นิยามการทางเดิน

[The B Bat]

บนทางเดิน มันไม่ได้เรียบเสมอไปมันมีแต่ปัญหานั้นใครๆ ก็รู้ อยู่ที่เราที่เรียกจะเดินไปยังไง ? เราทุกคนคงรู้สึกเหมือนกัน เดินบนทางที่เรียบๆ ไม่มี ขวากหนาม ไม่มีกองหินกองลูกรัง มันก็เดินสบาย แล้วเคยกันหรือป่าว ? ที่รู้สึกท้อ ไม่เหลือใคร อยู่ตัวคนเดียว แอบนั้งร้องไห้ ก็คงจะมีเคยๆกันบางใช่ไหมครับ วันนี้ ผมมาพูดถึงเรื่อง การยิ้ม คนข้างๆ ว่าด้วยเรื่องการเดินไปข้างหน้า เรายิ้มให้กับทุกๆโอกาสเพื่อให้คนข้างสบายใจ แล้วถ้าวันหนึ่งเราเกิดไปเหยียบย่ำ ก้อนหิน เศษเหล็ก แล้วเราเกิดเจ็บเท้าขึ้นมาล่ะ ? คุณยังจะยิ้มอยู่อีกไหม ? ผมเป็นคนหนึ่งเวลาท้อ เหนือย แม้กระทั้ง คนที่เราไว้ใจ หักหลังเรา เรากลับต้องยิ้มให้เขา แทนที่จะ ว่า ด่า ผมคงรอให้เขารู้ตัวเองว่า ทำอะไรอยู่? แล้วฉันล่ะ? เคยคิดถึงฉันบางหรือป่าว? แต่มันใช้ไม่ได้เสมอไปหรอกครับในชีวิตจริง!!!! ลองหาๆวิธีที่ตัวเองพอจะทำได้ก่อนครับ ผมว่าปัญหามันมีทางออกเสมอ อย่างไรก็ตามลองถามตัวเองดูครับ แล้วคุณล่ะ คุณจะทำยังไง? ลองยิ้มมมมมม แล้วบอกว่าเขาผิดยังไงดูครับ ถ้าเขายังไม่รู้สึกอะไร นั้นหล่ะครับ เขาไม่รู้สึกอะไร ห้าๆๆๆ

วันนี้แปลกๆๆ ลองนั้งเขียนนิยามสั้นดูกันไหมมมมม ^_^ บร้าๆๆๆ แล้วประสงค์ บทกวี

บทความด้วย
ประสงค์
17/08/58