาง ตั้งใจมาขึ้นแสตนโดยเฉพาะ เราอยากขึ้นมาตั้งแต่มัธยมแล้ววว ตอนขึ้นแสตนมาเรารู้สึกได้ถึงการต้อนรับที่อบอุ่นมากๆจากกลุ่มสตาฟ แต่ที่อบอุ่นกว่านั้นคือแดดบนแสตน555555 เราขึ้นไปเป็นช่วงแรกๆเข่นกัน รอนานมาก คิดเหมือนกันว่ามันจะเต็มไหม แต่ในที่สุดก็เต็ม ตอนนั้นดีใจมากกกกกก แต่แดดแบบ เรายอมรับว่าเราบ้านนอกนะ ไม่เคยเข้ากรุง เลยค่อนข้างที่จะรู้สึกร้อนมากกว่าใครเพราะลำปางมันไม่ร้อนขนาดนี้ 555555555 คือแดดมันสูบขีวิตมาก เหมือนโดนดูดวิญญาณ ดมยาดมตลอดเวลาา แต่สนุกมาก มันประทับใจบอกไม่ถูก ช่วงนั่งรอชอบอยู่ 2 คำของเอ็มซีรือ ตอนนี้แสตนเต็มแล้ว และ อีกสีกพักเราจะแจกจองแช่ คือโอ๊ยยยยย นั่นมันเสียงสวรรค์ชัดๆ พอได้สปอนเซอร์เย็นๆมา 1 กระป๋องนี่คือแรงมาทันที พร้อมแล้วววววว คือประทับใจจริงๆ สัญญาว่าปีหน้าและปีต่อๆไปจะร่วมเป็นส่วนหนึ่งของการแปรแน่นอน จะร้อนจะเย็นก็จะอยู่ด้วยกัน ถึงจะอยู่ไกลแต่ใจพร้อมเสมอ ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ใหม่ๆจากพี่ๆเพื่อนๆสตาฟที่ร่วมกันสร้าง และขอบคัณเจ้าของกระทู้ที่แชร์ประสบการณ์แสนสนุกที่เราได้รับเหมือนกันค่ะ ^^

2
amoneybutnotcoin 15 ก.พ. 59 เวลา 13:51 น. 20-1

รู้สึกเหมือนเราเลย ตอนได้ยินว่าสแตนเต็มคืออยากจะกรี๊ด 5555555 สปอนเซอร์ก็ช่วยให้รู้สึกสดชื่นขึ้นเยอะเลย ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ ผมรู้ว่ามันยาวมากจริงๆ ><

0
เราเด็กลำปาง 15 ก.พ. 59 เวลา 15:40 น. 20-2

เพราะเรารู้ว่ามันสนุกและน่าประทับใจแค่ไหน แค่นี้ยังรู้สึกว่ามันยังอธิบายได้ไม่หมดเลยด้วยซ้ำอยากจะเขียนให้ยาวกว่านี้ แต่ จขกท. เล่าได้สนุกมากกกก นึกถึงช่วงเวลานั้นแล้วก็ยังอบอุ่นในใจไม่หาย ^^

0