อิจฉาผู้หญิงคนนั้น

[ซุปไข่ผสมผักโขม]

ฉันชอบผู้ชายคนหนึ่ง ชอบมากๆ จะให้เรียกว่าหลงเลยก็ได้ สเปกทุกอย่างอยู่ในตัวผู้ชายคนนี้ เราได้ไปอบรมด้วยกัน ตอนแรกก็ไม่ได้เท่าไหร่น่ะ ตอพอนานๆเข้า และด้วยการขี้หยอกของเขา ทำให้ฉันคิดไปเอง ว่าเขาก็รู้สึกดีกับเรา วันนั้นเราได้ไปเที่ยวด้วยกัน เราไปกันหลายคน ฉันเดินนำหน้าเขา เขาเดินตามหลัง (ในใจมันสับสนไปหมด ใจหนึ่งอยากเดินเคียงข้างเขาจังเลย อีกใจเถียงว่า เขามาทำไมก็ไม่รู้ยิ่งได้ใกล้ชิด ได้ผูกพันธ์แบบนี้ มันทำให้ฉันยิ่งคิดถึงแต่เขา คิดแต่เรื่องเขา คือเราก็พอจะเจียมตัวน่ะ ว่าเราต่างกันเกือบทุกด้าน บอกหัวใจว่า อย่าได้ไหม อย่าชอบเขาได้ไหม อย่ารักเขาได้ไหม มันต้องเจ็บแน่ๆ ) ฉันหันไปดูเขา เขาก็เดินตามมา ไม่ได้สนใจอะไรเลย สักพักทำนองเพลงหนึ่งดังขึ้นมา ในใจเดาว่า เพลงนี้ต้องเศร้าแน่ๆ เนื้อร้องขึ้นมาปุ๊ป ประมาณว่า ฉันไม่คู่ควรกับเธอ ฉันคงบอกรักเธอไม่ได้ เราต่างกันเหลือเกิน (เห๊ย !! เพลงนี้เปิดเหมือนรู้สถานการณ์ของฉันเลย คราวนี้เดินทำมิวสิคเลย น้ำตาเริ่มคลอหล่ะ เจ้าตัวต้นเหตุไม่ได้รับรู้อะไรเลย ) หลังจากนั้น ยิ่งได้ใกล้ชิด ฉันยิ่งจะเป็นบ้า ยิ่งได้เห็นสายตาหวานๆ คู่นั้น คือจริงที่ว่า ไม่ว่าจะทำอะไร วันทั้งวันก็นั่งคิดถึงเขา ช่วงนั้นคงเรียกว่าบ้าได้เลยแหละ อิอิ พ้นวันนั้น เราก็มีโอกาสได้เจอกันอีก ฉันเป็นผู้หญิงที่แบบว่า ชอบใครแล้วหากคุยด้วยแล้วจะคุยประมาณว่า ชวนทะเลาะหน่อยๆ (อยากงอน งงตัวเองเหมือนกัน) ต่อจากนั้นเจอกันทีไร เรากัดกันตลอด กัดจนข้างๆรำคาญ ถามว่าสองคนนี้เป็นอะไรกัน ถ้าอยากชกก็ไปชกกันไกลๆ เจอตัวจริงคุยแนวทะเลาะ ในแชทฉันแอบอ้อนเขา คือ เรียกว่าจีบเขาก็ได้ 555 (เจ็บ) ยิ่งนานเข้า เหมือนจะเริ่มปลื้มเรื่อยๆ จริงๆ มีคนปลื้มเขาเยอะด้วยแหละ ข้อนี่ก็ทำฉันใจห่อเ-่ยว ฉันหึงเขามาก (บ้าาาาาาา) ช่วงใกล้ๆ จะอกหัก ฉันรู้สึกว่าเขาก้แอบรู้สึกดีกับฉัน เพราะเขาพูดหวานมาก ไม่เคยหวานแบบนี้ จนคิดว่า เห้ย นี่ใช่เขาไหมว่ะ เพื่อนเขาแอบมาเล่นเฟสเขาแล้วมาแกล้งเราหรือเปล่า แต่เปล่า คือเขาจริงๆ อาทิตย์หน้าเราจะได้เจอกันอีก มาคราวนี้ฉันไปอ้อนตัวจริงเลยไม่ใช่แค่ในเฟส เขาก้เรื่อยๆ ไม่ได้อะไรมาก แต่คราวนี้มีผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ใกล้เธอ แต่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนหรอก เพิ่งมารู้จักกันงานนี้ และเขาทั้งสองก็ได้ใกล้กัน ในที่สุด เขาก็เริ่มออกอาการว่าปลื้มผู้หญิงคนนี้สุดๆ อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ใจเราสลายเลยค่ะ ทันทีที่รู้ แผ่นหลังร้อนวาป ตรงข้ามกับเหตุการณ์เจอผี เพราะเจอผีเขาว่า แผ่นหลังเย็นวาป 555 (ไม่อยากเจอผี) งานนี้ผอมเลย ไม่กินอาหาร แอบไปส่องเขากับผู้หญิงคนนั้น ไม่นานนัก ผู้หญิงคนนั้นก็เหมือนบอกเลิกเขา ในใจก็คิดว่า ฉันอิจฉาผู้หญิงคนนี้จัง ทั้งๆที่ฉันวิ่งตามผู้ชายคนนี้มานาน วิ่งจนเหนื่อย ก็ยังพยายามวิ่ง เขาก็ยังไม่ยอมรอฉัน แต่เธอกลับมาทิ้งเขาง่ายๆเลย ในที่สุดคนที่ฉันชอบมาตลอด เขาก็อกหักกับผู้หญิงคนนั้น และฉันก็ไม่เคยทักแชทเขาเลยหลังจากที่รู้ว่าเขามีแฟน งานนี้ สาวๆ อกหักตรึม ... ขอบคุณตัวเองที่กล้าออกมาก่อนที่เขาจะไล่ฉันเพราะคงรำคาณฉัน งานนี้อาการฟื้นฟูเร็วมาก กลับมากินได้เหมือนเดิม อิอิ หากมีใครเข้ามาอ่าน ขอบคุณที่เข้ามาอ่านความเพ้อเจ้อของเรา ^///^

Comments

[ห้ะ!]

ทำไมเหมือนเรื่องแต่ง หรือเป็นเพราะสำนวนของจขกท

[ซุปไข่ผสมผักโขม]

>///< ไม่ใช่เรื่องแต่งค่ะ เรื่องเพิ่งเกิดเมื่อปลายปีที่แล้ว ที่เห็นๆ อารมณ์ดีเพราะคิดได้ว่า เราเป็นคนวิ่งหาเขา และทำใจมาตลอดว่าสักวันต้องเจ็บ เมื่อเจ็บก้ฟื้นตัวเร็วมาก เรื่องของเขาอยู่ในไดอารี่เราเกือบครึ่งเล่ม พอเรื่องมันจบ เราก็เลยเลิกเขียน กะว่าจะเผาทิ้ง แต่ช่างเถอะเก็บไว้อ่านเผื่อเบื่อๆ เซ็งๆ พอดีเราชอบอ่านอ่านหนังสือแนวนวนิยาย อะไรพวกนี้ด้วยค่ะ จะสังเกตุตัวเองได้อ่านหนังสือจบเมื่อไหร่ แล้วมาเขียนไดอารี่ สำนวนจะตามหนังสือที่อ่านล่าสุดค่ะ ^^

[meowmeow]

ซึ้งมากค่ะ นํ้าตาซึม T T

[ซุปไข่ผสมผักโขม]

^^ ที่จริงเรื่องมันยาวกว่านี้ค่ะ ตัดบางส่วนมา กลัวตัวแสดงหลักในเรื่องนี้จะผ่านมาเจอ ไม่อยากให้เขารู้ว่าเราเล่าเรื่องของเขา